Dzieła prezentują niezwykłe krainy szczęścia i bezpieczeństwa, pozbawione problemów i cierpienia. Obaj twórcy żyli w epoce Młodej Polski, dlatego nieobcy był im impresjonizm, który zakładał maksymalne zbliżenie się do przyrody, próbę zarejestrowania krótkotrwałych doznań optycznych oraz uchwycenie niezwykłej kolorystyki przedmiotów.
Oba dzieła - obraz Mehoffera i wiersz Staffa - doskonale odzwierciedlają młodopolską fascynację symbolizmem. Jednak różnice są zauważalne. Wizja malarska jest bardziej nasycona symbolami. Natomiast poeta sięgnął do franciszkanizmu jako synonimu wszechobecnej miłości i osoby świętego Franciszka, który uczy "nas iść między ludzi z dobrą nowiną i śpiewem." Zmiana tytułu wiersza podkreśla indywidualizm spojrzenia Staffa.
W obrazie i wierszu występują też analogie. Oba dzieła zawierają te same motywy: ogród, dzieci, kwiaty, trawę. Oba też są wizją krainy szczęścia i spokoju. Twórcy młodopolscy wskazują, jak trzeba żyć, aby być szczęśliwym. Ten stan można osiągnąć wracając do Natury. Ten powrót będzie jednoznaczny z osiągnięciem Edenu-Arkadii, z których dawno nas wypędzono.
Justa_21