cw2.pdf

(868 KB) Pobierz
1
2. PRAKTYCZA REALIZACJA PRZEMIAY ADIABATYCZEJ
2.1 Wprowadzenie
Przemiana jest adiabatyczna, jeśli dla każdych dwóch stanów l, 2 leżących na tej prze
mianie Q 12 = 0. Z tej definicji wynika, że aby zrealizować wyżej wymieniony proces, np.
ekspansję gazu w cylindrze z ruchomym tłokiem, to cylinder i tłok muszą być wykonane
z materiału będącego doskonałym izolatorem cieplnym.
Analogicznie, jeśli opróżnia się zbiornik napełniony wcześniej gazem (powietrzem)
przez otwarcie zaworu, to aby stan gazu w zbiorniku zmieniał się według adiabaty, ściany
zbiornika muszą być idealnie izolowane termicznie. Ponieważ nie ma doskonałej izolacji,
więc w praktyce możemy co najwyżej zrealizować adiabatę w przybliżeniu. Miarą tego przy
bliżenia jest wskaźnik:
Q
z
1
2
Y
=
(1)
U
U
2
1
gdzie:
Q z l2 całkowita ilość ciepła (dodatnia lub ujemna) dostarczona do gazu w czasie Τ,
U 2 – U 1 całkowita zmiana energii wewnętrznej gazu przy przejściu od stanu 1 do stanu 2.
Jeśli Y = O, to oznacza, że zrealizowano adiabatę. W przeciwnym wypadku
w zależności od konkretnej wartości tego wskaźnika można mówić o adiabacie zrealizowanej
z dokładnością wynikającą z wartości Y.
Dla konkretnego procesu oszacowanie stopnia przybliżenia adiabaty wymaga więc
pomiaru wielkości występujących we wzorze (l). Nie jest to zadanie łatwe.
Problem w sposób istotny upraszcza się, jeśli należy zrealizować adiabatę dla gazu
spełniającego równanie Clapeyrona oraz warunek c v = const.
Wtedy bowiem adiabata jest politropą tzn. jej równanie w układzie współrzędnych
(p υ) ma postać:
p υ k = idem
(2)
Wykładnik “k” (wykładnik adiabaty) jest związany z wielkościami c v i c p równaniem:
k = c p / c v (3)
W układzie logarytmicznym równanie to przekształca się w prostą.
2.2 Cel doświadczenia
Celem doświadczenia jest:
sprawdzić, czy adiabata gazu doskonałego jest politropą,
sprawdzić, że dekompresja zbiornika ze sprężonym powietrzem jest procesem
(w przybliżeniu) adiabatycznym,
oszacować dokładność realizacji adiabaty.
996914108.051.png 996914108.062.png 996914108.073.png 996914108.075.png 996914108.001.png
2
2.3 Opis doświadczenia.
7
1. Zbiorniki A i B o stałej objętości V należy napełnić powietrzem aż do uzyskania
nadciśnień odpowiednio p A1i oraz p B1i (np. wskazanych w arkuszu pomiarowym) w celu
uzyskania relacji:
p A1i > p B1i ≥ p o
(4)
gdzie p o – ciśnienie otoczenia,
p A1i = p o + p A1i oraz p B1i = p o + p B1i .
Temperatura gazu w zbiornikach ma być, po zakończeniu pompowania (należy pompować
powoli, a po napompowaniu odczekać aż ciśnienie w zbiorniku się ustabilizuje), równa
temperaturze otoczenia t o tzn.:
t A1i = t B1i = t o
(5)
2. Należy na okres (około) 1 sekundy otworzyć zawór łączący zbiorniki A i B. Następuje
szybki przepływ powietrza, który kończy się gdy wyrównają się ciśnienia tzn.:
p A2i = p B2i = p mi > p o
(6)
Temperatury osiągają wtedy wartości:
t A2i < t o , t B2i > t o
(7)
996914108.002.png 996914108.003.png
3
Uwaga:
Ciśnienia p m nie mierzy się ponieważ dla gazu doskonałego może być obliczone z wzoru:
p
+
p
A
1
B
1
p
=
m
2
Wyprowadzenie wzoru:
W przedziale czasu od otwarcia zaworu do jego zamknięcia nie jest wykonywana praca
zewnętrzna, a dopływy ciepła są znikome z powodu dużej szybkości procesu. Dlatego
można przyjąć że całkowita energia wewnętrzna układu nie zmienia się (w fazie
wyrównywania temperatur już tak nie jest ! )
Dla gazu doskonałego energia wewnętrzna dana jest wzorem:
pV
U
=
+
U
0
k
1
Wobec tego warunek stałości energii dla układu wyraża równanie:
p
V
p
V
p
V
p
V
A
1
+
B
1
=
A
2
+
B
2
k
1
k
1
k
1
k
1
Podstawiając p A2 = p B2 = p m otrzymuje się szukany wzór.
3. Po zamknięciu zaworu i należy odczekać aż temperatura powietrza w zbiornikach
ponownie osiągnie wartość
t A3i = t B3i = t o
(8)
Wówczas można odczytać ciśnienia p A3i i wyliczyć wartość p A3i :
p A3i > p B3i > p o (9)
Opisane wyżej czynności należy powtórzyć dla kilku różnych ciśnień p Bi i tej samej wartości
początkowej ciśnienia p Ai .
Rys. 2 Tak wygląda proces dekompresji w zbiorniku A przedstawiony w układzie (p υ)
Obowiązują następujące zależności:
T 2 < T o
p
=
p
(i = 1, 2, ....,5)
A
2
i
mi
T 3 = T o
p
iA p
3
m
996914108.004.png 996914108.005.png 996914108.006.png 996914108.007.png 996914108.008.png 996914108.009.png 996914108.010.png 996914108.011.png 996914108.012.png 996914108.013.png 996914108.014.png 996914108.015.png 996914108.016.png 996914108.017.png 996914108.018.png 996914108.019.png 996914108.020.png 996914108.021.png
4
p
Υ
=
RT
(R = 0,287 kJ/kg K)
0
0
0
p
+
p
p
=
A
1
i
B
1
i
mi
2
p
=
p
+
(
p
)
p A1i = p o + ( p ) A1i
B
1
i
0
B
1
i
(
p
)
=
(
p
)
stałe np. 800 mm H 2 0 ( to jest ważne aby być stale na tej samej
A
1
i
A
1
politropie).
(
p
)
0, 150, 300, 450, 600, mm H 2 0
B
1
i
p
+
(
p
)
+
p
+
(
p
)
o
p
=
o
A
1
B
1
i
mi
2
lub
(
p
)
+
(
p
)
p
=
p
+
A
1
B
1
i
mi
o
2
p
=
p
+
(
p
)
A
3
i
o
A
3
i
Stany gazu „1”, „2” leżą na politropie, wobec tego spełniają równanie p υ w = idem :
w
p
Υ
w
A
w
Υ w
p
Υ
=
p
Υ
=
p
A
1
A
2
i
stąd:
=
A
1
1
A
2
i
A
2
i
mi
p
Υ
A
2
i
A
1
Stany gazów „1” i „3” leżą na izotermie T = T o wobec tego spełniają równanie:
p Υ
=
p
3 Υ
1 A
1
A
i
A
3
i
Υ =
Υ
Ponieważ
to
A
3
i
A
2
i
Υ
p
p Υ
=
p
3 Υ
i
i ostatecznie:
A
2 =
i
A
1
1 A
1
A
i
A
2
i
Υ
p
A
1
A
3
i
w
w
p
p
p
p
A
1
=
A
1
lub
A
1
=
A
1
p
p
p
p
A
2
i
A
3
i
A
3
i
A
3
i
Logarytmując otrzymuje się:
p
p
A
1
A
1
ln
=
w
ln
co można zapisać w postaci:
p
p
mi
A
3
i
Η =
i
i
996914108.022.png 996914108.023.png 996914108.024.png 996914108.025.png 996914108.026.png 996914108.027.png 996914108.028.png
5
2.4 Opracowanie wyników.
1. Wyniki pomiarów umieścić w tabeli
Tabela wyników pomiarów
800 mm H 2 0
ustalić
(
p
)
A
1
0
150
300
450
600
ustalić
(
p 1
)
i
mierzyć
(
p 3
)
i
m p
wyliczyć
p
wyliczyć
p 3
wyliczyć
i
P 1
2. Obliczyć :
Η
=
ln
A
i
P
mi
i
P
Ξ
=
ln
A
1
i
P
A
3
i
3. Obliczone wartości
Η i i
Ξ i wstawić do tabeli
0
150
300
450
600
(
p 1
)
i
Η i
Ξ i
i przedstawić na wykresie
Ξ ).
4. Wyznaczyć tzw. linię trendu w postaci
Η = f(
Η w= + u (wielomianu pierwszego stopnia).
5. Wyznaczyć postać analityczną linii trendu (równanie) oraz współczynnik determinacji
R 2 .
Tak wyznaczona wartość „ w ” jest przybliżeniem wykładnika „k” adiabaty gazu
doskonałego.
6. Wyznaczyć wskaźnik dokładności oszacowania Y oraz błąd względny pomiaru b
(wyznaczonej wartości w w stosunku do oczekiwanej wartości k ).
Ξ
Oszacowanie dokładności odwzorowania adiabaty
We wstępie podano że można dokładność tego oszacowania określić wskaźnikiem:
Q
q
Y
=
z
1
2
=
z
1
2
U
U
u
u
2
1
2
1
Ponieważ w ≠ k i w = idem ( bo zrealizowana przemiana jest politropą ), to ciepło tej
przemiany
Q w12 = m c w (T 2 – T 1 )
oraz
996914108.029.png 996914108.030.png 996914108.031.png 996914108.032.png 996914108.033.png 996914108.034.png 996914108.035.png 996914108.036.png 996914108.037.png 996914108.038.png 996914108.039.png 996914108.040.png 996914108.041.png 996914108.042.png 996914108.043.png 996914108.044.png 996914108.045.png 996914108.046.png 996914108.047.png 996914108.048.png 996914108.049.png 996914108.050.png 996914108.052.png 996914108.053.png 996914108.054.png 996914108.055.png 996914108.056.png 996914108.057.png 996914108.058.png 996914108.059.png 996914108.060.png 996914108.061.png 996914108.063.png 996914108.064.png 996914108.065.png 996914108.066.png 996914108.067.png 996914108.068.png 996914108.069.png 996914108.070.png 996914108.071.png 996914108.072.png 996914108.074.png
 
Zgłoś jeśli naruszono regulamin