SKŁADOWANIE I MAGAZYNOWANIE ŚRODKÓW OCHRONY ROŚLIN – Wymagania bhp
Spis treści
Rozdział I :
Podział i ogólna charakterystyka środków ochrony roślin.
1. Środki agrotechniczne.
2. Środki biologiczne.
3. Chemiczne środki ochrony roślin – PESTYCYDY.
3.1. Środki grzybobójcze – FUNGICYDY.
3.2. Środki owadobójcze – INSEKTYCYDY.
3.3. Środki gryzoniobójcze – RONDENTYCYDY.
3.4. Środki chwastobójcze – HERBICYDY.
4. Podział ze względu na toksyczność.
Magazyny chemicznych środków ochrony roślin.
1. Zagrożenie pożarowe.
2. Wymagania budowlane.
3. Instalacje techniczne i sprzęt pożarniczy.
4. Wskazania prewencyjne.
5. Warunki magazynowania.
5.1. Przygotowanie do magazynowania.
5.2. Magazynowanie.
Likwidacja niepełnowartościowych środków ochrony roślin oraz pustych opakowań po tych środkach.
1. Zasady ogólne.
2. Zasady szczegółowe.
2.1. Niszczenie pestycydów zaliczonych do V klasy toksyczności.
2.2. Niszczenie opakowań po pestycydach zaliczonych do V klasy.
2.3. Niszczenie pestycydów zaliczonych do I, II, III, IV klasy toksyczności.
2.4. Niszczenie opakowań po pestycydach.
2.5. Wykorzystanie wycofanych z obrotu niepełnowartościowych pestycydów.
Wykaz chemicznych środków ochrony roślin.
Środki ochrony roślin są to środki stosowane w rolnictwie, leśnictwie i im pokrewnych działach gospodarki do walk ze szkodnikami niszczącymi uprawy lub zbiory.
Podział ich jest następujący:
1. Środki agrotechniczne: wiążące się z kulturą rolną.
Zaliczamy do nich:
- dobór gatunków roślin odpornych na szkodniki i choroby,
- dobrą uprawę, odpowiedni płodozmian,
- mechaniczne tępienie szkodników.
2. Środki biologiczne: do których należą pożyteczne zwierzęta, ptaki, owady, grzyby, i bakterie, dla których szkodniki są pokarmem lub podłożem do wegetacji.
3. Chemiczne środki ochrony roślin (pestycydy): produkowane przez przemysł, zwane też środkami fitofarmaceutycznymi.
Chemiczne środki ochrony roślin dzielą się na:
- grzybobójcze,
- gryzoniobójcze,
- owadobójcze,
- chwastobójcze.
3.1. Środki grzybobójcze (fungicydy) – stosowane są do zwalczania chorób roślin oraz zapobieganie niszczenia żywności i materiałów takich jak: papier, tkaniny, drewno, farby, kleje i tworzywa sztuczne.
Działanie środków grzybobójczych polega na zahamowaniu procesów rozwoju grzybów lub na tworzeniu warstewki ochronnej na powierzchni.
Środki grzybobójcze można podzielić na:
1. metaliczne,
2. bezmetaliczne.
Do metalicznych zalicza się związki miedzi, rtęci, cynku, niklu, manganu i żelaza.
Do bezmetalicznych zalicza się niektóre chloro i bromopochodne związki alifatycznych i aromatycznych, niektóre związki tlenotwórcze, związki siarkoorganiczne i antybiotyki.
Ważnym od dawna stosowanym środkiem grzybobójczym jest siarka, zaliczana do związków nieszkodliwych. Stosowana jest w postaci siarki elementarnej, mielonej, bądź cieczy siarkowapniowej.
3.2. Środki owadobójcze (insektycydy) – środki chemiczne stosowane do tępienia szkodliwych owadów.
W zależności od sposobu działania dzielą się na:
a) kontaktowe – działające po zetknięciu się z zewnętrzną okrywą owada, porażające najczęściej jego układ nerwowy lub mechanicznie zatykające jego drogi oddechowe,
b) układowe – przenikające do soków roślinnych i działające toksycznie na szkodniki wysysające soki,
c) gazowe (fumiganty) – działające przez drogi oddechowe.
Środki kontaktowe różnią się zasięgiem działania oraz dzieła się na:
1. naturalne – najczęściej wyciągi roślin zawierające toksycznie działające alkaloidy lub inne związki,
2. syntetyczne – stanowią związki silnie różniące się między sobą na przykład:
- oleje mineralne w postaci emulsji wodnych,
- chlorowodopochodne związków alifatycznych lub aromatycznych.
Środki układowe to głownie estry i sole pochodnych kwasu fosforowego.
3.3. środki gryzoniobójcze (rodencydy) – środki stosowane do tępienia gryzoni.
Do najważniejszych należą:
- pochodne kumaryny (powodujące wewnętrzne wylewy krwi),
- preparaty zawierające wyciąg z cebuli morskiej,
- preparaty z pochodnymi naftylomocznika,
- preparaty z fosforkiem cynku stosowane do nasycenia ziarna.
Środki gryzoniobójcze stosuje się w postaci trutki (przynęty), jako substancje działające kontaktowo lub do gazowania nor.
3.4. środki chwastobójcze (herbicydy) – syntetyczne środki chemiczne stosowane do zwalczania chwastów.
Dzielą się na:
- totalne – niszczące wszystkie gatunki roślin,
- selektywne – działające na niektóre gatunki roślin, a nieszkodliwe dla innych.
Działanie zależy często od stężenia użytego herbicydu.
1. parzące (kontaktowe), do których należą:
- niektóre nawozy sztuczne (azotniak),
- chlorany: sodowy i wapniowy (niszczą wszystkie rośliny),
- nafta i ropa naftowa,
- pochodne fenolu, np. dwunitrokrezol.
2. układowe (systemiczne), wpływające na procesy fizjologiczne roślin, do których należą głownie pochodne kwasu fenoksyoctowego:
- największe znaczenie ma kwas 2,4 – dwuchlorofenoksyoctowy (2,4 – D) i jego sole lub estry,
- kwas 2 – metylo – 4 – chlorofenoksyoctowy i jego sole,
- sole i estry kwasu 2, 3, 5, - trójchlorofenoksyoctowy,
- pochodne mocznika,
- i pochodne pirydyny.
Preparaty handlowe chemicznych środków ochrony roślin oprócz substancji czynnej (zazwyczaj toksycznej) zawierają składniki bierne, którymi są zazwyczaj rozpuszczalniki organiczne, talk, gips lub inne minerały oraz substancje zwiększające stopień przyczepności. Chemiczne środki ochrony roślin są sprzedawane w postaciach umożliwiających opylanie, opryskiwanie lub inny rodzaj zabiegu.
Do grupy środków ochrony roślin należą:
- antraktanty – środki zwabiające owady i inne szkodniki,
- repelenty – środki przeznaczone do odstraszania owadów i innych szkodników.
Chemiczne środki ochrony roślin dopuszczone do obrotu handlowego dzielą się na:
- trucizny,
- środki szkodliwe.
Obecnie wyróżnia się pięć klas toksyczności i pestycydów:
I i II klasa toksyczności – trucizny,
III i IV klasa toksyczności – środki szkodliwe,
V klasa toksyczności – środki praktycznie nieszkodliwe dla zdrowia.
Za podstawę do oceny toksyczności przyjmuje się doustną ostra toksyczność substancji czynnej, wyrażoną w miligramach na kilogram wagi ciała żywego zwierzęcia doświadczalnego (LD – 50).
Przyporządkowanie pestycydu konkretnej klasy toksyczności wskazuje na niebezpieczeństwo zatruć ostrych, oraz na odpowiedni kierunek zabezpieczenia i ochrony zdrowia ekip wykonujących zabiegi ochrony roślin oraz indywidualnych użytkowników pestycydów.
II. Magazyny chemicznych środków ochrony roślin.
1. Zagrożenie pożarowe .
Chemiczne środki ochrony roślin stwarzają poważne zagrożenie pożarowe, gdyż wiele ich asortymentów jest palnych lub zawiera substancje palne.
Do I klasy niebezpieczeństwa pożarowego zalicza się:
- Intration,
- Komarep,
- Lakier owadobójczy,
- Foschlor R – 50,
- Motylopopielik,
- Krzewofos.
Do II klasy niebezpieczeństwa pożarowego zalicza się:
- Azotox płynny,
- Fenosep
- Kołatkol,
- Kasochron,
- Motosep płynny 30,
- Mszycol płynny,
- Muchozol ekstra,
- Owadofos płynny,
- Owadziak płynny,
- Roztoczol płynny 20,
- Roztoczol ekstra płynny 8,
- Sadofos płynny 30,
- Sanitozol,
- Szklarniak
- Trofosep 30,
- Tritox płynny 30,
- Winylosep,
- Fumatox,
- Żelazotok,
We wszystkich tych preparatach rozcieńczalnikiem jest solwentnafta, co przesądza o zaliczeniu ich do II klasy niebezpieczeństwa pożarowego.
Do II klasy niebezpieczeństwa pożarowego należą:
- Chlorowinfos,
- Cyjanofum,
- Cynkomiedzian,
- Cynkotox,
- Kornikol,
- Mgławik 15,
- Sadoplon 75,
- Terpenton 60,
- Grzybol,
- Karbotox zawiesinowy 75,
- Zaprawa nasienna płynna 0,8,
- Zaprawa nasienna T,
- Kaptan zawiesinowy 50,
- Kaptan zaprawowy 80.
Chemiczne środki ochrony roślin pakowane są w butelki i woreczki, pojemniki z tworzyw i słoje szklane, worki papierowe i polietylenowe, balony szklane, kartony i opakowania drewniane.
Uszkodzenie opakowania może spowodować rozlanie cieczy łatwo zapalnej i powstanie wybuchowego stężenia par cieczy. Opakowania drewniane i papierowe stanowią same środowisko palne.
Nierzadko duża ilość palnych środków ochrony roślin wraz z palnymi lub tłukącymi się opakowaniami składowana jest na stosunkowo niedużej powierzchni magazynowej i często w różnych drewnianych szopach, nawet w stodołach, gdzie przechowywane są materiały łatwo zapalne. Stwarza to poważne niebezpieczeństwo powstania i rozprzestrzeniania się pożaru.
Płynne środki ochrony roślin są pakowane w szczelne pojemniki i dlatego pomieszczenia magazynowe zalicza się do kategorii W II zagrożenia wybuchem. (Strefa Z 2).
Budynek lub jego cześć przeznaczona do przechowywania palnych środków ochrony roślin powinny być wykonane z materiałów niepalnych. Jedynie w indywidualnych gospodarstwach rolnych zezwala się na składowanie chemicznych środków ochrony roślin w budynkach wykonanych z materiałów palnych, z wyjątkiem stodół, obór, stajen, owczarni, chlewni, kurników i innych pomieszczeń do hodowli zwierząt.
Drzwi powinny otwierać się na zewnątrz. Wszystkie okna w budynku jego części przeznaczonej do magazynowania powinny być pomalowane na biało w celu zmniejszania operacji promieni słonecznych lub zastosowanie okien z szybami ograniczającymi oddziaływanie promieni słonecznych.
Pomieszczenia piwniczne nie mogą być przeznaczone do magazynowania płynnych środków ochrony zaliczonych do I i II klasy niebezpieczeństwa pożarowego, a jeżeli zachodzi taka konieczność to tylko pod warunkiem zastosowania obostrzeń zgodnie z wymaganiami ochrony przeciwpożarowej.
W magazynie środków chemicznych należy:
- wyodrębnić pomieszczenie do przechowywania środków ochrony roślin i gromadzenia niepełnowa...
jmichno0