Gabriele Amorth - Egzorcyści i psychiatrzy.pdf - KSIĄŻKI CHRZEŚCIJAŃSKIE [PDF] - Belchatow2

Gabriele Amorth

EGZORCYŚCI I PSYCHIATRZY

SPIS TREŚCI

Wprowadzenie

Egz

orcyzmy

Kościele

katolickim

Wstęp

Siedem

okresów historycznych

Kilka

wniosków

Czy

egzorcyści wierzą w diabła?

Egzorcyzmy

we Francji

Okultyzm

Czym

jest okultyzm?

Obrona

przed

okultyzmem

Sekty

Nowa

religijność

Satanizm

Magia

Dlaczego

magia?

Magia-oszustwo

Spirytyzm

Czym

jest spirytyzm?

Czy

możliwy jest kontakt ze zmarłymi?

Egzorcysta

w rozmowie z psychiatrami

Czy

szukać pomocy u eg

zorcysty

czy u psychiatry?

Podejrzane

objawy

Pytania

psychiatrów

i odpowiedzi

ks.

Amortha

Kiedy

należy udać się do egzorcysty?

Egzorcysta

- ostatnia

deska ratunku

Droga,

którą należy iść

Święci

i diabły

W moje imię będziecie wyrzucać złe duchy"

Ojciec

Pio, wielki wojownik

Modlitwa

o uwolnienie w odnowie

Jak

rozpoczęliśmy działalność?

Progresywny

rozwój

Dwa

pouczające fakty

Schemat

modlitwy

Niespodzianki

dla egzorcystów -

dusze

zmarłych

Problem

obecności

Odpowiedzi

egzorcystów

Pomoce

dla egzorcysty

Pomoce

czy uzależnieni

Modlący

się i charyzmatycy

Opinie

niektórych lekarzy

Tajemnica

egzorcyzmu

Dodatek

Rytuał

Rzymski

Normy

do zacho

wania

przy egzorcyzmowaniu

osoby opętanej przez szatana

Ryt

egzorcyzmowania

opętanych przez złego ducha

Modlitwy

wstępne

Trzy

wielkie egzorcyzmy

WPROWADZENIE

"Oczekujemy z niecierpliwością, że juz wkrótce ukaże się w druku twoja trzecia książka.

Kiedy wreszcie zdecydujesz się, aby ją napisać?"

Te słowa słyszę od dwóch lat, powtarzają je egzorcyści; a także inne osoby; zarówno kapłani,

jak I świeccy. Mówią mi, że moje dwie poprzednie książki okazały się naprawdę pożyteczne,

ponieważ otworzyły oczy wielu ludziom na poznanie prawdy. Podobne stwierdzenie mogą

odnieść do audycji, które prowadzę, zazwyczaj raz w miesiącu w Radiu Maryja. Być może są,

to tylko słowa zachęty skierowane pod moim adresem. Nie spodziewałem się, że moje dwie

poprzednie książki: “Wyznania egzorcysty” i “Nowe wyznania egzorcysty” będą miały tak

wiele wydań i tłumaczeń, w tym również w języku arabskim.

Dlatego tez pochylam się ponownie nad moją, starą maszyną do pisania, chociaż

przekroczyłem już lat siedemdziesiąt i czuję się zmęczony, bo przeżyłem wiele życiowych

doświadczeń. Staram się, aby wykorzystać każdą wolną chwilę, chociaż mam wrażenie, że jest

to praktycznie niemożliwe. Wydaje mi się czasem, że w ten sposób krzywdzę wielu cierpiących

ludzi, którzy pukają do moich drzwi, a ja tylko niewielu mogę przyjąć.

Z drugiej strony, mam nadzieję, że ta moja pozostająca na marginesie i niezaplanowana przeze

mnie działalność, jaką jest pisanie: książek, artykułów, wygłaszanie prelekcji radiowych i

telewizyjnych, okazuje się pożyteczna i potrzebna. Wzbudza zainteresowanie wśród tych

cierpiących, którzy szukają kogoś, kto ich wysłucha i pomoże im. Coś jednak w zakresie tej

specyficznej posługi zaczyna się zmieniać w Kościele, pomimo że zmiany te następują powoli.

Trzecia, napisana przeze mnie książka, odzwierciedla moją działalność z ostatnich lat, lecz nie

jest jeszcze tą pozycją, którą od dłuższego czasu pragnąłem napisać. Chciałbym napisać książkę

o samych faktach, dopełnionych moim komentarzem. Tymczasem poszedłem ponownie po tej

samej linii, która wydaje się, że jest bardzo pożyteczna zarówno dla kapłanów, jak i dla osób

świeckich. W ciągu tych lat (piszę to pod koniec 1995 roku) zorganizowałem trzy krajowe

spotkania egzorcystów, oprócz tego uczestniczyłem w dwóch międzynarodowych sympozjach.

Niespodziewanie zostałem wybrany na przewodniczącego Międzynarodowego Stowarzyszenia

Egzorcystów. Przede wszystkim wzbogaciłem się o nowe doświadczenia i nową wiedzę,

podobnie jak pozostali uczestnicy tych spotkań, dzięki wymianie osobistych doświadczeń i

wykładom prowadzonym przez wielu ekspertów. Ta książka odzwierciedla również wkład

innych osób, które wpłynęły na wzbogacenie mojego doświadczenia. Na przykład w rozdziale

pt. "Niespodzianki dla egzorcystów" cytuję dosłownie świadectwo 14 doświadczonych

egzorcystów.

Moja twórczość ma raczej charakter praktyczny. Staram się, by zredukować w niej do

minimum cytaty i nie zamieszczam bibliografii, której zastosowanie jest obowiązkowe w

tekstach naukowych. Jednak nie mogę zwolnić się od obowiązku przypomnienia, chociażby w

tym wstępie, niektórych dzieł moich kolegów - egzorcystów, którzy mają większe

doświadczenie od mojego. Książek o diable jest wiele, gdyż temat szatana zawsze wzbudza

sensację. Ostatnio opublikowano również trochę książek na temat aniołów, tymczasem

opracowań dotyczących egzorcyzmów jest wciąż zbyt mało. Przede wszystkim chciałbym

zaprezentować książkę o.Matteo La Grua: La preghiera di liberazione [Modlitwa o uwolnienie],

(Herbita Ed., Palermo 1985) oraz inną jego pozycję: La preghiera di guarigione [Modlitwa o

uzdrowienie]. Następnie przytoczę tytuły innych książek, które zostały napisane przez

egzorcystów, a więc są one wynikiem nie tylko studiów, ale bezpośredniego doświadczenia

samych piszących: Raul Salvucci: Indicazioni pastorali di un esorcista [Duszpasterskie

wskazania egzorcysty], (Ed. Ancora 1992); Pellegrino Emetti: La catechesi di Satana

[Katecheza szatana], (Ed. Segno 1992), G. Battista Proja: Uomini, diavoli, esorcismi [Ludzie,

diabły, egzorcyzmy], (Roma 1992, l BattisteroS. Giovanni); Rene Laurentin (teolog): II

demonio, mito o realta? [Demon, mit czy rzeczywistość], (Ed. Massimo-Segno 1995).

Inne dzieła również zasługują z pewnością na to, aby je tutaj wymienić. Ale zainteresowany

tymi zagadnieniami czytelnik, który sam chce je pogłębić, napewno je odnajdzie. D1atego też

starałem się, aby w mojej trzeciej książce pobudzić czytelnika do studiowania i badania tego

tematu oraz zasugerować mu te argumenty, które nie zostały wcześniej omówione. Cieszyłbym

się, gdyby ktoś przyjął podane przeze mnie wskazówki.

Działalność egzorcystów jest częścią ogólnego kościelnego duszpasterstwa i obecnie, zgodnie

ze wskazaniami Ojca Świętego, ma na celu powrót do pewnego istotnego elementu posługi

Kościoła, który niestety wcześniej został zaniedbany. Nie stanowiło dla mnie trudności, a wręcz

przeciwnie, pisanie tej książki z pragnieniem, aby dać pewien wkład do przygotowań do

obchodów Jubileuszu 2000, mając na uwadze list apostolski Papieża: Tertio Millennio

Adveniente. Cała działalność egzorcystów jest zwrócona na promowanie nowej ewangelizacji,

do której często odwołujemy się jako do najpilniejszej potrzeby naszych czasów.

Dlaczego tak jest? Odpowiedź brzmi następująco; „...bo człowiek odłączył się od Boga,

ukrywając się przed Nim w taki sam sposób, jak Adam chował się pomiędzy drzewami

ziemskiego raju. Człowiek pozwolił, aby wprowadził go na manowce nieprzyjaciel Boga, to jest

szatan, który go oszukał, wmawiając mu, że on sam jest dla siebie bogiem" (Tertio Millennio

Adveniente, 7). Z tych stwierdzeń wypływają poważne konsekwencje i dlatego postaramy się,

aby je rozpatrzyć w tym właśnie zakresie, który nas bezpośrednio dotyczy.

Oprócz Jubileuszu 2000 innym punktem odniesienia jest proroctwo fatimskie, które dla mnie

pozostaje wciąż żywe. Brzmi ono następująco: "Na końcu moje Niepokalane Serce

zatriumfuje". Dostrzegam tu doniosłe ostrzeżenie skierowane do całej ludzkości oraz zawarty w

nim wielki plan Boży, który dotyczy naszego stulecia. Objawienia maryjne, które w ostatnich

latach miały miejsce w różnych częściach świata, wciąż sprawiają wrażenie, że Matka Boża jest

bardzo zaniepokojona losem swoich dzieci.

Oddalenie się od Boga, utrata wartości, szerzenie

się niemoralności są to ewidentne fakty dla każdego, kto spogląda na nasze czasy otwartymi

oczyma.

Bóg jednak nie opuszcza człowieka, lecz szuka go: "ofiarując mu swoją ojcowską miłość", jak

twierdzi Papież, a Niepokalana, która działa zawsze zgodnie z Bożą wolą, otacza macierzyńską

opieką tych wszystkich poszukujących, jest dla nich znakiem nadziei i pokoju; zwłaszcza w

chwilach rodzących szczególne zagrożenie.

"Moje Niepokalane Serce zatriumfuje"- tak brzmi orędzie fatimskie. Dlatego Sercu Maryi

powierzam tę moją skromną pracę i pokornie Ją proszę, aby ją pobłogosławiła i wykorzystała

dla dobra dusz ludzkich".

Ks. Gabriele Amorth

EGZORCYZMY W KOŚCIELE KATOLICKIM

Trudno jest przedstawić historię stosowania egzorcyzmów w Kościele katolickim, począwszy

od czasów Jezusa Chrystusa aż po dzień dzisiejszy. Historia egzorcyzmowania nie została

jeszcze przez nikogo opracowana i stanowi to poważny brak w tej dziedzinie. Niemniej jednak

należy spróbować ją odtworzyć, ponieważ tylko w ten właśnie sposób możemy zdać sobie

sprawę, w jak poważnej sytuacji znaleźliśmy się obecnie. Skorzystam więc z dotychczasowych

badań, a przede wszystkim ze

szczegółowej analizy, którą przeprowadził mój współbrat zakonny, ks. Franco Pierini,

wykładowca patrologii i historii Kościoła. Przedstawił ją podczas krajowego sympozjum

włoskich egzorcystów zorganizowanego przeze mnie we wrześniu 1993 roku. Wyjaśnię od

razu, że moje zainteresowanie ma wyłącznie charakter duszpasterski i praktyczny. Pomijain

więc całą bibliografię, której domaga się praca naukowa. Proszę o wybaczenie, jeśli pojawią się

jakieś luki lub nieścisłości. Pozostawiam zadanie uzupełnienia i ewentualnej korekty tym

wszystkim, którzy zechcą szczegółowo opracować to zagadnienie od strony historycznej.

Dlaczego uważam to zagadnienie za tak ważne, by od niego zaczynać? Oczywiście nie

uczyniłem tego w tym celu, aby wzbudzić u zainteresowanych polemiką.

Celem mojej intensywnej działalności egzorcysty jest wierność zadaniu, które wyznaczył mi

Chrystus, i dobro dusz ludzkich. Aby to osiągnąć, nie zawahałem się mówić to, co uważałem za

słuszne, a co czasami boli. Wypowiadałem się zawsze otwarcie za pośrednictwem wszystkich

środków komunikowania: książki, artykuły, wywiady prasowe, radiowe i telewizyjne.

Różni zaprzyjaźnieni biskupi mówili mi, że jeżeli we Włoszech, w tych ostatnich latach

mianowano ponad 150 egzorcystów, także w tych diecezjach, które nigdy ich nie miały, to stało

się tak dzięki mojemu osobistemu zaangażowaniu. Dziękuję więc za to Bogu.

Może przesadzam? Faktem jest, że już od trzech wieków w Kościele katolickim bardzo rzadko

stosuje się egzorcyzmy. W nauczaniu akademickim (mam na myśli seminaria i uniwersytety

papieskie), w ostatnich dziesięcioleciach wciąż zbyt mało mówi się na temat działalności złego

ducha, a tym bardziej o konieczności stosowania egzorcyzmów.

W przeważającej części dzisiejsze duchowieństwo - kapłani i biskupi - jeśli chodzi o ten temat,

jest zupełnie bezradne, chociaż istnieją wyjątki.

Z drugiej strony Ewangelia wypowiada się na ten temat jasno; przykład działalności Apostołów

nie pozostawia niedomówień, równie przejrzysta w tym zakresie była praktyka Kościoła, aż do

czasu sprzed trzech wieków. Ten, kto poważnie angażuje się w tę posługę, widzi jasno i

wyraźnie potrzeby wiernych oraz wciąż rosnące zapotrzebowanie na tą posługę. Dlaczego tak

jest, wkrótce zobaczymy, gdy będziemy mówić o okultyzmie i o dwunastu milionach Włochów,

którzy uczęszczają do magów, wróżbitów oraz podobnych pseudo-uzdrawiaczy. Tymczasem

postawię następujące pytanie: jak brzmi dziś odpowiedź dana przez ludzi Kościoła ?

Podam pewien konkretny przykład. Spośród telewizyjnych transmisji, w których

uczestniczyłem, największe wrażenie zrobiła na mnie audycja prowadzona przez Alessandro

Cecchi Paone, 18 grudnia 1994 roku w programie Rai 2.

Wobec milionów telewidzów przeżyłem miłą niespodziankę, gdyż nie byłem sam spośród

egzorcystów zabierających głos w tej materii. Zorganizowano na żywo połączenie z Palermo,

gdzie przeprowadzono wywiad z o.Matteo La Gtua, który jest jednym z najbardziej znanych

egzorcystów na Sycylii, będąc zarazem jednym z filarów włoskich egzorcystów.

Nawiązano również interesujące połączenie z Treviso, gdzie udzielał wywiadu egzorcysta

pochodzący z Pordenone, ks. Feruccio Sutto. Nie potrzeba wyjaśniać, że są oni moimi

przyjaciółmi.

Poruszyło mnie najbardziej połączenie z Treviso. Pokazano pewną kobietę, która po

przeprowadzeniu całej serii egzorcyzmów została uwolniona od złego ducha. Udzielając

wywiadu, opowiadała o swoich długich cierpieniach oraz mówiła o szczęściu, jakie wypływa z

uwolnienia. Ale największe wrażenie wywarły na mnie słowa wypowiedziane w zakończeniu

wywiadu przez jej męża: "Potrzebowaliśmy 10 lat, zanim znaleźliśmy biskupa, który nam

uwierzył i wyznaczył egzorcystę, aby uwolnił moją żonę! Przeżyliśmy dziesięć lat okrutnych

męczarni; dziesięć lat zatrzaskiwanych przed nosem drzwi i upokarzających drwin ze strony

innych ludzi oraz wielokrotnie powtarzanych słów: «Jesteście szaleni». Dziesięć lat, podczas

których stosowaliśmy różnorodne kuracje medyczne i wydaliśmy bez potrzeby to wszystko, co

posiadaliśmy".

Uwierzcie mi, że kiedy mówię o tym zdarzeniu, wcale nie przesadzam. Ten fakt odzwierciedla

sytuację włoskiego Kościoła na tym polu. Papież w ramach przygotowań obchodu Jubileuszu

2000 wzywa do uczynienia głębokiego rachunku sumienia, który by obejmował błędy i braki

naszego duszpasterzowania. Lata 1994-1996 miały być szczególnie poświęcone tego typu

Gabriele Amorth - Egzorcyści i psychiatrzy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: