Colin Forbes - Cykl-Tweed 18 - Nosorożec.pdf - Colin Forbes - hazet1954

Ianowi S. Chapmanowi

Prolog

Pierwsze dziwne zdarzenie nastąpiło wtedy, gdy Bob Newman,

korespondent zagraniczny, pojawił się na Heathrow, aby spotkać się z

amerykańskim gościem. Załatwił formalności, pokazując legitymację

SIS. Stanął przy karuzeli bagażowej i jeszcze raz przyjrzał się

fotografii przysłanej z Waszyngtonu. Na odwrocie podany był rysopis.

Metr osiemdziesiąt wzrostu, osiemdziesiąt sześć kilo wagi, bez

zarostu, trzydzieści pięć lat. Newman dostrzegł Marka Wendovera w

tłumie podróżnych czekających na bagaże. Stanął za nim i położył mu

rękę na ramieniu.

- Witam, panie Wendover...

Amerykanin, zbudowany niczym futbolista, zareagował w zgoła

nieoczekiwany sposób. Błyskawicznie odwrócił się, jego ręce zastygły

w pozycji do ciosu karate. Newman pośpiesznie przemówił:

- Jestem Bob Newman, przyjechałem po pana. Nie został pan

uprzedzony? Wysłaliśmy wiadomość.

- Miło mi pana poznać. Dziękuję za przybycie. Mogę mówić ci po

imieniu?

- Oczywiście.

- Jestem Mark. Przepraszam, jeśli cię wystraszyłem. Nie spałem od

ponad dwudziestu godzin.

- Lepiej patrz na karuzelę.

- Masz rację. O, jest mój bagaż.

Wsiedli do samochodu i ruszyli w stronę Londynu. Jeśli ja cię

przestraszyłem, pomyślał Newman, ty nie byłeś ani trochę gorszy.

- Mało brakowało, a zaatakowałbyś mnie. Dlaczego? - zapytał.

- Nie byłem pewien czego się spodziewać. Cord Dillon, zastępca

dyrektora CIA, ogromnie się śpieszył i niewiele zdążył o tobie

powiedzieć. Przez pięć lat pracowałem w CIA. Było w porządku, ale

jak na mój gust zbyt dużo papierkowej roboty. Pracowałem również w

terenie - dodał szybko Mark. - Kiedyś w Denver zastrzeliłem

sabotażystę. Opuściłem CIA - Firmę, jak mówią ci o najdłuższym

stażu - i założyłem prywatną agencję detektywistyczną. Idzie mi

całkiem nieźle, zatrudniam dwudziestu pracowników. - Spojrzał na

Newmana i wyszczerzył zęby, ale uśmiech kłócił się z wyrazem

zimnych niebieskich oczu. - Ale nie dlatego tu jestem.

- Przypuszczam, że zjawiłeś się, bo masz informacje dotyczące

samobójstwa Jasona Schulza, głównego asystenta sekretarza stanu.

- Zgadza się, tylko że to nie było samobójstwo - odparł Wendover. -

To było morderstwo popełnione z zimną krwią, w dyletancki sposób

upozorowane na samobójstwo.

Dlaczego, pomyślał Newman, nie czuję się swobodnie z tym facetem?

i dlaczego on jest zdenerwowany? Zatrzymał samochód na światłach i

spojrzał na pasażera.

Wendover miał jasne, bardzo krótkie włosy, przystojną silną twarz w

typie, który przemawia do wyobraźni wielu kobiet. Miał złamany nos,

ale ten defekt tylko podkreślał jego męską urodę. Szerokie usta

zdradzały zdecydowanie, a zarys szczęki sugerował wewnętrzną siłę.

- Skoro to wygląda na amatorską robotę, dlaczego zaczęto mówić o

samobójstwie?

- To tajemnicza sprawa. FBI zostało od niej odsunięte. Szef Biura jest

wściekły - i zaintrygowany. Oficjalna wersja głosi, że Schulz pojechał

do parku w Waszyngtonie, zaszył się w kępie drzew, oparł o pień,

wyciągnął pistolet i odstrzelił sobie pół głowy. Był bardzo ważną

osobistością w Departamencie Stanu.

- Co jest nie w porządku z takim założeniem? - Newman ruszył, gdy

zmieniły się światła.

- Po pierwsze, żona Jasona przysięga, że jej mąż nigdy nie miał

pistoletu. Broń, Smith & Wesson, miała spiłowany numer seryjny, nie

można więc wytropić jej pochodzenia. Po drugie, gdy go znaleziono,

siedział skulony pod drzewem z pistoletem w dłoni. Sęk w tym, że

palce obejmowały chwyt w niewłaściwy sposób. Zupełnie tak, jakby

ktoś ułożył je już po strzale. I po trzecie, w parku nie ma śladów jego

samochodu. Wóz odnaleziono w zwykłym miejscu, w podziemnym

garażu.

- Do licha, kto wobec tego odwołał FBI?

- Nie wiemy. To bardzo tajemnicze.

- Zarezerwowaliśmy ci pokój w „Ritzu”. Jeśli nie masz nic przeciwko,

zadzwonię później i zabiorę cię na kolację. O siódmej nie będzie za

wcześnie?

- Wystarczy, jak będę miał trochę czasu na prysznic.

Rozmawiali, dopóki Newman nie zajechał przed hotel „Ritz”.

Wendover, wyjmując swój bagaż, odwrócił się do niego.

- Jason Schulz zmarł pięć dni temu. Przypuszczam, że Cord przysłał

mnie tutaj, ponieważ Tweed jest czymś zaniepokojony. Mam rację?

- Pogadamy o tym przy kolacji.

Obserwował Wendovera, który, choć objuczony ciężką torbą, wbiegał

po schodach jak dziesięciolatek.

Colin Forbes - Cykl-Tweed 18 - Nosorożec.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: