KsiÄ…ĹĽka_Gita_Wahini.pdf

(4915 KB) Pobierz
Posyłamy Wam następną ksiąŜkę duchową, bardzo pomocną dla wszystkich
kroczących
ścieŜką
duchową. Serdecznie wszystkich pozdrawiamy i
Ŝyczymy
owocnej lektury. OM Sai Ram.
Bhagawan
Śri
Sathya Sai Baba
Tłumaczenie Jolanta Carko
Przybyłem, aby zapalić
lampę
miłości
w
waszych sercach i z dnia
na dzień podsycać jej
blask. Nie występuję w
imieniu
Ŝadnej
religii.
Moją misją nie jest
reklamowanie jakiegoś
wyznania, wiary, czy
doktryny. Nie zamierzam
teŜ
przysparzać
wyznawców
jakiejkolwiek religii, sobie, czy komukolwiek. Przybyłem,
Ŝeby
powiedzieć wam o duchowym
źródle
wszechrzeczy, o miłości. O
ścieŜce
miłości, o błogosławieństwie miłości, o posłannictwie
miłości i o obowiązku miłości.
Sathya Sai Baba
PRZYWITANIE
Bhagawan
Śri
Sathya Sai Baba jest Wiecznym Woźnicą, Sanathana Sarathi,
który zakomunikował mądrość Gity
1
Aditji
2
oraz pomógł ją zrozumieć Manu
3
i
królowi Ikszwaku
4
. Powoził rydwanem ArdŜuny podczas wielkiej bitwy na polu
Kurukszetry
5
, toczonej pomiędzy dobrem a złem. Kiedy jeźdźca, ArdŜunę, ogarnął
smutek na myśl o walce, Kriszna usunął jego rozpacz i lęk przekazując mu naukę
rozpoznawania we wszystkim Jedni.
Pozostaje Woźnicą nawet teraz, dla kaŜdego z nas. Pozwólcie,
Ŝe
was przywitam jako
współuczeń i towarzysz w cierpieniu. Musimy Go tylko rozpoznać i zaakceptować w
tej roli - trzymającego lejce rozróŜniania, strzelającego z bata wyrzeczenia i
kierującego rumaki zmysłów na drogę prawdy pokrytą asfaltem dharmy i oświetloną
miłością do spokoju, który jest celem.
ArdŜuna zaakceptował Go w tej roli, my zróbmy to równieŜ. Kiedy
przywiązanie do
świata
zagradza drogę do obowiązku, kiedy ambicja zaślepia pełne
gita – pieśń, oświecenie, boskie upomnienie
Aditja - Słońce
3
Manu – pierwszy człowiek naszej kalpy, od którego pochodzi cały ród ludzki. TakŜe: Manawa
4
król Ikszwaku – wedyjski heros, wnuk Słońca, który panował w Ajodhii podczas drugiej epoki
5
kurukszetra i dharmakszetra – kiedy rodzi się dziecko, jego ciało jest dharmakshetrą, polem na którym przejawia się
dharma. W miarę wzrostu staje się kurukszetrą, polem bitwy pomiędzy dobrem a złem.
2
1
-2-
sympatii spojrzenie, kiedy nienawiść zagłusza wołanie o miłość, posłuchajmy Gity.
Pan naucza nas z rydwanu, na którym zasiada, a następnie zasypuje nas swoją łaską,
swoją wizją i swoją potęgą, aŜ zmieniamy się w bohaterów, gotowych walczyć i
zwycięŜać.
Ta cenna ksiąŜka nie stanowi komentarza czy streszczenia Gity przekazanej na
polu Kurukszetry. Nie musimy się uczyć nowego języka ani czytać starych tekstów,
moŜemy wchłonąć lekcję, którą Pan gotów jest nauczyć nas teraz, w imię zwycięstwa
w bitwie, którą wahamy się stoczyć. Ta Gita Wahini
6
jest tym samym
pokrzepiającym i oŜywczym strumieniem sprowadzonym przez wiecznego Boskiego
Odnowiciela. Przywraca do
Ŝycia
ludzi schwytanych w sieć współczesnej dialektyki,
zaplątanych w dumę współczesnej nauki i w cyniczną pogardę współczesnej
powierzchowności. Przedstawione w niej nauki przynoszą pocieszenie, ukojenie,
obdarzają siłą i wiarą.
Słuchajmy tych słów z największą uwagą i skupieniem, tak jak słuchał ich
ArdŜuna - nawet w tumulcie pola bitwy - abyśmy pod koniec ksiąŜki mogli
powiedzieć jak on: „Rozpłynęła się otaczająca mnie iluzja. Uświadomiłem sobie,
Ŝe
moją rzeczywistością jest Bóg.”
Obecny w tobie i we mnie Odwieczny Woźnica odpowiedział na wołanie
wzburzonych walką serc. Zamieścił te lekcje w czasopiśmie ‘Sanathana Sarathi’,
wydawanym w Prashanthi Nilayam. Teraz zostały oprawione i moŜesz je czytać tak
często jak chcesz lub musisz.
Niechaj wiara, z którą będziesz czytał te strony, rośnie z kaŜdym dniem.
Niechaj przyciąga cię nieustannie rozszerzająca się perspektywa odsłanianej tu
wiedzy, aŜ zajaśnieje wielką chwałą doświadczenia Jedności, z której wyrasta
róŜnorodność.
6
wahini – strumień myśli
-3-
N. Kasturi
Rozdział 1
śeby
zrozumieć znaczenie
Gity, naleŜy odnieść się do niej
z czcią. Przyjmij te rozwaŜania z
pokorą i nadzieją. GdyŜ Gita jest
„mlekiem”
Upaniszad,
„odciągniętym” przez Pasterza
Krisznę przy udziale ArdŜuny,
„cielaka”,
dla
wszystkich
„przytępionych umysłów”, aby
mogły się nim napoić i poŜywić.
Niektórzy dowodzą,
Ŝe
Gita,
jako
święty
poemat, powstała
później od Mahabharaty i
została do niej włączona. Lecz co by nie mówić o kompozycji Gity, nie ma
wątpliwości,
Ŝe
zasady i nauki które głosi są staroŜytnie, co więcej, odwieczne.
Pierwsze trzy
śloki
7
rozdziału 4 ukazują Pana przekazującego Gitę najpierw Surji
(Słońcu), a następnie Manu. Wyjaśniają,
Ŝe
od Manu powędrowała ona do Ikszwaku,
a potem do kolejnych sukcesorów! Zatem Gita wznosi się ponad kategorię czasu i nie
moŜna jej przypisać do
Ŝadnej
określonej epoki, przeszłej czy teraźniejszej.
Gita jest tekstem dla praktyków duchowych, poniewaŜ bardziej niŜ co innego
akcentuje duchową dyscyplinę ,sadhanę, i duchową postawę. KaŜdy rozdział określa
środki
i metody dotarcia do celu, którym jest spokój i harmonia. Sadhana jest
rezultatem gorliwego i sumiennego dąŜenia do rozwoju. Aspirant ma go pragnąć, a
nie rozpaczać. Ma okazać wytrwałość, a nie krzykliwie domagać się sukcesu. Gita
jest łodzią, którą przeprawia się z dobrowolnie przyjętego stanu przywiązania na
ocean wolności, będący jego naturą. Przepływa z ciemności do
światła,
z szarości do
przepychu. Gita
Ŝąda
od człowieka dyscypliny i obowiązkowości, wolnych od
plamiących tendencji i impulsów, wasan, które przywiązują go do nieustannie
wirującego koła narodzin i
śmierci.
W rzeczywistości człowiek wstąpił na pole
działania, karmakszetrę, jedynie dlatego,
Ŝeby
być czynnym, a nie po to,
Ŝeby
zbierać
owoce uczynków. Taka jest nauka Gity, taka jest jej podstawowa lekcja. Gita stanowi
kwintesencję wszystkich Wed i ofiar na chwałę Boga (jagni
8
i jag). W części
wstępnej omawia działania skierowane na zewnątrz. Działania umysłu, na przykład
dąŜące do
środka
upasany
9
, omówione są dalej. Tak uporządkowanym i
oczyszczonym umysłom prezentowana jest
ścieŜka
mądrości, dŜńana joga.
7
8
śloka
- werset
jagna – boska droga do wyzwolenia
9
upasana – adoracja Boga dąŜąca do odczuwania Jego obecności
-4-
Bez względu na to kim jest dany człowiek i jakie posiada wykształcenie, nie
ucieknie przez złudzeniem. Stanie się ofiarą smutku, hamującego jego aktywność.
ArdŜuna, wspaniały, prawdziwie mądry bohater, zdolny do wielkich wyrzeczeń, jest
omamiony straszliwymi wymaganiami wojny. Przygnębienie obezwładnia jego
zdolność do czynu. Zaczyna się identyfikować z ciałem i umysłem, wprawiając je w
zakłopotanie. Nakłada na Atmę
10
- na którą nigdy nie wpływają cechy pozostającego
w ruchu, zmiennego
świata
-nierzeczywistą i efemeryczną naturę przestrzeni
materialnej i uznaje ją za prawdziwą. Wierzy,
Ŝe
obowiązki wyznaczone przez tę
fałszywą toŜsamość są jego dharmą
11
, opartą na boskiej
świadomości,
atma- dharmie!
To nie tylko tragedia ArdŜuny, lecz takŜe całej ludzkości! Dlatego Gita posiada
uniwersalną i wieczną wartość. Gita uczy sztuki przepływania oceanu złudzeń. Jest
głosem samego Pana Kriszny. Fakt,
Ŝe
przyniosła ukojenie i wyzwolenie milionom
ludzi, stanowi dowód jej boskiego pochodzenia. Pomniejsza osoba nie mogłaby
wyposaŜyć ją w taką autentyczność.
Sposób w jaki się zaczyna i w jaki się kończy wskazuje eksponowane przez nią
zagadnienie. Na początku pierwszego wersu: ‘dharma-kszetre (siedziba dharmy),
kurukszetre…’, słowem wiodącym jest dharma. Ostatni wers w końcowym rozdziale
18 mówi: ‘Jathra Jogeśwarah Kriszna’. Słowo ‘Jogeśwarah
12
’ streszcza nauczaną tu
dharmę. Wyjaśnia,
Ŝe
celem przekazu Gity jest po prostu to: ‘pamiętaj o dharmie,
praktykuj dharmę’. JakŜe to znaczące słowo! Wszystkie
Śastry
są zaangaŜowane w
wytyczanie granic i definiowanie natury oraz subtelnych cech dharmy. Gita łączy w
sobie te dociekania i analizy. To podręcznik dharmy w kaŜdym jej aspekcie,
omawiający zasady leŜące u jej podstaw.
ArdŜuna jest osobą, dŜiwi. Ciało to rydwan, nauczycielem zasiadającym w
rydwanie jest Kriszna. Woźnicą jest Pan inspirujący inteligencję, Brahman, który
obdarza nią człowieka w odpowiedzi na modlitwy wyraŜone w mantrze Gajatri:
‘Rozbudź we mnie umiejętność rozróŜniania, o Panie i prowadź mnie’ (dhijojonah
praćodajath). Kauarawowie
13
reprezentują cechy demoniczne, Pandawowie boskie.
Pierwsi są
źli,
drudzy dobrzy, pierwsi są asat, drudzy sat. Walka pomiędzy nimi trwa
nieustannie. W tym konflikcie przeciwstawnych sił, Kriszna (Jaźń, Atma) zawsze stoi
po stronie podtrzymującej Rzeczywistość dharmy i odrzuca iluzję, podmywającą jej
podwaliny. Jeśli pragniesz mieć Boga za przewodnika, posiądź boską naturę (daiwi
sampath), zdobądź szlachetne (dharmiczne) cechy charakteru. GdyŜ Pan jest tam
gdzie przebywa dharma.
Oczywiście, nie oznacza to,
Ŝe
Pan nie jest wszechobecny…! Dzięki procesowi
zsiadania i ubijania mleka w naczyniu pojawia się masło. Podobnie, dzięki procesowi
wykonywania własnych obowiązków, dharma-sadhany, moŜna nakłonić Pana do
zamanifestowania się w jednym miejscu. „Gdzie jest dharma, tam jest zwycięstwo”
(Jatho dharmaszthatho dŜajah). ArdŜuna był zdominowany przez aspekt fizyczny i
naleŜało go koniecznie pobłogosławić aspektem duchowym - wiedzą o NajwyŜszej
Rzeczywistości. Cały kompleks dyscypliny duchowej (sadhany) jest skierowany na
10
11
Atma – dusza utoŜsamiana z Bogiem
dharma – nieustanna uwaga na drodze do prawości; kodeks szlachetnego postępowania
12
Jogeśwarah – Pan Jogi
13
Kauarawowie – przeciwnicy ArdŜuny i jego wojsk na polu Kurukszetry
-5-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin