Paul Yonngi Cho - Grupy domowe a rozwój Kościoła.pdf - ➡ CHRZEŚCIJAŃSKIE e-BOOKI i ARTYKUŁY - zbyszekg4

GRUPY DOMOWE A ROZWÓJ KO CIOŁA Paul Yonggi Cho

GRUPY DOMOWE

ROZWÓJ KO CIOŁA

Paul Yonggi Cho

Tytuł oryginału: Successful Home Cell Groups

Przekład: Piotr Cie lar

Redakcja: Ludmiła i Kazimierz Sosulscy

ul. Sienna 68/70, 00-825 Warszawa, Poland

tel. 022 729 13 07; e-mail: agape@kz.pl

Cytaty biblijne zaczerpni to:

Pismo wi te Starego i Nowego Testamentu,

Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa 1981

Wydanie pierwsze

ISBN 83-85427-02-3

Warszawa, 1992

Spis tre ci

Wst p

Rozdział 1: Osobiste ambicje – kluczem do katastrofy……………………………3

Rozdział 2: W Bo ej szkole……………………………………………………….6

Rozdział 3: Przekazanie programu zborowi……………………………………….9

Rozdział 4: Kontrataki szatana – siedem przeszkód………………………………12

Rozdział 5: Bezpiecze stwo grup domowych…………………………………….17

Rozdział 6: Grupy domowe kluczem do ewangelizacji…………………………...20

Rozdział 7: Nowy rodzaj posługiwania……………...……………………………24

Rozdział 8: Ko ciół cudu………………………………………………………….27

Rozdział 9: Autorytet i miło …………………………………………………….29

Rozdział 10: Mi dzynarodowa Organizacja Rozwoju Ko cioła…………………..31

Rozdział 11: Jak zakłada grupy domowe………………………………………...34

Rozdział 12: Za yło z Duchem wi tym………………………………………..38

Rozdział 13: Motywowanie liderów……………………………………………….43

Rozdział 14: Posługiwanie w rozwijaj cym si zborze…………………………….46

Rozdział 15: Nieograniczone mo liwo ci rozwoju zboru………………………….51

GRUPY DOMOWE A ROZWÓJ KO CIOŁA Paul Yonggi Cho

Wst p

Dlaczego grupy domowe?

Od wielu lat podró uj po całym wiecie i, przemawiaj c na konferencjach i seminariach,

opowiadam histori cudu, który Bóg uczynił w naszym ko ciele w Seulu.

Zacz li my prac w małym namiocie misyjnym, w biednej dzielnicy miasta w 1958 roku, a

stali my si najwi kszym zborem na wiecie. Aby jednak mogło si to urzeczywistni , Bóg musiał

zmieni mnie i moj postaw . Tradycyjne modele rozwoju zboru i duchowego przywództwa po

prostu nie sprawdzaj si na tak wielk skal . Jednak Bóg ma sposób, który przynosi efekty; On zna

tajemnic powodzenia i chce, aby posiadał j ka dy zbór. Przekazał nam j po to, aby my mogli

podzieli si ni z innymi.

Dzisiejszy wiat bardzo potrzebuje poselstwa o Jezusie jako Zbawicielu i Panu. Nasze ko cioły i

nasze miasta potrzebuj przebudzenia nie tylko od czasu do czasu, lecz przez 365 dni w roku. Wiem,

e takie przebudzenie jest mo liwe, poniewa ma ono teraz miejsce w naszym ko ciele – Centralnym

Ko ciele Pełnej Ewangelii (Full Gospel Central Church). Dzieje si tak, poniewa zastosowałem

zasady, o których mowa na stronach tej ksi ki.

Nie było to Bo ym zamiarem, abym tajemnic tego powodzenia zachował tylko dla siebie.

Przeciwnie – w roku 1976 pobudził mnie do zało enia organizacji CHURCH GROWTH

INTERNATIONAL (Mi dzynarodowa Organizacja Rozwoju Ko cioła) po to, abym mógł

rozpowszechnia zasady rozwoju ko ciołów w ród pastorów i działaczy wieckich na całym wiecie.

Jednak e w seminariach mo e wzi udział jedynie ograniczona liczba ludzi, natomiast wiedza o

tym powinna dotrze do wielu chrze cijan. Nie s to moje, ale Bo e zasady i to Bóg je nam

przekazał, aby my wszyscy mogli z nich korzysta .

Wierz , e rozwój zborów b dzie jednym z głównych działa Ducha wi tego w latach

osiemdziesi tych. Ksi ka ta dotyczy rozwoju zborów, chocia nie jest to zawarte ani w jej tytule,

ani nie jest jej głównym tematem. Rozwój zboru to produkt uboczny, natomiast prawdziw

tajemnic s grupy domowe.

Wiele zborów powstało i istniało kiedy dzi ki silnym osobowo ciom pastorów, kiedy za ich

zabrakło – zacz ły zamiera . Zwiedzałem wspaniałe katedry, w których obecnie modli si garstka

wiernych. Znani kaznodzieje przemawiali z kazalnic, lecz „(...) zgin li pasterze i owce si

rozproszyły (...)”.Tak by nie powinno. Ko cioły nie powinny by uzale nione od wybitnych

duchownych. Jest inny sposób – grupy domowe.

Grupy domowe daj mo liwo ka demu członkowi bra udział w słu bie zboru i przyczynia si

do przebudzenia w ród najbli szych. Nasi członkowie przekonali si , e tego rodzaju praca jest

bardzo efektywna i z tego powodu ewangelizowanie nabrało wi kszego rozmachu.

Aby za grupy domowe przyniosły oczekiwane rezultaty, musz by przestrzegane pewne zasady.

Rozwój konkretnej społeczno ci i ewangelizacja nie s automatycznym produktem ubocznym.

Próbowało tego wiele ko ciołów i zawiodło si , poniewa zlekcewa ono pewne podstawowe zasady.

Id c za wskazówkami, które przedstawiam w tej ksi ce mo ecie sprawi cud rozwoju grup

domowych i zborów w waszych ko ciołach. W czasie czytania tej ksi ki, pro cie Ducha wi tego o

wskazówki dotycz ce pełnienia przez was przyszłej roli. Rezultaty s ograniczone tylko wtedy, gdy

zabraknie całkowitego otwarcia si na Jego działanie.

Dr Paul Yonggi Cho, Pastor

Full Gospel Central Church

Seul, Korea Płd.

Listopad 1980

Nota od wydawcy:

Od kilkunastu lat zbór nosi nazw : Yoido Full Gospel Church, a pastor Cho zamienił imi Paul na David.

Informacje szczegółowe dost pne pod adresem http://fgtv.com/

GRUPY DOMOWE A ROZWÓJ KO CIOŁA Paul Yonggi Cho

Rozdział 1

OSOBISTE AMBICJE – KLUCZEM DO KATASTROFY

W 1961 roku zdecydowałem si zbudowa najwi kszy budynek ko cielny w Korei Płd. Wtedy

my lałem, e robi to dla Boga, lecz teraz rozumiem, e tak naprawd , czyniłem to ze wzgl du na

własne ambicje. Okazało si to katastrof . Pan pozwolił, abym upadł, po to a ebym mógł zwróci si

do Niego w potrzebie i pozwolił Jemu budowa Jego Ko ciół, na swój własny sposób.

W tym czasie mieli my zbór licz cy 600 członków. Wła nie przenie li my si z bardzo

oryginalnego „namiotowego ko cioła”, z najgorszej dzielnicy Seulu, do lepszego rodowiska, do

zachodniej cz ci ródmie cia. Był to rozwijaj cy si zbór, a ja byłem dumny z pracy, jak

wykonałem w ci gu trzech lat. Byłem a nadto pewny siebie i rozumowałem tak: Je eli w ci gu

trzech lat pozyskałem 600 członków, to dlaczego nie mógłbym mie najwi kszego zboru w mie cie?

W tym czasie Yong Nak Presbyterian Church (Ko ciół prezbiteria ski) był najwi kszym zborem

w Seulu. Posiadał około 6000 członków i ten fakt stał si dla mnie najwi kszym wyzwaniem.

Zdarzyło si , e pewnego dnia, nie mówi c nikomu, wzi łem ta m miernicz i poszedłem do

ko cioła prezbiteria skiego, aby go dokładnie zmierzy . Zmierzyłem długo i szeroko budynku

oraz policzyłem ilo ławek. Mie ciły one ponad 2000 osób. Pod wpływem własnej ambicji

powiedziałem wtedy: Zbuduj ko ciół wi kszy od tego i Pan go wypełni.

Na pocz tku mojej słu by Bóg mi pokazał jak wa n rzecz jest stawia sobie cele i wierzy , e

Bóg da rozwój, o którym marzysz. Nauczył mnie modli si w okre lony sposób o własne potrzeby.

A kiedy słu ba moja rozwijała si , nauczył mnie ogl da w wizji liczb osób, które b d przychodzi

do mojego ko cioła. Kiedy modliłem si i rozmy lałem, Duch wi ty cz sto potwierdzał przez

Pismo wi te, e da mi t liczb członków, o któr prosiłem.

W pierwszym roku prosiłem Boga o 150 członków i otrzymałem 150 członków. W drugim roku

prosiłem Go o podwojenie tej liczby i otrzymałem 300 osób. W trzecim roku ponownie prosiłem Go

o podwojenie liczby członków i pod koniec roku mieli my 600 członków. Nast pnie zdecydowałem

si prosi Pana o pi ciokrotny wzrost liczby członków, i eby nam ich dodał w ci gu trzech lat.

Miało to da naszemu ko ciołowi 3000 członków do 1964 roku – i to była liczba, co do której, je li

chodzi o mo liwo jej osi gni cia, posiadałem, wystarczaj c doz wiary.

W czasie modlitwy otrzymałem potwierdzenie, e naprawd Bóg zbuduje przeze mnie ko ciół

wi kszy, ni Yong Nak Presbiterian Church. Byłem tym podekscytowany!

Nie czekałem dłu ej na jakie inne objawienia, co do sposobu, którego Pan chciałby abym u ył,

by tego dokona ; zacz łem po prostu jeszcze wi cej pracowa , aby przyprowadzi nowych

członków. My lałem, e Bóg aprobuje to, co robi . Przecie On błogosławił nasz prac przez cuda i

uzdrowienia; to przede wszystkim przyci gało ludzi do zboru. Byłem przekonany, e Bóg uczynił z

Yonggi Cho kogo szczególnego. On uczynił to wszystko przeze mnie! Nic w ko ciele nie działo si

beze mnie.

Po przeniesieniu siedziby zboru w inne miejsce, dotychczasow jego nazw – Taejo Dong Full

Gospel Church (Taejo Dong Ko ciół Pełnej Ewangelii) zamienili my na Centralny Ko ciół Pełnej

Ewangelii. Ja byłem pastorem, ja byłem administratorem, ja byłem odpowiedzialny za szkółk

niedzieln . I cz sto byłem tak e od wiernym. Centralny Ko ciół Pełnej Ewangelii po prostu nie

mógł funkcjonowa bez Czcigodnego Paula Yonggi Cho – tak uwa ałem. Ja byłem osi , wokół

której kr cił si cały zbór.

Nie było to przeze mnie zamierzone. Wychowywałem si w okresie okupacji japo skiej, podczas

której zmuszony byłem do ycia w bardzo n dznych warunkach. Niewiele brakowało, bym zmarł na

gru lic . Reakcj na moj przeszło była szalona ambicja, aby zosta kim sławnym, odnosi

sukcesy i zarobi mnóstwo pieni dzy. Zanim poznałem Jezusa Chrystusa jako mojego Zbawiciela,

zamierzałem zosta lekarzem.

Tak wi c, kiedy rozpocz łem słu b Ewangelii, w moim sercu powstało ciche pragnienie, aby

sta si sławnym kaznodziej i mie du e osi gni cia. Kochałem Boga i chciałem pracowa dla

GRUPY DOMOWE A ROZWÓJ KO CIOŁA Paul Yonggi Cho

Niego, lecz moje ukryte motywy chciały sukcesów. Byłem wielkim egoist i wszystko chciałem

robi po swojemu.

Bóg to wszystko musiał zniszczy ; inaczej zbór byłby moim dziełem, nie Jego. Bóg musiał mnie

złama , abym stał si godnym „prowadzi trzod ”. Wtedy o tym jeszcze nie wiedziałem i dlatego,

we wszystkich wysiłkach dla Pana, zawsze biegałem w l ku, a ponadto byłem coraz bardziej

wyczerpany.

W roku 1964 daleko nam było do osi gni cia celu zgodnego z moj pro b do Boga o 3000

członków. Nasz zbór osi gn ł liczb 2400 członków, a ja byłem ju wtedy w wielkim kłopocie. I

chocia w dalszym ci gu s dziłem, e wykonuj wielk prac dla Pana, biegaj c od wczesnego

ranka do pó nego wieczora, to nerwy odmówiły mi posłusze stwa. Cierpiałem na ustawiczne

znu enie, a mimo to nadal zmuszałem si do pracy w kierunku dalszego rozwoju ko cioła.

Wygłaszałem kazania, udzielałem porad, odwiedzałem chorych, zapraszałem obcych – ci gle byłem

w ruchu.

Kryzys rozpocz ł si pewnej niedzieli, po drugim porannym nabo e stwie. Ustalili my, e

odb dzie si chrzest 300 osób – według naszego zwyczaju chrzest tych, którzy uwierzyli

urz dzali my tylko dwa razy w roku. Dr John Hurston – misjonarz z Ameryki, który pomagał mi w

pracy pastorskiej – był tam równie , aby mi asystowa . Ze wzgl du na postaw , jak wypracowałem

w sobie wierz c, e wszystko musz robi sam, powiedziałem Johnowi, e ka dego nowego członka

zboru ochrzcz osobi cie. Uwa aj c siebie za „szczególne naczynie Bo e” my lałem, e Bóg b dzie

mógł błogosławi tych ludzi tylko przeze mnie. Lecz John widział, e byłem zm czony ju w chwili,

kiedy wszedłem do wody, aby ochrzci pierwszego człowieka. – Cho, pozwól, e ci pomog –

powiedział. – Nie, nie, czuj si zupełnie dobrze – zaprotestowałem. Lecz nie odwa yłem si nawet

pomy le o tym tłumie ludzi oczekuj cych chrztu. Brałem jednego po drugim, mówi c gło no

podczas zanurzania w wodzie: chrzcz ci w imi Ojca i Syna i Ducha wi tego. Potem, oczywi cie,

musiałem ka dego podnie . Z kilkoma pierwszymi poszło mi bardzo dobrze, ale dalej było kilka

t szych pa i aby je podtrzyma , a nast pnie wynurzy z wody, trzeba było wiele energii. Po chwili

zacz łem odczuwa wyczerpanie i mi nie moich r k zacz ły dr e . W tym momencie John Hurston

powiedział: – Cho, jeste blady. Czy dobrze si czujesz? – Wszystko w porz dku – powiedziałem z

o ywieniem, aby podkre li moje zdecydowanie. – Nie, uwa am, e potrzebujesz chwili odpoczynku

– nalegał. – Wyjd z wody i pozwól mi zaj twoje miejsce, dopóki nie odzyskasz sił. – Powiedziałem

ci, e czuj si dobrze – odparłem stanowczo. Pokiwał głow z niedowierzaniem. Wiedziałem, e nie

był przekonany. W my lach, prosiłem Pana o wzmocnienie.

Do dzisiaj nie wiem, czy On rzeczywi cie mnie wzmocnił, czy te ja sam zmuszałem si do stania

na nogach, lecz wytrzymałem i ochrzciłem wszystkie trzysta osób. W chwili, gdy ostatnia osoba

wychodziła z wody trz słem si cały i o mało co nie majaczyłem.

Cho byłem tak wyczerpany, nie był to koniec mojej pracy. Tego popołudnia byłem umówiony

na spotkanie z ewangelist ze Stanów Zjednoczonych, a wieczorem miałem by jego tłumaczem.

Ponownie John wyraził zaniepokojenie o moje zdrowie i powiedział: – Wygl dasz na bardzo

zm czonego. Prosz , odpocznij sobie tego popołudnia, a ja pojad na lotnisko . – Pokr ciłem

przecz co głow . – On spodziewa si mnie – powiedziałem. Nie chciałem przekaza komu innemu

ani jednego obowi zku pastorskiego. Tak wi c, bez obiadu pojechałem na lotnisko, spotkałem

ewangelist i zawiozłem go do hotelu. Za ka dym razem, kiedy tylko wstawałem, nogi zaczynały mi

dr e . Potem miałem tylko chwilk odpoczynku, zanim pojechałem ponownie, aby go przywie do

ko cioła.

Przed wieczornym nabo e stwem, niektórzy z diakonów, tak jak John, wyrazili zaniepokojenie o

moje zdrowie. – Pastorze Cho – powiedział jeden z nich – jeste bardzo wyczerpany. Nie s dz , aby

mógł dzi wieczorem tłumaczy . Pozwól, e znajd innego tłumacza.

Lecz ja my lałem: Któ mógłby przetłumaczy kazanie tego człowieka tak jak ja? Przecie

przepływa przeze mnie Bo a moc, wi c tylko ja mog to dobrze zrobi . – Nie, wszystko b dzie

dobrze – zapewniłem ich.

GRUPY DOMOWE A ROZWÓJ KO CIOŁA Paul Yonggi Cho

W chwili, gdy ewangelista zacz ł przemawia , od razu wiedziałem, e jest ze mn le. Był to

typowy, ruchliwy, zielono wi tkowy kaznodzieja. Zacz ł skaka , chodzi i wykrzykiwa tak gło no,

e miałem trudno ci ze zrozumieniem słów. Mówił pod namaszczeniem, a ja nie. Aby

zrekompensowa brak namaszczenia zacz łem nadrabia intonacj , a po chwili wykrzykiwałem

tłumacz c ka de zdanie. Ewangelista spojrzał na mnie spod oka i zacz ł mówi jeszcze gło niej, a

nawet krzyczał. Po chwili ju obaj krzyczeli my i skakali my po całym podium.

Po pół godzinie kazania poczułem okropny ucisk w okolicy serca i zacz ło mi brakowa tchu.

Kolana mi si trz sły. W ko cu, ciało moje nie mogło ju wi cej wytrzyma i, mimo wielkich

wysiłków woli, zacz łem po prostu osuwa si na podłog . Chocia nadal słyszałem krzycz cego

ewangelist , to kolana moje zwiotczały i wygl dało na to, e nagle moje oczy zostały wył czone.

Wszystko wokół stało si czarne.

Padaj c na ziemi , zapami tałem słowa wypowiedziane do Boga: – Panie, dlaczego mnie karzesz

publicznie? Mogłe to zrobi na osobno ci, w moim biurze. Kiedy tak le ałem, po jakim czasie

otworzyłem oczy, a gdy zobaczyłem Johna powiedziałem: – John, umieram . Serce mi dr ało i nie

mogłem złapa tchu, cały mój organizm wołał o tlen. W ko cu straciłem przytomno .

W tym czasie cały zbór modlił si o mnie, a ewangelista stał na podium zapomniany. Patrzył w

bezsilnym zakłopotaniu i nie mógł nic zrobi , stracił swoje „usta”.

Kiedy odzyskałem przytomno , zmobilizowałem wszystkie siły i wszedłem ponownie na

podium. Jedyn rzecz , któr potrafiłem wtedy zrobi , to ogłosi koniec nabo e stwa. Nast pnie

diakoni zanie li mnie do karetki, po czym zabrano mnie do szpitala. Na oddziale intensywnej opieki

medycznej zostałem bardzo upokorzony. Byłem pastorem, który modlił si o chorych, a chorzy

bywali uzdrawiani. Có ja tu robi ? Moje „ja” nie mogło si z tym pogodzi . Zacz łem wyznawa

swoje uzdrowienie; my lałem, e to wła nie powinienem czyni . Spodziewałem si , e Pan uczyni

cud i wy le mnie ze szpitala do domu. „Zabierz mnie z tego szpitala – wołałem. – Ufam Bo emu

Słowu! Si cami Jego zostałem uzdrowiony! Nie przyjm adnego zastrzyku. Nie dawajcie mi

adnych lekarstw”. W ko cu lekarze poddali si i diakoni zawie li mnie do domu.

Lecz Bóg nie spieszył si z uzdrowieniem. Nadal wypowiadałem wszystkie obietnice

uzdrowienia z Biblii. Je eli kto kiedykolwiek powoływał si na Bo e Słowo – to wła nie ja. Byłem

wtedy jeszcze kawalerem i siedz c w łó ku w moim pokoju, cytowałem wszystkie miejsca Pisma

wi tego mówi ce o uzdrowieniu. Cytowałem je ci gle na nowo mówi c: „Bo e, to s Twoje

obietnice. Przecie nie mo esz zaprze si samego siebie! Ja trzymam si tego! W imieniu Jezusa

jestem uzdrowiony”.

Mimo to nie czułem si lepiej. Moje serce nadal ciskał kurcz i z trudem łapałem oddech. W ród

diakonów naszego zboru było kilku lekarzy, którzy oferowali mi pomoc, lecz odmówiłem. – Ja stoj

na Bo ym Słowie – odpowiedziałem.

Teraz widz , e miałem wtedy wiar tylko w głowie, a nie w sercu. Wiara w głowie nie mo e

niczego si chwyci . Trzymałem si tylko LOGOS, co ogólnie oznacza Słowo Bo e. Odt d

nauczyłem si , e tylko wtedy, kiedy Duch wi ty da nam szczególne potwierdzenie, tzw. REMA –

Słowo Bo e objawione danemu człowiekowi osobi cie, mo emy trzyma si danej obietnicy, jak

własnej. Wtedy nasza wiara pochodzi z serca, a tego rodzaju wiar mo emy góry przenosi .

W tym czasie jeszcze o tym nie wiedziałem, dlatego te trzymałem si tych obietnic, z wiar w

głowie. Usiłowałem ignorowa symptomy choroby. Nie zwracałem uwagi nawet na to, e nie mog

wsta z łó ka. Próbowałem zignorowa obecno mierci, któr odczuwałem w moim pokoju.

Zdecydowałem, e si nie poddam.

Nast pnej niedzieli poprosiłem diakonów o zawiezienie mnie do ko cioła, abym mógł wygłosi

kazanie. Byłem tak słaby, e w obawie przed zemdleniem nie mogłem sam wyj z domu.

Potrzebna mi była pomoc domowa, która troszczyłaby si o mnie, lecz nadal usiłowałem

wywi zywa si z moich obowi zków wobec zboru. W czasie mojej nieobecno ci dr John Hurston i

kobieta, która miała zosta moj te ciow , Jashil Choi, wypełniali wiele moich pastorskich

obowi zków.

Paul Yonngi Cho - Grupy domowe a rozwój Kościoła.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: