Polskie Tradycje Wojskowe - Sikorski.pdf

(59379 KB) Pobierz
POLSKIE TRADYCJE
WOJSKOWE
TRADYCJE
WALK
OBRONNYCH
Z NAJAZDAMI
NIEMCÓW,
KRZYŻAKÓW,
SZWEDÓW,
TURKÓW
I TATARÓW
X-XVII
1
1069875859.006.png 1069875859.007.png 1069875859.008.png
WOJSKOWY INSTYTUT HISTORYCZNY
Warszawa 1990
1069875859.009.png
 
1069875859.001.png
WYDAWNICTWO
MINISTERSTWA
OBRONY
NARODOWEJ
POLSKIE
TRADYCJE
WOJSKOWE
POD REDAKCJĄ
JANUSZA SIKORSKIEGO
1
TRADYCJE WALK OBRONNYCH
Z NAJAZD'AMI NIEMCÓW
KRZYŻAKÓW, SZWEDÓW, TURKÓW
I TATARÓW
1069875859.002.png
Autorzy
WIESŁAW MAJEWSKI,
TADEUSZ MARIAN NOWAK,
JERZY TEODORCZYK
Okładkę i strony tytułowe projektował
MICHAŁ MARYNIAK
Dobór ilustracji
TADEUSZ MARIAN NOWAK
ZBIGNIEW CZERWIŃSKI
Redaktor techniczny
JANUSZ FESTUR
skan, OCR, korekta : TheGuru
© Copyright by Wydawnictwo Ministerstwa
Obrony Narodowej, Warszawa 1990
ISBN 83-11-07675-8
Wydanie I. Nakład 14.700 + 300 egz.
Objętość: 38,35 ark. wyd., 30,0 ark. druk.
Papier offsetowy III kl. 80 g, 70x100/16.
Skład (rozpoczęto w grudniu 1988 r.)
i łamanie w Wydawnictwie MON.
Druk i oprawa (maj 1990 r.) Wojskowe Zakłady
Graficzne w Warszawie. Zam. nr 1210. A-83
1069875859.003.png 1069875859.004.png
ROZDZIAŁ I
WALKI OBRONNE Z NAJAZDAMI
NIEMIECKIMI W X—XII W.
1. NIEMIECKIE PARCIE NA WSCHÓD
Tradycje obronnych walk, toczonych przez wojska polskie w obronie ojczys­
tej ziemi przed najazdami wrogów, sięgają odległej przeszłości. Pierwsze wiado­
mości o tych zmaganiach docierają do nas w postaci zapisek kronikarskich
dotyczących sześćdziesiątych lat X w., kiedy na linii granicznej Odry można już
było wyraźnie zauważyć przejawy niemieckiego parcia na wschód, mimo Że ziemie
położone na zachód od Odry, aż po Łabę, a w południowej części aż po Salawę,
zamieszkiwały od dawna plemiona słowiańskie, zwane ze względu na umiejs­
cowienie ich siedzib Połabianami.
Północną grupę Połabian stanowiły liczne plemiona, wśród których najważ­
niejszą rolę odegrali Obodryci i Wieleci. Plemiona obodryckie zamieszkiwały
tereny położone pomiędzy dolną Łabą i Zatoką Meklemburską, a głównym ich
grodem był Swarzyn (zwany później przez Niemców Schwerinem). Plemiona
Wieleckie (czyli lucickie) mieszkały na wschód od Obodrytów. Najsilniejszym
plemieniem Wieleckim byli Redarowie, na ich też terenie znajdował się najważniej­
szy gród Wieletów - Radogoszcz, czyli Retra, zburzona doszczętnie przez Sasów
w 1068 r. Na wschód od Wieletów, aż po lewy brzeg dolnej Odry rozciągały się
siedziby Wkrzan.
W skład środkowej grupy Połabian wchodziły plemiona Stodoran i Spre-
wian. Głównym grodem Stodoran była Brenna (przemianowana później przez
Niemców na Brandenburg). Ze Stodoranami, którzy mieszkali nad dolną Hawelą
i byli przez to nieraz nazywani Hobolanami, graniczyli od południa siedzący nad
Sprewą Sprewianie.
Południowa grupa Połabian, zwana serbską, składała się z mieszkających
pomiędzy środkową Łabą i dolnym biegiem Nysy Łużyckiej Łużyczan (główny
gród Chociebuż, późniejszy Cottbus), zamieszkujących na południe od nich
Milczan) główny gród Budziszyn, późniejsze Bautzen), mających swe siedziby na
lewym brzegu Łaby, pomiędzy nią i Solawą, w dorzeczu Muldy, Serbów oraz
mieszkających na południe od nich Głomaczy.
Na zachód od siedzib słowiańskich rozciągały się tereny opanowane w okre-
5
1069875859.005.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin