Jonatan Dunkel - wyjaśnienie różnych nauk biblijnych.pdf - ● CHRZEŚCIJAŃSKIE ARTYKUŁY - zbyszekg4

Poniższe opracowanie powstało głównie z wybranych fragmentów książki autorstwa

Jonatana Dunkela pt. "Apokalipsa: Ostatnie wydarzenia na ziemi w

proroctwach Pisma Świętego".

Nie ja – chomik zbyszekg4 – zebrałem te fragmenty, ale jestem otwarty na dyskusję o tym,

co poniżej jest napisane.

Zapraszam do lektury i podzielenia się ze mną uwagami, opiniami...

________________________________________________________________________

Jonatan Dünkel

Hades, szeol i gehenna w Biblii

Sens, jaki niektórzy nadają nowotestamentowemu słowu "hades" skażony jest wpływem

religii rzymskiej oraz hellenizmu. Aby dojrzeć nowotestamentowe znaczenie tego słowa

musimy oprzeć się na egzegezie b iblijnych tekstów, które go używają. Następnie

powinniśmy porównać je ze starotestamentowym odpowiednikiem słowa "hades", którym

jest "szeol", a nie ze znaczeniem, jakie oba te słowa przybrały w rezultacie poglądów

opartych na lekturze Homera a nie Biblii.

Homer bowiem używał słowa "Hades" na oznaczenie krainy, gdzie zmarli prowadzą

nieśmiertelną egzystencję. We wczesnych wiekach kościół rzymski przejął ten pogański

koncept. Odtąd także greckie słowo "hades" występujące w Nowym Testamencie zaczęto

rozumieć i tłumaczyć na inne języki (w tym polski) jako "piekło" - miejsce wiecznej kaźni

potępionych.

Hebrajskie słowo "szeol" występuje 65 razy w Starym Testamencie. Lektura wszystkich 65

przypadków wskazuje, że najbliższym synonimem słowa "szeol" jest "grób" lub "cmentarz".

W takim znaczeniu używali słów "szeol" czy "hades" tak wybitni bibliści jak Henry

Constable, E. W. Bullinger, J. H. Pettingell. Takiego zdania był także William Smith. (1)

Leroy E. Froom napisał w swym monumentalnym dziele:

"A careful examination of the sixty-five sheol passages will show that the word "gravedom"

- not primerily the place of interment or the locality of departed spirits, but the condition of

death or the death-state - offers the nearest suitable preponderant rendering. The insertion

of "gravedom" for sheol into the sixty-five texts where sheol appears, would clarify the

whole problem, and afford the nearest possible uniform meaning. The harmony and

consistency would result, and a semblance of order come out ot much confusion. Added to

this is the fact that the New Testement Greek hades , equivalent of the Hebrew sheol , may

likewise be consistently translated gravedom . This is further reason for approving this

term." (2)

Podaję luźne (ze względu na jego techniczność) tłumaczenie powyższego tekstu: "Uważne

zbadanie 65 przypadków użycia słowa "szeol" pokazuje, że słowo "grób" - "cmentarz" - nie

jako miejsce duchów ludzi zmarłych, lecz jako stan śmierci - oferuje najbliższe adekwatne

znaczenie. Użycie słowa "grób" w każdym z 65 przypadków, gdzie pojawia się w Biblii

słowo "szeol" wyjaśniłoby problem, jaki się wiąże z jego tłumaczeniem, oferując najbliższe

możliwe jednolite znaczenie. Zapanowałaby harmonia i zgodność w miejsce obecnego

zamieszania w tej sprawie. Także fakt, że nowotestamentowe greckie słowo "hades", które

jest odpowiednikiem hebrajskiego "szeol", może również być konsekwentnie tłumaczone

jako "grób", przemawia za tym terminem.

Następujące teksty bibijne (a przykłady możnaby mnożyć) wskazują, że "grób" jest

najbliższym synonimem biblijnego "szeolu" i "hadesu":

"Bo nie zostawisz duszy mojej w otchłani [hebr. szeol], Nie dopuścisz, by twój

pobożny oglądał grób." (Ps.16:10)

"Lecz teraz, ty nie daruj mu tego, skoroś mąż mądry i zapewne będziesz wiedział,

co masz z nim zrobić, aby jego siwizna zbroczona krwią zstąpiła do grobu [hebr.

szeol]." (1Krl.2:9)

"Próbowali go pocieszać wszyscy synowie jego i wszystkie córki jego, ale nie dał się

pocieszyć i mówił: W żałobie zejdę do syna mego do grobu [hebr. szeol]. I opłakiwał

go ojciec." (Rdz.37:35)

"Czego mam oczekiwać? Kraina umarłych [szeol] moim domem. W ciemności

uścielę sobie łoże." (Hi.17:13).

Zarówno hebrajskie słowo "szeol" jak greckie "hades" są synonimami cmentarzyska,

grobu, stanu śmierci, krainy w której panuje śmierć, gdzie nie ma życia: "Bo po śmierci nie

pamięta się o Tobie, a w krainie umarłych [hebr. szeol], któż Cię wysławiać będzie"

(Ps.6:6). Dlatego wierzący, którzy chowali świętego Szczepana w grobie nie radowali się,

że poszedł do nieba, lecz "opłakiwali go wielce" (Dz.8:2). Apostoł Paweł nie pocieszał

chrześcijan, którzy utracili bliskich pogańską nauką, że zmarli w Chrystusie prowadzą

lepsze życie po śmierci, ale prawdą o zmartwychwstaniu, podkreślając, że zmarli "śpią" nie

wiedząc o niczym, dopóki nie zbudzi ich głos Chrystus podczas zmartwychwstania

(1Kor.15:52):

"Albowiem jak wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, tak też wierzymy, że Bóg przez

Jezusa przywiedzie z nim tych, którzy zasnęli . A to wam mówimy na podstawie Słowa

Pana, że my, którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy

tych, którzy zasnęli . Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej

zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie, potem my, którzy

pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze,

na spotkanie Pana ; i tak zawsze będziemy z Panem. Przeto pocieszajcie się nawzajem

tymi słowy." (1Tes.4:13-18) [podkreślenia moje A.P.)

Słowa "gehenna" oraz "hades", choć oba tłumaczone w polskich przekładach Biblii jako

"piekło" mają różne znaczenie. Warto zwrócić uwagę, że wszystkie miejsca, w których

występuje "gehenna" nie odnoszą się do czasu obecnego, lecz do przyszłego (np.

Mt.5:22.29-30; 10:28; 18:9; 23:15.33). Piekło ("gehenna") nie płonie obecnie, jak błędnie

naucza wiele kościołów, jezioro ognia (gr. gehenna) wciąż jest przyszłością. W tym piekle

spłonie Szatan, jego aniołowie i wszyscy niesprawiedliwi (Ap.20:10. 14-15). W nim spłonie

również śmierć i zawsze towarzyszący jej "hades", w którym przebywali wszyscy zmarli

ludzie (nie tylko niepobożni!) oczekując na zmartwychwstanie do życia wiecznego lub na

wieczną śmierć (J.5:28-29).

Nie tylko Szczepan, ale nawet starotestamentowy bohater wiary król Dawid nie poszedł do

nieba, ale zgodnie ze świadectwem Biblii, wciąż pozostaje w swym grobie: "Bo Dawid nie

wstąpił do nieba" (Dz.2:34). Najlepszym przykładem tego, co dzieje się ze sprawiedliwymi

między chwilą śmierci a zmartwychwstania jest los Pana Jezusa. Biblia mówi, że Chrystus

zakosztował śmierci "sprawiedliwy za niesprawiedliwych" (1P.3:18; Heb.2:9). Pozostawał

w "hadesie" (grobie, cmentarzysku, krainie umarłych) przez trzy dni do czasu swego

zmartwychwstania w niedzielę rano, dlatego Credo mówi: "Zstąpił do piekieł (gr. hades -

cmentarz, grób, kraina umarłych), a trzeciego dnia zmartwychwstał". Słowo "hades" i

"szeol" są w tekście biblijnym tak blisko powiązane ze śmiercią i grobem, że tłumacze

często oddają je jako "śmierć" (zob. 1Kor.15:55; Oz.13:14).

Jak widzimy w "hadesie" znajdują się nie tylko niebobożni, jak wierzyli poganie, ale także

słudzy Boży, nawet sam Chrystus zakosztował śmierci i "hadesu", który zawsze idzie z nią

w parze (Ap.6:9; 20:13-14). Jezus zmartwychstał. Podobnie sprawiedliwi jak

niesprawiedliwi zmartwychwstaną z grobu, cmentarza, objęć śmierci, krainy umarłych

(hebr. "szeol", gr. "hades").

"Nadchodzi bowiem godzina, w której wszyscy, którzy spoczywają w grobach, usłyszą głos

Jego: a ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie życia; ci, którzy pełnili

złe czyny - na zmartwychwstanie potępienia." (J.5:28-29)

Bóg obiecuje, że nie pozostawi nas w grobie zniszczeniu: "A nadto i ciało moje spoczywać

będzie w nadziei, bo nie zostawisz duszy [psyche] mojej w otchłani [hadesie] I nie

dopuścisz, by święty twój oglądał skażenie." (Dz.2:26-27). Nawiasem mówiąc ten tekst nie

tylko utożsamia hades z grobem, ale także pokazuje, że ciało i dusza (psyche) spoczywają

razem do czasu powtórnego przyjścia Chrystusa.

Przy tej okazji warto podkreślić, że Słowo Boże nie naucza, że ludzie mają nieśmiertelną

duszę, a w związku z tym, że po śmierci będą niezniszczalni. Poganie akceptując dualizm

wierzyli, że dobro nie może unicestwić zła, a więc Bóg nie potrafi pokonać zła. Może je

wtrącić do piekieł, ale nie może go unicestwić. Biblia naucza czegoś innego. Tylko Bóg jest

nieśmiertelny i ma nieśmiertelność (1Tym.1:17; 1Tym.6:16). Pozostałe istoty mają życie

wyłącznie dzięki Niemu.

Poza Bogiem nikt nie ma nieśmiertelności. Biblia mówi wyraźnie: "Kto ma Syna, ma żywot;

kto nie ma Syna Bożego, nie ma żywota" (1J.5:12). Alternatywą tej prawdy jest kłamstwo.

Czy wiesz, że Szatan wygłosił pierwsze kazanie na temat nieśmiertelności duszy? To on

skłamał pierwszym rodzicom, mówiąc: "Na pewno nie umrzecie" (Rdz.3:4)? Czy jest tylko

przypadkiem, że ta nauka jest filarem wszystkich pogańskich systemów religijnych? Czy

przypadkiem stanowi nieodzowny element wszystkich form okultyzmu włącznie z ruchem

New Age? Bez nauki o nieśmiertelnej ludzkiej duszy oczywiście nie byłoby nauki o piekle

ani czyśćcu. Zachęcam do zapoznania się z artykułem pt. "Życie po śmierci?".

Pan Jezus powiedział wyraźnie, że alternatywą dla życia wiecznego jest "zginąć":

"Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto

weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny" (J.3:16). Apostoł Paweł nie mógł oddać tej

kwestii jaśniej, gdy powiedział: "Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski

Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym" (Rz.6:23).

Poniżej podaję kilkanaście z terminów występujących w Starym i Nowym Testamencie,

gdy mowa o losie niesprawiedliwych. Warto zapoznać się z każdym z poniższych tekstów i

przyjąć nieunikniony wniosek, który wskazuje, że losem niezbawionych będzie

unicestwienie, a nie wieczne męki w piekle:

wyginą (hebr. karath) - "Złoczyńcy bowiem wyginą, a ufający Panu posiądą ziemię"

(Ps.37:9)

nie będzie ich - "Jeszcze trochę, a nie będzie bezbożnego" (Ps.37:10)

zgładzi (hebr. karath) - "Ujrzysz zagładę bezbożnych!" (Ps.37:34)

spali (hebr. baar) - "Wtedy wszyscy zuchwali i wszyscy, którzy czynili zło, staną się

cierniem. I spali ich ten nadchodzący dzień - mówi Pan Zastępów - tak, że im nie

pozostawi ani korzenia, ani gałązki." (Mal.3:19)

spali (hebr. baar) - "obrócą się w popiół" (Mal.3:21)

wytraci (hebr. szachat) - "wszystkich bezbożnych wytraci" (Ps.145:20)

pochłonie ich ogień (hebr. akal) - "Pan w gniewie swoim pochłonie ich, A ogień ich

pożre." (Ps.21:9)

zginą (hebr. abad) - "Bezbożni wyginą, A nieprzyjaciele Pana są jak ogień w piecu,

zniszczeją, pójdą z dymem" (Ps.37:20)

zniweczy i zabije (gr. analisko) - "A wtedy objawi się ów niegodziwiec, którego Pan

Jezus zabije tchnieniem ust swoich i zniweczy blaskiem przyjścia swego"

(2Tes.2:8).

zatraci (gr. apoleia) - "końcem ich jest zatracenie" (Flp.3:19).

zniszczy (gr. apollumi) - "bójcie się raczej tego, który może i duszę i ciało zniszczyć

w piekle [gr. 'gehenna"] (Mt.10:28). Inne teksty z tym słowem: Mt.21:41; 22:7;

Lk.17:27.29; J.3:16.

umrzeć (gr. apotnesko) - "A kto żyje i wierzy we mnie, nie umrze na wieki" (J.11:26).

wytraci (gr. diaftheiro) - "wytracenia tych, którzy niszczą ziemię" (Ap.11:18).

spali (gr. katakaio) - "W ręku jego jest wiejadło, by oczyścić klepisko swoje i zebrać

pszenicę do spichlerza swego, lecz plewy spali w ogniu nieugaszonym." (Łk.3:17)

Bóg jest Bogiem miłości. Męczenie ludzi przez nieskończoność w piekle, które nie ma

żadnej zbawczej roli, nie harmonizuje z prawdziwym charakterem Boga. Wieczna kaźń dla

samej kaźni jest wytworem perwersyjnej i sadystycznej imaginacji, jaka cechuje Szatana.

Jezioro ognia, w którym zgodnie z powyższymi tekstami zginą (spłoną) niepobożni jest

aktem zarówno sprawiedliwości jak i miłosierdzia. Wieczne cierpienie w piekle nie

służyłoby niczemu, a przecież zgodnie z wierzeniami kościołów, które hołdują tej idei, z

piekła nie ma wybawienia. Ten pogański przesąd utrudnia ludziom pełne poznanie

Ewangelii, gdyż zniekształca charakter Boga przypisując mu cechy jego przeciwnika.

* * *

Napotykając w Biblii na teksty, które z pozoru potwierdzają niebiblijną naukę o piekle czy

nieśmiertelności duszy (np. przypowieść o Łazarzu, czy wypowiedź Jezusa na krzyżu z

przestawionym przecinkiem), warto pamiętać, że w Biblii jest kilkadziesiąt tekstów, które

mówią jednoznacznie, że całkowita i wieczna zagłada będzie losem niezbawionych. Jej

namiastką było zniszczenie w czasach Noego. Tym razem jednak, zamiast w morzu wody

zginą w jeziorze ognia (gr. "gehenna").

W związku z tym, że "cała Biblia jest natchniona" (2Tym.3:16), także i te nieliczne teksty,

które z pozoru wydają się zaprzeczać reszcie, gdy podejdziemy do nich bez uprzedzeń,

jakie narzuciła nam tradycja, jeśli poddamy je uczciwej egzegezie i odczytamy w ich

kontekście, okażą się być w harmonii z resztą Słowa Bożego. Próby wyjaśniania

wspomnianych kilku tekstów podjąłem się już w książce "Apokalipsa: Czasy końca w

proroctwach Biblii", dlatego na ten temat pozwolę sobie zarekomendować poniższe

artykuły, które z pochodzą z tej książki:

Jonatan Dünkel

Trudne teksty (1P.3:18-20; 4:5-6)

1 List Piotra 3:18-20

" Gdyż i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby

was przywieść do Boga; w ciele wprawdzie poniósł śmierć, lecz w duchu został

przywrócony życiu. W nim też poszedł i zwiastował duchom będącym w więzieniu,

które niegdyś były nieposłuszne, gdy Bóg cierpliwie czekał za dni Noego, kiedy

budowano arkę, w której tylko niewielu, to jest osiem dusz, ocalało przez wodę. "

Analiza powyższego tekstu wymaga odpowiedzi na trzy pytania. Pod nimi przedstawiam

najpopularniejsze odpowiedzi:

I Kim są duchy w więzieniu?

a. niewierzący w piekle

b. upadli aniołowie

c. ludzie w czasach Noego

II Co zwiastował Jezus?

a. drugą szansę na zbawienie

b. nadchodzący sąd

III Kiedy zwiastował?

a. w dniach Noego

b. po swej śmierci a przed zmartwychwstaniem

Najpopularniejsza teza opiera się na wczesnochrześcijańskim Credo, które mówi: "Zstąpił

do piekieł a trzeciego dnia zmartwychwstał". Nie bierze jednak pod uwagę faktu, że

występujące w greckim Credo słowo "piekieł" brzmi "hades", zaś "hades", podobnie jak

"szeol" w Biblii znaczą "grób", "cmentarz", "miejsce spoczynku zmarłych". Zgodnie z

biblijnym znaczeniem tego słowa, Pan Jezus zstąpił do grobu, z którego zmartwychwstał

trzeciego dnia.

Komentatorzy, którzy na podstawie tego tekstu (1P.3:18-20) twierdzą, że Jezus poszedł do

piekła, aby tam głosić przebaczenie duchom uwięzionym od czasów Noego stają przed

kilkoma poważnymi problemami.

Na przykład, komentatorzy katoliccy nie mogą w ten sposób wykorzystać tego tekstu,

ponieważ ich kościół nie wierzy i nie naucza, że człowiek może nawrócić się w piekle. Ten

kto się tam dostaje, zgodnie z teologią rzymskokatolicką spędzi tam wieczność. W tym

świetle zwiastowanie przez Jezusa w piekle mijałoby się z celem.

Natomiast komentatorzy protestanccy, aby przyjąć taką interpretację musieliby uznać ideę

czyśćca, o którym Biblia nie wspomina nawet słowem. Czyściec polega bowiem na drugiej

szansie dla tych, którzy nie dostali się do nieba.

Paradoksalnie, ci sami ludzie, którzy na podstawie powyższego tekstu twierdzą, że Jezus

udał się po śmierci do piekieł, przyjmują, że Jezus zapewnił łotra na krzyżu w Wielki

Piątek, że jeszcze tego samego dnia będzie z Nim w niebie (Łk.23:43).

Czy Jezus po śmierci był z łotrem w niebie, czy zwiastował Ewangelię w piekle? A może

ani w niebie, ani w piekle, ale po prostu w grobie, jak się zaraz przekonamy.

Zgodnie z zapowiedzią Jezusa, miał On pozostać w grobie do czasu zmartwychwstania:

"Albowiem jak Jonasz był w brzuchu wieloryba trzy dni i trzy noce, tak i Syn Człowieczy

będzie w łonie ziemi trzy dni i trzy noce" (Mt.12:40). Dlatego Jezus, gdy zmartwychstał w

niedzielę rano, rzekł do Marii Magdaleny: "Nie dotykaj mnie, bo jeszcze nie

wstąpiłem do Ojca" (J.20:19).

Czy proroctwo Jezusa, że pozostanie w grobie przez 3 dni i słowa skierowane w trzy dni

później do Marii, oznaczają, że Jezus okłamał łotra? Odpowiedź na ten pozorny dylemat

jest prosta. Manuskrypty biblijne, tak hebrajskie jak greckie, nie zawierały znaków

interpunkcyjnych, jak przecinki czy dwukropki. W większości przypadków nietrudno

domyślić się, gdzie je postawić, ale ponieważ leży to w gestii tłumaczy i wydawców, mimo

ich najlepszych chęci nie zawsze musi to być zgodne z intencją pisarzy biblijnych.

Przykładem takiego kontrowersyjnego tekstu są wspomniane słowa Jezusa do wiszącego

na krzyżu łotra (Łk.23:43). Czy Jezus powiedział: "Zaprawdę powiadam ci dziś: Będziesz

ze mną w raju", czy też "Zaprawdę powiadam ci: Dziś będziesz ze mną w raju"? Tylko

jedna z tych wypowiedzi nie zaprzecza proroctwu Jezusa, że po śmierci spędzi trzy dni w

łonie ziemi oraz słowom, jakie skierował po zmartwychwstaniu do Marii, a mianowicie, że

jeszcze nie był w niebie.

Wniosek, że wspomniany na początku tekst apostoła Piotra, mówi o głoszeniu Ewangelii

ludziom, którzy byli nieposłuszni "za dni Noego" (1P.3:20), rodzi pytanie: Dlaczego Jezus

miałby głosić jedynie tym, którzy zginęli za dni Noego? Powyższa interpretacja prowadzi

do absurdów.

Może więc nie chodzi o ludzi, lecz o upadłych aniołów? Czy Jezus zstąpił do tartaru, gdzie

mają przebywać niektóre z demonów, aby im coś ogłosić? Takiej interpretacji nie

dopuszcza kontekst, który precyzuje, że owe "duchy w więzieniu":

1. "niegdyś były nieposłuszne"

2. "za dni Noego";

Jonatan Dunkel - wyjaśnienie różnych nauk biblijnych.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: