I Środowisko wewnętrzne
1. Ciśnienie osmotyczne i onkotyczne osocza. Definicje, od czego zależą ich wartości.
CIŚNIENIE OSMOTYCZNE - różnica ciśnień wywieranych na półprzepuszczalną membranę przez dwie ciecze, które ta membrana rozdziela. Przyczyną pojawienia się ciśnienia osmotycznego jest różnica stężeń związków chemicznych lub jonów w roztworach po obu stronach membrany i dążenie układu do ich wyrównania.
Zależy od:
- liczby wszystkich poruszających się cząsteczek, głównie elektrolitów- Na+ i K+ - 90%(albuminy bardzo mały wpływ)
- osmoreceptory centralne – jądro nadwzrokowe(wydzielanie wazopresyny)
- aldosteron
- ANP(hamuje wazopresynę i aldosteron)
CIŚNIENIE ONKOTYCZNE- jest to siła z jaką woda jest zatrzymywana, wiązana przez związki koloidowe. Spotykane jest w naczyniach krwionośnych, gdzie woda jest wiązana przez albuminy, które przeciwstawiają się jej wypływowi z naczyń.
- liczby albumin – 80%, globulin i fibrynogenu
2. Rola albumin
- utrzymywanie ciśnienia onkotycznego krwi( zatrzymywanie wody we krwi)
- utrzymywanie równowagi między zawartością wody w tkankach i naczyniach krwionośnych(dzięki temu nie powstają obrzęki)
- buforowanie pH krwi
- transport kwasów żółciowych, barwników, leków otp.
3. Fizjologiczna zmienność liczbowa krwinek białych.
Liczba limfocytów zmienia się z wiekiem. Jest nieco wyższa w okresie dzieciństwa niż w wieku dojrzałym. Znadują się we krwi obwodowej w liczbie około 7,5X109 w litrze krwi. Zakres fizjologicznych wartości: 4X109 – 10X109. (4-10 tys/ mm3)
4. Limfa – skład, powstawanie, krążenie i rola.
SKŁAD:
białka(albuminy, globuliny, + składniki pozabiałkowe(węglowodany, produkty przemiany białkowej, produkty przemiany hemu, mocznik, kwas moczowy, aminokwasy, amoniak, kreatynina)
POWSTAWANIE: kilka teorii
- teoria filtracyjna Ludwiga- główna rola - filtracja przez ścianę naczyń włosowatch
- teoria Heidenhaina(wydzielnicza) – śródbłonek bierze czynny udział w przesączaniu płynu osocza do tkanek o czym świadczy gradient białka
- teoria Starlinga(najlepsza) – trzy czynniki: ciśnienie hydrostatyczne, ciśnienie onkotyczne, stan śródbłonka kapilarów
KRĄŻENIE:
Wszystkie tkanki zawierają powierzchniowe naczynia limfatyczne poza skórą, tkanką mózgową i kośćmi. Limfa odpływa częściowo prosto do ż. brzucha i pachowych Większość do przewodu piersiowego(z dolnej części ciała) a ten uchodzi do ż. Podobojczykowej lewej. Z głowy, szyi, tułowia – limfa do przewodu limfatycznego prawego a en do ż podobojczykowej prawej. ROLA:
- usuwanie białka z płynu śródmiąższowego tkanek do układu krążenia
- główna droga transportu wchłanianych w przewodzie pokarmowym tłuszczy
5. Na schemacie przedstawić i opisać przebieg erytropoezy.
Komórka BFU-E SZPIK KOSTNY CZERWONY
¯(CSF-GM IL-3,9,11)
Komórka CFU-E(macierzyste erytrocytów)
¯EPO
Proerytroblast
Erytroblast ortochromatyczny
-------------------------------------------------------------------------------------------------- Retikulocyt KREW W NACZYNIACH
¯
Erytrocyt
Proerytroblast dzieli się przechodzi w erytroblast zasadowy a następnie
Ortochromatyczny. Są one zasadochłonne a ich cytoplazma powoli wypełnia się
Hemoglobiną. Objętość komórek maleje, jądro zanika, spada ilość białka.(60h)
Nastepną fazą jest erytroblast kwasochłonny który przechodzi do krwi zamienia się w
Retikulocyt. Cała erytropoeza trwa ok. 5 dni
6. Wymienić czynniki wpływające na erytropoezę i podać ich znaczenie.
- CSF-GM, IL-3,9,11, erytropoetyna – są niezbędne do zajścia erytropoezy
- Obfite krwotoki, choroby krwi – we krwi pojawiają się erytroblasty
- Żółtaczka hemolityczna, niedokrwistość złośliwa itp. – wzmożona erytropoeza
7. Przedstawić na rysunku krzywą dysocjacji oksyhemoglobiny. Od czego zależy jej kształt?
Przesuwanie krzywej na lewo lub prawo jest wyrazem zmiany powinowactwa hemoglobiny do tlenu.
- Prężność tlenu – ma wpływ na sigmoidalny przebieg krzywej, stroma część wykresu przypada na zakres PO2 poniżej 40 mm Hg ułatwia to oddawanie tlenu tkankom.
- temperatura - niższa zwiększa powinowactwo, wyższa zmniejsza
- prężność CO2 w środowisku - wzrost prężności CO2 w tkankach, jak również wzrost stężenia jonów wodorowych przesuwa krzywą dysocjacji hemoglobiny w prawo, więc sprzyja rozpadowi hemoglobiny.
- Stężenie jonów wodorowych - więcej jonów, mniejsze powinowactwo, przesunięcie krzywej w prawo(efekt Bohra)
- 2,3 - difosfoglicerynian – utrudnia łączenie hemoglobiny z tlenem, wzrost stężenie powoduje przesunięcie krzywej w prawo.
8. Ferytyna i jej znaczenie.
Ferrytyna to forma żelaza wchłaniana w jelicie przez białko – apoferrytynę. Magazynowanie – wątroba, śledziona, jelita(makrofagi tych narządów). Ferrytyna jest formą zapasową uruchamianą w razie potrzeby, służy do syntezy hemoglobiny. Żelazo przechodzi wtedy do osocza i łączy się z transferyną – białkiem transportowym. Po rozpadzie hemogloiny żelazo wraca do wątroby uzupełnia pulę ferrytynową. W ferrytynie żelazo jest na +3 stopniu utlenienia.
9. Transport tlenu przez hemogloinę.
Każdy gram hemoglobiny przy pełnym wysyceniu wiąże 1,34 ml tlenu. Na szykość powstawania oksyhemoglobiny wpływa: prężność tlenu w środowisku, prężność dwutlenku węgla, temperatura, stężenie jonów wodorowych, obecność 2,3 – difosfoglicerynianu, szykość dyfuzji O2 przez błonę erytrocytu, pH erytrocytu.
Łączenie hemoglobiny z tlenem zachodzi szybko 0,01 s.
Hemoglobina jest zbudowana z dwóch łańcuchów a i 2 b każdy z nich posiada układ hemu. Połączenie cząsteczki tlenu powoduje zmianę konformacji i ułatwia przyłączanie kolejnych cząsteczek. Łącznie przyłączają się 4 cząsteczki O2.
10. Monocyt, makrofag – funkcje.
FUNKCJA:
- reakcje biosyntezy immunoglobulin(wychwytywanie antygenów i pobudzanie limfocytów B)
- reakcje przeciwbakteryjne, przeciwpasożytnicze, przeciwgrzybicze, przeciwwirusowe
- usuwanie uszkodzonych tkanek
- kierowanie czynnością fibroblastów i komórek tkanki łącznej
- angiogeneza
- wytwarzanie czynników wzrostowych
- wytwarzają interferon i substancję białkową hamującą rozwój wirusów
11.Na schemacie przedstawić i opisać przebieg granulocytopoezy.
SCF
IL1, IL3,
IL6
Pluripotencjelne kom. pnia
Komórki macierzyste pnia
CFU-GEMM
IL3,IL4,
IL10
NGF
Kom.macierzyste linii bazofilów CFU-Baso
Kom. macierzyste linii
neutrofilów CFU-GM
CSF-GM
CSF-G
CSF-1
Pula kom. mnożących sie
Mielocyty
metamielocyty
Bazofile o jądrach
pałeczkowatych
segmentowych
Eozynofile o jądrach
Pałeczkowatych
Neutrofile o jądrach
Pula kom. dojrzewających i rezerwowych
CSF-GM- czynnik wzrostu granulocytów i makrofagów, CSF-1- czynnik wzrostu pierwszy, CSF-G- czynnik wzrostu kom. przekursorowych granulocytów, SCF- czynnik komórek pnia, NGF- czynnik wzrostu nerwów
12.Fagocytoza, czynniki nasilające fagocytozę.
o Fagocytoza- pochłanianie bakterii i niewielkich fragmentów komórek lub obumarłych tkanek. Zdolność tą wykazują neutrofile i w mniejszym stopniu eozynofile. Dane cząsteczki ulegają adsorpcji na powierzchni neutrofili, po czym następuje ich wchłonięci- powstaje fagosom, który podlega fuzji z lizosomom, zawierającym liczne enzymy hydrolityczne, lizozym i polipeptydy zasadowe. W powstałym fagolizosomie obce sub. ulegają strawieniu.
o Czynniki nasilające:
§ Opsoniny- specjalne przeciwciała, opłaszczają bakterie (same lub z udziałem dopełniacza) ułatwiając ich fagocytozę
§...
madusiaX