Młodzi rycerze Jedi 4 - Miecze świetlne - Anderson Kevin J.pdf - ebooki Gwiezdne wojny - kobazyl

Kevin J. Anderson

Rebecca Moesta

Miecze świetlne

(Lightsabers)

Przełożył: Andrzej Syrzycki

Rozdział 1

Nad wierzchołkami drzew, porastających Yavin Cztery, ukazała się w końcu tarcza słońca. Luke

Skywalker wsłuchiwał się w szelesty i szmery, dolatujące od strony budzącej się do życia dżungli.

Spiętrzone kamienne bloki starożytnej świątyni, pokryte teraz błyszczącą warstwą rosy, pochłonęły

cały chłód długiej nocy.

Obserwując, jak poranne słońce wznosi się coraz wyżej na bezchmurnym niebie, mistrz Jedi

żałował, że również szybko nie może poprawiać się jego nastrój.

Zdrętwiały z zimna, spędził wiele godzin na wierzchołku ogromnej budowli. Cierpliwie siedział

i rozmyślał, nie przejmując się nieprzeniknionymi ciemnościami. Aby odegnać sen, posłużył się

techniką relaksacyjną Jedi. Prawdę mówiąc, tak bardzo martwił się narastającym zagrożeniem, jakie

stwarzało Imperium dla Nowej Republiki, że od dłuższego czasu nie spał dobrze ani nie

wypoczywał.

Stado barwnie upierzonych ptaków z głośnym skrzekiem poderwało się do lotu, żeby pożywić się

schwytanymi owadami. Na niebie wisiała ogromna pomarańczowa kula gazowego giganta, Yavina

świecącego odbitym blaskiem. Luke, obdarzony wyobraźnią, wybiegał jednak myślami jeszcze dalej.

Usiłował odgadnąć, w jakim mrocznym i tajemnym zakątku galaktyki mogło czaić się Drugie

Imperium...

W końcu wstał i przeciągnął się, aby rozprostować zesztywniałe mięśnie. Nadszedł czas na

poranną porcję ćwiczeń. Może wysiłek fizyczny pomoże mu jasno myśleć i sprawi, że jego serce

zacznie bić żwawiej, a odruchy staną się jeszcze szybsze niż zazwyczaj.

Przystanął na samym skraju tarasu na najwyższym piętrze i popatrzył w dół, na porośnięte dziką

winoroślą kamienne bloki tworzące jeden z boków ogromnego zigguratu. Od następnego piętra,

zajmującego nieco większą powierzchnię, dzieliła go bardzo duża odległość. Na ścianach ogromnych

prostopadłościennych bloków można było dostrzec rysunki i ozdobne wzory. Wyryte w kamieniu

przed wieloma tysiącleciami, podczas budowy starożytnej świątyni, były teraz nieco zatarte wskutek

upływu lat i pożarów szalejących w czasach, kiedy na księżycu toczono zacięte walki. Gęsta dżungla

docierała niemal do samej tylnej ściany wielkiej piramidy, ozdabiała ogromne skalne bloki pnączami

winorośli i ocieniała konarami gigantycznych drzew Massassów.

Luke przez chwilę spoglądał w dół, stojąc na krawędzi tarasu. Głęboko odetchnął, po czym

zamknął oczy, starając się jak najbardziej skupić. Później odbił się i skoczył w przepaść.

Spadał obracając się w locie. Wykonał salto w tył, ale kiedy obrócił się o pełne trzysta

sześćdziesiąt stopni, otworzył oczy i ujrzał popękane kamienne płyty spieszące na spotkanie z jego

stopami. Wtedy posłużył się Mocą, żeby zwolnić prędkość opadania, po czym odbił się od skalnego

progu i poszybował w stronę najbliższego pędu winorośli. Roześmiał się beztrosko i wylądował

miękko na porośniętym mchem konarze drzewa Massassów. Nie zatrzymując się, zaczął biec po

grubej gałęzi, ale kiedy dostrzegł jakąś lukę w listowiu, podskoczył i chwycił za wyższą i cieńszą

gałąź. Na przemian to biegnąc, to się podciągając, wspinał się coraz wyżej i wyżej.

Luke każdego dnia ćwiczył ciało w ten sam sposób. Starał się wyszukiwać coraz trudniejsze

przejścia, doskonaląc własne umiejętności. Rycerz Jedi nie mógł spocząć na laurach nigdy, nawet

w latach pokoju, gdyż wówczas mógłby stać się słaby i bezradny.

Czasy nie należały jednak do spokojnych. Luke Skywalker nie wątpił, że wkrótce przyjdzie mu

stawić czoło niejednemu zagrożeniu.

Przed laty w jego akademii pojawił się nowy uczeń nazywający się Brakiss. Młody mężczyzna

okazał się podstępnym szpiegiem, wysłanym przez Imperium w celu podpatrzenia technik szkolenia

rycerzy Jedi, aby można było wykorzystać je dla potrzeb ciemnej strony. Od pierwszej sekundy

mistrz Skywalker zorientował się, z kim ma do czynienia, ale postanowił podjąć próbę nawrócenia

Brakissa na jasną stronę. Jego starania zakończyły się jednak niepowodzeniem, a nowy uczeń bardzo

szybko opuścił akademię Jedi. Luke przez dłuższy czas nie wiedział, co się z nim stało, aż do

niedawna, kiedy jego były podopieczny porwał Jacena, Jainę i młodego Wookiego Lowbaccę.

Okazało się, że Brakiss sprzymierzył się z Tamith Kai, członkinią nowego zakonu wiedźm zwanych

Siostrami Nocy. Połączywszy siły, oboje założyli Akademię Ciemnej Strony i teraz szkolili w niej

Ciemnych Jedi będących na usługach Drugiego Imperium.

Oddychając nieco szybciej niż zwykle, Luke wspinał się po gałęziach drzew Massassów.

W pewnej chwili spłoszył gromadę drapieżnych stintarilów. Gryzonie rzuciły się ku niemu, szczerząc

długie ostre kły, ale kiedy mistrz Jedi, posługując się Mocą, zwrócił ich uwagę na coś innego,

zapomniały o poprzednim celu. Rozbiegły się we wszystkie strony i wkrótce zniknęły pośród gałęzi.

Luke podciągnął się na najwyższy konar i po chwili znalazł się na samym wierzchołku drzewa.

Kiedy wychylił głowę ponad baldachim liści, promienie słońca omal nie poraziły jego oczu.

Mrugając powiekami, próbował przyzwyczaić źrenice do blasku poranka. Po półmroku, panującym

na niższych poziomach, do których promienie słońca tylko z trudem przedzierały się przez gąszcz

liści, otaczający go świat wydał mu się morzem jaskrawej zieleni. Głęboko oddychając wilgotnym

czystym powietrzem popatrzył za siebie, w stronę wielopiętrowej piramidy gigantycznej świątyni,

w której uczyli się uczniowie Jedi. Pomyślał nie tylko o grupie nowych wojowników, których

kształcił, ale także o uczniach szkolących się w Akademii Ciemnej Strony...

Przed kilkoma miesiącami instruktorzy imperialnej akademii zaczęli poszukiwać nowych

kandydatów pośród mieszkających w podziemiach Coruscant młodych kobiet i mężczyzn, którym nie

wiodło się w dotychczasowym życiu. Widocznie zamierzali kształcić tych „zagubionych”, pragnąc,

żeby służyli kiedyś Drugiemu Imperium jako Ciemni Jedi i szturmowcy. Jednym z takich

nieszczęśników był Zekk, ciemnowłosy i zielonooki kilkunastolatek, przyjaciel bliźniąt Hana i Leii,

a szczególnie Jainy.

Pomyślał też o kłopotach, jakich zaczynał przysparzać pilot myśliwca typu TIE, Qorl, który po

zniszczeniu pierwszej Gwiazdy Śmierci ukrywał się ponad dwadzieścia lat w gęstej dżungli na

Yavinie Cztery. Imperialny pilot dowodził grupą szturmową, która porwała transportowy krążownik

Nowej Republiki wraz z ładunkiem rdzeni jednostek napędu nadświetlnego i baterii do turbolaserów.

Wszystko to doprowadziło Luke’a Skywalkera do przekonania, że Akademia Ciemnej Strony

sposobi się do zadania decydującego ciosu Nowej Republice. Od czasu śmierci Imperatora

Palpatine’a słyszało się o wielu lordach i przywódcach usiłujących przywrócić świetność resztkom

dawnego Imperium. Mistrz Jedi czuł jednak, że obecny nowy wódz był kimś jeszcze bardziej

zdeprawowanym niż jakikolwiek poprzedni kandydat usiłujący przechwycić władzę...

Jaskrawe promienie słońca zaczęły ogrzewać zziębnięte dłonie Luke’a. Wokół jego głowy

krążyło setki różnobarwnych owadów, radosnym brzęczeniem witając nadejście nowego poranka.

Luke, oparty wygodnie o szorstki pień drzewa, głęboko zaciągnął się orzeźwiającym powietrzem,

pełnym woni otaczającej go gęstej dżungli.

Akademia Ciemnej Strony ukryła się w nowym miejscu, ale jej instruktorzy nie zrezygnowali ze

szkolenia Ciemnych Jedi. Luke nie cierpiał przyspieszać tempa nauki tych, którzy postanowili

doskonalić umiejętności jasnej strony. Okoliczności zmuszały go jednak do przygotowania zastępu

obrońców Nowej Republiki szybciej niż imperialna akademia zdoła wyszkolić oddziały nowych

wrogów. Zanosiło się na walkę, do której jego uczniowie muszą być przygotowani.

Mistrz Jedi chwycił długą lianę i zeskoczywszy z gałęzi, zaczął się ześlizgiwać... Kiedy jego

stopy uderzyły o gruby konar drzewa Massassów, puścił się biegiem w stronę akademii.

Dzięki porannym ćwiczeniom był już teraz w pełni rozbudzony. Czuł, że nadeszła pora działania.

Ogłoszono, że odbędzie się kolejne zebranie wszystkich uczniów kształcących się w akademii

Jedi. Jacen Solo wiedział, że jego wuj, Luke Skywalker, chciał powiedzieć coś ważnego.

Zajęcia w akademii nie były nieprzerwanymi seriami wykładów i ćwiczeń, do czego przywykł na

Coruscant, kiedy uczył się pod kierunkiem instruktorów. Akademia Jedi została pomyślana przede

wszystkim jako miejsce indywidualnych studiów, gdzie istoty wrażliwe na działanie Mocy mogły

oddawać się medytacjom i doskonalić własne umiejętności w tempie, które same uznawały za

najwłaściwsze.

Każdy potencjalny rycerz Jedi dysponował zestawem charakterystycznych zdolności. Jacen

wykazywał duży talent do porozumiewania się ze zwierzętami. Starał się poznać ich uczucia i myśli,

wysyłając do ich mózgów wici Mocy. Dla odmiany jego siostra była prawdziwym geniuszem, jeżeli

chodziło o aparaturę elektroniczną i urządzenia elektromechaniczne. Miała intuicję, której mógłby

pozazdrościć jej niejeden inżynier.

Lowbacca, ich przyjaciel Wookie, potrafił doskonale radzić sobie z komputerami. Pozwalało mu

to rozumieć działanie skomplikowanych urządzeń elektronicznych, a także zajmować się ich

programowaniem. Tenel Ka z kolei była silnie umięśniona i zwinna, ale na ogół nie chciała

posługiwać się Mocą jako jedynym środkiem wiodącym do obranego celu. Wolała polegać przede

wszystkim na sprycie, zręczności i sile własnych mięśni.

Jacen słyszał, jak jego egzotyczne stworzenia wiercą się w klatkach, ustawionych w komnacie

pod kamienną ścianą. Pospiesznie je nakarmił, po czym przesunął palcami po niesfornych brązowych,

lekko kręconych włosach. Usiłował wyczesać wszystkie źdźbła mchu czy resztki pożywienia, jakie

mogły się tam znaleźć, kiedy pochylał się nad klatkami. Później zajrzał do komnaty siostry

bliźniaczki, Jainy, która podobnie jak on szykowała się, by wziąć udział w uroczystym zebraniu.

Dziewczyna szybko uczesała proste brązowe włosy, a później umyła dokładnie twarz, żeby jej skóra

stała się różowa i odświeżona.

– Czy wiesz może, co wujek Luke będzie chciał powiedzieć nam tym razem? – zapytała,

ocierając krople wody z brody i nosa.

– Miałem nadzieję, że ty mi to powiesz – odparł nieco zawiedziony Jacen.

Ze swojej komnaty wyskoczył inny uczeń Jedi, jasnowłosy Raynar, odziany w jaskrawe szaty

Młodzi rycerze Jedi 4 - Miecze świetlne - Anderson Kevin J.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: