test 4.doc

(44 KB) Pobierz
TEST 4_III

TEST 4_III

 

1. U 50-letniego mężczyzny wystąpił krwiomocz. W badaniu moczu brak białka i glukozy. W badaniu cytologicznym osadu moczu obecne są atypowe komórki urotelialne. W badaniu cystoskopowym brak zmian w błonie śluzowej pęcherza. Pacjent pali 60 papierosów dziennie. Najbardziej prawdopodobne jest rozpoznanie:

A. adenocarcinoma prostatae

B. carcinoma urotheliale pelvis renalis

C. nephritis interstitialis acuta

D. glomerulosclerosis nodularis

E. carcinoma planoepitheliale prostatae

 

 

2. Która z poniżej wymienionych cech NIE jest charakterystyczna dla raka nerki:

A. tendencja do naciekania ścian naczyń

B. komórki nowotworowe mogą wydzielać erytropoetynę

C. testem diagnostycznym dla wykrywania raka brodawkowatego (chromofilnego) nerki jest obecność cytokeratyny 7

D. obecność licznych mikropęcherzyków otaczających jądra komórkowe jest typowa dla raka jasnokomórkowego (konwencjonalnego) nerki

E. występuje zwykle w 6-7 dekadzie życia

 

3. U 77-letniego mężczyzny w badaniu per rectum stwierdzono powiększoną, guzkowatą prostatę. W badaniach laboratoryjnych poziom PSA nie jest podwyższony (5 ng/mL). W biopsji prostaty widoczne są rozrosty wewnątrzprzewodowe (prostatic intraepithelial neoplasia - PIN). Najlepszym sposobem postępowania będzie:

A. radykalna prostatektomia

B. wielolekowa chemioterapia

C. TUR - przezcewkowa resekcja prostaty (ang. transurethral prostate resection)

D. monitorowanie poziomu PSA

E. brak jakichkolwiek działań

 

4. U 31-letniego mężczyzny wykryto powiększenie prawego jądra, w badaniu USG okazało się, że guz ma 5 cm wielkości. W materiale pooperacyjnym guz był miękki, czerwonawy i brązowy. W badaniu mikroskopowym obecne były wyłącznie sznury i wyspy prymitywnych komórek z powiększonymi jądrami komórkowymi. Najbardziej prawdopodobne jest rozpoznanie:

A. choriocarcinoma

B. carcinoma embryonale

C. seminoma

D. guz z komórek Leydiga

E. carcinoma planoepitheliale

 

 

 

 

 

 

 

 

5. U 72-letniego mężczyzny od dłuższego czasu występują trudności z oddawaniem moczu (częste oddawanie moczu, także w nocy, kłopoty z rozpoczęciem oddawania moczu). W badaniu palpacyjnym prostata jest powiększona, guzkowata, a w badaniach laboratoryjnych poziom PSA (prostate specific antygen) jest w normie (5 ng/mL). W badaniu mikroskopowym należy spodziewać się:

A. adenocarcinoma microglandulare prostatae

B. inflammatio acuta

C. obecności licznych zawałów

D. hyperplasia nodularis benigna (adenomyomatosa) prostatae

E. inflammatio granulomatosa

 

6. U 30-letniego mężczyzny wykryto powiększenie lewego jądra (miał uczucie „ciężkości” worka mosznowego przez ostatnich 6 miesięcy), w badaniu USG okazało się, że guz ma 4 cm wielkości. Wykryto także powiększony węzeł chłonny pachwinowy. W badaniu laboratoryjnym nie stwierdzono wzrostu poziomu HCG i α-fetoproteiny w surowicy krwi. W materiale pooperacyjnym guz był twardy, zrazikowaty, jasnobrązowy, bez ognisk martwicy i wylewów krwi. Zastosowano radioterapię. Rozpoznasz:

A. choriocarcinoma

B. carcinoma embryonale

C. seminoma

D. tumor sinus endodermalis

E. teratoma

 

7. Które z poniższych stwierdzeń NIE dotyczy raka prostaty:

A. istnieje dobra korelacja między stopniem wg Gleasona a rokowaniem

B. przerzuty najczęściej lokalizują się w kościach kręgosłupa

C. większość to raki płaskonabłonkowe

D. węzły chłonne zasłonowe są zwykle jako pierwsze zajęte przez przerzuty

E. poziom PSA i badanie prostaty per rectum należą do metod badania przesiewowego

 

8. Badanie mikroskopowe guza jądra 35-letniego mężczyzny, u którego wykryto przerzuty do węzłów chłonnych i zastosowano leczenie operacyjne i radioterapię (bez późniejszej wznowy procesu nowotworowego) ujawni najprawdopodobniej: 

A. choriocarcinoma

B. carcinoma embryonale

C. seminoma

D. tumor sinus endodermalis

E. teratoma

 

9. W badaniu per rectum 70-letniego mężczyzny stwierdzono wyczuwalny, twardy guzek w obrębie gruczołu krokowego. Wykonano biopsję gruboigłową guzka, w której obecne były małe, stłoczone cewki, leżące miejscami bez zrębu, o jednej warstwie komórek. Rozpoznasz:

A. adenocarcinoma microglandulare prostatae

B. inflammatio chronica

C. świeży zawał

D. hyperplasia nodularis benigna (adenomyomatosa) prostatae

E. carcinoma urotheliale metastaticum

 

 

10. Mężczyzna w wieku 71 lat ma coraz większe kłopoty z oddawaniem moczu. W badaniu per rectum prostata jest powiększona, natomiast poziom PSA jest w normie (wynosi 4 ng/mL, tyle samo ile rok wcześniej). Które z poniższych stwierdzeń najlepiej charakteryzuje jego chorobę prostaty?

A. jest to choroba, która występuje rzadko u mężczyzn w starszym wieku

B. wyjątkowo rzadko zdarza się zablokowanie odpływu moczu

C. wcześniejsze zakażenie rzeżączką jest przyczyną tej choroby

D. zajęty jest głównie obszar okołocewkowy prostaty (część centralna)

E. konieczne jest natychmiastowe wykonanie biopsji gruboigłowej prostaty

 

11. U 32-letniego mężczyzny wystapiły objawy niewydolności oddechowej, okazało się, że ich przyczyną były przerzuty guza prawego jądra wielkości 2 cm. Poziom α-fetoproteiny nie był podwyższony, natomiast stwierdzono wzrost poziomu HCG. Makroskopowo stwierdzono liczne ogniska wylewów krwi. Mikroskopowo widoczne były pola prymitywnych komórek oraz liczne nowotworowe komórki olbrzymie wielojądrzaste. Rozpoznasz:

A. choriocarcinoma

B. carcinoma embryonale

C. seminoma

D. tumor sinus endodermalis

E. lymphoma

 

12. Do powikłań łagodnego rozrostu prostaty należą niżej wymienione sytuacje kliniczne, z wyjątkiem:

A. przewlekła niewydolność nerek

B. zawał prostaty

C. zakażenia układu moczowego

D. nocne oddawanie moczu

E. adenocarcinoma  prostatae

 

13. U 35-letniego mężczyzny stwierdzono wzrost poziomu α-fetoproteiny:

A. choriocarcinoma

B. carcinoma embryonale

C. seminoma

D. tumor sinus endodermalis

E. guz z komórek Sertoli’ego

 

14. Gwałtownie rosnącym, agresywnym guzem jądra, występującym u chłopców i młodych mężczyzn, w którym obecne są ciałka Schillera-Duvala jest:

A. seminoma

B. teratoma immaturum

C. carcinoma embryonale

D. tumor sinus endodermalis

E. teratoma maturum

 

15. Najczęstszym miejscem przerzutów w przebiegu adenocarcinoma prostatae jest:

A. odcinek lędźwiowy kręgosłupa

B. dalsza część kości udowej

C. czaszka

D. odcinek piersiowy kręgosłupa

E. żebra

Zgłoś jeśli naruszono regulamin