Mroczna pokusa rozdział 07.pdf

The Darkest Seduction – Gena Showalter

Mroczne Uwodzenie

Rozdział 7

Następny poranek.

Parys stanął na najwyższym urwisku królestwa Krwi i Cieni, a jego ciało było

gotowe do walki. Wreszcie znalazł swoje przeznaczenie, ukryte w najdalszym

zakątku Tytanii. Zakątku, który był ukryty przed wszystkimi za wyjątkiem

Williama. Co to mogło znaczyć ? Skąd gość wiedział jak go znaleźć ? Teraz

właśnie Parys miał szansę znaleźć Siennę.

Krew w jego żyłach zagotowała się z furią, którą nosił już i tak stanowczo za

długo. Jego mięśnie napięły się jak u dzikiego zwierzęcia gotowego do skoku,

w kościach czuł wibracje - potrzebę działania... coś zrobić, kogoś zranić.

Wielkie, dziwne pragnienie.

Natychmiast.

Przenikliwy, silny wiatr wył okrutnie, nie rozpraszając nawet starego

smrodu, a miedziany, metaliczny zapach wypełnił powietrze, pozostając w

jego nozdrzach wilgotnym osadem.

Przyciszone wrzaski rozległy się ze wszystkich stron, odbijały się echem w

każdym kierunku, tyle cierpień... i bólu.

Powyżej, księżyc świecił bladym łukiem, jego wystrzępione końce rozpływały

się w nieskończonej głębi bezlitosnej, ciemnej nocy.

A poniżej ocean, pełen szkarłatnych łez, pienił się i ryczał tworząc symfonię

udręki.

I tam w samym środku tego wszystkiego, stał koszmarny zamek.

Ciemny kruszący się kamień.

The Darkest Seduction – Gena Showalter

Mroczne Uwodzenie

Obrzydliwe bluszcze z uschniętymi czubkami pięły się po ścianach, a każdy

ich liść przypominał oślizgłego pająka. Dach wyglądał jakby został pokryty

ciałem, które ktoś podziurawił nożem, i wsparł na kilku palikach, z jednym

wbitym prosto w serce, szyby okien wyglądały jakby dopiero co zalane zostały

świeżą krwią. W budowli było kilka balkonów, które chroniły wstrętne

gargulce przeróżnej wielkości.

Gargulce, które najwyraźniej w każdej chwili gotowe były wrócić do życia, z

poskręcanymi pazurami i oślizgłe. Wisiały zawieszone w powietrzu wokół

całej tej szkaradnej budowli nie dotykając żadnego z czarnych kamieni.

Utrzymywały sporą odległość, jakby stalowa smycz przytrzymywała je na

miejscu. W pewnym momencie usłyszeli dźwięk, jakby dzwon lub coś bardzo

podobnego, Parys, podejrzewał, że to Gargulce chciały się uwolnić, a wtedy

zaatakowałyby każdego, kto przypadkiem znalazłby się w pobliżu.

- Ona jest w środku - powiedział do swoich towarzyszy. Wiem to.

Chciał tam pójść, rwał się do tego. Bardzo pragnął wejść, rozwalić wszystko

serią z karabinka, albo pociąć nożem, ale nie mógł.

Nie teraz, jeszcze ze nie teraz .

Najpierw musiał mieć pewność, zebrać wszystkie informacje.

Śmierć może jeszcze poczekać, zwycięstwo tkwiło w szczegółach.

- To wspaniale, przepięknie, tylko, dlaczego znowu się tu znalazłem ? - zapytał

William, drapiąc się po głowie, stojąc po lewej stronie Parysa, ubrany raczej

jak na wypad do ekskluzywnej restauracji, a nie na pierwszą linie frontu.

Jedwabny garnitur, zero jakiejkolwiek broni . W kieszeni miał tylko butelkę

odżywki do włosów.

Tak.

The Darkest Seduction – Gena Showalter

Mroczne Uwodzenie

Odżywka do włosów.

Znowu.

Taka na rozdwajanie się końcówek.

Tak, chyba że zakładał iż wypad do piekła mógł uszkodzić kilka cennych

kosmyków, dlatego teraz nosił swój cudowny leczniczy eliksir, zawsze i

wszędzie.

Słysząc jego głos, Seks zaczął mruczeć jak kotka.

Ależ to było obrzydliwe.

Nadal przechodzę rekonwalescencję, po fizycznych i psychicznych udrękach

- dodał William.

Wojownik ledwo uszedł z życiem ze swojej potyczki w piekle, jednak ciało

przygniecione ogromnym głazem i rozdzierane ostrymi pazurami

wygłodniałych demonów było prawie nietknięte.

- Tak właściwie to nie wiem… Pomyślmy, może to Twoja kara za opuszczenie

Kane - powiedział Parys.

Z iloma gargulcami zmuszony byłby walczyć ?

Szybko przeprowadził rachubę wroga.

Pięćdziesiąt dziewięć od frontu.

Najprawdopodobniej taka sama liczka paskud znajdowała się od tyłu. Połowa z

nich była tak duża jak smoki, ale na szczęście kilka z nich było gabarytów

małych szczurów.

Jak to mawia William, gabaryty, nie zawsze świadczą o niebezpieczeństwie.

Nigdy nie wiesz, które stworzenie może spowodować większe spustoszenie

The Darkest Seduction – Gena Showalter

Mroczne Uwodzenie

- Nie porzuciłem go. W pewnym sensie - William gładził kawałek materiału

na swoim ramieniu.

- Pamiętam, że zostałem przygnieciony przez skałę ,a potem obudziłem się w

Budapeszcie. W moim chorym umyśle, pojawiła się wizja, że jakaś

niesamowicie piękna i ponętna kobieta – demon, rzuciła okiem na moje

zniewalające ciało, i uratowała nas, ale wtedy Kane pomyślał, że musi ją

osunąć ode mnie, od mojej zwierzęcej potrzeby, to też zabrał ją na kawę,

jeszcze nie rozumiejąc, do czego to prowadzi i gdzie się skończy. W

rzeczywistości diablica podnieciła się jeszcze bardziej i jeszcze otwarcie

szykowała się do maratonu. Maratonu ze mną, oczywiście, żeby nie było

wątpliwości.

Parys nie zwracał uwagi na jego zawodzenie.

Najwyraźniej William był męskim odpowiednikiem Violi.

Co za niezwykła kombinacja charakterów.

- Bracie, tak właściwie to jesteś tu, bo wisisz Parysowi mała przysługę -

powiedział stojący po drugiej stronie Parysa Zacharel, lśniąc śnieżną bielą, Ta

zmiana dokonała się w chwili, kiedy wszedł do tego dziwnego królestwa.

Jeszcze miał na sobie swoją szatę, ale ostrza były już przywiązane rzemieniem

do jego umięśnionego ciała.

To był zdecydowanie odpowiedni wojownik .

- Poza tym unikasz swojej dziewczyny.

William z głośmy oburzeniem wciągnął powietrze.

- Po pierwsze, to nie jestem nikomu nic winien, a po drugie, nie mam żadnej

dziewczyny, ty cholerny skrzydlaty dupku.

The Darkest Seduction – Gena Showalter

Mroczne Uwodzenie

- Czyżby? - Zacharel zawadiacko puścił oczko. Najwyraźniej niedotknięty

niewybrednym słownictwem Williama - A co jeśli chodzi o młodziutką Gilly i

Ciebie.

Gilly.

Dziewczyna zakochana w Williamie.

Wojownik uparcie twierdzi, że są tylko przyjaciółmi, niczym więcej, ale jeżeli

ktokolwiek mógł zobaczyć ukryte pragnienia w czyimś wzroku, to z pewnością

był to Parys.

A w Williamie było zdecydowanie wiele tajemnych tęsknot wobec tej ludzkiej

dziewczyny.

Jednak najbardziej szokujące było to, że nic z tym nie robił.

Rozpieszczał ją tylko, dbał o nią i był to powód, dla którego Parys dotąd

jeszcze go nie wypatroszył. Biedna Gilly, już i tak wiele przeszła w swym

krótkim życiu, bez Williama rzucającego na nią swój nieśmiertelny urok.

Niebezpieczny jak błysk błyskawicy, śmiertelnie poważny jak zgrzyt dwóch

noży, William szepnął:

- Uważaj przyjacielu, żebyś za chwilę nie posmakował swojej wątroby.

-Już ją skosztowałem - powiedział Zacharel niskim, monotonnym głosem.

Płatki śniegu zaczęły spadać z nieba, z początku drobne, a z czasem większe i

gęstsze. Zimny, arktyczny wiatr wył wokół nich.

- Była trochę słona…

Jak do cholery miał na to zareagować? Jak to przerwać? Zastanowił się Parys.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: