ŚCIĄGA.odt

Koszt całkowity: TC; Koszt stały: FC; Koszt zmienny: VC                           

FC = TC - VC; TC = FC + VC; VC = TC – FC;

Przeciętny koszt całkowity: ATC; Prz. k. zmienny: AVC; Prz. k. stały: AFC.                           

ATC = TC / X; ATC = AFC + AVC; AVC = VC /X;

AVC = VC / X; FC = APC * X; X = TC / ATC;

FC = TC – VC; AVC = PL / AP.

Koszt Krańcowy: MC = PL / MP; = ^TC / ^X; = ^FC / ^X.

Zysk normalny: TR – TC = 0; P – ATC = 0.

Zysk ekonomiczny: TR – TC > 0; P – ATC > 0.

Wynik ekonomiczny: WE = TR – TC.

|Edp| = %^X / %^P (elastyczność cenowa popytu)

Esp = %^S / %^P (elastyczność cenowa podaży)

Przychód Krańcowy:  MR

Przychód przeciętny: AR

Punkt Równowagi:  MR = MC

Prowadząc działalność prod. Producent w pkt równowagi może:

·                      Maksymalizować zysk ekonomiczny:

TR > TC

P > ATC

·                      Osiągać zysk normalny gdy:

TR = TC

P = ATC

·                      Minimalizować stratę ekonomiczną i kontynuować produkcję, gdy:

VC< TR <TC

AVC< P <AT

< FC

·                      Minimalizować stratę ekonomiczną w punkcie zamknięcia, gdy:

VC= TR <TC

AVC= P < ATC

= FC

·                      Minimalizować stratę ekonomiczną i zawiesić produkcję, gdy:

TR< VC < TC

P< AVC <ATC

> FC

MU- użyteczność krańcowa -  jest to zadowolenie (korzyść), jakie uzyskuje konsument z konsumpcji każdej kolejnej jednostki tego samego dobra lub usługi. Można także powiedzieć, że użyteczność krańcowa dobra jest to przyrost użyteczności uzyskiwany dzięki zwiększeniu konsumpcji tego dobra o jednostkę, przy danym poziomie konsumpcji pozostałych dóbr . Jest to przyrost satysfakcji związany z konsumowaniem jednej jednostki dobra więcej.

Istnieją dwa prawa Gossena:

1. W miarę wzrostu konsumpcji danego dobra użyteczność krańcowa każdej kolejnej jednostki maleje. Prawo to znane jest także pod nazwą prawa malejącej krańcowej użyteczności.
2. W celu osiągnięcia największej sumy zadowolenia konsument stara się tak podzielić dostępne mu środki, aby stosunki użyteczności krańcowych poszczególnych dóbr do ich cen były sobie równe. Prawo to znane jest także pod nazwą prawa wyrównywania użyteczności krańcowych.

FC -  Koszty stałe - nakłady, które musi ponosić przedsiębiorca, niezależnie od wielkości produkcji. Nawet wówczas, gdy w przedsiębiorstwie nic się nie produkuje, ponosi on takie nakłady jak czynsze dzierżawne, procenty od kredytów, koszty konserwacji, płace strażników i służb administracyjnych, często pensje pracownicze (w przypadku sztywnego rynku pracy).

TC - Koszt całkowity jest to suma wynagrodzeń wszystkich czynników wytwórczych. To suma całkowitych kosztów stałych i całkowitych kosztów zmiennych.

ATC - Przeciętny koszt całkowity, niekiedy po prostu koszt przeciętny, to pojęcie ekonomiczne oznaczające całkowity koszt produkcji przypadający na jednostkę produktu.

TC - Koszty całkowite – jest to suma kosztów poniesionych na wszystkie czynniki
wytwórcze wykorzystane do produkcji. Jest to pieniężny wyraz nakładów. Koszty całkowite możemy podzielić na całkowite koszty stałe i całkowite koszty zmienne.
TFC - Całkowite koszty stałe – są one niezależne od wielkości produkcji. Są one ponoszone na stałe czynniki wytwórcze.

TVC - Całkowite koszty zmienne – zależą od wielkości produkcji i wraz z nią się zmieniają. Koszty te są ponoszone na zakup zmiennych czynników produkcji.

Koszt krańcowy i koszt przeciętny:

Koszty krańcowe – (MC) – jest to przyrost kosztów całkowitych spowodowanych wzrostem produkcji o jednostkę.

Koszty przeciętne – (AC) - są to koszty poniesione na wyprodukowanie każdej jednostki produktu. Wyróżniamy trzy rodzaje kosztów przeciętnych:

Przeciętne koszty stałe (AFC) – pokazują jaki koszt stały został poniesiony na każdą wytworzoną jednostkę produktu.

Przeciętne koszty zmienne – (AVC) – pokazują jaka część kosztu zmiennego została poniesiona na otrzymanie jednostki produktu

Przeciętne koszty całkowite – (ATC) – pokazują jaka część całkowitych kosztów została poniesiona na każda jednostkę produktu.