Krąg Walki 03 - Neq Miecz - Piers Anthony.pdf - książki na telefon - JUREKSKORPION

Anthony Piers

Krąg Walki: Neq Miecz

PrzeáRĪ\á:

MICHAà JAKUSZEWSKI

Tytuá oryginaáu:

BATTLE CIRCLE volume 3 NEQ THE SWORD

Wersja angielska 1975

Wersja polska 1994

Rozdziaá pierwszy

- Ale ty jesteĞ za máody, Īeby walczyü w KrĊgu! - zawoáDáa Nemi.

- W takim razie ty jesteĞ za máoda na tĊ bransoletĊ, na którą siĊ gapiáDĞ! Masz

czternaĞcie lat, tak jak ja!

Nosiá to samo imiĊ, co ona, gdyĪ Nemi byáa jego bliĨniaczą siostrą. Nie chciaá go

jednak uĪywaü, gdyĪ uwaĪDá, Īe przestaá byü dzieckiem.

Wybraá juĪ sobie mĊskie imiĊ: Neq Miecz. GdybyĪ tylko mógá dowieĞü swej wartoĞci

w KrĊgu Walki!

Nemi przygryzáa wargi, by siĊ zaczerwieniáy. Byáa dobrze rozwiniĊta, lecz niska,

podobnie jak jej brat. Nie mogáa siĊ uwaĪDü za dorosáą, dopóki nie zdobĊdzie bransolety

wojownika, przynajmniej na jedną noc. Potem odrzuci dziecinne imiĊ i przybierze ĪHĔską

formĊ imienia wojownika, którego zaspokoiáa. Po oddaniu bransolety stanie siĊ

bezimienna, lecz bĊdzie juĪ kobietą. Po dwakroü kobietą, gdy urodzi dziecko.

- ZaáRĪĊ siĊ, Īe stanĊ siĊ dorosáa szybciej od ciebie! - zawoáDáa i uĞmiechnĊáa siĊ

przekornie.

Pociągnąá ją za jeden z brązowych warkoczy, aĪ zapiszczaáa ze záRĞci, caákiem jak

dziecko. Wtedy puĞciá ją i udaá siĊ w stronĊ KrĊgu, gdzie üwiczyli dwaj wojownicy, jeden z

paákami, drugi z drągiem. Byá to przyjacielski pojedynek o jakąĞ nieistotną sprawĊ, lecz

metalowe bronie szybko migotaáy w sáRĔcu, a ich szczĊk rozlegaá siĊ wokoáo.

To byá cel jego Īycia. Chwaáa zdobyta w KrĊgu! Cztery lata temu wziąá miecz z póáki

w gospodzie. OrĊĪ byá tak ciĊĪki, Īe Nemi ledwie mógá go podnieĞü. Jednak od tego czasu

üwiczyá pilnie. Ojciec, Nem Miecz, uczyá go chĊtnie, nigdy jednak nie pozwoliá synowi

stanąü do prawdziwej walki.

Dzisiaj ukoĔczyá czternaĞcie lat! Zgodnie z Kodeksem Honorowym, uznawanym

przez koczowników, oboje z siostrą nie byli juĪ skrĊpowani rodzicielskimi zakazami. On

mógá walczyü, a ona poĪyczyü bransoletĊ, kiedy tylko poczują siĊ gotowi.

Wojownik z paákami trafiá przeciwnika, nabijając mu guza. Za chwilĊ obaj wyszli z

KrĊgu.

- Krew rozgrzaáa siĊ we mnie od tej walki! - krzyknąá zwyciĊzca. - MuszĊ zaraz

naáRĪ\ü jakiejĞ dziewczynie bransoletĊ. MoĪe tej maáej córce Nema.

Nawet nie zauwaĪyli Neqa. Wyzwanie siostry: „ZaáRĪĊ siĊ, Īe zrobiĊ to szybciej od

ciebie” zadĨwiĊczaáo mu w uszach. Choü byli sobie tak bliscy, jak to moĪliwe tylko w

przypadku bliĨniąt, rywalizowali ze sobą zawsze i o wszystko. Neq miaá wiĊc podwójny

powód, by rzuciü wyzwanie.

- Zanim zaáRĪysz bransoletĊ córce Nema - odezwaá siĊ gáRĞno, zdumiewając obu

PĊĪczyzn,- spróbuj najpierw przyáRĪ\ü paáNą jego synowi. JeĞli zdoáasz.

Wojownik uĞmiechnąá siĊ, by ukryü zakáopotanie.

- Nie wystawiaj mnie na próbĊ, cháopcze. Nie chciaábym skrzywdziü bezimiennego

dziecka.

Neq wyciągnąá miecz i wkroczyá do KrĊgu. Z powodu jego maáego wzrostu broĔ

wydawaáa siĊ olbrzymia.

- No, dalej. SkrzywdĨ dziecko.

- ĩeby odpowiadaü przed Nemem? Cháopcze, twój tata jest dobry w KrĊgu. Nie chcĊ

z nim walczyü po tym, jak wyáojĊ ci skórĊ. Zaczekaj, aĪ bĊdziesz peánoletni.

- Jestem. Od dzisiaj. Domagam siĊ respektowania moich praw.

To uciszyáo wojownika z paákami, który nie znaá sáowa „respektowaü”.

- Nie jesteĞ peánoletni - odpará drugi, spoglądając na Nemi z góry. - KaĪdy to widzi.

W tej chwili pojawiá siĊ Nem, za którym podąĪDáa Nemi.

- Twój syn szuka guza - powiedziaá mu wojownik z drągiem. - Hig nie chce mu zrobiü

krzywdy, ale...

- Jest peánoletni - odpará z Īalem Nem. On równieĪ nie byá wysokim mĊĪczyzną, ale

pewnoĞü, z jaką nosiá miecz, wskazywaáa, Īe nie naleĪy lekcewaĪ\ü go w KrĊgu. - Chce

zostaü mĊĪczyzną. Nie mogĊ juĪ dáXĪej go powstrzymywaü.

- Widzisz? - zapytaá Nemi, uĞmiechając siĊ gáupkowato. - Musisz najpierw pokazaü

swoje paáki, zanim pokaĪesz coĞ innego mojej siostrze...

Wszyscy trzej mĊĪczyĨni zesztywnieli. To byáa zniewaga. Teraz Hig musiaá walczyü,

gdyĪ w przeciwnym razie sam Nem mógá go wyzwaü w obronie czci córki. Wszyscy

wiedzieli, Īe Nem wrĊcz ubóstwiaáĞliczną Nemi.

Hig zbliĪ\á siĊ do KrĊgu, wyciągając paáki.

- MuszĊ to zrobiü - powiedziaá przepraszającym tonem.

Nemi podeszáa do brata.

- Ty idioto! - szepnĊáa gwaátownie. - ĩartowaáam tylko!

- No wiĊc ja nie Īartowaáem! - odpará Nemi czując jak ogarnia go lĊk. - Oto moja

broĔ, Hig.

Hig spojrzaá na Nema, wzruszyá ramionami i podszedá do biaáej krawĊdzi KrĊgu. Byá

wysoki, przystojny i muskularny, nie byá jednak biegáym wojownikiem. Nemi obserwowaá

go, jak walczyá.

Hig wkroczyá do KrĊgu. Nemi zaatakowaá natychmiast, by zdusiü w zarodku swój

strach. Wykonaá fintĊ mieczem w sposób, który üwiczyá bez koĔca, naĞladując technikĊ

ojca. Przeciwnik uskoczyá. Cháopiec uĞmiechnąá siĊ, by okazaü pewnoĞü siebie wiĊkszą

niĪ rzeczywiĞcie odczuwaá.

'Ĩgnąá w tuáów Higa zanim ten zdąĪ\á odzyskaü równowagĊ. Nemi sądziá, Īe jego

sztych zostanie zbity. Lepiej byáo jednak atakowaü z jak najwiĊkszą zaciĊtoĞcią. W

przeciwnym razie przeciwnik mógá zepchnąü go do obrony, co nie byáo korzystne dla

miecza. Zwáaszcza w walce przeciwko szybkim paákom. Lecz trafiá.

Strach dodaá mu szybkoĞci. Miecz zagáĊbiá siĊ w brzuch Higa. Ten krzyknąá

przeraĨliwie i szarpnąá siĊ do tyáu. Krew wytrysnĊáa, gdy miecz zostaá wyrwany z rany. Hig

upadá na ziemiĊ. WypuĞciá z rąk paáki i záapaá siĊ za otwartą jamĊ w brzuchu.

Neq stanąá oszoáomiony. Nigdy siĊ nie spodziewaá, Īe bĊdzie to takie áatwe i takie

okropne. Traktowaá to pchniĊcie jako wybieg taktyczny. Byá przygotowany na to, Īe

oberwie kilka razy zanim znajdzie okazjĊ, by zadaü rozstrzygający cios. Ale Īeby

skoĔczyáo siĊ to w taki sposób...

- Hig siĊ poddaje - oznajmiá wojownik z drągiem. To oznaczaáo, Īe Neq moĪe opuĞciü

Krąg nie robiąc przeciwnikowi dalszej krzywdy. Z reguáy zwyciĊzcą zostawaá ten, kto

GáXĪej utrzymaá siĊ w KrĊgu, bez wzglĊdu na to, co staáo siĊ w jego obrĊbie, gdyĪ

niektórzy wojownicy potrafili zadawaü ciosy mimo odniesionych ran, bąGĨ sprytnie udawali

rannych, by zmyliü przeciwnika.

Neq poczuá mdáRĞci. Wyszedá chwiejnym krokiem z KrĊgu i nie zwaĪając na nic

zacząá wymiotowaü. Dopiero teraz zrozumiaá, dlaczego jego ojciec traktowaá Krąg z taką

ostroĪnoĞcią.

Miecz nie byá zabawką, a walka nie byáa zabawą.

Rozejrzaá siĊ w poszukiwaniu Nemi.

- To byáo okropne! - powiedziaáa. Nie potĊpiaáa go jednak. Nigdy tego nie robiáa, gdy

w grĊ wchodziáo coĞ waĪnego. - Jednak wygraáHĞ. JesteĞ teraz mĊĪczyzną. Przyniosáam

to dla ciebie z gospody.

WyciągnĊáa záotą bransoletĊ, godáo dorosáRĞci. Neq opará siĊ o jej ramiĊ i zacząá

Sáakaü.

- Nie byáo warto - chlipaá.

Nemi rąbkiem swej sukienki otaráa mu twarz. Potem zaáRĪ\á bransoletĊ.

A jednak byáo warto. Hig nie umará. Zabrano go do prowadzonego przez OdmieĔców

szpitala i tam zaszyto mu brzuch. Neq nosiá bezcenną bransoletĊ wokóá lewego

nadgarstka, coraz bardziej dumny z jej ciĊĪaru. Przyjaciele gratulowali mu i na kaĪdym

kroku okazywali swój podziw. Nawet Nemi wyznaáa, Īe poczuáa ulgĊ, gdy okazaáo siĊ, Īe

to nie Hig bĊdzie jej pierwszym mĊĪczyzną. Postanowiáa zostaü kobietą dopiero za parĊ

tygodni!

Na czeĞü nowego mĊĪczyzny - Neqa urządzono ucztĊ, podczas której ogáosiá on swe

imiĊ. Niebawem zapisano je na tablicy w gospodzie, by OdmieĔcy mogli siĊ o tym

dowiedzieü. Byá jednak pewien káopot - noc z kobietą...

Neq obawiaá siĊ zakoĔczyü ceremoniĊ poĪegnania z dzieciĔstwem w zwyczajowy

sposób. Prawda byáa taka, Īe nie bardzo wiedziaá, co robiü... Neq z mĊĪczyzną w KrĊgu to

byáo proste. Ale Neq z kobietą w áyĪku... - to wydawaáo siĊ bardziej niebezpieczne...

Zamiast wybraü dziewczynĊ na noc zaĞpiewaá dla goĞci. Jego piĊkny tenor wywará

na wszystkich wraĪenie. Nemi doáączyáa siĊ. Jej alt dobrze harmonizowaá z jego gáosem.

Wprawdzie nie byli juĪ bratem i siostrą, lecz takie wiĊzy nie pĊkaáy za jednym uderzeniem

miecza.

Nazajutrz Neq wyruszyá w drogĊ jak przystaáo mĊĪczyĨnie i wojownikowi. Miaá iĞü

przed siebie, pozostawiając rodzinne plemiĊ. Oczekiwano od niego, Īe bĊdzie walczyá, by

doskonaliü swe umiejĊtnoĞci, a takĪe poĪyczaá bransoletĊ. Mógá wróciü za miesiąc, za rok,

albo nigdy. Ten okres miaá potwierdziü to, Īe zdobycie praw mĊĪczyzny nie byáo

przypadkiem. Odtąd wszyscy koczownicy mieli traktowaü go z szacunkiem. Nigdy juĪ nie

EĊdzie „dzieckiem Nema”. Staá siĊ wojownikiem.

Ceremonia poĪegnania byáa wspaniaáa. MiaáĞciĞniĊte gardáo, gdy rozstawaá siĊ z

Nemem, Nemą i Nemi, ale musiaá to ukryü. Ujrzaáázy w oczach siostry, która nie zdoáDáa

nic powiedzieü. Byáa piĊkna. Neq musiaá siĊ odwróciü, by samemu siĊ nie rozpáakaü.

Ruszyá przed siebie. W tej okolicy gospody byáy oddalone jedna od drugiej o

dwadzieĞcia mil. Taką drogĊ moĪna byáo pokonaü w ciągu dnia, o ile nie zwlekaáo siĊ

zbytnio. Neq jednak zwlekaá. Tak wiele rzeczy byáo nowych: zakrĊty i przeáĊcze, ĞcieĪki i

obszary pastwisk, lasy oraz napotykani od czasu do czasu wojownicy. Byáo juĪ ciemno,

gdy dotará do pierwszej kwatery.

Miaá spĊdziü tĊ noc samotnie. Gospoda byáa pusta. Daá sobie radĊ sam, korzystając

z urządzeĔ OdmieĔców. Neq nie rozumiaá tych ludzi. Mieli wspaniaáą broĔ, której nie

XĪywali, znakomite jedzenie, którego nie jedli i te wygodne gospody, w których nigdy nie

spali. Zostawiali wszystkie te rzeczy tak, Īeby kaĪdy mógá je sobie wziąü. JeĞli z gospody

zabrano wszystkie zapasy, OdmieĔcy szybko i bez sáów dostarczali nowe. JeĞli jednak

jakiĞ mĊĪczyzna uĪywaá broni poza KrĊgiem, zabijaá innych z áuku lub zabraniaá komuĞ

wstĊpu do gospody, i nikt go nie powstrzymywaá, OdmieĔcy przerywali dostawy. Sprawiali

wraĪenie jakby nie obchodziáo ich to, Īe ludzie umierają, a tylko w jaki sposób i gdzie.

Sama gospoda byáa cylindrem o Ğrednicy dziesiĊciu kroków, wysokim na

wyciągniĊcie rĊki mĊĪczyzny, z dachem w ksztaácie stoĪka, który w jakiĞ sposób chwytaá

Ğwiatáo sáRĔca i zmieniaá je w moc napĊdzająFą znajdujące siĊ wewnątrz lampy i maszyny.

W Ğrodku cylindra znajdowaá siĊ gruby filar, w którym umieszczono urządzenia toaletowe,

spiĪarniĊ oraz sprzĊt do gotowania. Byáy tam równieĪ otwory, które w zaleĪnoĞci od

potrzeby wydmuchiwaáy zimne lub gorące powietrze.

Neq wyjąá miĊso z lodówki i upieká je w piecu. Nalaá sobie kubek mleka z dzbanka.

Jedząc spoglądaá na peáne póáki bransolet, ubraĔ i broni. Wszystko to moĪna byáo sobie

wziąü!

W koĔcu rozáRĪ\á tapczan umieszczony na zewnĊtrznej Ğcianie i zasnąá.

Rankiem wáRĪ\á do swojego plecaka zapasowe skarpetki i koszulkĊ, nie zawracaá

sobie jednak gáowy dodatkowymi pantalonami, kurtką czy trampkami. Brud nie miaá

znaczenia, lecz przepocone czĊĞci odzieĪy naleĪDáo czĊsto zmieniaü i zostawiaü w

specjalnym pojemniku w gospodzie. Neq zapakowaá teĪ chleb i resztĊ miĊsa.

Marnotrawstwo byáo kolejną rzeczą, której OdmieĔcy nie lubili, mimo Īe sami popeániali je

porzucając te wszystkie rzeczy w gospodach. Na koniec Neq zabraá ze sobąáuk oraz

skáadany namiot, gdyĪ miaá zamiar polowaü, a takĪe obozowaü pod goáym niebem. MoĪna

byáo od czasu do czasu korzystaü z gospod, lecz prawdziwy koczownik wolaá radziü sobie

sam.

Drugiej nocy rozbiá namiot. Czuá siĊ w nim bardzo samotny, a ponadto zapomniaá

zabraü maĞci odstraszającej komary. Trzeciej nocy skorzystaá z gospody, dzieląc ją z

dwoma wojownikami - Mieczem i Maczugą. Zachowywali siĊ przyjaĨnie i nie traktowali go

z góry, choü z pewnoĞcią widzieli, jaki jest máody. Rano caáa trójka üwiczyáa razem w

KrĊgu i obaj wojownicy pochwalili umiejĊtnoĞci Neqa, co znaczyáo, Īe wciązjest

Īyátodziobem. W powaĪnej walce nie potrzeba byáo pochwaá. UmiejĊtnoĞci mówiáy same

za siebie.

Czwartej nocy napotkaá kobietĊ. Przygotowaáa mu posiáek, bez porównania

smaczniejszy od tych, które sam przyrządzaá, lecz nie próbowaáa siĊ do niego zalecaü.

Neq zaĞ przekonaá siĊ, Īe jest zbyt nieĞmiaáy, aby ofiarowaü jej bransoletĊ. Byáa starsza

od niego i wáDĞciwie niezbyt áadna. Zdobyá siĊ tylko na to, by wziąü prysznic w jej

obecnoĞci, Īeby mogáa dostrzec, iĪ ma wáosy na lĊGĨwiach. Spali na sąsiednich

tapczanach. Rankiem Īyczyáa mu szczĊĞcia i pocaáowaáa go jak matka. Neq wyruszyá w

dalszą drogĊ czerwony ze wstydu. Przeklinaá siebie za to, Īe nie zdobyá siĊ na odwagĊ,

wiedziaá jednak, Īe jeszcze bardziej obawia siĊ tego, iĪ zrobi coĞĨle i zostanie wyĞmiany.

Zastanawiaá siĊ jak naleĪy udawaü doĞwiadczonego w tych sprawach.

Piątego dnia, gdy byáo jeszcze widno, przybyá do gospody poáRĪonej nad piĊknym,

maáym jeziorem. Napotkaá tam mĊĪczyznĊ o áadnej, niemal kobiecej twarzy, który wydawaá

siĊ niewiele starszy od Neqa. Nie byá on od niego o wiele wyĪszy, zachowywaá siĊ jednak

jak doĞwiadczony wojownik.

- Jestem Soi, Mistrz Wszystkich Broni - oznajmiá. - WalczĊ o panowanie.

To zaniepokoiáo Neqa. Panowanie oznaczaáo, Īe pokonany musi siĊ przyáączyü do

plemienia zwyciĊzcy. PoniewaĪ umowa przed walką byáa dobrowolna, nie stanowiáo to

pogwaácenia ustanowionego przez OdmieĔców zakazu pozbawiania ludzi wolnoĞci.

Honorowy wojownik musiaá jednak dotrzymaü uzgodnionych warunków. Neq walczyá do tej

pory tylko raz i trochĊüwiczyá. Wolaá nie próbowaü szczĊĞcia w powaĪnym starciu.

Przynajmniej jeszcze nie teraz. Nie chciaá na razie przyáączaü siĊ do Īadnego plemienia.

- UĪywasz wszystkich broni? - zapytaá, ignorując ukryte w sáowach tamtego

wyzwanie. - Miecza, drąga, paáek... wszystkich?

Soi skinąá z powagą gáową.

- Nawet morgenszternu? - Neq spojrzaá na kolczaste kule leĪące na póáce.

Soi ponownie skinąá gáową. NajwyraĨniej nie byá zbyt rozmowny.

- Nie chcĊ walczyü - oznajmiá Neq. - Nie o panowanie. Ja... dopiero w zeszáym

tygodniu zostaáem mĊĪczyzną.

Soi wzruszyá ramionami. Nie byá uraĪony.

O zmierzchu pojawiáa siĊ kobieta. Miaáa na sobie pomaraĔczową sukniĊ,

oznaczająFą, Īe jest kobietą do wziĊcia, lecz byáa chyba jeszcze starsza i mniej áadna niĪ

Krąg Walki 03 - Neq Miecz - Piers Anthony.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: