Nornica ruda
Długość ciała 8-12 cm, ogona 3,5-7 cm, waga 15-30 g, grzbiet czerwonobrunatny, brzuch szary; uszy szerokie, okrągłe sterczące. Występuje w Europie i Azji. Przebywa w lasach liściastych, mieszanych i żywopłotach. Prowadzi o zmierzchu i nocą aktywny tryb życia, płochliwa, dobrze się wspina; buduje rozgałęzione systemy korytarzy pod powierzchnią ziemi. Często buduje gniazda naziemne-splecione z trawy. Je trawę, zioła, owoce, nasiona, owady, korę drzew, niekiedy jaja i pisklęta. Polskie nornice nie zapadają w sen zimowy, nie mają odpoczynku zimowego, jak np. wiewiórki.
Żołędnica
Osiąga długość ciała do 14 cm, ogona do 12 cm, ciężar do 80 g. Sierść krótka, gęsta, szarobrązowa z rudym odcieniem, brzuch białawy, po bokach głowy czarna pręga, biegnąca przez oko, na policzkach biała cętka. Ogon owłosiony, zakończony pędzlem czarnych włosów z białymi końcami.Występuje w Europie, Azji, w Polsce – w Sudetach, Tatrach, Pieninach. Żyje w lasach liściastych, mieszanych i iglastych.Aktywna nocą, przebywa niemal wyłącznie na drzewach, doskonale porusza się po nich dzięki ostrym pazurkom, a także kleistej wydzielinie gruczołów podeszwowych, zwiększającej przyczepność. Ma wysoko rozwinięte zmysły węchu, słuchu i wzroku. W całkowitej ciemności orientuje się za pomocą włosów czuciowych na głowie i podudziach.Żyje zazwyczaj parami. Na zimę zapada w sen, trwający od października do końca kwietnia, przy czym temperatura jej ciała spada do ok. 1°C. Jesienią gromadzi zapasy, które wykorzystuje po zakończeniu snu zimowego lub w przypadku jego przerwania. Ciąża trwa 21-23 dni, samica rodzi 1-9 młodych, którymi opiekuje się także samiec.Żołędnica jest wszystkożerna, rodzaj pożywienia zależy od pory roku, wiosną żywi się głównie nasionami oraz pędami i pąkami roślinnymi, latem pokarmem zwierzęcym, owocami, jesienią oleistymi nasionami, orzechami, żołędziami. W Polsce jest objęta całkowitą ochroną gatunkową.
Gronostaj
Długość ciała wynosi 22 -29 cm, długość ogona 8 -13 cm, waga 130 -350 g. Samce są dwukrotnie cięższe od samic. Gronostaj ma ciało smukłe o długim i gibkim tułowiu, krótkich kończynach i stosunkowo cienkim tułowiu. Głowa jest trójkątna, uszy zaokrąglone, szeroko rozstawione. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest całkowita zmiana ubarwienia w ciągu roku. Szata letnia jest czekoladowobrązowa (wierzch ciała) z białym lub żółtawym spodem ciała. W zimie futro staje się całkowicie białe. Jedynie końcowa część ogona pozostaje tak jak w lecie czarna.
Gronostaj zamieszkuje różne środowiska, ale najchętniej zagajniki na brzegach rzek i jezior, zakrzewienia śródpolne, skraje łąk i lasów. Można go spotkać w okolicach wsi, na terenach podmiejskich, czasami w środku miasta. Schronienia szuka w nisko położonych dziuplach, pod korzeniami drzew, w stertach kamieni, w opuszczonych norach. Jest aktywny przez całą dobę. Spotyka się osobniki zarówno koczujące jak i osiadłe. Te ostatnie znakują swoje terytoria odchodami i specjalnymi zachowaniami. Terytoria samic mogą mieścić się w większych terytoriach należących do samców. Chociaż gronostaj jest drapieżnikiem naziemnym potrafi dobrze pływać oraz
Gronostaj poluje samotnie. W czasie łowów dokładnie obszukuje wszelkie zakamarki, a schwytaną zdobycz zabija jednym ugryzieniem w kark. Jego ofiarami są przede wszystkim gryzonie (norniki, karczowniki, myszy, chomiki) oraz ptaki i ich zniesienia. Zjada także płazy, gady, ryby, mięczaki i owady, bardzo rzadko owoce.
jollen