Hayes Gwen - Strąceni 1 - Strąceni.pdf - Strąceni - halina21

Hayes Gwen

Strąceni

W jej snach jest jak ze snów: uwodzicielski, czuły, piękny.

To dlaczego odtrąca ją na jawie?

Życie siedemnastoletniej Thei zawsze pełne było zakazów i nakazów. Ojciec nie

pozwalał jej spotykać się z koleżankami ani umawiać z chłopcami. Nigdy nie miała

takiej swobody, jak inne dziewczyny w jej małym miasteczku.

A potem zaczęły ją nawiedzać sny. Straszne i piękne. Gdzie błądziła w labiryncie

cierni i przemierzała rzekę łez. I gdzie był On.

I nagle chłopak ze snów pojawia się w jej szkole.

Jest cudowny. Pociągający jak magnes. Ale inny niż w snach.

Dlaczego za dnia ją odpycha?

Jaką skrywa tajemnicę?

Miłość Thei jest silniejsza niż strach, nawet gdy odkryje jego straszliwy sekret.

I gdy przyjdzie jej wybierać między miłością a sobą samą…

Rozdział 1

"Wszystko zmieniło się tej nocy, kiedy zobaczyłam, jak płonący chłopak

spada z nieba.

Było już nieprzyzwoicie późno, ale ja nadal czytałam -pod białą

pikowaną kołdrą, żeby światło z iPode'a nie wydostawało się na zewnątrz.

Ojciec pewnie i tak już zagrzebał się w łóżku i śnił o nowych sposobach

ochrony. Żebym była jeszcze bezpieczniejsza.

Komórka była kompromisem. W zamian zgodziłam się na dodatkowe

lekcje muzyki, chociaż i tak miałam mało wolnego czasu. Według ojca

oboje na tym zyskaliśmy. Teraz miał mnie w zasięgu nawet podczas tych

kilku godzin, kiedy nie byłam z nim albo u siebie - w swojej

kremowo-różowej złotej klatce, urządzonej przez słynnego projektanta.

Na dodatek skrócił się czas, kiedy mogłam wpaść w kłopoty. Ale ojciec

nie wiedział, że na telefonie da się czytać książki. Nie wiedział nawet, że

jest coś takiego jak e-booki. Sądził, że mnie złamał i już nie czytam przy

latarce.

W życiu by nie pomyślał, że wcale mnie nie złamał. Każdego wieczoru

przenosiłam się gdzie indziej i stawałam się kimś innym, kimś

interesującym. I to dzięki czemuś, co kupił, żeby móc mnie nadzorować

bardziej niż do tej pory. Bezcenna wolność dla dziewczyny z dziwnym

brytyjskim akcentem, która mieszka w małym miasteczku Serendipity

Falls w Kalifornii pod czujnym okiem ojca.

Lecz płonący chłopak, który spadł z nieba, wyciągnął mnie z mojego

odległego świata. Spojrzałam w okno, tuż zanim się pojawił. I wtedy

powoli, jak piórko na delikatnym wietrze, przefrunął za szybą. Odwrócił

w moją stronę groteskową twarz. Usta miał otwarte w niemym krzyku.

On nie tylko płonął. On był ogniem.

Pomarańczowoczerwone języki ognia splatały się w postać chłopaka, ale

to jego oczy sprawiły, że gwałtownie wciągnęłam powietrze i

wstrzymałam oddech. Podbiegłam do okna. Pochyliłam się bardziej:

szyba była zadziwiająco ciepła w miejscu, gdzie ją musnął. Jakbym

dotykała jego śladu. Wolno zakończył swój bolesny lot. Opadł na

trawnik. Wzrok miał wciąż utkwiony we mnie. Błagał o coś, czego nie

mogłam dać. Płomienie go pochłaniały. Powinnam coś czuć, zastanawiać

się, martwić, a ja po prostu patrzyłam, zafascynowana i zahipnotyzowana,

aż do końca.

Upadł na podwórko. Palił się żywcem, niszcząc nieskazitelny trawnik.

Ojciec będzie zniesmaczony.

Bałam się opuścić swoje schronienie i nie wiedziałam co dalej.

Oczywiście, to wszystko to pewnie wytwór mojej wybujałej wyobraźni.

Snem wywołanym zbyt długim czytaniem i zmęczeniem. A co, jeśli

chłopak cierpiał, a ja nic nie robiłam?

Odwróciłam się i cichutko wybiegłam z pokoju. Zeszłam po schodach i

wymknęłam się tylnymi drzwiami. Czułam rosę pod stopami. To

przypomniało mi, że prawie nic na sobie nie mam. Szlafrok wydawał się

cieńszy i bardziej przezroczysty, niż przypuszczał ojciec, kiedy pozwolił,

żebym go kupiła.

Zadrżałam - nie z zimna, lecz ze zdenerwowania. Płomienie wokół

chłopaka zaskwierczały i przygasły. Odsłoni-

ły zwęglone kości i kawałki ciała. Ale on nadal ruszał się i jęczał.

Upadłam na kolana przerażona, że Bóg może być tak niemiłosierny,

pozwala temu biednemu człowiekowi znosić takie męczarnie. Swąd

pieczonego mięsa przyprawiał mnie o mdłości. Poszarpane pasy

spalonego ciała to tu, to tam pokrywały szkielet, ale jego oczy... jego oczy

były nietknięte i wciąż przytomne. Wyglądał jak karykaturalne hal-

loweenowe straszydło.

Zapach siarki drażnił mój nos, ledwo oddychałam, a chłopak ciągle

charczał i bełkotał.

Jak to możliwe. Płuca miał spopielone?

Dopiero wtedy zauważyłam, że wciąż trzymam w ręce telefon. Ale ze

mnie idiotka. Już dawno trzeba było zadzwonić pod numer alarmowy.

Zaczęłam wciskać dziewiątkę, gdy chłopak przemówił:

- Nie przejmuj się.

Pisnęłam. Głos miał zgrzytliwy, nieludzki.

- Potrzebujesz pomocy.

Szkielet zabulgotał - chrobotliwy, przykry dla ucha odgłos.

- Za... późno. Nie mam za dużo czasu.

Nie powinien już w ogóle mieć czasu. Spojrzałam w niebo, a tam ani

śladu dymu i nic już nie spadało. Znów jęknął.

- Ja... ja przepraszam. - Ty idiotko. Jesteś do niczego. - Nie wiem, co

robić. Chciałabym ci jakoś... ulżyć.

- Musisz być okropnie przerażona. - Teraz szeptał, wolno, ale z

namysłem. - Przykro mi, że widzisz mnie w takim stanie.

Jak mógł w takiej chwili przejmować się moimi uczuciami?

- Chcesz, żebym... hm... pomodliła się za ciebie czy coś takiego?

Hayes Gwen - Strąceni 1 - Strąceni.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: