NIE MASZ WYBORU KOCHANIE-George Catherine.pdf

CATHERINE GEORGE

Nie masz wyboru,

kochanie

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Pasażerowie samolotu do Pizy zaczęli szemrać, ponieważ

ogłoszono, że odlecą z opóźnieniem. Uspokajając co bardziej

nerwowych, stewardesy zapewniały, że nie stwierdzono defektu

i nie stało się nic złego; po prostu muszą poczekać na ostatniego

pasażera.

Georgia Fleming przechyliła się i położyła rękę na kolanie

siostry. Charlotte, która źle znosiła podróże i musiała brać środki

uspokajające, niechętnie otworzyła oczy.

Obie jednocześnie zobaczyły wysokiego, czarnowłosego

mężczyznę, zmierzającego do wolnego fotela obok nich. Aż

dwie stewardesy usłużnie pomogły mu ułożyć podręczny bagaż.

Ich przesadna grzeczność rozbawiła Georgię; nie zdołała opa

nować się i parsknęła zduszonym śmiechem.

- Co one mówią? - półgłosem zapytał Tom Hannay. - Ro

zumiesz?

- Przepraszają go za to, że nie ma miejsca w pierwszej klasie

i musi lecieć z nami - szepnęła mu na ucho. - Według nich to

skandal.

• Tom powtórzył to żonie, której jednak nic nie interesowało.

Georgia wiedziała, że siostra marzy tylko o tym, by lot się

skończył jak najprędzej. Rozległ się warkot silników, więc Tom

wziął żonę za rękę, aby dodać jej otuchy. Samolot wreszcie

wystartował.

Georgia usiadła wygodniej i uśmiechnęła się zadowolona, że

Charlotte zasnęła. Kątem oka widziała, że spóźniony pasażer

wstał, zdjął marynarkę i starannie ją złożył.

W momencie gdy ją odkładał, Georgia poczuła, że coś spadło

jej na kolana. Był to elegancki portfel ze skóry. Poczekała, aż

mężczyzna usiądzie i podała mu zgubę.

- Pański portfel. Proszę.

Nieznajomy spojrzał na nią. błękitnymi oczami, w których

mignął zachwyt.

- Graziel - W jego głosie zabrzmiała nuta, jaką często sły

szała u Włochów, rozmawiających z piękną kobietą. - Mam

nadzieję, że uderzenie nie było mocne i nie bolało.

- Ani trochę - odparła chłodno.

- Przykro mi, że się spóźniłem. Czy zwłoka bardzo pokrzy

żuje pani plany?

- Nie.

Odpowiadała niechętnie, gdyż podobne rozmowy ją irytowa

ły. Szczególnie w obecności szwagra, który potem z niej kpił.

- Jedzie pani tylko do Pizy czy dalej do Florencji?

- Do Florencji.

Otworzyła książkę, aby dać do zrozumienia, że chce skoń

czyć rozmowę. Przystojny Włoch usiadł wygodniej i nie ulegało

wątpliwości, że ma zamiar z nią pogawędzić.

Georgię denerwowała nie tylko sama rozmowa, ale i sposób

bycia nieznajomego. Był bardzo pewny siebie, jakby uważał, że

zawsze wszyscy są nim zachwyceni.

- To będzie pani pierwszy kontakt z Italią?

- Nie.

Nieznajomy widocznie uważał, że zagadując ją, sprawia jej

przyjemność.

- Będzie pani oczarowana. - Przechylił się ku niej, co ją

jeszcze bardziej zirytowało. - Florencja nie jest zwykłym mia

stem, więc czekają panią niezwykłe przeżycia.

Na tym rozmowa się urwała, ponieważ nadchodziła stewar

desa z wózkiem. Georgia nie była głodna, więc przez moment

zastanawiała się, co wybrać. Gdy stewardesa poszła dalej, po

smarowała bułkę masłem, obłożyła serem, zawinęła w serwetkę

i odłożyła na bok.

- To dla Charlotte - rzekła półgłosem. - Na ogół budzi się

głodna.

- Wiem o tym od dnia naszego ślubu. - Tom też przygoto

wał dla żony kanapkę. - Gdy zajechaliśmy do Paryża, panna

młoda zaczęła miesiąc miodowy od solidnej kolacji.

Georgia Wybuchnęła perlistym śmiechem, ale spoważniała,

gdy zobaczyła, że Włoch przygląda się jej bez żenady. Zarumie

niła się i odwróciła głowę, lecz zdążyła zauważyć, że nie wziął

nic do jedzenia.

- Wpadłaś mu w oko - szepnął Tom, śmiejąc się pod nosem.

- Z drugiej strony siedzą mężczyźni, więc jestem jedyną

kobietą, do której mógł zagadać. - Prychnęła gniewnie. - Są

dząc po tym, jak stewardesy mu nadskakują, jest ważną figurą.

- Wydaje mi się, że skądś znam tę twarz, ale nie mogę jej

umiejscowić. Może to jakiś aktor?

Ukradkiem zerknęła na sąsiada, lecz nikogo jej nie przypo

minał.

- Hm, profil ma odpowiedni - przyznała. - Klasyczny,

rzymski nos. - Rzuciła okiem na duży, złoty zegarek oraz buty

z najdroższej włoskiej firmy. - Wygląda na takiego, co lubi

używać życia i jest przyzwyczajony, że wszyscy wokół niego

skaczą.

- Przestań krytykować - ostrzegł szwagier - bo gotów cię

usłyszeć.

Speszyła się i zerknęła w bok; mężczyzna miał zamknięte

oczy, jakby spał.

Krótki lot do Pizy minął niepostrzeżenie. Charlotte zbudziła

się tuż przed lądowaniem i z apetytem zjadła kanapki.

Przystojny Włoch wstał, błysnął zębami w uwodzicielskim

uśmiechu i lekko się skłonił.

-Arrivederci! Życzę pani udanego pobytu.

Przerzucił marynarkę przez ramię i wysiadł, wylewnie żeg

nany przez stewardesy i pilota.

- No, no - mruknęła Charlotte. - Georgio, kto to był? Jakaś

szyszka?

- Nie wiem, ale chyba jest przekonany o swojej ważności.

Podczas jazdy pociągiem Charlotte była jakby inną osobą;

wszystko ją interesowało i wprawiało w zachwyt.

- Jakie cudowne słońce! Tom, przed nami całe dwa tygodnie

murowanej pogody. - Spojrzała na siostrę i westchnęła: - Szko

da, że nie jedziesz z nami.

- Ja też żałuję, ale twój mąż chyba się cieszy, bo na pewno

chce być tylko z tobą.

- Oczywiście. - Tom uśmiechnął się filuternie. - Urocza

szwagierko, kocham cię do szaleństwa, ale wolę być z twoją

siostrą sam na sam. - Tom, wstydź się! Jak możesz tak mówić!

- Przecież to prawda - powiedział nie speszony, patrząc na

żonę rozkochanym wzrokiem. - Jesteś moja czy nie?

-Jestem, najdroższy.

Uśmiechnęli się do siebie z czułością.

- Tylko bez publicznych umizgów - surowo upomniała ich

Georgia. - Pamiętajcie, że jestem młoda i niedoświadczona.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: