Child, Lee Płonące Echo.pdf

Child Lee

PŁONĄCE ECHO

2000

Poprawił:

Nic nie pali równie

bezlitośnie jak słońce

w zachodnim Teksasie,

chyba, że śmiertelna

nienawiść.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Obserwatorów było trzech, dwóch mężczyzn i chłopiec. Nie ko-

rzystali z lornetki, ale z teleskopu. Chodziło o odległość. Od celu dzieli-

ło ich półtora kilometra, tak ukształtowany był teren. Schowali się w

najbliższej bezpiecznej kryjówce. Krajobraz był nizinny, lekko pofalo-

wany, trawę, skały i ziemię słońce wypaliło na kolor khaki. Schronili

się w rozległym zagłębieniu, spalonym na popiół rowie, który powstał

w innym klimacie przed milionami lat, za czasów deszczy, paproci i

wartkich rzek.

Mężczyźni leżeli na brzuchach w kurzu, poranne słońce prażyło

w plecy, nie odejmowali teleskopów od oczu. Chłopak wiercił się na

kolanach, to sięgając po wodę z turystycznej lodówki, to zapisując coś

w notesie. Przed świtem przybyli tu z daleka zakurzonym pick-upem, z

pustkowia na zachodzie. Zarzucili brudny brezent na samochód i po-

deszli na skraj rowu, w chwili, gdy słońce zaczęło się wyłaniać zza

czerwonego domu półtora kilometra dalej. Był piątek, spędzali tu już

piąty poranek z rzędu, niewiele odzywali się do siebie.

- Godzina? - spytał jeden z mężczyzn nosowym głosem.

Chłopak spojrzał na zegarek i odpowiedział:

- Szósta pięćdziesiąt.

- Zapala światło w kuchni.

Chłopak zapisał. „6.50. Zapala światło w kuchni”.

- Sama? - spytał.

- Jak zwykle - odparł drugi mężczyzna, mrużąc oczy.

„Służąca szykuje śniadanie, zanotował chłopak. Cel nadal w łóżku”.

Słońce wznosiło się na niebie centymetr po centymetrze. Dopiero siód-

ma rano, a już było upalnie. Przed ósmą zrobi się skwar. Przed dziewią-

tą żar będzie się lał z nieba, wyciskając z ludzi siódme poty. A oni mieli

tu spędzić caluteńki dzień aż do zmierzchu, kiedy w końcu będą mogli

wymknąć się niepostrzeżenie.

- Odsłaniają się zasłony w sypialni - powiedział drugi mężczy-

zna. - Wstała.

Chłopak zapisał: „7.04. Odsłaniają się zasłony w sypialni”. Z

oddali usłyszeli, jak włącza się pompa.

- Bierze prysznic - rzekł mężczyzna.

Chłopak zanotował: „7.06. Cel bierze prysznic”.

Mężczyźni dali chwilę odpocząć oczom. I tak się nic nie wyda-

rzy w czasie kąpieli.

Pompa wyłączyła się po sześciu minutach. Chłopiec zaraz zapi-

sał: „7.12. Cel wychodzi spod prysznica; 7.15, prawdopodobnie ubiera

się; 7.20, prawdopodobnie schodzi na dół i je śniadanie”.

- Zaczekajcie - powiedział mężczyzna. - Stawiam jeden do,

dziesięciu, że wyjdzie z domu i pójdzie do stajni.

Nikt nie zamierzał się zakładać, bo do tej pory cztery razy na

cztery to właśnie zrobiła, a obserwatorom płaci się głównie za dostrzega

nie prawidłowości.

Wyszła w niebieskiej bawełnianej kraciastej sukience, która się-

gała jej do kolan i odsłaniała gołe ramiona. Włosy miała związane z

tyłu głowy Wciąż były mokre po kąpieli.

Chłopiec zapisał: „7.29. Cel w stajni”.

- Nadjeżdża jej autobus - zauważył mężczyzna po prawej. W

odległości wielu kilometrów na południe drogę spowijały tumany ku-

rzu.

Chłopak zanotował: „7.32. Cel wychodzi ze stajni”.

- Pokojówka stanęła w drzwiach - powiedział mężczyzna po

prawej. Cel zatrzymał się przy kuchennych drzwiach i wziął od służącej

pudełko z lunchem. Był to plastikowy niebieski pojemnik z postacią z

kreskówki na jednym z boków. Przystanęła na chwilę. Jej skóra była

zaróżowiona i wilgotna od upału. Nachyliła się, żeby podciągnąć skar-

petki i wyszła przez bramę na pobocze drogi. Autobus szkolny zwolnił i

przystanął, drzwi się otworzyły, obserwatorzy wyraźnie usłyszeli ich

stuk, który na chwilę zagłuszył warkot silnika na wolnym biegu. Cel

położył pudełko z lunchem na stopniu, chwycił się lśniących poręczy i

wspiął do środka. Drzwi się zamknęły i obserwatorzy ujrzeli, jak jej

blond główka kiwa się w oknie. Po chwili autobus odjechał. Chłopak

zanotował: „7.36. Cel w autobusie do szkoły”.

Zamknął notatnik, a obserwatorzy opuścili teleskopy.

Siódma trzydzieści osiem. Piątkowy ranek.

O SIÓDMEJ trzydzieści dziewięć, prawie pięćset kilometrów na

północny wschód, Jack Reacher opuszczał motelowy pokój przez okno.

Jeszcze przed minutą był w łazience i mył zęby. A minutę wcześniej

otworzył drzwi, żeby sprawdzić temperaturę o poranku. Zostawił drzwi

otwarte. W łazience znajdowało się zamocowane na wysięgniku luster-

ko do golenia. Całkiem przypadkiem kątem oka dostrzegł w lusterku

czterech mężczyzn wysiadających z wozu policyjnego i zdążających do

biura motelu. Łut szczęścia, jasne, ale do faceta tak czujnego, jak Jack

Reacher, szczęście uśmiecha się częściej niż przeciętnie.

Na wozie widniał napis: POLICJA MIEJSKA, poniżej fantazyj-

ny emblemat, a pod nim: LUBBOCK, TEKSAS. Wszyscy czterej

odziani w mundury, mieli pistolety, pałki oraz kajdanki. Trzech widział

pierwszy raz, ale czwarty wydał mu się znajomy - wysoki grubas z wy-

żelowaną blond czupryną nad nalaną, czerwoną twarzą. Nalana, czer-

wona twarz była częściowo zasłonięta przez aluminiową szynę, pieczo-

łowicie przylepioną plastrem do rozkwaszonego nosa. Prawa ręka po-

dobnie opatrzona, z szyną oraz bandażami chroniącymi złamany palec.

Jeszcze poprzedniej nocy facet był cały i zdrowy. Reacher nie

miał zielonego pojęcia, że jest gliniarzem. Wyglądał na barowego roz-

rabiakę. Reachera przyciągnęła do baru muzyka, ale zespół okazał się

kiepski, więc siadł jak najdalej od niego, na barowym stołku, i oglądał

rozgrywki futbolu amerykańskiego, wciśnięty obok grubasa. Kiedy

znudził go sport, obrócił się i rozejrzał po sali.

Grubas wcinał ociekające tłuszczem skrzydełka kurczaka.

Tłuszcz skapywał mu z brody i palców na koszulę. Wedle barowej ety-

kiety, nie należy się gapić na taki widok, a sąsiad przyłapał na sobie

wzrok Reachera.

- Na mnie się gapisz? - burknął.

- Nie - odparł Reacher.

- Lepiej pilnuj własnego nosa, chłoptasiu.

Reacher odwrócił się do niego. Nie szukał wcale zaczepki,

chciał tylko sprawdzić, z kim ma do czynienia. Ponieważ życie nas nie-

ustannie zaskakuje, wiedział, że pewnego dnia stanie oko w oko z face-

tem równym sobie. Kiedy jednak spostrzegł, że jeszcze nie nadszedł ten

dzień, po prostu się uśmiechnął.

Facet dźgnął go paluchem.

- Mówiłem ci, żebyś się na mnie nie gapił - warknął i znów go

dźgnął. Palec jak serdelek ociekał tłuszczem. Na koszuli Reachera po

jawiła się wyraźna plama.

- Przestań - ostrzegł go Reacher. Facet dźgnął ponownie.

- Bo co?

Reacher spojrzał w dół. Teraz miał już dwie plamy.

- Głuchy jesteś? Mówię, żebyś przestał.

- Chcesz mi przeszkodzić?

- Nie - odparł Reacher. - Po prostu trzymaj ręce z dala ode mnie.

Grubas uśmiechnął się.

- Jesteś wrednym śmieciem.

- Mów co chcesz - powiedział Reacher. - Tylko mnie nie tykaj.

- Bo co? Co mi zrobisz?

- Jeśli dotkniesz mnie choćby jeszcze raz, to przekonasz się na

własnej skórze.

Rzecz jasna, facet dźgnął go ponownie. Reacher złapał go za pa-

luch i wyłamał w stawie. Ponieważ był już nieźle wkurzony, nachylił

się i uderzył go bykiem prosto w głowę. Cios był gładki i dokładny.

Grubas obalił się na podłogę, a Reacher przewrócił go na plecy,

pchnąwszy jego cielsko podeszwą. Trącił go czubkiem buta pod brodę,

by odchylić głowę, a tym samym udrożnić drogi oddechowe. Ratowni-

cy nazywają to pozycją bezpieczną. Dzięki niej osoba nieprzytomna się

nie zadławi.

Nie śpiesząc się, Reacher zapłacił za siebie, wrócił na piechotę

do motelu i nie myślał o grubasie aż do chwili, gdy ujrzał go w łazien-

kowym lusterku ubranego w mundur. Zaczął gorączkowe myśleć. Co

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: