PODSTAWY SOCJOLOGII 10.12.12
17.12 nie ma wykładu, odpracowanie 10.01 (czwartek) 9.50, aula A.
Goffman – ujęcie dramaturgiczne roli, podstawowe pojęcia: aktor, występ, publiczność, widownia, scena, kulisy, dekoracje, fasada osobista (wygląd, wiek, płeć, powierzchowność, sposób zachowania).
Celem występu aktora jest poprzez manipulowanie wrażeniami przekonanie publiczności, że jest się wiarygodnym, są role szczere gdy się w taką rolę angażujemy, np. policjant, nauczyciel, lekarz, role cyniczne, np. student.
Klapa – gdy nasz występ się nie udał.
Organizacja instytucji i grupy społeczne
Organizacja społeczna – grupa wtórna, o sformalizowanej strukturze, która jest powołana do realizacji określonego celu, np. organizacje charytatywne, organizacje sportowe, zhp.
Instytucje społeczne – składa się z 4 elementów:
· Cel
Np. szkoła, która składa się z ludzi którzy w niej pracują (nauczyciele, sekretarka, dyrektor, sprzątaczki, administracja, ochrona, pielęgniarka, bibliotekarka), nauczyciel uczy, dyrekcja zarządza, księgowa zajmuje się finansami, pielęgniarka leczy, sprzątaczka sprząta. Trzeci element to środki jakimi dysponują czyli książki, podręczniki, sale, wyposażenie, zestawy do sprzątania, książki w bibliotece. Celem szkoły jest wychowanie i edukacja.
CELEM KAŻDEJ INSTYTUCJI JEST ZASPOKAJANIE RÓŻNORODNYCH POTRZEB SPOŁECZNYCH.
Osoby które pracują w instytucjach są po to aby zaspokajać nasze potrzeby.
Większość instytucji społecznych jest oporna na zmiany.
Nie każdy zbiór ludzi jest grupą społeczną, aby można było grupę ludzi nazwać grupą społeczną musi ona spełniać pewne warunki.
Kategoria społeczna to zbiór ludzi których łączy jakaś wspólna cecha, np. wykształcenie.
Grupa społeczna, cechy:
· Poczucie przynależności i odrębności: obiektywne i subiektywne. Obiektywne – narzucone nam z góry, subiektywne – nasze odczucia, grupa z którą się identyfikujemy i utożsamiamy.
Grupa jest o tyle o ile istnieje w świadomości swoich członków.
ü Ekspresyjnego, traktuje podwładnych podmiotowo, interesuje się sowimi pracownikami, takiego szefa się lubi.
ü Instrumentalnego, traktuje podwładnych przedmiotowo, nie interesuje się ich życiem prywatnym, w żaden sposób, nie rozwiązuje konfliktów między podwładnymi.
ü Autorytarny, narzuca nam pewne decyzje bez możliwości dyskusji (ten typ przywództwa ceni się w wojsku.)
ü Demokratyczny – pozwala na współdecydowanie swoim podwładnym, co sprawia, że pracownicy są dowartościowani, zaczynamy identyfikować się z firmą.
ü Liberalne, przywództwo chaosu, mieszane, czasem narzuca swoje racje, czasem pozwala decydować, jest to mało stabilny sposób.
ü Zewnętrzna – kontrola otoczenia.
ü Wewnętrzna – wiąże się ona z samokontrolą, kontrolujemy sami siebie, aby nie robić złych rzeczy.
pedspec2012