oscyloskop 27.10.2006.doc

1. Najpierw zapoznaliśmy się z rozkładem głównych regulatorów,  przełączników i gniazd na płycie czołowej oscyloskopu, następnie dokonaliśmy poniższych  czynności:

2. Pomiar amplitudy Ua i składowej stałej Us sygnału sinusoidalnego.

Schemat połączenia generatora z oscyloskopem:

Tabela dla 3 roznych pomiarów wykonywaliśmy dla częstotliwości f=1000Hz :

Us – skladowa stala

Us – amplituda napiecia

Uo – offset

                                                                                                                U(x)=3,5sin(x)-3,5.

Wykresy tych funkcji wygladaja bardzo podobnie, zmienia sie jedynie skala, i przesuniecie na osiach, zatem umiesilem tylko 1 wykres.

Wniosek: Amplituda i skladowa stala sa wzgledem siebie niezalezne.

3.Pomiary okresu sygnałów sinusoidalnych o małej, średniej i dużej częstotliwości

f.we – czestotliwosc generatora

T-okres

f.obl – czestotliowsc obliczona na podstawie obserwacji

|fwe-fobl|

Wniosek: Na podstawie obserwacji mozna bardzo dokladnie wyznaczyc czestotliwosc, wyniki sa tym dokladniejsze im bardziej jest zaokraglona czestotliwosc na wejsciu.

4.Badanie trybów wyzwalania przy obserwacji sygnału sinusoidalnego.

W tym cwiczeniu obserwowalismy jak przy przekreceniu regulatora LEVEL w lewo lub w prawo o co najmniej 22,5° powoduje zanik sygnału. Po przesunieciu obrazu na ekranie tak zeby byl widoczny poczatek sinusoidy, widac bylo ze podczas krecenia nastepuje wyhylenie poczatku wykresu w dol/gore, po czym gdy poczatek przekroczyl wartosc mniejsza/wieksza wykres zanikal.

Wniosek: Wyzwolenie decyduje o tym kiedy zacznie byc nadawany sygnał piłokształtny symulujący przebieg czasu. Przy ustawieniu wyzwolenia poza skrajne wartości oscyloskop nie łapie sygnału i nie generuje prawidlo (lub wogole) sygnału.

5.Obserwacja niezależnych sygnałów sinusoidalnych

Podłączyliśmy do kanałów X oraz Y ten sam przebieg sinusoidalny z generatora. W zależności od zadanej częstotliwości sygnału, obserwowaliśmy na ekranie oscyloskopu krzywe Lissajous o kształcie od elipsy do pojedynczego odcinka. Zadanie polegalo na zaobserwowaniu na ekranie tylko 1 linii.

W trakcie pomiaru częstotliwość zwiększaliśmy aż do osiągnięcia obrazu, który świadczył o zaniku przesunięcia fazowego. Dla każdego trybu pracy przez pewien zakres częstotliwości obraz był odcinkiem prostym, po czym ponownie zaczął się „rozdwajać”.

Wykresy dla podanych 2 sygnalow sinusoidalnych:

Na zakresie:                            Poza zakresem:

Wniosek: Oscylator moze wyswietlac 2 sygnaly jednoczesnie, mozna uzyskac bardzo ciekawe efekty wizualne.

6. Pomiar okresu sygnału prostokątnego:

T=5cm*2ns/cm=10

f=1/T=100[MHz]

Wniosek: Na oscylatorze mozna zbadac rowniez okres i czestotliwosc sygnalu prostokatnego.

7. Pomiar stromosci narastania i opadania impulsow:

f=100[kHz]

A=2[V]

T=1µs

podziałki i ustawienia oscyloskopa:

time              :              10x

time/div:              0,02*10^-6

volts/div:              0,5

pomiary dla przedzialu 10-90% wysokosci wykresu:

wysokosc: 6 div

szerokosc: 2,8 div → twzrostu = 2,8/10*0,02*10^6 = 5,6*10^-9 [s]=5,6[ns]

pomiary dla opadania byly identyczne

Wniosek nasuwa sie automatycznie: czas narastania i opadania jest taki sam i jest on znikomy w stosunku do okresu. Mozna traktowac impuls tak jakby zmienial wartosc skokowo (pionowo).

WNIOSKI:

1. Wnioski wypisywalem na biezaco pod kazdym podpunktem cwiczenia.