Projektowanie zwrotnic 2.pdf

(199 KB) Pobierz
KURS
Projektowanie zwrotnic
głośnikowych, część 2
Przełamywanie się membrany
– „cone break–up”
Membrana głośnika zachowu-
je się jak tłok, który zwiększając
i zmniejszając ciśnienie powietrza
tworzy fale dźwiękowe. Zakres pracy
membrany głośnika, w którym cała
membrana zachowuje się jak sztyw-
ny tłok często nazywa się zakresem
tłokowym pracy głośnika. W trakcie
pracy w tym zakresie każda część
fali tworzonej przez membranę ma
taką samą fazę. Gdy membrana
przestaje być sztywna, następuje jej
„przełamywanie” ( cone break–up )
oznacza to, że część membrany
przesuwa się w jednym kierunku
podczas, gdy jej inna część w prze-
ciwnym. Od częstotliwości “przeła-
mania” membrana przestaje wiernie
odtwarzać ruch cewki. Także obcią-
żenie cewki przez membranę staje
się inne: zmienia się masa drgająca
oraz podatność zawieszenia widzia-
ne od strony cewki głośnika. Prosty
model głośnika nie symuluje tych
zjawisk i staje się bardzo niedokład-
ny. W praktyce dokładna symulacja
tych zjawisk jest bardzo trudna,
a konstruktywne wnioski z niej mogą
być użyteczne tylko dla projektan-
tów głośników. Konstruktorzy zespo-
łów głośnikowych muszą pamiętać
o jednym: Powyżej częstotliwości
„przełamania” membrany przesta-
je on pracować jako całość i ruch
W drugiej części kursu o projektowaniu zwrotnic zajmiemy się
niekorzystnymi zjawiskami, jakie zachodzą podczas odtwarzania
dźwięków w głośnikach. Zjawiska te mają dość silny związek
z budową mechaniczną i rodzajem materiału, z jakiego wykonana
jest membrana. Omawiane efekty nie są najczęściej w ogóle
uwzględniane podczas amatorskiego projektowania zestawów
głośnikowych.
cewki głośnika nie jest wiernie za-
mieniany na fale akustyczne. Znie-
kształcenia te nie są harmonicznymi
sygnału, który jest odtwarzany. Sły-
szalne są jako pogorszenie dynamiki
i stosunku sygnał–szum.
Aby sobie wyobrazić to zjawisko
proponuję pewien przykład z życia
codziennego. Gdy zapcha się nam
umywalka, sięgamy po przepychacz.
Jego gumowa część przypomina
membranę głośnika, podczas korzy-
stania z przepychacza jego membra-
na odkształca się tworząc okręgi,
które tak samo się poruszają. Zjawi-
sko to ilustruje w jaki sposób może
odkształcać się membrana głośnika.
Powyżej częstotliwości pracy tło-
kowej membrana głośnika zaczyna
coraz bardziej zniekształcać sygnał.
W jaki sposób to się dzieje i jak
brzmią takie zniekształcenia zależne
jest od materiału, z którego wyko-
nana jest membrana, jej geometrii
i wielu czynników, których nie jeste-
śmy w stanie przewidzieć. Jeżeli ma-
teriał membrany jest elastyczny jak
celuloza, polipropylen czy tekstylne
kopułki, to częstotliwość jego przeła-
mywania jest niższa, ale zniekształ-
cenia są mocniej tłumione. Nato-
miast jeżeli materiał membrany jest
sztywny jak aluminium, beryl czy
diamentowe kopułki, to częstotli-
wość przełamywania będzie wyższa,
ale zniekształcenia powyżej tej czę-
stotliwości będą znacznie większe.
Najprościej ujmując powinno
się unikać odtwarzania przez gło-
śnik sygnałów, których nie jest on
w stanie wiernie odtworzyć szcze-
gólnie, gdy głośnik charakteryzuje
się sztywną membraną.
Na rys. 8 znajduje się charak-
terystyka amplitudowa głośnika fir-
my Peerless model 830452. Jest to
duży (26 cm) głośnik niskotonowy.
Jak widać na charakterystyce, dla
częstotliwości 650 Hz występuje re-
zonans, przy 800 Hz następuje głę-
boki spadek skuteczności, następnie
dla 1 kHz i 1,8 kHz występują re-
zonanse. Porównując kształt tej cha-
rakterystyki z kształtem modelu gło-
śnika idealnego można zauważyć,
iż do częstotliwości 500 Hz kształt
charakterystyki odpowiada kształto-
wi charakterystyki modelu głośni-
ka idealnego. Jak można wyczytać
w materiałach producenta, membra-
na tego głośnika charakteryzuje się
bardzo dużą sztywnością. Na cha-
rakterystyce wyraźnie widać, iż nie
powinien od pracować z sygnałami
powyżej 500 Hz. Powyżej tej czę-
stotliwości kończy się pasmo jego
pracy tłokowej – membrana traci
sztywność. Na charakterystyce am-
plitudowej zaznaczonej również na
rys. 8 możemy zauważyć nierów-
ność przy częstotliwości 650 Hz.
Rys. 8. Charakterystyka amplitudowa głośnika firmy Peerles model 830452
(poszczególne krzywe uwzględniają kierunkowość głośnika)
98
Elektronika Praktyczna 3/2007
886701465.048.png 886701465.049.png 886701465.050.png 886701465.051.png 886701465.001.png 886701465.002.png 886701465.003.png 886701465.004.png 886701465.005.png 886701465.006.png 886701465.007.png 886701465.008.png 886701465.009.png 886701465.010.png
KURS
Oznacza to, iż im bardziej odsu-
niemy się od osi głośnika tym fala
ta będzie miała mniejszą amplitu-
dę. Poszczególne części membrany
znajdują się w różnej odległości od
naszego ucha. Te niewielkie róż-
nice, są porównywalne z długością
fali 34 mm (sygnał o częstotliwości
10 kHz). Między innymi dlatego
większość membran głośników wy-
sokotonowych ma kształt kopułki.
Jeżeli popatrzymy z boku na taki
głośnik, to zobaczymy połowę jej
powierzchni.
Propagację krótkich fal aku-
stycznych można porównać do
światła latarki. Strumień świetlny
bezpośrednio oświetla tylko obszar,
w którego stronę kierujemy latarkę.
Światło w pozostałych miejscach to
światło odbite. Tak zachowuje się
membrana dużego głośnika. Jeżeli
natomiast zamiast latarki użyjemy
samej żarówki, to oświetlimy całe
pomieszczenie. Kształt żarówki jest
podobny do kształtu kopułki gło-
śnika wysokotonowego.
Głośnik emituje falę aksutyczną
kierunkowo, gdy długość fali aku-
stycznej jest zbliżona lub mniej-
sza od średnicy membrany. Załóż-
my, że mamy głośnik o średnicy
20 cm, a średnica jego membrany
wynosi 17 cm. Obliczamy: 343/
0,17=2017,6 Hz. Od częstotliwości
około 2 kHz głośnik ten będzie co-
raz bardziej kierunkowy.
Na rys. 9 i 10 znajdują się cha-
rakterystyki kierunkowe dwóch gło-
śników wysokotonowych firmy Bey-
ma, modele (odpowiednio): T2010
i T2030. Każda linia na tych cha-
rakterystykach odpowiada jednej
częstotliwości. Amplituda na osi
głośnika jest amplitudą odniesienia.
Rys. 9. Charakterystyka kierunkowa głośnika T2010 (Beyma)
Patrząc na model impedancji głośni-
ka można zauważyć, iż taka nierów-
ność może być spowodowana przez
zmianę wartości elementu C mes lub
L mes , które wynikają z parametrów
mechanicznych głośnika. Jeżeli na
charakterystyce amplitudowej i im-
pedancyjnej dla tej samej częstotli-
wości występuje nierówność, to na
99% spowodowana jest ona utratą
przez membranę głośnika sztywno-
ści. Pamiętajmy, iż jest to głośnik
niskotonowy, zaprojektowany do
stosowania w subwooferach, czyli
dla sygnałów do około 150 Hz.
Stosując powyższy wniosek do
głośnika ARN–6618, na charaktery-
stykach zamieszczonych w poprzed-
nim artykule możemy zauważyć
podobną sytuację dla częstotliwości
900 Hz. Jak wcześniej napisałem,
głośnik ten od częstotliwości oko-
ło 1 kHz przestaje zachowywać się
zgodnie z modelem. Przypominam,
iż głośnik ten posiada elastyczną
membranę celulozową.
Fala o częstotliwości 20 Hz
ma długość około 17 m, podczas
gdy długość fali o częstotliwości
20000 Hz wynosi 17 mm. To bar-
dzo duży zakres. Rozprzestrzenia-
nie się fal o długości 17 m prze-
biega w sposób wszechkierunko-
wy. Praktycznie każda przeszkoda,
na którą taka fala może natrafić
w pokoju odsłuchowym będzie od
niej znacznie mniejsza. Fala po
prostu ją „ominie”. Także średnica
membrany głośnika będzie o wiele
mniejsza od tej fali i jej genero-
wanie także będzie wszechkierun-
kowe.
Fale o wyższych częstotliwo-
ściach (w praktyce od częstotli-
wości 1 kHz) zachowują się ina-
czej. Załóżmy, że odtwarzamy falę
o częstotliwości 10 kHz (l=34 mm)
z wykorzystaniem głośnika o śred-
nicy 10 cm. Średnica głośnika jest
prawie trzy razy większa od dłu-
gości fali. Membrana generuje taką
falę w sposób bardzo kierunkowy.
Kierunkowość głośnika
Kolejnym problemem, który
ogranicza w pewien sposób górną
częstotliwość graniczną głośnika
jest jego kierunkowość. Przyjmu-
je się, iż częstotliwości sygnałów
audio zawierają się w zakresie
20…20000 Hz. Prędkość dźwięku
w powietrzu wynosi około 343 m/s.
Możemy obliczyć długości fal aku-
stycznych odpowiadające tym czę-
stotliwościom:
l=v/f
l – długość fali w metrach,
v – prędkość dźwięku (około
343 m/s),
f – częstotliwość dźwięku
w Hz.
Rys. 10. Charakterystyka kierunkowa głośnika T2030 (Beyma)
Elektronika Praktyczna 3/2007
99
886701465.011.png 886701465.012.png 886701465.013.png 886701465.014.png 886701465.015.png 886701465.016.png 886701465.017.png 886701465.018.png 886701465.019.png 886701465.020.png 886701465.021.png 886701465.022.png 886701465.023.png 886701465.024.png 886701465.025.png 886701465.026.png 886701465.027.png 886701465.028.png 886701465.029.png 886701465.030.png 886701465.031.png 886701465.032.png 886701465.033.png 886701465.034.png 886701465.035.png 886701465.036.png 886701465.037.png 886701465.038.png 886701465.039.png 886701465.040.png 886701465.041.png 886701465.042.png 886701465.043.png 886701465.044.png 886701465.045.png 886701465.046.png
KURS
Moc tracona w cewce głośnika
Oprócz ograniczenia wychylenia
membrany, w głośnikach wysoko-
tonowych bardzo istotnym ograni-
czeniem jest moc tracona w cew-
ce głośnika. Powyżej częstotliwości
350 Hz średnia moc materiału mu-
zycznego spada wraz ze wzrostem
częstotliwości. Producenci głośni-
ków wysokotonowych wykorzystu-
ją to zjawisko. Często możemy się
spotkać z twierdzeniem, iż moc
nominalna głośnika wysokotono-
wego wynosi 100 W. W praktyce
moc tego głośnika może wynosić
maksymalnie około 10 W. Podane
100 W dotyczy mocy całego zespo-
łu głośnikowego, w którym może
być on zastosowany. Czasem w ma-
teriałach producenta podane jest
z jaką zwrotnicą głośnik ten powi-
nien pracować. Firma Beyma zale-
ca, aby głośniki T2010 oraz T2030
pracowały z filtrem górnoprzepu-
stowym o częstotliwości granicznej
2 kHz i nachyleniu 12 dB/oktawę.
Jeżeli chcielibyśmy zmniejszyć czę-
stotliwość graniczną, powinniśmy
zwiększyć stromość filtru. Jeżeli
natomiast chcielibyśmy zastosować
proste filtry 1–go rzędu o nachy-
leniu 6 dB/oktawę, to powinniśmy
zwiększyć częstotliwość graniczną.
Moc dostarczana do głośnika po-
winna być zbliżona do mocy, przy
której głośnik pracuje z filtrem pro-
ponowanym przez producenta.
Podsumowując, dolną częstotli-
wość pracy głośnika ograniczają:
1 Zachowanie się głośnika jako
filtru pasmowoprzepustowego –
jego częstotliwość rezonansowa.
2 X max – maksymalne liniowe wy-
chylenie cewki.
3 Moc tracona w cewce głośnika
– problem ten dotyczy głownie
głośników średnio– i wysokotono-
wych.
Roman Łyczko
lyczko_roman@poczta.ox.pl
Teraz przesuwając się w lewo lub
prawo możemy zauważyć, iż linie
zbliżają się do środka wykresu –
amplituda odpowiadająca danej czę-
stotliwości maleje. Na rys. 9 widać,
iż dla kąta 30 o różnice w amplitu-
dach wynoszą około 6 dB. Wraz
z oddalaniem się od osi głośnika
różnice te stają się coraz większe
– dla kąta 60 o wynoszą już ponad
10 dB. Z rys. 10 wynika, że drugi
głośnik promieniuje bardziej rów-
nomiernie, co jest najprawdopodob-
niej spowodowane zastosowaniem
stożka korygującego. Możemy tak-
że zauważyć, iż jedna z linii ma
kształt odbiegający od pozostałych.
Spadek skuteczności dla 30 i 330 o
jest spowodowany kierunkowością
głośnika i rezonansami związanymi
z jego stożkiem korekcyjnym. Nie-
stety na charakterystyce producent
nie zaznaczył jakiej częstotliwości
efekt ten dotyczy.
Charakterystyka kierunkowości
głośnika może być zaznaczona tak-
że w inny sposób – poprzez szereg
charakterystyk amplitudowych za-
znaczonych na jednym wykresie.
Każda charakterystyka odpowiada
pewnemu odchyleniu od osi głośni-
ka. W ten sposób zaznaczona jest
kierunkowość głośnika na rys. 8.
Charakterystyki kierunkowe moż-
na oczywiście symulować, niestety
proste programy do symulacji pra-
cy głośnika nie opierające się na
parametrach geometrycznych mem-
brany nie są w stanie wykonać ta-
kich obliczeń i charakterystyk.
bardzo kosztowny. Cena wykracza
często powyżej możliwości finanso-
wych małych przedsiębiorstw.
Podsumowując, górną częstotli-
wość pracy głośnika głównie ogra-
niczają trzy czynniki:
1 Zachowanie się głośnika jako fil-
tru pasmowoprzepustowego.
2 Utrata przez membranę głośnika
sztywności.
3 Zwiększanie się kierunkowości
głośnika.
Ograniczenie wychylenia
membrany X max
W poprzednim artykule napisa-
łem, iż jednym z ograniczeń dolnej
granicy częstotliwości jaką głośnik
może efektywnie przetwarzać, jest
jego częstotliwość rezonansowa. Jest
to parametr, który nie zależy od
amplitudy sygnału. Niezależne od
tego, czy głośnik będzie grał bar-
dzo cicho, czy bardzo głośno, jego
częstotliwość rezonansowa będzie
miała taki sam wpływ na jego pra-
cę. Drugim istotnym ograniczeniem
dolnej częstotliwości pracy głośnika
jest maksymalne liniowe wychylenie
membrany. Załóżmy, że mamy po-
tężny wzmacniacz i podłączony do
niego dwudrożny zestaw głośniko-
wy. Jeżeli słuchamy swojej ulubio-
nej muzyki ze średnią głośnością,
dźwięk jest czysty, głos wokalistki
jest zrozumiały. Zaczynamy zwięk-
szać głośność, słyszymy coraz więk-
sze zniekształcenia, w końcu głos
wokalistki staje się prawie nie zro-
zumiały. Niekoniecznie musi to wy-
nikać z przesterowania wzmacniacza.
Głośnik też można przesterować.
Aby utrzymać takie samo natęże-
nie dźwięku, wraz ze zwiększaniem
się jego częstotliwości maleje ampli-
tuda wychyleń membrany. Stąd pro-
sty wniosek: im bardziej będziemy
zwiększać częstotliwość sygnału, tym
głośniej lub z mniejszymi zniekształce-
niami sygnał ten będzie odtwarzany.
Wiele nawet dość prostych pro-
gramów do symulacji jest w stanie
dokładnie zasymulować ten efekt
i obliczyć do jakiej częstotliwości
ograniczeniem jest maksymalne wy-
chylenie membrany X max . Powyżej
tej częstotliwości ograniczeniem jest
moc głośnika.
Wymagane wychylenie membrany
zależne jest także od zastosowanej
obudowy. Obudowy bass–reflex czy
band–pass stawiają inne wymagania
względem amplitudy drgań membra-
ny niż obudowa zamknięta.
Modulacja strumienia
magnetycznego
Modulacja strumienia magne-
tycznego polega na zmienianiu się
współczynnika Bl głośnika. Modu-
lacja ta występuje najczęściej przy
sygnałach o większych częstotliwo-
ściach. Gdy przez cewkę głośnika
płynie prąd, indukuje się w niej
strumień magnetyczny, który prze-
ciwdziała strumieniowi magne-
tycznemu magnesu głośnika. Aby
zmniejszyć tę modulację stosuje się
magnesy neodymowe, których stru-
mień jest bardziej stabilny niż ma-
gnesów ferrytowych lub pierścienie
miedziane, które pracują jak zwarte
cewki stabilizując strumień magne-
tyczny. Zjawisko to jest dość istot-
ne, jednak w materiałach produ-
centów rzadko jest ono opisywane.
Sprzęt pomiarowy będący w sta-
nie pomóc przy jego analizie jest
Autor jest studentem wydziału
Elektroniki i Telekomunikacji Poli-
techniki Śląskiej w Gliwicach oraz
prezesem Koła Naukowego Elektro-
ników.
Bibliografia:
http://www.cosmos2000.org/audio/
lspeaker.htm
http://ldsg.snippets.org/motors.php3
http://professional.beyma.com
100
Elektronika Praktyczna 3/2007
886701465.047.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin