Umowy cywilnoprawne.odt

Zasada swobody umów - umożliwia ona kontrahentom ułożenie stosunku prawnego według ich uznania.

Umowy nazwane - umowa sprzedaży, umowa-zlecenie, o dzieło, najmu, zastawu, użyczenia, składu.

Umowy nienazwane -to umowy, których nazwy nie znalazły się w kodeksie cywilnym. (akwizycji, menadżerska, sponsoringu.

Elementy w umowie:

- data zawarcia umowy,

- oznaczenie stron,

- przedmiot umowy,

- okreslub termin realizacji,

- obowiązki stron,

- forma, wysokość i płatność wynagrodzenia,

- możliwość odstąpienia od umowy,

- podpisy.

UMOWA  SPRZEDAŻY - umowa, w której stronami są nie tylko przedsiębiorcy, ale także i konsumenci. Umowa sprzedaży polega na tym, że sprzedawca zobowiązuje się przenieśćna kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Sposoby zawierania umowy sprzedaży:

- rokowania,

- przetarg,

- odebranie towaru i wręczenie sprzedawcy odpowiedniej kwoty.

Do zawarcia umowy sprzedaży niezbędne jest porozumienie stron co do konkretnych elementów:

- określenia przedmiotu i ceny,

- termin oraz miejsce wydania rzeczy.

Sprzedawca ma obowiązek:

- wydacć kupującemu wraz z towarem wszystkie elementy jego wyposażenia,

- dostarczyć klientowi sporządzoną instrukcję obsługi oraz konsekwencji,

- zapewnić w miejscu sprzedaży odpowiednie warunki techniczno-organizacyjne umożliwiające dokonanie wyboru towaru i sprawdzenie jego jakości, kompletności oraz funkcjonowanie głównych mechanizów i podstawowych podzespołów.

Umowa  zlecenia stanowi podstawową formę współpracy, polegającej na świadczeniu usług przez jedną ze stron na rzecz drugiej, w zamian za określone wynagrodzenie lub bez wynagrodzenia – w zależności od woli stron.

Zlecenie należy do tzw. Umów starannego działania, co oznacza, że przyjmujący zlecenie jest obowiązany do podjęcia wszelkich starań, aby zlecone czynności wykonać, jednak nie jest odpowiedzialny za rezultat tych działań.

W ujęciu kodeksu cywilnego przedmiotem zlecenia jest dokonanie określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie; do wszystkich jednak usług o charakterze czynności faktycznych (np. świadczenie opieki pielęgniarskiej czy opieki nad dzieckiem) przepisy o zleceniu mają odpowiednie zastosowanie.

Umowa zlecenia nie wymaga zachowania szczególnej formy prawnej, może mieć zatem nawet charakter ustnego porozumienia.

Podstawowym obowiązkiem przyjmującego zlecenie jest wykonanie zamówionej usługi; sposób jej wykonania zależy w zasadzie od zleceniobiorcy, jednak zleceniodawca może udzielać mu wskazówek czy instrukcji. Zleceniobiorca powinien wykonać usługę osobiście, jako że stosunek zlecenia oparty jest o szczególne zaufanie partnerów – powierzenie wykonania usługi osobie trzeciej może nastąpić tylko wówczas, gdy zleceniobiorcy zezwala na to umowa bądź przyjęty zwyczaj lub gdy jest on do tego zmuszony przez okoliczności. Zleceniobiorca ponosi jednak zawsze odpowiedzialność za czynności swojego zastępcy albo za jego wybór wobec dającego zlecenie.

Obowiązkiem zleceniodawcy jest zapłata wynagrodzenia zleceniobiorcy – jeśli zlecenie było odpłatne. Jego wysokość zależy od umowy stron; w razie braku porozumienia w tej kwestii zleceniobiorcy należy się wynagrodzenie odpowiadające wykonanej pracy.

Umowa o dzieło jest rodzajem dwustronnej czynności prawnej, w której przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający - do uiszczenia wynagrodzenia. Przedmiotem świadczenia jest zatem wykonanie dzieła, zarówno materialnego jak i niematerialnego, a więc np. uszycie ubrania, zbudowanie domu, opracowanie dzieła naukowego lub artystycznego, opinii itp.

Umowa o dzieło ma charakter umowy rezultatu, bowiem przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do osiągnięcia konkretnego, sprawdzalnego skutku i za ten skutek ponosi odpowiedzialność.

Podstawowym obowiązkiem przyjmującego zamówienie jest wykonanie dzieła o odpowiedniej jakości i cechach, zgodnie z wolą zamawiającego. Przyjmujący zamówienie nie ma z reguły obowiązku osobistego wykonania dzieła, chyba, że wynika to z umowy albo charakteru dzieła, któremu pożądane cechy może nadać tylko przyjmujący zamówienie (np. zamówiony obraz, którego namalowanie powierzono sławnemu malarzowi). W innych jednak przypadkach dzieło może być wykonane przez inne osoby, ale pod kierownictwem zamawiającego. W zasadzie nie jest bowiem istotne kto dzieło wykona, byle końcowy rezultat w postaci zamówionego dzieła został osiągnięty.

Obowiązkiem zamawiającego jest zapłata wynagrodzenia, którego wysokość może być określona także przez wskazanie podstaw do jego ustalenia. Gdy brak tej przesłanki poczytuje się, że przyjmującemu zamówienie należy się zwykłe wynagrodzenie za dzieło danego rodzaju, a gdy i tego nie można ustalić - wynagrodzenie odpowiadające uzasadnionym nakładom poniesionym przez przyjmującego wynagrodzenie.

UMOWA  DZIERŻAWY

Dzierżawa w świetle przepisów kodeksu cywilnego jest umowa, na mocy której wydzierżawiajacy zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, zaś dzierżawca zobowiązuje się do uiszczania czynszu. Przedmiotem dzierżawy mogą być nie tylko rzeczy, ruchome czy nieruchomości, ale także i prawa.

Na podstawie umowy dzierżawy dzierżawca może zatem korzystać z rzeczy w taki sposób, jaki wynika z jej przeznaczenia (zmienić jej przeznaczenie może tylko za zgoda wydzierżawiajacego), władać rzeczą i pobierać pożytki (w odniesieniu do nieruchomości rolnych będą to np. zebrane plony, zaś w przypadku dzierżawy praw - np. odsetki). Dzierżawca ma obowiązek zachowania substancji rzeczy, gdyż po zakończeniu dzierżawy musi oddać te rzecz w stanie nie pogorszonym.

Sprawy związane z możliwością rozwiązania umowy, jej wypowiedzeniem i wzajemnymi rozliczeniami mogą uregulować same strony; w braku porozumienia maja zastosowanie przepisy kodeksu cywilnego.