Jak Illuminaci rozpoczęli zimną wojnę
„Zdrada nigdy nie będzie prosperować: jaki jest tego powód, bo jeśli się rozwija, nikt nie odważy się nazwać ją zdradą.”
Zdrada to tajna polityka rządzącej elity Iluminatów. Świadomie lub nieświadomie służą masońskiemu planowi „rządowi światowemu”, satanistycznemu państwu policyjnemu. Celem masonerii jest stworzenie komunizmu, którego obrazem jest monopol na wszystko wprowadzoną przez kabalistów (satanistów) centralnego kartelu bankowego. Z tymi bankierami kontrolującymi wszystkie korporacje mamy de facto komunizm. Justine Trudeau-Castro, liberalny premier, który nazywa Kanadę państwem „ponadnarodowym”, jest kolejnym przykładem tej zbrodniczej zdrady.
(IGOR GOUZENKO Z ŻONĄ SWIETŁANĄ MIELI OŚMIORO DZIECI)
Dr Henry Makow
We wrześniu 1945 r., miesiąc po Hiroszimie, ambasador sowiecki Igor Gouzenko przybył do Ottawy z materiałem dokumentującym masowe radzieckie szpiegostwo na Zachodzie, w tym infiltrację Projektu Manhattan. Jego pierwszym przystankiem była nocna zmiana Dziennika Ottawa. To była jedna z największych opowieści stulecia, najwyraźniej zbyt duży jak na nieistniejący już Dziennik Ottawa, który wezwał na Gouzenko Ministerstwo Sprawiedliwości już następnego dnia.
(SZEF GOUZENKO, NIKOŁAJ ZABOTIN)
George Jonas podsumowuje tak tą historię: „Przez dwa koszmarne dni, mając na karku ciężarną żonę i dwuletniego syna, Gouzenko próbował przekonać niewiarygodnych kanadyjskich dziennikarzy i przedstawicieli Ministerstwa Sprawiedliwości, by go przesłuchali, szukał schronienia u sąsiada, wtedy sowieccy agenci rozbili drzwi ich mieszkania, co skłoniło sąsiada do wezwania policji.
Początkowo premier MacKenzie King nakazał swoim urzędnikom powstrzymać Gouzenko, którego życie i życie jego rodziny były w wielkim niebezpieczeństwie. Odwoływali bohaterską małą rodzinę z biura do biura, przekraczając miasto z ich obciążającymi dokumentami. Gouzenkom powiedziano, żeby wrócili do rosyjskiej ambasady lub popełnili samobójstwo! Dlaczego? Pozornie król nie chciał obrazić ZSRR, cennego sojusznika wojennego.
W rzeczywistości Król, znany z tego, że jest „nieprzenikniony”, bał się, że Gouzenko ujawni, że rządząca elita na Zachodzie została zaatakowana przez sowieckich (tj. Iluminackich) agentów, takich jak on i jego protegowany Lester Pearson.
Wygląda na to, że Gouzenko został oszczędzony, ponieważ iluminaci szybko wymyślili dla niego użytek, szpieg, człowiek zwany „Intrepid” William Stephenson (szef Brytyjskiej Koordynacji Bezpieczeństwa), nagle pojawił się i wziął Gouzenkosa pod swoje skrzydła. Użył jego rewelacji, aby rozpocząć „fałszywą zimną wojnę”. Wiadomość, że ZSRR szpieguje wszędzie i kradnie tajemnice atomowe, wywołała powszechną panikę, która zmieniła opinię publiczną wobec ZSRR z łagodnej na wrogą z dnia na dzień.
Sztuczka polegała na stworzeniu wystarczającej ilości lęku, aby uzasadnić zimną wojnę, nie ujawniając najważniejszych postaci w elitarnej konspiracji, zarówno w Kanadzie, jak i za granicą. Poświęcili drobne postacie jak naukowiec atomowy Allan Nunn May, który został aresztowany za szpiegostwo i był w więzieniu przez sześć lat. Tymczasem MacKenzie King, Lester Pearson i jego wysoką rangą gang Iluminatów (zdrajców) byli nietknięci.
(MACKENZIE KING)
Tymczasem Gouzenko trzymano w stanie zawieszenia; zapisy jego przesłuchań zniknęły, a tom Dziennika Mackenzie Kinga dotyczący tej sprawy zniknął z Archiwum Narodowego. Gouzenko został poddany zwykłym oszczerstwom z kręgów liberalnych i lewicowych.
Przy okazji, według Petera Wrighta Spycatchera , zastępcy Stephensona, Von Petrov był sowieckim agentem, ale kto nie pracował dla iluminatów? Zdrada traci sens, gdy cały rząd został obrócony na szczyt.
STANY ZJEDNOCZONE
To samo wydarzyło się w Stanach Zjednoczonych, gdy sowiecki agent Whittaker Chambers uciekł w 1938 roku. W 1939 roku spotkał Adolpha Berle’a, asystenta FDR odpowiedzialnego za bezpieczeństwo wewnętrzne i palcami kilkudziesięciu sowieckich szpiegów na kluczowych stanowiskach, w tym Harry’ego Dextera White’a, późniejszego asystenta Sekretarz skarbu, nic nie zostało zrobione w tej sprawie.
W 1948 roku, aby wesprzeć płomienie zimnej wojny, pozwolili, by zarzuty Chambera przeciwko Algerowi Hissowi weszły na pierwszy plan. Hiss był sowieckim agentem i wyższym urzędnikiem Departamentu Stanu, który doradzał FDR na konferencji w Jałcie. Opracował także Kartę Narodów Zjednoczonych i służył jako pierwszy sekretarz generalny w 1945 r. Kiedy pogłoski o nim zaczęły krążyć, zrezygnował z tego, by zostać Prezydentem Rockefellera.
Po komunistycznej dyscyplinie Hiss udawał oburzoną niewinność i oskarżył Chambersa i jego zwolenników o przeprowadzenie „polowania na czarownice”. Pozwał Chambersa za zniesławienie, a wśród jego obrońców był Felix Frankfurter i Adlai Stevenson. Na nieszczęście dla niego, Chambers sporządził dokumenty w rękopisie Hissa, a Hiss poszedł do więzienia na trzy lata i osiem miesięcy za stosunkowo niewielki zarzut krzywoprzysięstwa.
KANADA
Lester Pearson (premier Kanady 1963-1968) przekazał tajne informacje rosyjskiemu wywiadowi wojskowemu (GRU) podczas służby w Waszyngtonie w latach 1942-1946, pełniąc w końcu funkcję kanadyjskiego ambasadora.
W sierpniu 1951 roku Elizabeth Bentley, były spiker GRU zeznała, że Lester „Mike” Pearson był głównym źródłem, przekazywał poufne informacje Hazen Sise, kontrolowanemu przez niego sowieckiemu agentowi, który pracował dla National Film Board of Canada. Bentley powiedział Komisji Senatu USA McCarran: „Rozumiem, że Pearson wiedział, że Hazen był komunistą i był chętny do pomocy Pearsonowi z racji swojego celu, zajmował stanowiska amerykańskie, jak i brytyjskie, wszystkie które były super cichymi.”
(ELIZABETH BENTLEY)
Pearson był Kanadyjskim Sekretarzem Stanu do Spraw Zagranicznych w 1951 roku, więc to świadectwo było przemilczane. Herbert Norman, kanadyjski ambasador w Egipcie, był agentem NKWD i kolegą Pearsona, którego udział w 1957 r. wyszedł w sprawie śledztwa i „popełnił samobójstwo”. Pearson chronił go i ukrywał wiedzę o nim.
Pearson spotkał się z oficerem kontrolującym Bentleya, Anatolym Gorskim („Gromov”) w Waszyngtonie w październiku 1944 r. Gorski był jednym z najlepszych agentów KGB, prowadząc Anthony’ego Blunta, Guya Burgessa, Donalda Macleana i Kim Philby w Anglii. Barros spekuluje „nie do pomyślenia”, że „Pearson był najlepszym agentem Moskwy”.
W 1957 r. Departament Stanu USA odbył spotkanie na temat tego, czy należy zająć się tą kwestią. Stwierdził: „Pearson jest bohaterem, a teraz współpracuje w pełnym zakresie z naszym rządem w kontraktach obronnych”.
Lester Pearson mógł zostać zwerbowany jako student na Uniwersytecie w Oksfordzie w 1923 roku. W latach 1935-1941 służył w Wysokiej Komisji Kanadyjskiej w Londynie i otarł się o przywódców spisku rządu światowego. Pomagał w ustanowieniu Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO) i był punktem odniesienia ONZ podczas kryzysu sueskiego w 1956 r.
Dowódca kanadyjskiej marynarki wojennej Guy Carr wtopił się w klikę czołowych urzędników państwowych w Ottawie w latach trzydziestych i czterdziestych. Rozpoznali się dzięki sygnałom masońskim i oddawali się „postępowym” zajęciom, takim jak zamiana żon. Jeden powiedział mu: „Przestańcie próbować ratować ludzkość … Ogromna większość nie jest warta czasu ani kłopotów, większość z nich będzie lepsza pod totalitarną dyktaturą, dostaną to, co rząd uzna za dobre dla nich”. ( Szatan: Książę tego świata , str. 101)
Oskarżenia Elizabeth Bentley zostały potwierdzone przez dekodowane komunikaty „Venona” między ambasadą sowiecką, a KGB w Moskwie i „zapewniły amerykańskie władze o jej prawdziwości”. ( Venona: Dekodowanie sowieckiego szpiegostwa w Ameryce, Yale 1999, s. 12)
WIELKA BRYTANIA
Brytyjczycy opłakują pięciu wysokiej rangi radzieckich „moli” w swoich służbach dyplomatycznych i bezpieczeństwa, ale ZSRR (i Izrael) były dziełem brytyjskiej masonerii. Innymi słowy, brytyjska elita jest sercem tego światowego spisku rządowego, który w rzeczywistości jest po prostu przepakowywany przez brytyjski imperializm . Na litość boską, piąty „kret”, Anthony Blunt, był osobistym kuratorem sztuki królowej, kiedy został „odsłonięty” w 1979 roku.
W 1945 r. Nastąpił kolejny kryzys, kiedy Konstantin Volkov, szef NKWD w Stambule, działający pod przykrywką Vice Counsel, zapytał o usterkę. Pracował w Centrum Moskiewskim i dysponował informacjami na temat 300 agentów, w tym dwóch szpiegów w brytyjskim Ministerstwie Spraw Zagranicznych i innego „kierującego kontrwywiadem w Londynie”. (William Stevenson, Ostatnia sprawa Intrepida , s.187-8)
Nie wiem, ilu dyrektorów kontrataku ma w Londynie, ale szef MI5 Sir Stewart Menzies polecił swojemu dyrektorowi kontrwywiadu, Kim Philby, „zająć się” tą sprawą. Wołkow i jego żona byli silnie uspokojeni i lecieli do Moskwy z powodu tortur i egzekucji. Philby przeszedł na emeryturę generała KGB w Moskwie. Podobnie Guy Burgess, Donald Maclean i inne bardziej oczywiste „mole” w sercu Brytyjskiej Służby Zagranicznej ostatecznie przeszły na emeryturę do daczy w Rosji. BBC nadal przedstawia ich jako idealistów i nieuczciwych bohaterów.
Brytyjski naukowiec atomowy Klaus Fuchs, który zdradził tajniki bomby w Moskwie, dostał 14 lat więzienia. Został zwolniony po zaledwie dziewięciu latach i mógł lecieć do Niemiec Wschodnich, gdzie został zastępcą dyrektora ds. Badań nad fizyką jądrową.
WNIOSEK
„Sukces” na Zachodzie zależy po części od gotowości osób do zdradzenia swego narodu, rasy, religii, kultury i sąsiadów.
Prawdziwa bitwa nie jest pomiędzy „lewicą” i „prawicą”, ale wiekowym konfliktem między superbogatymi, którzy chcą zmonopolizować całe bogactwo, a resztą ludzkości, która szuka odrobiny, aby utrzymać wygodne życie.
Wróg nie jest kapitalizmem, ale monopolistycznym kapitalizmem, a nie korporacjami, ale kartelami, które dążą do ostatecznego monopolu, rządu światowego. Komunizm, czyli państwowy kapitalizm, jest podstępem, za pomocą którego bankierzy wybrali kolektywne instynkty ludzkości i wykorzystali nasz idealizm do swojej diabolicznej agendy.
Prawdziwym wrogiem nie jest islam, lecz pradawny satanistyczny kult, który drąży serce zachodniego społeczeństwa, chcąc porwać ludzkość z jej zdrowej naturalnej ścieżki i zniewolić ją przy użyciu wyrafinowanych metod kontroli społecznej.
Źródło: https://www.henrymakow.com/ (art. z dnia 3.02.2019r)
Tłum. Sobrius
Sobrius