Jacek Baryłka, gr. III, zespół nr 11, Wydział Inżynierii Lądowej, Rok Akademicki 2009/10.
Ćw. 7.3: Oznaczanie składu betonu zwykłego.
Data wykonania ćwiczenia: 13.10.2009r.
Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest oznaczenie sk≥adu betonu zwyk≥ego.
Podstawy teoretyczne
Beton (zwykły) powstaje w wyniku wiązania i stwardnienia mieszanki betonowej. Mieszanka betonowa to mieszanina spoiwa (cement), kruszywa, wody i ewentualnych dodatków (powyżej 5% w stosunku do masy spoiwa) i domieszek (poniżej 5% w stosunku do masy spoiwa).Kruszywa mogą być naturalne: grube (żwir), drobne (piasek o frakcjach do 2 mm) lub sztuczne (np. keramzyt). Dodatki i domieszki poprawiają właściwości mieszanek betonowych i betonów, np. zwiększają urabialność, opóźniają proces wiązania, zwiększają mrozoodporność, wodoszczelność itd. Bez wykonywania badań można stosować wodę wodociągową.Skład mieszanki betonowej dobiera się na podstawie analiz laboratoryjnych i obliczeń (receptura betonu), tak aby otrzymać beton o oczekiwanej wytrzymałości, odporności na działanie czynników zewnętrznych (np. o odpowiedniej ścieralności, wodoszczelności, kwasoodporności, żaroodporności, izolacyjności cieplnej).Jedną z najważniejszych cech charakterystycznych betonu jest stosunek ilości spoiwa do kruszywa (s/k). W przypadku betonów zwykłych współczynnik ten oscyluje od . Kruszywo jest całkowicie nierozpuszczalne w kwasie solnym, w przeciwieństwie do spoiwa któro rozpuszcza się całkowicie, dzięki czemu możemy oznaczyć ich zawartość w próbce betonu.
Przebieg wykonywanych czynności
1. Odważono próbkę cementu o wadze 3g i umieszono ją w zlewce. Do zlewki dodano 50 cm3 kwasu solnego 15%, wymieszano i odstawiono na 30 minut kilkakrotnie mieszając. Po 30 minutach zawartość przesączono przez sączek. Sączek z osadem przeniesiono do tygla kwarcowego i umieszczono nad palnikiem gazowym. Po spaleniu sączka tygiel ostudzono w eksykatorze i zważono. Zanotowano ubytek masy.
2. W uprzednio zważonym tyglu kwarcowym umieszczono 2g próbkę sproszkowanego betonu. Tygiel prażono w pełnym płomieniu palnika przez ok 30 minut. Ostudzono i zważono. Zanotowano straty prażenia.
Obliczenia
masa próbki – 3,01g
masa tygla przed spaleniem sączka – 27,631g
masa tygla po spaleniu sączka – 30,011g
b – część rozpuszczalna w HCl
masa tygla – 30.299g
masa próbki – 2.00g
masa próbki i tygla po prażeniu – 32.197g
a – straty prażenia
c – wilgotność kruszywa
kw – część kruszywa rozpuszczalna w HCl
Stosunek objętościowy:
Wnioski końcowe
Z naszych obliczeń wynika że stosunek s/k w naszej próbce mieści się w przedziale w którym powinien się kształtować w przypadku betonów zwykłych.
Literatura
§ „Ćwiczenia laboratoryjne z chemii budowlanej” L. Czarnecki, P. Łukowski, A. Garbacz, B. Chmielewska, Warszawa 2007
§ „Chemia w budownictwie” – L. Czarnecki, T. Broniewski, O. Henning
§ Internet
cloudzer678