Miller Karen - Wojny klonów 05 - Gambit 2 - Oblężenie.pdf - czytelnia - drakomir

WOJNY KLONÓW

GAMBIT II

OBLĘŻENIE

KAREN MILLER

Przekład

Andrzej Syrzycki

Anna Hikiert

Redakcja stylistyczna

Magdalena Stachowicz

Korekta

Jolanta Gomółka

Elżbieta Steglińska

Projekt graficzny okładki

David Stevenson

Ilustracja na okładce

Skład

Wydawnictwo AMBER

Jacek Grzechulski

Druk

Wojskowa Drukarnia w Łodzi Sp. z o.o.

Tytuł oryginału

Star Wars: Clone Wars Gambit: Siege

Published by Random House Publishing Group

Used Under Authorization.

For the Polish translation

ISBN 978-83-241-3834-0

Warszawa 2010. Wydanie I

Wydawnictwo AMBER Sp. z o.o.

02-952 Warszawa, ul. Wiertnicza 63

tel. 22620 40 13, 22620 81 62

www.wydawnictwoamber.pl

Ten świat się kręci dzięki opowieściom.

Wszystkim, którzy kiedykolwiek polubili jakąś opowieść.

BOHATEROWIE POWIEŚCI

Ahsoka Tano - padawanka Jedi (Togrutanka)

Anakin Skywalker - Rycerz Jedi (mężczyzna)

Bail Organa - senator z Alderaanu (mężczyzna)

Bent’ena Fhernan - badaczka (kobieta)

Greti - dziewczynka (Lanteebanka)

Lok Durd - generał Separatystów (Neimoidianin)

Obi-Wan Kenobi - Rycerz Jedi (mężczyzna)

Padmé Amidala - senator z Naboo (kobieta)

Palpatine - Wielki Kanclerz Republiki (mężczyzna)

Rikkard - przywódca górników (Lanteebanin)

Taria Damsin - Mistrzyni Jedi (kobieta)

Tryn Netzl - biochemik (mężczyzna)

Yoda - Wielki Mistrz Zakonu Jedi (przedstawiciel rasy niehumanoidalnej, płci męskiej)

ROZDZIAŁ 1

Anakin nie mógł w to uwierzyć.

Od rozpaczliwej ucieczki przed armią robotów Loka Durda upłynęło więcej niż ponad trzy

standardowe godziny - prawdę mówiąc, niemal cztery - a oni wciąż jeszcze lecieli, zamiast się

roztrzaskać. Jaka szkoda, że Obi-Wan się zdrzemnął... Anakin czuł, że należy mu się zasłużona

pochwała. Problem w tym, że zamiast włączyć się do walki, jakieś dwie godziny wcześniej Obi-

Wan pogrążył się we śnie. W padającym z konsolety pojazdu naziemnego słabym blasku jego

mentor wyglądał na zmęczonego i zrezygnowanego. Ostatnia bitwa na terenie placówki

Separatystów wyczerpała wszystkie zasoby jego sił. Jak to dobrze, że to ja jestem Wybrańcem,

inaczej moglibyśmy mieć kłopoty, pomyślał młodszy Jedi.

No cóż, przynajmniej większe niż do tej pory. Anakin jeszcze raz rzucił okiem na

wyświetlacz wskaźnika rezerwy cennej energii ich porwanego pojazdu naziemnego i poddał się

zwątpieniu. Jeżeli będą mieć szczęście... Cóż, pozostało im energii najwyżej na godzinę lotu. A

później...

Otaczała ich czarna, gęsta lanteebańska noc. Dla zaoszczędzenia resztek energii - i ukrycia

się przed wścibskimi oczami - Anakin nie włączył reflektorów pojazdu. Musiał teraz polegać na

swoich instynktach i na Mocy. Na razie z powodzeniem; Obi-Wan zamierzał się oddalić możliwie

najbardziej od miasta, zanim przestaną korzystać z prowizorycznego wehikułu, a Anakin uznał tę

strategię za rozsądną. Właśnie to w tej chwili robili. Miasto zostawało coraz dalej za nimi, a on

wytężał zmęczone zmysły, starając się ocenić, w którym kierunku najlepiej lecieć. Muszą znaleźć

względnie bezpieczne miejsce na planecie, która stała się nagle, bez ostrzeżenia, wybitnie wrogo

nastawionym miejscem.

Bent’ena, pomyślał Anakin.

Zdrada porwanej badaczki była tylko jeszcze jedną niepomyślną okolicznością, ale

doskwierała im nie mniej niż pozostałe. Przynajmniej tak to widział młodszy Jedi, chociaż w

rzeczywistości było inaczej. Ta zdrada dokuczała mu bardziej niż wszystkie pozostałe kłopoty

razem wzięte.

Bant’eno, jak mogłaś to zrobić? - pomyślał Anakin. Obdarzyłem cię zaufaniem.

Próbowałem cię ocalić.

Skulony na fotelu pasażera Obi-Wan się poruszył.

- Daj spokój - wymruczał niewyraźnie. - Co się stało, Anakinie, to się nie odstanie. Lepiej

powiedz, jak się sprawdzają twoje modyfikacje silnika.

- Wciąż jeszcze lecimy - odparł Anakin.

- Co prawda, to prawda - przyznał Kenobi. - I za to jestem ci szczerze wdzięczny. Chyba

jednak słyszę niepokojące odgłosy z głównego zaworu chłodziwa.

Niech to zaraza, pomyślał Anakin. Że też Obi-Wan musiał zwrócić na to uwagę.

- Wszystko w porządku - powiedział. - Zawór wytrzyma.

- Jeżeli tak mówisz... - Kenobi zmełł w ustach przekleństwo i usiadł prosto. - Gdzie

jesteśmy? - zapytał.

Anakin westchnął.

- Żartujesz, prawda?

- Nie, raczej nie - odparł starszy Jedi i stłumił ziewnięcie. - Jak długo spałem?

- Przecież wiesz - odparł ostrożnie Anakin. - Wcale nie tak długo.

- Anakinie! - Obi-Wan spiorunował go spojrzeniem. - Nie jestem zniedołężniałym starcem.

Oho, śliski grunt.

- Nie twierdzę, że jesteś - odparł drugi Jedi. - Rex twierdzi jednak, że mądry żołnierz je i śpi

zawsze, kiedy ma okazję. Jeżeli chcesz się z kimś pokłócić, to pokłóć się z nim. Ja tylko słucham

jego rad.

- No cóż, dla odmiany możesz posłuchać mojej rady - warknął Obi-Wan. - Już dwukrotnie

podczas tej wyprawy ty czuwałeś, kiedy ja spałem. Jeżeli zrobisz to trzeci raz, wyciągnę

konsekwencje.

Konsekwencje czy nie, Anakin zamierzał robić to tyle razy, ile będzie musiał... Dla świętego

spokoju pokiwał jednak głową.

- Jak sobie życzysz - powiedział.

W nagrodę starszy Jedi obrzucił go ostrym spojrzeniem... ale zdążył się już do nich

przyzwyczaić.

Obi-Wan przeczesał palcami włosy.

- Ile wiosek minęliśmy po drodze? - zapytał.

- Odkąd zasnąłeś? - upewnił się młodszy Jedi. - Dwie. Nie wyczułem w nich niczego

dobrego, więc leciałem dalej.

- To dobrze - pochwalił Obi-Wan. - Pozwól, żeby kierowały tobą uczucia, Anakinie, a nie

zboczysz zanadto z obranej drogi. - Stłumił kolejne ziewnięcie. - Obawiam się jednak, że niedługo

okoliczności zmuszą nas do podjęcia jakiejś decyzji. Nie chciałem, żeby zabrzmiało to jak żart.

- Masz rację - odparł Anakin i postukał palcem w wyświetlacz wskaźnika poziomu energii. -

Za chwilę się skończy. Jak długo jeszcze mamy liczyć tylko na szczęście?

- Dopóki nie usłyszymy, jak błaga nas o litość - odparł Kenobi i zmarszczył brwi. - Wiem,

że odlecieliśmy całkiem daleko od Lantibba City, ale w obecnej sytuacji nie istnieje pojęcie „zbyt

daleko”.

Prawdę mówiąc, zaczynam się nad tym zastanawiać, pomyślał Anakin.

- No, nie wiem - zaczął. - I tak od statku dzieli nas duża odległość, zakładając, że wciąż

jeszcze stoi tam, gdzie go zostawiliśmy, i że nie skonfiskował go żaden przedstawiciel portu

kosmicznego. Może powinniśmy pomyśleć o...

- Myślę o tym - dokończył rozdrażnionym tonem Obi-Wan. - A teraz przez chwilę bądź

cicho. Chciałbym wyczuć, kto i co znajduje się przed nami.

Chociaż wyczerpany, Obi-Wan posłużył się Mocą jak chirurg laserowym skalpelem.

Zgrabnie i czysto przeciął nią ciemności przed pojazdem.

- Mam - mruknął w końcu. - Wyczuwasz to?

Anakin pokiwał głową.

- To największa osada, jaką do tej pory mijaliśmy - powiedział.

- Powinno tu być bezpiecznie - stwierdził Obi-Wan, otwierając oczy. - Nie wyczuwam

bezpośredniego zagrożenia wokół tego miejsca, a ty?

Anakin już kierował naziemny, a właściwie repulsorowy pojazd w stronę odległej wioski.

- Ja też nie - przyznał.

Tym razem - czyżby to był znak? - urządzenia pojazdu zareagowały ospale, jakby w ogóle

nie chciały zmienić kierunku lotu. Bez ostrzeżenia pojazd skręcił, a później zanurkował. Klnąc pod

nosem, Anakin odzyskał jednak szybko panowanie nad sterami.

- Niech to szlag - mruknął Obi-Wan, spoglądając na wyświetlacz wskaźnika rezerwy

energii. - Jesteś pewny, że ten miernik pokazuje dokładnie, Anakinie?

Zgrzytając zębami i walcząc z bólem mięśni rąk, młodszy Jedi starał się utrzymać

repulsorowy pojazd na równym poziomie.

- To zależy, co rozumiesz pod pojęciami „dokładnie” i „pewny” - powiedział.

Ich pojazd znów zanurkował i zboczył z kursu, tym razem tak raptownie, że poczuli

mdłości. Z trudem przedzierał się przez ciemności nocy. Obi-Wan chwycił klamkę drzwi od strony

pasażera.

- Czy właśnie teraz zaczniemy spadać, zamiast lecieć dalej? - zapytał.

Anakin nie miał wyjścia.

- Ta-a, chyba tak - mruknął niechętnie.

Miller Karen - Wojny klonów 05 - Gambit 2 - Oblężenie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: