#37-Kodycyl do mojej nauki duchowej_Bo Yin Ra.pdf

Bo Yin Ra

Kodycyl do mojej

nauki duchowej

Księga 37

Przekład

Franciszek Skąpski

Ten kodycyl do mojej nauki duchowej jest ostatnim

moim słowem wypowiedzianym o moich dziełach.

Różnorodność treści poszczególnych rozdziałów

nie pozwoliła mi nadać im odpowiednich tytułów.

Początek maja 1937r.

Bô Yin Râ

Spis treści

Rozdział pierwszy / 3

Rozdział drugi / 15

Rozdział trzeci / 26

Rozdział czwarty / 36

Rozdział piąty / 44

Rozdział szósty / 53

Rozdział siódmy / 64

Rozdział pierwszy

Wiem, iż w niedalekiej przyszłości, wielu ludzi odczu-

wać będzie brak w tym życiu mojej osoby, wtedy, bo-

wiem dopiero, gdy mnie już nie będzie na tym padole,

uświadomią sobie, że przebywałem wśród nich i żyłem

nawet wyłącznie dla nich, chociaż nigdy w świecie

mnie nie spotkali, A jednak nie mogę wzorem owych

czarodziejów z bajek, które otworzyła wybujała fanta-

zja, przedłużyć swego bytowania doczesnego na niezli-

czone dni – choćby jak w danym wypadku – jedynie

gwoli innych . Niedługo – a nie będę już gościem w

tym namacalnym ciele, które do dziś dnia służy mi jesz-

cze, chociaż przeszło od lat dzieciątka wymaga codzien-

nych niemal cudów, by mi wciąż nadal służyć. Gdybym

jedynie z chęci wypowiadania się, że zwykłej chęci

udzielania pomocy, z popędu do pisania czy nauczania

wieścił o owych niezwykłych i ponad czasem stojących

sprawach, które zawarłem w pismach swoich jako speł-

nienie obowiązku mojego względem z Ducha płynącego

nauczania, to zaiste ofiara, jakiej wymagano ode mnie

na tej ziemi okazała by się zbyt wielka jak na siły tego

przemijającego ciała. Jedynie z tego, co nieprzemijają-

cej, można zrozumieć, że zażądano ode mnie tak wiel-

kiej ofiary i dlatego też w doczesności ją złożyłem!

A gdy upłynie ziemski czas, to i po tamtej stronie będę

ją składał, jak się tego podjąłem, i nigdy mi nie będzie

ona ciężarem!

Nie wdając się zgoła w przewidywania przyszłych

wydarzeń ziemskich jestem najgłębiej przeświadczony,

że już najbliższe pokolenia uznają moją naukę duchową

za nie do obalenia, za nader niezbędną dla całej przy-

szłości ziemskiej, mówiąc językiem dzisiejszym: za „sta-

lowy” kościec wszelkiej wiary w Boga – chociażby

dziś jeszcze ludziom wyznaniowo zaspokojonym, bez-

myślnie zadowolonym i pogrążonym w tradycyjnej cia-

snocie umysłu, pisma moje wydawać by się mogły

nader „heretyckimi”. Zaiste znam źródła wiary w Boga

i potrafię o nich mówić, są one głębiej ugruntowane w

życiu wiekuistego Ducha i nieskończenie starsze niż

wszelkie dawne pisma „święte” całej ludzkości na zie-

mi, a nawet starsze niż sama ta ziemia!

Nie biorąc nawet pod uwagę niepowstrzymanego

kierowanego i chronionego z Ducha, rosnącego pozna-

nia niezliczonych jednostek spośród wielu ras i narodów

ziemskich i to nie tylko w Europie i w zeuropeizowa-

nym „chrześcijaństwie” kościelnym, to daremny byłby

trud ludzi pragnących obalić świadectwo wiekuistej rze-

czywistości zawarte w głoszonej przeze mnie nauce.

Jako niezbędna konieczność weszła ona już od dawna

głęboko w życie wszędzie, gdziekolwiek istnieją ludzie,

co przyswoili sobie język niemiecki, o ile nie jest on ich

językiem ojczystym, a dzięki przekładom nie jest moja

nauka obca ludziom mówiącym innymi językami, żad-

ne, nawet najdoskonalsze tłumaczenie, nigdy nie może

zastąpić poznania tej nauki w języku pierwotnym .

Będą się ludzie kiedyś uczyli języka niemieckiego, jak

się dawniej uczono łaciny i greckiego, żeby móc czytać

starożytnych autorów w ich języku . Nie jest to żadne

„prorokowanie”, lecz niezbite stwierdzenie duchowo

uzasadnionego pewnika dotyczącego tylko moich dzieł

i wyłącznie ich języka gwoli niego samego!

Jest już obecnie wielu ludzi wszelkich stanów, wyz-

nań, poglądów na świat i środowisk we wszystkich nie-

mal częściach świata, którzy umieją żyć według wska-

zówek mojej nauki duchowej a przynajmniej dążą do

takiego życia.

Ale ludzie, którzy by takie dzieła, jak moje, objawia-

jące strukturę wiekuistego Ducha, umieli istotnie „roz-

ważyć" wszechstronnie i określić ich wagę, do dziś

jeszcze nie spotkałem – jeśli nie liczyć kilku bliskich mi

po ludzku przyjaciół odnoszących się do wszystkiego,

co jest istotne!

– Niesłuszne byłoby żądać niezawodnej duchowej

znajomości rzeczy w poszczególnych rozpatrywanych

tam dziedzinach od ludzi, którym dopiero moja nauka

przez swe wskazówki dać może niezbitą trafność sądu

i niezłomną pewność , o ile odczują wolę obudzenia

duszy i osiągną niezbędną po temu dojrzałość wewnę-

trzną.

Moja nauka duchowa, jako niezbędna, z wiekuistego

źródła wypływająca pomoc życiowa , oddziaływać

będzie uszczęśliwiająco wszędzie tam, gdzie z radością

przyjmowane będą jej objawienia, gdyż dusze dawno

do nich tęskniły i ich pragnęły .

Jeżeli jednak ktoś jest skrępowany mniemaniem

wykluczającym wszelkie jasne poznanie, że już od daw-

na posiadł wszystko, co trzeba, albo, że wcale mu nie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: