OBJAWIENIE ŚW. JANA CZ. 1.pdf

William Barclay

OBJAWIENIE

ŚW. JANA

Tom I (Rozdziały 1–5)

Poznań 2002

Tłumaczył: Konstanty Wiazowski

Wydanie poprzednie ukazało się nakładem

Wydawnictwa „Słowo Prawdy” w 1981 r.

Redakcja: Adam Ciorga

WSTĘP DO KSIĘGI

OBJAWIENIA ŚW. JANA

Dziwna Księga

Gdy przy czytaniu Nowego Testamentu wkraczamy do księgi Obja-

wienia, czujemy jakbyśmy przenieśli się do innego świata. Spotykamy się

tu z czymś zupełnie niepodobnym do reszty Nowego Testamentu. Jest to

nie tylko księga różniąca się od innych, lecz wyjątkowo trudna dla współ-

czesnego umysłu. Dlatego niektórzy pomijają ją jako zupełnie niezrozu-

miałą, inni zaś posługują się nią przy odczytywaniu przyszłych wydarzeń

lub znajdują w niej potwierdzenie swoich religijnych przekonań. Pewien

zrozpaczony komentator powiedział, że w Objawieniu jest tyle zagadek,

co słów, a studiowanie tej księgi prowadzi do utraty zmysłów.

Luter odmawiał Objawieniu miejsca w Nowym Testamencie. Wraz z

Listami Jakuba, Judy, Drugim Listem Piotra i Listem do Hebrajczyków

umieścił Objawienie w wyodrębnionym dziale na końcu Nowego Testa-

mentu. Oświadczył on, że księga ta zawiera wyłącznie obrazy i wizje, któ-

re nie występują gdzie indziej w Biblii. Ubolewał również, że autor tej

księgi miał odwagę grozić tym, którzy zlekceważą jego słowa, choć są

one tak bardzo niezrozumiałe. Słowa te, powiada Luter, nie uczą o Chry-

stusie, ani Go uznają; nie dostrzega się w nich również natchnienia Ducha

Świętego. Tak samo nieprzychylną postawę wobec Objawienia zajął

Zwingli. „Co się tyczy Apokalipsy – pisze on – to wcale nie bierzemy jej

pod uwagę, ponieważ nie jest to księga biblijna... Apokalipsa nie posiada

uroku słowa ani umysłu Jana. Mogę więc, jeżeli zechcę, odrzucić jej świa-

dectwo”. W wielu innych wypowiedziach podkreśla się niezrozumiałość

Objawienia, a niektórzy nawet kwestionowali prawo tej księgi do kanonu

Nowego Testamentu.

Z drugiej jednak strony w każdym pokoleniu pojawiają się miłośnicy

tej księgi. T.S. Kepler cytuje wypowiedź Filipa Carringtona i od siebie do-

daje: „W przypadku Objawienia mamy do czynienia z artystą większym

od Stevensona, Coleridge’a czy Bacha. Św. Jan z lepszym znawstwem do-

biera właściwych słów niż Stevenson, lepiej rozporządza nadprzyrodzo-

nym wdziękiem niż Coleridge, posiada bogatsze poczucie melodii, rytmu

kompozycji niż Bach... Jest to jedyne arcydzieło czystej sztuki w Nowym

Testamencie... Jego pełnia, bogactwo i harmonia różnorodności stawiają

je ponad grecką tragedią”.

Księga ta bez wątpienia jest trudna i kłopotliwa, warto jednak zmagać

się z nią, aż obdarzy nas swoim błogosławieństwem i otworzy nam swoje

bogactwa.

Literatura apokaliptyczna

Zabierając się do studiów nad Objawieniem zawsze musimy mieć na

uwadze fakt, że mimo swojej wyjątkowości w Nowym Testamencie księ-

ga ta reprezentuje pewien rodzaj literatury bardzo popularnej w okresie

między Starym i Nowym Testamentem. Objawienie często nazywane jest

Apokalipsą , z greckiego Apokalipsis . W okresie między Starym i Nowym

Testamentem pojawiła się wielka ilość utworów zwanych literaturą apo-

kaliptyczną , będącą dowodem niezniszczalnej nadziei żydowskiej.

Żydzi nie mogli zapomnieć, że są wybranym przez Boga ludem, który

pewnego dnia zapanuje nad światem. Dlatego stale oczekiwali na przyj-

ście króla z rodu Dawida, który zjednoczyłby naród i poprowadził go o

wielkości. Z pnia Isajego miała wyrosnąć różdżka (Iz 11,1.10). Bóg miał

wzbudzić dla Dawida latorośl sprawiedliwą (Jr 30,9). Dawid miał być pa-

sterzem i królem swego narodu (Ez 34,23; 37,24). Dom Dawida zostanie

poddany odnowieniu (Am 9,11); z Betlejemu wyjdzie władca, którego

„moc będzie sięgać aż po krańce ziemi” (Mich 5,2-4).

Jednak cała historia Izraela zadawała kłam tym nadziejom. Po śmierci

Salomona i tak dość małe królestwo uległo podziałowi. Królestwo północ-

ne, ze stolicą w Samarii, przestało istnieć w drugiej połowie ósmego wie-

ku przed Chr. i potem już nigdy nie pojawiło się na mapie, stąd dziesięć

pokoleń zostało zgubionych. Królestwo południowe, ze stolicą w Jerozoli-

mie, na początku szóstego wieku przed Chr. upadło pod naporem Babiloń-

czyków, a jego mieszkańcy zostali uprowadzeni do niewoli. Później było

ono uzależnione politycznie od Persów, Greków i Rzymian. Historia Ży-

dów była nieprzerwanym pasmem klęsk, co prowadziło do przekonania,

że żaden człowiek nie będzie mógł stać się ich wybawicielem.

Dwa wieki

Myśl żydowska uparcie utrzymywała przekonanie o wybawieniu Ży-

dów, ale dostosowując się do faktów historii wypracowano pewien sche-

mat historii, dzieląc cały czas historyczny na dwa „wieki”. Był więc wiek

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: