Kolebka.pdf

ARTHUR C. CLARKE

KOLEBKA

Ta książka jest dedykowana czwórce najmłodszych dzieci w naszych rodzinach,

Cherenie, Tamarze, Robertowi i Patrickowi.

Niech ich życie będzie przepełnione radością i cudownymi wydarzeniami.

ZAGROŻONE GATUNKI

Szmaragdowa woda uderza o ciemne wulkaniczne skay

Delikatny py unosi się nad ich chropowatą powierzchnią tworząc mglisty

welon przez który prześwituje gasnące świato W oddali równocześnie zachodzą

dwa oddalone od siebie o jakieś czterdzieści stopni żóte soca Gdy oba znikają za

horyzontem, po przeciwnej stronie skalistego wulkanicznego przesmyku który

lekko opada w dó do drugiego oceanu, na granatowoczarne niebo wschodzi para

księżyców w peni Ich bliźniaczy blask mimo że znacznie sabszy aniżeli świato

zachodzących soc jest jednak na tyle silny że na powierzchni oceanu poniżej

skalnego występu tworzy pląsające księżycowe cienie

Gdy podwójne księżyce wschodzą po wschodniej stronie przesmyku, na

horyzoncie jakieś dwadzieścia stopni na poudnie zaczyna jarzyć się świato Zrazu

wygląda jak una odlegego miasta ale z każdą mijającą chwilą blask rozjaśnia się i

rozlewa aż na cae niebo W kocu gdy bliźniacze księżyce znajdują się na uku

mniej więcej dziesięciu stopni zaczyna wschodzić trzeci przeraźliwy księżyc który

w pierwszym akordzie przekracza linię horyzontu. Na oba oceany na kilka sekund

spywa spokój jakby świat znajdujący się poniżej gigantycznej kuli wstrzyma

oddech by oddać cześć potężnemu widokowi Ten wielki żóty księżyc o twarzy

pokiereszowanej kraterami zdaje się lustrować swoje wości powoli wznosząc się na

niebo i zanurzając w szmaragdowych oceanach tajemnicze odbicie swego świata

Jest sto razy większy od każdego z mniejszych księżyców

Poniżej skalistego brzegu w cieniu świata księżyca, dugi wijący się obiekt

zatacza uk w wodzie unosząc się jakieś dwadzieścia stóp nad jej powierzchnią

Wysmuky ksztat skręca ku skale i przestrze przed sobą przebija przenikliwym jak

dźwięk trąbki brzmieniem Dźwięk odbija się od ska i przecina przesmyk Chwilę

później sychać inny dźwięk: to przytumione echo albo odpowiedź dochodząca z

drugiego morza Stworzenie zgrabnie wpywa w krąg poświaty księżyca zanurzając

w oceanie większą część dugiej giętkiej kobaltowoniebieskiej szyi Teraz wąż

ponownie wyciąga się ku górze i zmierza w stronę lądu

Jego gowę oświetla księżycowe świato Ma ściągnięte rysy i szereg otworów

nieznanego przeznaczenia Rozwinąwszy swe ciao stworzenie przekrzywia gowę

Sychać mieszaninę dźwięków; trąbce akompaniują teraz obój i organy Po krótkiej

pauzie przytumiony odzew nieco cichszy ale tak samo bogaty w brzmienia,

powraca przecinając przesmyk

Wąż pynie wzduż brzegu na pónoc Za nim w świetle księżyca wynurza się

z oceanu pó tuzina wijących się szyj

Stworzenia te są nieco mniejsze a odcie kobaltu na ich szyjach nie jest tak

intensywny Gromada stworze na sygna skręca jak jeden i kieruje na wschód gos

sześciu trąbek Pauza znowu poprzedza oczekiwany odzew - dźwięk kilku

mniejszych trąbek który przecina ląd Sześć następnych stworze i ich dalsi

towarzysze podejmuje zawiy muzyczny temat który stopniowo przybiera na

intensywności aż uwertura osiąga nieuniknione crescendo i wtedy raptownie

sabnie

Po kilku kolejnych chwilach ocean po obu stronach przesmyku ożywa

rojowiskiem węży wszelkich rozmiarów

Setki czy nawet tysiące węży jak okiem sięgnąć pokrywa powierzchnię wody

Wyciągają z wolna szyje skręcają je jakby się rozgląday i ączą się w śpiewie Węże

ze wschodniego morza są nieco mniejsze od swoich zachodnich kuzynów Szyje

wschodnich węży są bladoniebieskie a nie kobaltowe. Do tych bladoniebieskich

węży doącza drobiazg malutkich stworze poznakowanych na szyjach jeszcze

bledszymi plamami Śpiewają piskliwie i trochę nierówno co brzmi jak dźwięki

piccolo urozmaicone krysztaowymi dzwonkami.

Wody szmaragdowego oceanu zaczynają koysać się w szalestwie

przypywu gwatownie teraz podchodząc pod skalisty brzeg zachodniej strony i

szybko zatapiając wielkie poacie lądu po stronie pochyości która spada do

zachodniego oceanu Poączone siy wszystkich księżyców powodują przypyw jaki

w kocu cakowicie pokrywa przesmyk jednocząc oba oceany Podczas gdy woda

podpywa coraz bliżej muzyka tysięcy śpiewających węży potężnieje zalewając caą

przestrze brzmieniem hipnotyzującej urody To także brzmienie jęku: tęsknoty i

oczekiwania uniwersalny krzyk dugo tumionego pragnienia, które wkrótce miao

zostać zaspokojone

Gdy dwa oceany stają się jednym wielkie węże o dugich szyjach koczą swą

doroczną weselną symfonię a mieszkacy każdego z oceanów odnajdują w

zjednoczonych wodach towarzyszy na cae swe życie Podczas pięciu nocy każdego

kantoreaskiego roku siy przypywu wspódziaają zalewając przesmyk i

umożliwiając poączenie węży obu pci Pięć nocy miosnej gry i swawoli nadziei i

odnowy zanim nastąpi nieuchronny powrót do oddzielnych oceanów a potem rok

oczekiwania aż znowu nadejdzie wielki przypyw

Dla maych modych węży poczętych w czasie ostatnich godów i

wysiadywanych przez matki we wschodnim oceanie wielki przypyw to czas

podniecenia i smutku. Teraz muszą rozdzielić się ze swymi towarzyszami

dziecinnych zabaw i zostawić za sobą dziecistwo Poowa z nich musi również

zostawić swe matki i popynąć do kobaltowoniebieskich dorosych których nigdy

wcześniej nie widziay ta Poowa wiódszy życie wyącznie pośród przyjacióek

matek przepynie piątej nocy ponad przesmykiem u boku swych ojców W

zachodnim oceanie pogębi się odcie ich bladoniebieskich szyi gdy przejdą wiek

dojrzewania i zaczną zmierzać ku dorosości A następnego roku ich sabe gosy

wzmocnią się na tyle że każdy z nich będzie móg podczas symfonii pci dać

potwierdzający odzew

Na planecie Kantorze mijają tysiące lat Siy przemian nie sprzyjają pięknym

wężom o niebieskich szyjach Najpierw starsza epoka lodowa ogarnia świat

zamrażając większość wód planety w wiecznych polarnych czapach i obniżając

poziom mórz Liczba dni w czasie których wielki przypyw zalewa przesmyk,

zmniejsza się do czterech potem do trzech wreszcie do dwóch Wymyślny rytua

wężych godów odbywanych przez setki pokole osiąga penię w ciągu

pięciodniowych zalotów Przez kilkaset lat gody byy możliwe jedynie w czasie dwu

nocy - liczba potomstwa węży jakie rodzi się każdego roku, wyraźnie spada Ilość

kantoreaskich węży niebezpiecznie zmniejsza się

Wreszcie promieniowanie podwojonych soc nieznacznie wzrasta i Kantora

wynurza się z ery lodu Podnosi się poziom morza, a liczba dni, w trakcie których

odbywają się gody wzrasta z powrotem do pięciu Symfonia węży, w której podczas

lat skróconych godów pojawi się smutny kontrapunkt znowu jest przepeniona

radością

W ciągu kilku pokole wzrasta liczba węży Wówczas jednak piękne

stworzenia napotykają kolejnego przeciwnika

Na przestrzeni miliona lat gdzieś na Kantorze rozwija się inny inteligentny

gatunek drapieżnych przysadzistych stworów o niezaspokojonej żądzy panowania

To trolle.

Epoka lodów spowodowaa gwatowną ich ewolucję a surowe warunki

sprawiy że przetrway te najlepiej przystosowane co w naturalny sposób

doprowadzio do selekcji najbardziej zaradnych jednostek (przede wszystkim pod

względem siy i inteligencji) i w jakimś sensie oczyścio skad genetyczny trolli

Gatunek który pojawia się na Kantorze w ciągu tysięcy lat panowania lodów

jest przebiegy i atwo przystosowuje się do otaczającego środowiska Wytwarza

narzędzia i uczy się jak z pożytkiem dla siebie wykorzystywać bogactwa planety.

Żadne inne stworzenia na Kantorze nie mogy dorównywać trollom w

przemyślności ani zagrozić ich egzystencji Trolle zatem rozprzestrzeniy się po caej

planecie cakowicie opanowując ją w swej zachanności

Węże o niebieskich szyjach nie miay na Kantorze żadnych naturalnych

wrogów przez setki tysiącleci Ich pożywienie zawsze skadao się gównie z roślin i

zwierząt zapeniających oceany Morza stanowią waściwie róg żywnościowej

obfitości dlatego gdy trolle zaczynają uprawiać w oceanach swe wasne pożywienie

nie wywouje to większego oddźwięku w świecie węży Jednak dla trolli których

żądza posiadania nie zna granic węże są co najmniej konkurentami do oceanicznego

bogactwa; możliwe że z powodu swych rozmiarów i inteligencji stanowią wręcz

zagrożenie przeżycia

Ponownie następuje czas przypywu i węże pci męskiej o czasie wykonują

swą oceaniczną wędrówkę i jak zwykle toczą się przy wielkim wulkanicznym klifie

Po latach bogiego spokoju gdy byy tak liczne że ciągnęy jak okiem sięgnąć

pozostao ich teraz zaledwie parę setek. Jak od tysięcy lat wschodzi olbrzymi peny

księżyc wstępując na niebo w ślad za dwoma mniejszymi a uwertura zapowiada

zbliżającą się symfonię pci Jednak gdy przypyw przetacza się zalewając przesmyk

węże czują że coś jest nie tak Potężniejąca kakofonia przeksztaca się w pieś pci

którą - po obu stronach lądu dzielącego węże przenika niepokój Gdy przypyw

faluje nad szczytem wulkanicznych ska i ma nastąpić chwila zapowiadająca potężne

finaowe crescendo niezwykej symfonii kantoreanską noc wypenia brzmienie

bagalnego lamentu węży

Trolle wzniosy olbrzymią barierę wzduż grzbietu przesmyku. Przeszkoda,

starannie obliczona i dostatecznie wysoka by największym wężom uniemożliwić

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: