104 - Pożyczyć narzeczoną i umrzeć.pdf - Ewa wzywa 07 - jac68

Ewa wzywa 07... nr.104

Pożyczyć narzeczoną i umrzeć – Aleksander Gabrusiewicz

Ewa wzywa 07... nr.104

Pożyczyć narzeczoną i umrzeć – Aleksander Gabrusiewicz

Ewa wzywa 07... nr.104

Pożyczyć narzeczoną i umrzeć – Aleksander Gabrusiewicz

Wczesna jesień tego roku była wyjątkowo ciepła, jak gdyby przyroda chciała

potwierdzić dobrą opinię o polskim babim lecie. Mimo popołudnia na lotnisku

było prawie upalnie i mechanikom bardzo już nie chciało się pracować. Sezon

trwał w pełni, a do zmierzchu pozostało jeszcze trochę czasu.

- To co, panie inżynierze, dzisiaj szykujemy „jaka"?

Szef mechaników - Bartkowiak zwrócił się do mężczyzny, który właśnie wszedł

do hangaru. Ubrany był w krótką, podniszczoną skórzaną kurtkę lotniczą z

przewieszoną przez ramię raportówką.

- Tak. Dawno już co prawda na tym truposzu nie latałem, ale potrenować

lądowanie na punkt akurat na nim można.

Wkrótce zbliżały się okręgowe zawody samolotowe i inżynier Ryszard Wolniak

kilka razy w tygodniu zjawiał się na lotnisku. Pomimo dobiegającej czterdziestki

ciągle zaliczał się do „ścisłej czołówki krajowych pilotów", jak określał to pewien

dziennikarz sportowy.

Samolot wytoczono z hangaru. Bartkowiak sprawdzał jeszcze iskrownik, więc

Wolniak zapalił papierosa, niecierpliwym gestem gasząc zapałkę.

- Może pan kołować na start - rzekł mechanik zeskakując ze skrzydła.

- Dzisiaj to kawałek drogi - Wolniak spojrzał na rękaw - wieje z przeciwnej

strony. Trzeba będzie podjechać aż pod tamta kępę brzózek...

- Po co tak daleko, miejsca starczy i z połowy lotniska.

Wolniak w kabinie starannie dopinał hełmofon. Na moment schylił się poniżej

owiewki kabiny, widocznie poprawiał coś przy orczyku. Szef chwycił za śmigło i

po chwili silnik pulsował rytmicznie. Przez pewien czas trwało rozgrzewanie

motoru, zanim maszyna z wolna ruszyła na przeciwległy skraj lotniska. Mimo

sugestii szefa mechaników „jak” podkołował aż pod brzezinę, gdzie powoli

obrócił się dziobem pod wiatr i zatrzymał.

- Czemu on nie startuje? - zdziwiony szef zwrócił się do swego pomocnika.

- Pewnie czeka na pozwolenie z wieży.

- Tak długo?

Rozległ się wreszcie głośniejszy warkot i samolot ruszył nabierając szybkości.

Poderwał ogon i po chwili był już w powietrzu.

- Coś musiało zdenerwować Wolniaka - pokiwał głową pan Janek - ostro idzie w

górę.

- Moim zdaniem takie świece mogą się źle skończyć.

Maszyna dochodziła gdzieś do dwustu metrów i przechyliła się na prawe

skrzydło, żeby okrążyć lotnisko, kiedy nagle, jakby napotkawszy jakąś

Ewa wzywa 07... nr.104

Pożyczyć narzeczoną i umrzeć – Aleksander Gabrusiewicz

niewidzialną przeszkodę, bezwładnie zwaliła się na plecy. Mechanicy stali z

otwartymi ustami nie mogąc wykrztusić słowa. „Jak" zrobił dwie zwitki i pół

trzeciej, gdy rozległ się huk eksplozji i płomień wystrzelił w górę na kilkanaście

metrów.

- Rany boskie, Janek, po samochód, prędko!

Kiedy mechanicy wraz z dyżurnym lotniska dojechali na miejsce wypadku

terenowym gazikiem - wóz strażacki musiał pokonać kawał świeżo zaoranego

pola - nie było już co ani tym bardziej kogo ratować. Pogruchotane szczątki

kadłuba i prawego skrzydła paliły się jeszcze - lewe leżało o kilka metrów dalej -

a żar bił taki, że nie można było bliżej podejść.

* * *

W „Niespodziance" było jak zwykle tłoczno o tej porze, ale nie przeszkadzało to

efektownej, długonogiej i jasnowłosej dziewczynie powszechnie zwanej Panonią.

Przezwisko to wzięło się ponoć stąd, że zawsze skwapliwie podkreślała swój

panieński stan, wyrażając tym samym dezaprobatę dla łatwych do zdobycia

mężatek.

Panonia siedziała przy służbowym stoliku kelnerek i denerwowała się bardzo.

Należała bowiem do osób, którym brak pieniędzy bardzo przeszkadza żyć.

Wprawdzie letnia eskapada na Wybrzeże, a potem do Zakopanego z pewnym

zasobnym, finansowo obywatelem USA polskiego pochodzenia przyniosła jej

profit w postaci paru wąskich banknotów z wizerunkami różnych prezydentów

Stanów Zjednoczonych, ale to było mało.

Już niedługo powinien zjawić się tu Wiesiek, zwany Długim, wraz z kumplami, a

Izy nie ma. Panonia niecierpliwiła się oczekując na swą dawną koleżankę, Izę

Kamińską. Po półtorej godzinie podeszła do automatu w szatni i zatelefonowała

do szpitala, w którym pracowała Kamińska, ale okazało że dzisiaj ona nie ma

dyżuru.

* * *

Porządek posiedzenia Rady Wydziału Humanistycznego przewidywał referat

adiunkta katedry literatury Janusza Wilmańskiego. Ponieważ adiunkt w ogóle

na posiedzenie nie przyszedł, dziekan Hering zainteresował się jego

nieobecnością, wysyłając jednego ze studentów na poszukiwanie. Wyszło

wówczas na jaw, że od dwóch dni Wilmańskiego nie widziano na uczelni, mimo

iż miał zajęcia programowe z drugim i trzecim rokiem filologii, do których

zazwyczaj podchodził bardzo sumiennie. Indagowana telefonicznie o niego

właścicielka mieszkania, u której Wilmański wynajmował pokój, również nie

potrafiła nic powiedzieć. Sama zaniepokojona była jego nieobecnością, zwykle

bowiem informował ją o każdym wyjeździe (bez przeszkód mogła wtedy

sprzątnąć pokój swego sublokatora).

Ewa wzywa 07... nr.104

Pożyczyć narzeczoną i umrzeć – Aleksander Gabrusiewicz

Ktoś z zebranych zastanawiał się nad możliwością wyjazdu Wilmańskiego w

góry - wycieczki wysokogórskie były ulubioną formą wypoczynku adiunkta - ktoś

inny wspomniał o jego niedawnym rozwodzie, związanych z nim przeżyciach i w

konsekwencji (co było tajemnicą poliszynela) skłonnością do kieliszka.

Dziekan jednak wykluczył pijaństwo twierdząc, że od pewnego czasu nie

wchodzi to w rachubę.

Postanowiono rozpocząć poszukiwania po szpitalach, skontaktować się z

rodziną, a w ostateczności powiadomić władze.

Po krótkiej przerwie zajęto się następnym punktem porządku dziennego.

* * *

Śmierć inżyniera Wolniaka wywołała wielkie poruszenie w Fabryce Aparatury

Precyzyjnej!

Całe biuro następnego dnia po wypadku o niczym innym nie mówiło, czemu

trudno się dziwić. W gabinecie dyrektora Kaczmarka zebrał się aktyw

zakładowy.

Rozpoczął dyrektor:

- Przykro mi, towarzysze, że taka okoliczność zmusiła nas do zebrania się w tym

gronie. Znaliśmy wszyscy dobrze inżyniera Wolniaka, chociaż pracował u nas

dopiero dwa lata. Ale już w tym czasie dał się poznać jako ofiarny pracownik.

uczynny kolega... (w tym miejscu Kaczmarek uświadomił sobie, że nie

przemawia na pogrzebie, tylko wśród swego aktywu). Czy znalazł się ktoś z jego

rodziny?

Kadrowiec zerknął do teczki osobowej:

- Po długich poszukiwaniach telefonicznych odnaleźliśmy jedynie ciotkę

mieszkającą o trzysta kilometrów stąd. Jest to staruszka, niestety częściowo

sparaliżowana i w dodatku przebywająca w domu opieki.

- Tak przypuszczałem. Na nas więc spoczywa obowiązek organizacji pogrzebu.

Zreferujcie koleżanko Wcisła, co postanowiono w tej sprawie.

Przewodnicząca rady zakładowej zaczęła swoim wysokim, dziewczęcym

głosikiem:

- A więc tak. Miejsce na cmentarzu komunalnym załatwione. Trumna na

samochodzie ciężarowym z opuszczonymi burtami. Przed samochodem

orkiestra zakładowa i poczet sztandarowy. Oczywiście wieńce od dyrekcji i

organizacji społecznych, które poniesie młodzież z naszej szkoły przyzakładowej.

Również poduszki z odznaczeniami...

- No, tak wiele to on tych odznaczeń nie miał zauważył prezes NOT-u.

- Miał srebrny krzyż zasługi - stwierdził dyrektor.

- Ja bardzo przepraszam - w uchylonych drzwiach ukazała się głowa asystenta

dyrektora, magistra Piaska - ale sprawa jest pilna, panie dyrektorze...

- Czy aż tak pilna, że musi pan nam przerywać ważne zebranie?

104 - Pożyczyć narzeczoną i umrzeć.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: