Pożeracz-światła.pdf

Pożera c z ś w ia t ł a

Łukasz Fedorowicz · Przygoda do eclipse phase na Quentina 2012

Pożeracz światła to scenariusz zabierający graczy poza granice Układu

Słonecznego. Przeniesieni przez osobliwość na niegościnną planetę będą

zmuszeni przeżyć starcie z postludzkimi wojownikami oraz rozwikłać

zagadkę obcych ruin. Jeśli ujdą z życiem i otworzą przejście z powrotem

będą mogli wrócić wraz z bardzo cenną wiedzą.

M rok jest ciemną planetą typu ziemskiego. Przez

Kilkanaście godzin wcześniej przeniosła się w to

miejsce ekipa korporacyjnych najemników pod

wodzą doświadczonego wrotołaza, Larsa Bjurera.

Wyruszył on na do starożytnych ruin, aby pozyskać

próbki działającej technologii obcych. W trakcie

pracy okazuje się, że traił na bezcenne, potencjal-

nie niebezpieczne informacje.

Nasi bohaterowie przenoszą się na Mrok

za sprawą błędu w systemie operacyjnym bramy.

Mają za zadanie przetrwać w obcym środowisku

i powrócić w jednym kawałku do domu. Czy wyjdą

z tego cało?

gęstą pokrywę chmur do powierzchni do-ciera

znikoma ilość światła. Nie ma tutaj ziemskich

kolorów, a jedynie sztuczne odcienie szarości, ser-

wowane przez cyfrową noktowizję. Smoliste bagna

i bujna, grzybopodobna dżungla pokrywają większą

część masy lądowej. Bombardowana cząstkami at-

mosfera Mroku naładowana jest elektrycznością

wykorzystywaną przez lokalne formy życia. Posta-

cie zostaną wyrzucone w tę obcą dżunglę poprzez

wrota nadprzestrzenne, pozostawione tu przez

inteligentną, obcą rasę ( Gatecrashing , EP, s. 378) .

Odkrywcy obcych planet

Potrzebujemy bohaterów, którzy będą mieli szanse

poradzić sobie w niebezpiecznym środowisku.

Pożeracz światła to scenariusz akcji, dlatego

przydadzą się tu umiejętności bojowe. Nieoceniona

będzie też obecność postaci znających się na ha-

kowaniu i przekonywaniu.

Aby przyspieszyć grę można użyć gotowych arche-

typów z podręcznika głównego. Proponuję więc

przedstawić graczom do wyboru poniższe postaci:

Anarchist Techie (EP, str. 154)

Argonaut Xenoarcheologist (EP, str. 155)

Brinker Genehacker (EP, str. 157)

Criminal Hacker (EP, str. 158)

Jovian Spy (EP, str. 161)

Lunar Ego Hunter (EP, str. 162)

Mercurial Scavenger (EP, str. 164)

Scum Enforcer (EP, str. 165)

Titanian Explorer (EP, str. 167)

Ultimate Merc (EP, str. 168)

Każda z postaci zaczyna z ekwipunkiem wypisanym

na karcie archetypu, a dodatkowo: kombinezonem

próżniowym wyposażonym w noktowizję (Light

Vacsuit, EP, str. 333) oraz siecią lokalną – bezprze-

wodowym połączeniem z pozostałymi postaciami.

miejsca, gdzie planowano. Zamiast prowadzić na

smaganą wiatrami skalistą równinę, wciąga postaci

do gęstej, gorącej dżungli. W chwilę później ar-

tefakt wykrywa awarię, resetuje się i przechodzi

w tryb bezpieczeństwa. Uniemożliwia to komukol-

wiek skorzystanie z urządzenia aż do podłączenia

właściwego komputera sterującego. Zadaniem

graczy będzie odnalezienie go.

Brama otworzyła się w miejscu, gdzie 14 god-

zin wcześniej wylądowała ekipa najemników pod

wodzą doświadczonego wrotołaza, Larsa Bjurera.

Jego grupa opłacona jest przez Konsorcjum Korpo-

racyjne i złożona ze specjalistów od walki, hakow-

ania i nanotechnologii. Ich celem jest odnalezienie

źródła tajemniczego sygnału odkrytego podczas

pierwszej, tragicznej wyprawy.Według Konsor-

cjum może to być pierwsze w historii zetknięcie

z działającą technologią obcych.

Najemnicy z góry założyli , że przez bramę

wysłany został za nimi pościg i przygotowali na

jego drodze zabójcze pułapki. Drużyna graczy,

pozbawiona wsparcia i zmuszona do ciągłego

pośpiechu, będzie musiała stawić im czoła.

Planeta pokryta jest gęstą dżunglą splątanych,

pokracznych roślin których głównym budulcem jest

krzem. Całość wygląda jak grzybnia widziana pod

mikroskopem stworzona zgodnie z estetyką najc-

zar-niejszych wizji H.R.Gigera. Wszystko jest tu obłe,

rozciągnięte, organicznie nieregularne. Las faluje

jak kolonia ukwiałów, bzyczy chmurami niewielkich

istot, kapie tysiącami soków. Jest domem dla wielu

gatunków zwierząt, z których część żywi się mniej-

szymi od siebie, a cześć żeruje na roślinach lub żywi

promieniowaniem. Rozróżnienie nie zawsze jest

proste, bo zacierają się tutaj granice pomiędzy lorą

a fauną. W promieniu dwudziestu metrów można

spotkać co najmniej kilkadziesiąt odmian lokalne-

go życia: od chmur przypominających roje owadów,

po niewielkich padlinożerców wielkości ziemskich

gryzoni. Ogromne zróżnicowanie gatunków sug-

eruje ostrą walkę o przetrwanie, surową selekcję

naturalną i krótkie cykle rozwojowe.

Jak się później okaże, planetą nie rządzą

jedynie te niebezpieczne, żyjące szybko i intensyw-

nie bestie. W trakcie eksploracji gracze natkną się

na jedyną zaawansowaną istotę na powierzchni

planety — Pożeracza, strażnika bazy, odpowiednika

i odpowiednika ludzkiej Sztucznej Inteligencji

( AIs , str. 244) . Jeżeli bohaterowie wykażą się

wystarczającą znajomością xenoarcheologii lub

zhakują sieć wcześniejszej ekspedycji, dowiedzą

się, że Pożeracz został pozostawiony tu tysiąc lat

wcześniej przez cywilizację przybyłą przez Bramę

Pandory. Okaże się też, że baza obcych, którą

odkryją kilka kilometrów od wrót, jest porzuconą

kolonią badawczą.

Smoliste piekło

Gliese 581g mieści się w zakresie najbardziej

poszukiwanych planet: jest typu ziemskiego,

Nic nie jest tak proste, jak się wydaje

Firewall, organizacja walcząca o przetrwanie

ludzkości, planuje przerzucić badaczy przez tunel

czasoprzestrzenny na pustynną EchoV. Jednak

w trakcie procedury przejścia urządzenie ulega

awarii – połączenie zostaje otwarte nie do tego

z wygodną grawitacją, naturalnym źródłem wody

i zakresem temperatur mogącym podtrzymywać

życie. Nie wszystko jednak mieści się w streie op-

tymalnej, a dla każdego gościa miejsce to wyda się

dalekie od nowej ziemi obiecanej.

Wokół Mroku orbituje stworzona przez ludzi son-

da. W 2037 wysłano tutaj pojazd badawczy pod

kontrolą sztucznej inteligencji, Odyseusza. Jego

czasem rozświetlają przestworza krótkimi błyskami.

i konieczna będzie ich wymiana lub uzupełnienie

zbiorników tlenu. Utrata szczelności kombin-

ezonu powoduje stopniowe zatrucie dwutlenkiem

węgla, które co godzinę obniża COG i oparte na

tym atrybucie umiejętności o 5. Gdy COG spadnie

do zera, postać wpada w śpiączkę. Kombinezony

można załatać mając odpowiednie materiały i

wykonując udany rzut na Hardware: Armorer lub

wykorzystując gotowe łaty. Zdobycie zapasów tlenu

powinno być głównym priorytetem graczy.

Powrót przez Bramę —urządzenie nie reaguje

na jakiekolwiek próby uruchomienia. Do sterow-

ania nim potrzeba specjalnego komputera, który

będzie w stanie połączyć się z obcym interfejsem.

Takie urządzenie musi być w posiadaniu osób, które

zastawiły na bohaterów pułapkę. Odnalezienie go

jest niezbędne, aby wrócić do domu.

Komunikacja — izyczna ciemność i dezorientacja

nie jest nawet w połowie tak dotkliwa, jak ślepota

informacyjna. Bohaterowie przyzwyczajeni do eg-

zystencji w sklasyikowanym i przejrzystym świecie

opisów AR, tagów i baz danych, są nagle ślepi i zda-

ni zupełnie na siebie. Mają dostęp jedynie do sieci

lokalnej oraz zasobów i baz danych, które zabrali

ze sobą i które nijak się mają do tej mrocznej, obcej

i niebezpiecznej planety. Nie mają możliwości skon-

taktowania się z osobami po drugiej stronie bramy,

dopóki nie uzyskają od Larsa komunikatora kwan-

towego. Brakuje im bibliotek z podpisami do napot-

kanych roślin, nie mają mapy terenu ani sieci tak-

tycznej. Widzą jednak elementy, które transmitują

tagi RFID: od automatycznych wieżyczek po po-

Pioruny często traiają w dżunglę, jednak tutejsze

drzewa nie palą się, a niektóre z nich magazynują

naturalną elektryczność. Niektóre

zwierzęta posługują się wyładowaniami

w charakterze broni.

Wilgoć wisi w powietrzu gęstymi

oparami, zmniejszając i tak słabą

widoczność. Skrapla się na wizjerach

kombinezonów, skapuje z wężowych

konarów i spływa wartkimi strumie-

niami po dnach wąwozów. Tutejsza

woda zawiera liczne domieszki metali ciężkich

i kultury lokalnych bakterii. Oświetlona, przypomi-

na brudne ścieki i nie nadaje się do użycia przez

ludzi. Jest jednak integralną częścią lokalnego eko-

systemu i większość istot jest od niej zależnych.

Ciekawe zjawiska zachodzą w magnetos-

ferze Mroku. Pole magnetyczne planety jest pod

ciągłym ostrzałem silnie naładowanych cząstek.

Przez to w wielu miejscach występuje wysokie

promieniowanie oraz często zdarzają się burze z

dużą ilością wyładowań. Dla lokalnych form życia

to ważne źródło energii, zastępujące słabe światło

odległej gwiazdy.

W trakcie eksploracji gracze

natkną się na jedyną zaawansowaną

istotę na powierzchni planety —

Pożeracza, strażnika bazy obcych

celem było zbadanie tej obiecującej planety z or-

bity i przesłanie danych do Układu Słonecznego.

Po nieudanym manewrze, w ostatniej fazie kur-

su, Odyseusz został uszkodzony. Podczas wejścia

na orbitę wokół Mroku stracił nadajniki dale-

kiego zasięgu i przeszedł w stan hibernacji. Przez

ponad 40 lat trwał w uśpieniu na minimalnych

rezerwach mocy. W końcu zebrał wystarczającą

ilość energii by wyjść ze stanu hibernacji

i z poważnym opóźnieniem rozpocząć misję

badawczą. To właśnie jego działania uruchomiły

systemy zabezpieczające artefakty obcych i były

powodem wyruszenia pierwszej ekspedycji.

Poruszanie się po Mroku to mozolne

przedzieranie się przez gęstą dżunglę. Podłoże jest

nierówne, śliskie i pokryte plątaniną wężowatych

porostów. Po drodze postaci będą musiały pokonać

ściany roślinności, zdradliwe bagna i strome

wąwozy. Pomarańczowe wyładowania elektrycz-

ne, jedyne źródło światła na powierzchni planety,

Problemy do rozwiązania

Los postaci zależy od tego, jak gracze poradzą sobie

z poniższymi przeciwnościami:

Atmosfera — kombinezony, w które wyposażone

są postacie graczy, mają zapas powietrza na cztery

godziny. Później iltry zaczną tracić na skuteczności

Teren — nierówne i śliskie podłoże, błoto z wijącymi

się weń korzeniami i lianami. Przy chodzeniu trzeba

uważać, bieg jest utrudniony (-10 do rzutów na Fre-

erunning). Jeżeli rzut się nie powiedzie, to postać

pada i zsuwa się po mokrym podłożu aż do napot-

kania przeszkody. W okolicy mnóstwo jest ciasnych,

stromych wąwozów, które tworzą prawdziwy labir-

ynt i mocno utrudniają nawigację w terenie.

Flora — wiele z tutejszych roślin jest dla ludzi

śmiertelnie niebezpiecznych. Kilka przykładów:

Klejaki — drzewo przypominające szeroką butlę

zwężającą się ku górze i pokrytą grubym

kożuchem szarego mchu. Wszystko w promieniu

kilku metrów od pnia przykleja się do podłoża

i zostaje powoli wciągnięte do trawiącego kor-

pusu.

Skrzekacze — wielkie kielichy zawieszone pod

ażurową kopułą ze skapującym z nich żrącym

kwasem. Potraią pochłaniać i emitować sygnały

radiowe, na zasadzie mimikry. Gdy ktoś pode-

jdzie wystarczająco blisko, oblewają go kwasem

i wysuwają z podłoża chłonne gąbki.

Żytrawy — wysokie rośliny przypominające bam-

busy lub trawy, ale zbite w jedną kolonię i ciągle

się poruszające. Z odległości kilkunastu metrów

wyrzucają chmury zarodników, które tną jak

shurikeny (rzut na Fray -10 lub 2k10 obrażeń ki-

netycznych).

Fauna — Mrok pełen jest obcych zwierząt. Jak

dotąd nie ma dowodów na ich samoświadomość,

wydają się być motywowane prostymi instynktami.

Wszystkie oparte są o podobną do grzybodrzew

konstrukcję, składają się z błon i narośli. Przykłady:

Elektrofagi — pełzające zwierzęta przypominające

czarne szklane gąsienice. Potraią przywierać

do każdej powierzchni i wysysać energię z

każdego źródła, łącznie z bateriami kombine-

zonów. Wystarczy, że przykleją się w jego pobliżu.

Opróżnienie średniej baterii zajmuje im mniej

niż minutę. Zwykle czyhają na gałęziach i spadają

z góry na kombinezony odkrywców. Utrata ener-

gii w kombinezonie oznacza brak wspomagania

ruchów (-5 do SOM) i noktowizji.

Rotokoptery — latające istoty przypominające

wielkością ptaki, ale składające się z przeciwstaw-

nie obracających się pierścieni i zachowujące

się jak roje owadów. Potraią otoczyć kogoś

chmurą, dezorientując (-20 do akcji), a w razie

niebezpieczeństwa – zaatakować elektrycznością

(im ich więcej, tym większe obrażenia: 1k10–

3k10).

Wijany — długie jęzory włóknistych splotów, które

zwisając z konarów przyklejają się do zdobyczy

i wciągają ją do góry, w kierunku zębatych szczęk.

Korpus, przytwierdzony do drzew bądź skał, jest

w stanie jednocześnie wciągać zdobycz na swym

długim, lepkim języku, i wgryzać się w ciało

nieszczęśnika (2k10 obrażeń, AP-2). Podróż na

górę trwa jedną turę, a w tym czasie trudno jest

traić w tę żywą wyciągarkę (-20, Durability 10).

Zdziki — masywne sześcionogie stwory poruszające

się niewielkimi stadami. Podjadają korzenie

drzew grzebiąc dwoma pierwszymi łapami

w podłożu. Wolą omijać ludzi, jednak gdy

Tempo

Wrogie, niebezpieczne i obce otoczenie, tem-

peratury, widoczność i kończące się zapasy

tlenu tworzą atmosferę ciągłego zagrożenia

i pośpiechu. Gracze powinni ciągle mieć ręce

pełne roboty.

Przycinamy wszystkie sceny, które nie wspierają

tego celu. Dajemy graczom jeden lub dwa

problemy na raz i zmuszamy do wyborów pod

presją czasu: czy tracić czas na sprawdzenie

obiecującego sygnału? Jaki sprzęt zabrać ze

sobą, by nie opóźnić marszu? Co będzie, jeśli go

zostawimy?

Głównym źródłem presji jest kończący

się tlen: warto często przypominać graczom o

malejących wskaźnikach tlenu lub ustawić na

stole minutnik odliczający godziny swobodnego

oddechu. Gdy tylko gracze rozwiążą pomyślnie

jakąś sytuację, postawmy na ich drodze kolejny

problem do rozwiązania: pułapkę, obcą faunę

lub lorę, problem ze sprzętem. Nie dajmy im

chwili wytchnienia.

jemniki ze sprzętem. Mogą porozumiewać się ze

sobą radiowo, ale efektywny zasięg nadajników

zmniejszony jest o dwie kategorie (Radio and sen-

sor ranges, EP, s. 299; dla nadajników nano będzie

to zaledwie 2m, dla skali mikro – 10m; nadajniki

zainstalowane w kombinezonach mają tu zasięg

50m).

sprowokowane, są bardzo niebezpieczne.

Postaci niezależne

Lars Bjurer — szef wcześniejszej ekspedycji

dowodzący ekipą najemników

Brendan Moore — oicjalnie specjalista od nano

z Tytana, w rzeczywistości agent tajnej organizacji

będącej konkurentem Firewall, Projektu Ozma

(Project Ozma, EP, str. 379)

Kira — najemniczka Niedoścignionych, niewidzi-

alna zabójczyni z pistoletem maszynowym

Ikla — najemnik Niedoścignionych, kopia Kiry,

postludzki wojownik w bojowym morie

Praseed Gokrapali — zabity przez Pożeracza haker

bojowy Go-Nin

Pożeracz — obcy system strażniczy, zabezpieczający

bazę na Mroku

Odyseusz — sztuczna inteligencja w uszkodzonej

sondzie orbitującej wokół Mroku

Sunima Brah — towarzyszka Larsa z pierwszej

wyprawy na Mrok, zginęła w czasie akcji

-60 dni: W toku badania adresów zapisanych

w pamięci Bramy Pandory po raz pierwszy otwor-

zone zostaje przejście na Mrok. Po obiecującym

zwiadzie automatycznym, na drugą stronę prze-

chodzi ekipa doświadczonych wrotołazów. Ich

-33 dni: Informacja o nowej planecie dociera do

Konsorcjum Korporacyjnego. Jego rada nadzorcza

hojnie wynagradza Bjurera za wartościowe dane

i obiecuje mu wielokrotnie więcej za zabezpiec-

zenie artefaktów, które mogą stanowić pozostałości

obcej cywilizacji. Zorganizowany zos-

taje zespół specjalistów wyposażonych w

czarnorynkowe programy do sterowania

Bramą.

-31dni: Do ekspedycji dołącza Brendan

Moore, specjalista od nanotechnologii

z wysoką reputacją w sieciach nauko-

wych. W rzeczywistości jest agentem

tajemniczej organizacji Ozma, który ma

ziniltrować grupę i pozyskać wartościowe znalez-

iska dla swojego pracodawcy.

-12 godzin: Korzystając ze sfałszowanych doku-

mentów, ekipa Larsa Bjurera uzyskuje dostęp do

wrót i otwiera przejście na Mrok. Bramę zostaje

zablokowana na kilka godzin, a adres planety zos-

taje wymazany z jej oicjalnej pamięci. Gdy tylko

właściciele Bramy dowiadują się o nieautoryzowa-

nym przejściu, rozpoczyna się śledztwo i zarządzone

zostają zwiększone środki bezpieczeństwa.

-9 godzin: Korporacyjni najemnicy znajdujący

na planecie Mrok zabezpieczają okolice bramy

i pozostawiają kilka niemiłych niespodzianek dla

potencjalnego pościgu (lub przypadkowych grac-

zy). Wkrótce ruszają w kierunku źródła sygnału

i napotykają strażnika ruin.

-5 godzin: Szybko ustalono, kto przeszedł przez

bramę, ale nie udaje się otworzyć ponownie tej

samej lokalizacji. Po kilku godzinach, pod naporem

Wrotołazi znaleźli na planecie

nie tylko agresywnych obrońców,

ale też wykryli tajemniczy sygnał

pozaludzkiego pochodzenia

celem jest stworzenie mapy bezpośredniego otoczenia

bramy i ustanowienie przyczółka dla przyszłych

wypraw. Nie wszystko jednak idzie zgodnie

z planem. Zaatakowana przez Pożeracza – kon-

strukt obcych, wyprawa musi ratować się ucieczką.

W końcu jedyny ocalały, Lars Bjurer, dociera do

wrót i przechodzi z powrotem. Stosy korowe reszty

ekipy zostają utracone.

-58 dni: Po długotrwałym przesłuchaniu, Lars zos-

taje uwolniony z zarzutów, a planetę oznacza się

jako niebezpieczną. Sponsor wyprawy nigdy nie

dowiaduje się, że wrotołazi znaleźli na planecie

nie tylko agresywnych obrońców, ale też wykryli

tajemniczy sygnał pozaludzkiego pochodzenia.

Bjurer specjalnie zataja te szczegóły i ukrywa stosy

korowe swoich martwych towarzyszy. Zwietrzył

bowiem życiową szansę i postanawia ubić interes

z korporacjami.

Tło wydarzeń

Mimo, że postaci znajdą się w parnej, obcej dżungli

na mrocznej planecie 20 lat świetlnych od Ziemi,

zostaną uwikłani w grę interesów pomiędzy auton-

omistami, Konsorcjum Korporacyjnym i tajemniczą

organizacją Ozma. W trakcie eksploracji niebez-

piecznego świata i tajemniczej bazy obcych, mogą

zebrać strzępki informacji na temat wcześniejszych

wydarzeń na planecie, tła intrygi pomiędzy 3 gru-

pami i losów poprzedniej ekspedycji. Oto, czego

mogą się dowiedzieć:

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: