Cajio Linda - Odtrącona.pdf - Ebook 27 - magdapetersen

Cajio Linda

Odtrącona

Anna Kitteridge - wielka miłośniczka koni - spotyka na balu

charytatywnym swą pierwszą, młodzieńczą miłość, Jamesa

Farradaya. Bardzo dawno temu ich rodziny pragnęły połączyć

młodą Annę z Jamesem, ale zbyt wiele wydarzyło się, by

małżeństwo to mogło dojść do skutku. Do tej pory kobieta nie

może zapomnieć balu i pierwszego, a zarazem ostatniego

pocałunku mężczyzny, którego tak bardzo pokochała.

Dzisiaj Anna ma za sobą nieudane małżeństwo, ślicznego synka

Filipa i wspaniałą stadninę koni. Jest bogata, samodzielna i

niezależna, ale... bardzo samotna. Czy los da jej jeszcze jedną

szansę?

Rozdział pierwszy

On był naprawdę doskonały.

Anna Kitteridge z trudem opanowała dreszcz zmysłowej emocji,

jaki przeniknął ją, gdy obserwowała mężczyznę jadącego na

smukłym kucu do gry w polo. Gra od trzech kwadransów była

szybka i ostra. Pomimo chłodnego wiosennego dnia biała

koszulka przykleiła się do ciała zawodnika, uwypuklając każdy

mięsień jego barków i pleców. Mięśnie krzepkich ud napinały

się, gdy ściskał boki galopującego gniadego wałacha. Siłę jego

ramion można było określić po łatwości, z jaką powodował swym

wierzchowcem, i Annę ogarnęła nieodparta chęć znalezienia się

w ich mocnym uścisku. Wysoki i szczupły, nisko pochylony w

siodle, całą swą uwagę skupił na piłce. Wiedziała, że pod

kaskiem kryją się gęste jasnobrązowe włosy, ciemnozielone

oczy, profil Roberta Redforda i uśmiech Cary'ego Granta.

Śmignął obok niej, pędząc w kierunku bramki; gdy wyprostował

się w siodle, by uderzyć piłkę, zaparło jej dech w piersi.

„James Farraday na koniu to naprawdę niebezpieczny widok" -

pomyślała wzdychając.

Miał trzydzieści pięć lat, był kawalerem, pochodził z jednej z

najlepszych rodzin w Filadelfii i krążyła o nim opinia playboya.

Znała go od najmłodszych lat, choć od

czasu powrotu z Kalifornii pięć lat temu widywała go tylko

sporadycznie. Robiła, co mogła, by ograniczyć spotkania do

minimum. Ale ich babki przyjaźniły się; kiedy jeszcze ona i

James byli dziećmi, obie rodziny miały nadzieję, że któregoś dnia

się pobiorą.

Przełknęła ślinę. Przez całe lata nie pozwalała sobie na takie

myśli. W każdym razie - odkąd ukończyła siedemnaście lat,

kiedy to dała Jamesowi zrobić z siebie idiotkę. Tamtego dnia cały

jej świat zawalił się w gruzy. To było bardzo dawno. Teraz

wydoroślała, nabrała doświadczenia i stała się rozsądną kobietą.

Usiłowała sobie wmówić, że interesuje się Jamesem tylko ze

względu na pasję, która ich łączy. Konie były jej specjalnością.

Jeździła konno, odkąd nauczyła się chodzić; przez pewien czas

pracowała nawet jako zawodowy dżokej. Teraz zarabiała na

życie, hodując konie wyścigowe.

Aż nazbyt dobrze wiedziała, że w tym momencie zmysły Jamesa

wypełnia tętent kopyt, woń potu i rozgrzanej końskiej skóry.

Wiedziała, że siedząc na grzbiecie wierzchowca, nawiązuje z nim

prawie telepatyczną łączność, że stają się jednym organizmem,

zgodnie z odczuwaną potrzebą, galopującym ku błogiemu

zmęczeniu. Głęboko we wnętrzu poczuła rozkoszne pulsowanie.

Wyobraziła sobie, że stapia się z Jamesem w jedno na grzbiecie

zwierzęcia - poganiając je naprzód, mocniej i szybciej...

Jak gdyby odgadując jej myśli, James rozejrzał się po widowni,

llumnie przybyłej na dobroczynny mecz polo, klóry rozgrywany

był w Westgate Country Club. Natychmiast odwróciła się, by

jego wzrok nie spotkał jej spojrzenia, przerażona, że mogła w

jakiś sposób zdradzić mu swoją reakcję.

„Doprawdy - pomyślała z dezaprobatą - jestem przecież samotną

trzydzieslojednoletnią matką i kobietą inte-

resu! Zbyt starą, by reagować na widok jakiegokolwiek

mężczyzny w taki idiotyczny, dziewczęcy sposób!"

Postanowiła sobie, że nie da się więcej namówić babce na

uczestnictwo w pikniku połączonym z grą w polo. Zwykle, gdy

Letycja chciała powierzyć jej jakieś funkcje towarzyskie,

stawiała większy opór, ale już od dawna nie brała udziału w tego

typu imprezach. Poza tym wiedziała, że będą tu konie, więc

pozwoliła się przekonać. Konie... i James.

Zdjęła zielony tweedowy żakiet i zarzuciła go na ramiona.

„Zabawne - pomyślała. - Ten marcowy dzień zrobił się całkiem

ciepły". Nawet jej lniana żółta sukienka teraz wydawała się

nieodpowiednia.

Siedząca po drugiej stronie małego stolika Letycja Kit-teridge

opuściła lornetkę i z satysfakcją się uśmiechnęła.

- James jest w świetnej formie. W znakomitej formie -

powiedziała.

No tak, tego można się było spodziewać. James ekscytował

nawet jej babkę. Zresztą zapewne przyprawiał o żywsze bicie

serca każdą znajdującą się tu kobietę. Zazwyczaj tak bywało.

Spojrzała na zażartą walkę, toczącą się w tej chwili w dalszej

części pola, a potem wzruszyła ramionami tak nonszalancko, jak

tylko mogła. Przynajmniej umiała ukryć swoje emocje.

- Ma wspaniałego konia - odrzekła, zadowolona ze swego

niedbałego tonu. Żar ciągle pulsował w jej wnętrzu. - Jego stajnia

kuców jest fantastyczna.

Letycja zmierzyła wnuczkę znanym w rodzinie „królewskim"

wzrokiem.

- Bzdury - powiedziała, uderzając dłonią o stolik. Porcelanowe i

kryształowe nakrycia zabrzęczały w odpowiedzi. - Nie

zwiedziesz mnie. Westchnęłaś, gdy przejeż-

dżał obok. Mogę dodać, że była to typowo kobieca reakcja, nie

będąca wyrazem zachwytu nad końmi.

Anna przeklęła pod nosem doskonały słuch babki. Posłała jej

lodowate, pełne wściekłości spojrzenie.

- Mówisz, że westchnęłam? - udała zdziwienie.

- Cóż, ja na pewno nie - odparła Letycja. - I z całą pewnością nie

Filip.

Anna odwróciła się i spojrzała na dziewięcioletniego syna, który

przysiadł na tylnym siedzeniu jej dżipa, zaparkowanego tuż za

nimi. Siedział nieruchomo, w napięciu obserwując grę,

najwyraźniej zachwycony jej przebiegiem.

- Czy to westchnienie na pewno wydała kobieta? -spytała

mimochodem.

Letycja popatrzyła na chłopca, a potem ironicznie się

uśmiechnęła.

- Tak, na pewno, i nie mam zamiaru się z tobą spierać.

- Chociaż raz - wymamrotała Anna.

- Wątpię zresztą, czy się do tego przyznasz - dodała Letycja. -

Wolałabym jednak, żebyś nie była taka uparta, jeśli chodzi o

małżeństwo z Jamesem.

Anna aż podskoczyła, słysząc słowa wypowiadane prze/ babkę

lak niefrasobliwie. Jakby czytała w jej myślach! A więc to tak

zmienia się temat! Była jednak zdecydowana nie pokazywać

niczego po sobie. Gra miała się już ku końcowi, niedługo będzie

wreszcie mogła pojechać do domu, do zacisza Makefield

Meadows, swej stajni nie opodal Washington's Crossing.

Nareszcie będzie wolna od tej udręki! Jednakże nie mogła

pozwolić, by babka po rozstaniu się z nią dalej myślała o tym

małżeństwie!

- Babciu, nie było powodu, żeby się upierać...

- Wy dwoje bylibyście dobraną parą - kontynuowała

Cajio Linda - Odtrącona.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: