Balogh Mary - Ostatni walc.pdf - Balogh Mary - Felicita5

Mary Balogh

Ostatni walc

Przełożył Wojciech Usakiewicz

Rozdział pierwszy

Och, Sam, chodź z nami - nalegała

hrabina Thornhill. - Wiem, że to tylko

krótki spacer nad jezioro, ale okolica jest

wyjątkowo piękna, w dodatku kwitną

narcyzy. No i człowiek lepiej się czuje w

towarzystwie niż w samotności.

Samantha Newman najchętniej wybrałaby samotność,

ale widząc zafrasowany wyraz jej twarzy, poczuła wyrzu-

ty sumienia.

- Dzieci na pewno nie będą ci przeszkadzać, tylko

musisz im stanowczo powiedzieć, żeby dały ci święty

spokój - dodała hrabina.

Dzieciaków było w sumie czworo: dwoje hrabiny i

dwie dziewczynki lady Boyle. Były najnormalniejsze na

świecie, dobrze wychowane, choć rozhukane. Samantha

bardzo je lubiła i zazwyczaj wcale nie wymagała, żeby

dały jej święty spokój.

- Ależ Jenny, dzieci mi nie przeszkadzają - zapewniła

kuzynkę. - Po prostu od czasu do czasu mam ochotę

pobyć w samotności. Lubię chodzić na długie spacery,

żeby zaczerpnąć świeżego powietrza i trochę porozmy-

ślać. Chyba się nie obrazisz?

- Nie - odrzekła hrabina. - Naturalnie że nie. Jesteś

gościem, Sam, więc rób to, na co masz ochotę. Ale jakoś

się zmieniasz. Dotąd raczej nie lubiłaś przebywać z dala

od ludzi.

- Starzeję się... - powiedziała Samantha z uśmiechem.

- Też coś! - mruknęła pogardliwie kuzynka. - Masz

dwadzieścia cztery lata, jesteś piękna jak zawsze i ciąg-

niesz za sobą dłuższy ogon wielbicieli niż kiedykolwiek.

- A może... - włączyła się ostrożnie do konwersacji

lady Boyle - Samantha tęskni za lordem Francisem.

Samantha parsknęła śmiechem.

- Tęsknię za Francisem? - powtórzyła. - Przecież

siedział u Gabriela przez cały tydzień, odjechał dopiero

dzisiaj rano. Owszem, w jego towarzystwie zawsze do-

brze się bawię. On mi dogryza, że nie ma na mnie

amatorów, a ja mu wytykam fircykowaty wygląd. Same

widziałyście, wczoraj wieczorem przyszedł na obiad w

jedwabnym lawendowym fraku. Na wsi, co za pomysł!

Ale kiedy Francisa nie ma w pobliżu, natychmiast o nim

zapominam. I ośmielę się przypuścić, że on o mnie rów-

nież.

- Przecież dwa razy ci się oświadczył, Sam - zauwa-

żyła hrabina.

- Źle by się dla niego skończyło, gdybym przyjęła

któreś z tych oświadczyn - odparowała Samantha. -

Biedak chyba by umarł od takiego wstrząsu.

Lady Boyle spojrzała na Samanthę, sama nieco

wstrząśnięta, i przesłała hrabinie niepewny uśmiech.

- No, więc jeśli naprawdę nie masz nic przeciwko

temu, Jenny, i jeśli tobie, Rosalie, nie sprawię tym przy-

krości, to wybiorę się dziś po południu na samotny spacer

- powiedzała Samantha. - Ciocia Aggy odpoczywa. W

taką cudowną wiosenną pogodę trzeba się żwawo

poruszać, a nie spacerować żółwim krokiem.

- Mogłaś pojechać na przejażdżkę po majątku z Ga-

brielem i Albertem - zauważyła hrabina. - Nie mieliby

nic przeciwko temu. No, ale ja znowu próbuję tobą

dyrygować. Miłego popołudnia, Sam. Chodźmy, Rosalie,

dzieci na pewno już łażą po ścianach z niecierpliwości.

Samantha została wreszcie sama. Miała wyrzuty su-

mienia, że wymówiła się od towarzystwa, które jej zapro-

ponowano. Ale czuła też ulgę, że resztę popołudnia ma

dla siebie. Zarzuciła granatowy spencerek na jaśniejszą

niebieską suknię, związała pod brodą tasiemki czepka i

wyruszyła na przechadzkę.

Balogh Mary - Ostatni walc.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: