Culler roz 4 Język, znaczenie i interpretacja oprac.doc

Rozdział 4 –Język, znaczenie i interpretacja

-literatura zwraca szczegolna uwaga na język, język jest pewnym systemem opozycji-tak twierdził Ferdynand de Saussure, cecha znaku językowego jest bycie tym, czym nie sa inne znaki, wg saussure język jest systemem znaków ,przy czym najważniejsze jest to, ze znaki językowe maja charakter arbitralny(należy to rozumieć dwojako-po pierwsze znak jest połączeniem pewnej formy zmysłowej i znaczenia, związek miedzy forma a znaczeniem jest wynikiem konwencji, nie zaś naturalnego podobieństwa. Drugi aspekt arbitralności znaku: zarówno forma jak i znaczenie same są elementami wyodrębnianymi dzięki pewnej konwencji-na płaszczyźnie dźwięku lub na płaszczyźnie pojęciowej [„czy” i „trzy” polszczyzna odrożnia na płaszczyźnie dźwiękowej; na płaszczyźnie pojęciowej „krzesło” i „stołek”])

-związek miedzy językiem a myślą- na jednym biegunie mamy do czynienia ze zdroworozsądkowy poglądem, ze język po prostu nazywa myśli istniejące od niego niezależnie, pozwala wyrazić myśli uprzednie wobec języka,na drugim biegunie mamy hipoteze sapira-whorfa mówiacą o tym, ze język jakim mówimy, determinuje nasze myślenie

-zadaniem językoznawstwa jest opisanie struktur danego języka, dzięki czemu można objaśniać powszechnie dostrzegane różnice znaczenia dwu zdań

-mamy trzy rodzaje znaczenia: znaczenie słowa, wypowiedzi i tekstu. Znaczenia słowa składają się na znaczenie wypowiedzi, która jest aktem dokonywanym przez mówiącego

-rozważania nad znaczeniem musza wiązać się z analiza przeciwstawień lub różnic

-w literaturoznawstwie mamy poetyke i hermeneutyke- poetyka obiera za punkt wyjścia powszechnie dostrzegane znaczenia bądź efekty i bada w jaki sposób je osiągnięto, hermeneutyka natomiast zaczyna od tekstow pytając o ich znaczenie i próbując tym samym znaleźć nowe, trafniejsze interpretacje. Hermeneutyczne modele interpretacji wywodza się z prawodawstwa i religii, gdzie ludzie starają się dociec znaczenia aktu prawnego bądź tekstu religijnego po to, by obrać własciwą drogę postępowania. Większość współczesnych krytyków wybrała metodę druga traktując interpretacje poszczególnych dziel jako cel ostateczny badań literackich. W rzeczywistości krytyka literacka wykorzystuje zarówno poetykę jak i hermeneutykę, badając w jaki sposób osiągnięto określony efekt albo dlaczego zakończenie danego dzieła wydaje się właściwe