Pełne zatrudnienie.docx

Pełne zatrudnienie

“Poświęcone pamięci robotników, rozstrzelanych w demonstracjach majowych w 1886 roku w Chicago, USA”

Pełne zatrudnienie (anyfiles)

Pełne zatrudnienie (dailymotion)

W ciągu ostatniego półtorawiecza historii ludzka energochłonność i efektywność produkcji wrosła o rzędy wielkości, podczas gdy populacja Ziemi zaledwie o siedem razy. Tak jak istotne zmiany w sferze techniki i technologii wywołane są przejściem od wykorzystania w produkcji głównie siły mięśni człowieka i zwierząt z wykorzystaniem technogennych energii, tak i również skokowy postęp naukowy i technologiczny podlega tym zmianom. Dlaczego zatem w warunkach dynamicznego wzrostu efektywności produkcji nie zmniejsza się czas pracy?

Większość ludzi pracuje całymi dniami, po to żeby przeżyć,
a jeśli pozostanie im odrobina wolności, to do tego stopnia
 boją się jej, że szukają jakim tu sposobem od niej uciec.
Johann Goethe,  “Cierpienia młodego Wertera”

Do tego, żeby “doprowadzić i w końcu” do statusu konsumpcyjnego, ludzie muszą pracować więcej i więcej. Dla rzeczowej odpowiedzi na to pytanie, konieczne będzie zrozumienie jakie wyzwania stoją przed ludzkością. Jeżeli to uogólnimy, w konsekwencji pojawią się dwa takie zadania:
Zadanie 1- zapewnienie warunków przeżycia i rozwoju biologicznego gatunku, tzn. zapewnienie możliwego do przyjęcia poziomu życia;
Zadanie 2 – uświadomienie i realizacja celów, dla których ludzkość umieszczono w biosferze planety.

Dla każdego człowieka oznacza to, że współdziałając zespołowo zapewnia sobie i swojej rodzinie wystarczającą ilość pożywienia, ubrania, mieszkań, domów i innych życiowo niezbędnych rzeczy. Kiedy te podstawowe potrzeby są zaspokojone, to człowiekowi powinno pozostać dość czasu i środków na wychowanie dzieci, samorozwój i ulepszenie społeczeństwa. Z doświadczenia życiowego wynika, że najefektywniejsza długość pracy nie powinna przekraczać 4 godzin. Jeżeli człowiekowi w sektorze przemysłowym praca zajmuje 12-15 godzin na dobę, jak to się dzieje teraz w Chinach – to tempo takiego życia wytrzymuje jedynie młodzież, w dodatku nie dłużej niż 2 lata. Według naukowców, przy poziomie rozwoju technologii, który osiągnięto do lat 60-tych XX wieku, do produkcji życiowo niezbędnych człowiekowi rzeczy długość roboczego dnia nie powinna przekraczać 1 godziny na dobę. Okazuje się, że Prochorow, zaproponował w 2011 roku zwiększenie tygodnia roboczego do 60 godzin, i tylko z pozoru realizował cele w odniesieniu do produkcji. W rzeczywistości są to cele jego gospodarzy i leżą poza sferą ekonomii. Jego gospodarze to zarządcy na poziomie globalnym, którym przyświeca inny cel – zachowanie monopolu na kierowanie w szerokim znaczeniu sprawami społecznymi. Żeby wyeliminować konkurencję w sferze zarządzania, zwykły człowiek nie powinien mieć czasu na samokształcenie i wychowanie dorastających pokoleń, co prowadzi do ukrytego niewolnictwa, które może on wyczuwać ale nie zawsze rozumie. Dlatego w powstałym systemie ekonomicznym większość pracuje na zaspokojenie potrzeb pasożytującej mniejszości – tak zwanej “elity”.

“Nikt nie jest tak bardzo zniewolony jak ktoś,
kto czuje się wolnym, podczas gdy
w rzeczywistości nim nie jest.”
Johann Wolfgang Goethe

Z punktu widzenia właścicieli niewolników, do tego aby człowiek był cały czas zajęty przetrwaniem a nie osiąganiem celów, dla których przyszedł na świat konieczne jest:
1. Nie skracać czasu pracy;
2. Nie dopuszczać do wzrostu siły nabywczej jednostki monetarnej;
3. Popierać w społeczeństwie budowę degradacyjno-pasożytniczych potrzeb po to, żeby utylizować wolny czas i twórczy potencjał ludzi;
4. W porę pozbywać się niechcianych i bezużytecznych elementów społeczeństwa.

Punkt 1. Nie skracać czasu pracy;

Na początku swojego rozwoju, ludzkość powinna wejść na poziom produkcji, który pozwoli nieprzerwaniezaspokajać życiowo ważne potrzeby większości ludzi. Gdy życiowo najważniejsze potrzeby są zaspokojone, zespołowa i indywidualna praca staje się środkiem do utrzymania osiągniętego poziomu życia, a uwalniający się czas i środki, ludzkość powinna skierować na osiąganie celów, które pojawią się na planecie Ziemi. Rzeczywistość jest taka, że organizatorzy bieżącego porządku świata sprawują kontrolę w oparciu o śledzenie tendencji pojawiających się w społeczeństwie: nie mają swojego wojska i rozbudowanego aparatu administracyjnego, za to są w posiadaniu metodologii poznania i zdolni są wniknąć w dowolną sferę ludzkiej działania. Te rodzaje ludzkiego działania, które pasują do ich koncepcji zarządzania wspierają, a resztę starają się stłumić. I w tym są jak sadownik: podlewają, podcinają, zaszczepiają drzewa owocowe. Rozpatrzymy teraz, jak na przestrzeni globalnego procesu historycznego, przejawiało się działanie tego “sadownika”, którego zadaniem jest zapewnienie pracy ludziom w pełnym wymiarze czasowym i tym samym nie dając im możliwości wypełnienia swojej misji na Ziemi.

Obecnie niektórzy naukowcy identyfikują trzy główne etapy rozwoju technologicznego społeczeństwa. Jeśli spojrzeć na nie przez pryzmat problemu pełnego zatrudnienia, to zamiast etapów rozwoju społeczeństwa można dostrzec etapy rozwoju systemu ukrytego niewolnictwa: W agrarnym społeczeństwie większość ludzi było zajęte pracą na roli, gdzie przy produkcji dominowało wykorzystanie siły mięśni ludzi i zwierząt. Spowodowanie pełnego zatrudnienia stało się możliwe poprzez wprowadzenie:
- Po pierwsze, nieefektywnej uprawy roli z wykorzystaniem wieloskibowego pługa w rezultacie czego plony spadały, a wzrost wyposażenia technicznego tylko zwiększył powierzchnię zasiewów, żeby wyżywić rosnącą populację;
- Po drugie hodowla bydła na skalę przemysłową w wielu gospodarstwach gwarantuje całodobowy i przez cały rok nawał pracy ponieważ cykl produkcyjny wynosi w nich średnio 6-12 miesięcy, a osobiste zarządzanie gospodarstwem wymaga codziennej pracy, bez możliwości pozostawienia gospodarstwa komuś innemu.

Nawet jeżeli mięso staje się jednym z rodzajów, typów odżywiania ludzkości, to poprzez potencjał zasobów i zużycie czasu ten typ odżywiania nie jest optymalny. Ale nauka i technika ewoluowały co doprowadzało do zwiększonej produkcji. Społeczeństwo zaczęło przechodzić z gospodarki naturalnej i barteru do produkcji towarowej i handlu. Do 19 wieku tempo wzrostu ludności było znacznie wyższe niż tempo wzrostu gruntów rolnych i zwierząt gospodarskich dlatego trzeba było przejść na nowy układ, który nazwano “industrializacją”.

W społeczeństwie industrialnym globalizator- “sadownik” postanowił utrzymać tendencję do tworzenia sztucznego środowiska zamieszkania – technosfery, gdzie rozwój techniki i liczebność ludności powinna być łatwo sterowana. Do kontroli rozprzestrzeniania się techniki i technologii zostały wymyślone historyczne Akademie Nauk i prawa autorskie, które mają monopol na dostęp do wiedzy. Żeby kontrolować liczebność ludności, większą jej część powinno się skoncentrować w ograniczonych obszarach, gdzie łatwo “przycinać kapustę” w czasie naturalnej degradacji z powodu życia w sztucznym środowisku. W ten sposób problem pełnej pracy osiągnięto kosztem nakierowania potencjału społeczeństwa uwolnionego od gospodarki rolnej, zapewniając działania w coraz bardziej złożonej technosferze. Kiedy w rezultacie rozwoju techniki i technologii, poziom produkcji wzrósł ponad poziom potrzeb, powstała potrzeba znalezienia sztucznych potrzeb człowieka i obniżenie zasobów i jakości technicznej produkcji, wprowadzając do produkcji system zamierzonej dezaktualizacji. Następnie społeczeństwo zostało wprowadzone na kolejny etap tzw.”rozwoju”.

Społeczeństwo postindustrialne.

Po tym, jak w niektórych uprzemysłowionych częściach świata, konsekwentnie działa wiele sieci: komunikacja, transport, sieć elektryczna i inne, jak również struktury świadczące usługi, o problemie zatrudnienia miejscowej ludności decyduje potrzeba utrzymania jej w stałej zdolności do pracy. Projekt Globalizacji może posuwać się dalej: większość przemysłu przenosi się do innych części planety, gdzie społeczeństwo jest na etapie agrarnym. Tak, na przykład, było z Japonią. Kiedy Japonia rozwijała infrastrukturę niezbędną do zapewnienia pełnego zatrudnienia miejscowej ludności, nadano jej status kraju “postindustrialnego”, i industrializację zaczęto eksportować do innych krajów Azji.

Widzimy że jakkolwiekby ludzkość nie doskonaliła technosfery, bez uwolnienia czasu na rozwój osobisty, człowiek skazany jest tylko na przeżycie, i na nie zrozumienie swojej misji na Ziemi. Zdając sobie sprawę z tego, Józef Stalin, pytany o warunki rozwoju kulturalnego społeczeństwa, w swojej pracy “Ekonomiczne problemy socjalizmu w ZSRR”, napisał: “Byłoby błędem sądzić, że można osiągnąć tak poważny rozwój kulturalny społeczeństwa, bez istotnych zmian w obecnej sytuacji pracy. Dlatego trzeba przede wszystkim skrócić dzień pracy przynajmniej do 6, a potem do 5 godzin. Jest to konieczne, aby zapewnić członkom społeczeństwa wystarczającą ilość wolnego czasu, niezbędnego dla otrzymania wszechstronnego wykształcenia.”

Ale na Zachodzie, pogrążonemu w ukrytym niewolnictwie, istniały różne podejścia: od strzelania do manifestacji amerykańskich robotników w maju 1886 żądających 8 godzinnego dnia pracy, do Johna Keynesa, rozważającego wolny czas dla “elity”: “Jak człowiek zamożny [Gesell] mógł poświęcić ostatnie dziesięciolecia swojego życia, dwóm najbardziej zachwycającym zajęciom, dostępnym dla tych, którzy nie powinni zarabiać na życie, – dziełom literackim i doświadczeniom w w rolnictwie.”

Punkt 2. Nie dopuszczać wzrostu siły nabywczej jednostki monetarnej;

Siła nabywcza pieniądza – to zdolność jednostki monetarnej do wymiany na określoną liczbę towarów. W związku z powyższym, siła nabywcza wynagrodzeń, emerytur lub świadczeń – to ilość towaru, którą może kupić poszczególny człowiek za ten dochód. Żeby utrzymać człowieka w stanie przetrwania, nie pozwalając osiągać celów dla których on żyje na Ziemi, we wszystkich typach społeczeństw, są mwykorzystywane dwa podstawowe typy mechanizmów:

Mechanizm 1. Bank Centralny.

Banki centralne stanowią zamknięty związek bankier-lichwiarz i są instrumentem ponadnarodowego rządzenia. Nie są pod kontrolą rządów krajów, w których się one znajdują, a najważniejszym sposobem w jaki osiągają swoje cele – to kredytowanie na procent. W 1906 roku, generał carskich służb specjalnych, A.D. Neczwołodow w swojej książce “Od ruiny do dostatku” pisał o socjologicznej doktrynie, przygotowanej dla bankierów przez ich właścicieli: “Ludzie pamiętają te święte przymierze z Mojżeszem, które dał swoim narodom na pustyni: “Będziesz pożyczał wielu narodom, a sam od nikogo nie będziesz pożyczał; będziesz panował nad wielu narodami, a one nad tobą nie zapanują. (Księga Powtórzonego Prawa XV. 6). “

Na początku XXI wieku wszystkie kraje świata stały się dłużnikami ponadnarodowych klanów bankier-lichwiarz. Wycofując pieniądze od ludności korporacja ta wraca do obiegu tyle, ile uzna za konieczne, nie biorąc pod uwagę potrzeb realnego sektora produkcyjnego. Kiedy ten algorytm zaczyna obejmować pożywienie i mieszkanie, to społeczeństwo jest poddawane finansowo-ekonomicznemu ludobójstwu. Ale w historii znane są przykłady innych poglądów w sprawie lichwy: – już od ponad 1300 lat lichwę potępia się w Koranie: “A ci, którzy pożerają lichwę, nie powstaną inaczej, niż powstaje ten, którego przewrócił szatan przez dotknięcie. Tak jest, ponieważ oni mówią: “handel jest podobny do lichwy.” Lecz Bóg dozwolił handlu, a zakazał lichwy. A ten, kto otrzymał napomnienie od swego Pana i powstrzymał się, będzie miał swoje poprzednie zyski i jego sprawa należy do Boga. A którzy powrócą, tacy będą mieszkańcami ognia; oni tam będą przebywać na wieki.”
(Sura 2 – Krowa, 275).

Istotę lichwy rozumiał i Stalin. Zrozumiał, że dolar – to narzędzie ujarzmienia świata przez ponadnarodowe klany bankier-lichwiarz, w 1950 roku zaprzestał przeliczania rubli na dolary, i związał go ze złotem tworząc alternatywny globalny system kredytowo-finansowy.

Mechanizm 2. Środki masowego przekazu i kultura narzucają każdej warstwie społeczeństwa swój poziom konsumpcji.

Współczesny produkcyjno-konsumpcyjny system nastawiony jest na zadowalanie przede wszystkim potrzeb “elit”, natomiast potrzeby pozostałej części ludności zadowala się na zasadzie – “byle nie pozdychali”. Ale i “elita” i ‘prosty lud”, – nie patrząc na różnicę w konsumpcji, – stają się zakładnikami systemu niewolnictwa, dlatego nie istnieje między nimi coś takiego jak różnica światopoglądowa! Dlatego aby zapobiec mieszaniu się społeczeństwa, każdy status społeczny musi spełniać pewien poziom konsumpcji. W ten sposób, całe społeczeństwo okazywało się zadłużone jednak płacili za to biedni, średniej klasie starczało np. na 1-2 miesięczną konsumpcję, odpowiednio do statusu.

Jeżeli człowiek jest w stanie zarobić pieniądze na akceptowalny do przyjęcia poziom życia i uwolnić czas, to zgodnie z ideą właścicieli niewolników, cały wolny czas powinien on przeznaczać na własną degradację. Rzeczywistość jest taka, że wszystkie potrzeby ludzkie można podzielić na dwie klasy:
- Demograficznie uwarunkowane potrzeby, bez których niemożliwe jest komfortowe życie i wychowanie dorastających pokoleń: woda, żywność, odzież, mieszkanie, transport, komunikacja, edukacja;
- degradacyjno-pasożytnicze potrzeby – są szkodliwymi czynnikami, takimi jak: rozwiązłość; alkohol, tytoń, narkotyki i inne trucizny oraz inne rzeczy, które niszczą psychikę człowieka i jego genetykę;

Należy zauważyć, że w bezmyślnym wyścigu konsumpcji, pewne pozornie nieszkodliwe produkty i usługi, również mogą zagrażać zdrowiu. Żeby stłumić twórczy potencjał ludzi, zająć ich czas i rozerwać związek z tym co się dzieje w realnym życiu, wykorzystywane są w tym celu zarobione przez nich środki na kulturę podtrzymując tradycję konsumpcji różnych trucizn – alkoholu, tytoniu i innych środków odurzających, a od niedawna stosowane są technologie wirtualnej rzeczywistości. Gry komputerowe, pewne rodzaje muzyki, filmów, programów telewizyjnych i dzieł literackich pozwalają na “zabijanie wolnego czasu”, wbijając do głowy bezużyteczne a często i szkodliwe informacje. Dzisiaj, to jest zawarte w różnych gadżetach, łatwych do przenoszenia ze sobą, takich jak papierosy lub butelka piwa – co pozwala na stałe ich oddziaływanie na indywiduum. Przy tym u właścicieli niewolników pojawia się możliwość przeniesienia potrzebnej im informacji bezpośrednio do nieświadomych poziomów psychiki ludzkiej, dzięki czemu człowiek może stopniowo stracić zdolność odróżniania swoich myśli od myśli, narzuconych z zewnątrz. Tracąc umiejętności twórcze, zaczyna tracić sens i szczęście w życiu, zaczyna uciekać od realności i szukać sposobów jak “zabić” wolny czas. Podczas gdy ludziom, uwolnionym od wcześniej wspomnianych zależności, często brakuje czasu na rozwój i wychowanie dzieci.

Punkt 4. Czas, aby pozbyć się niechcianych i bezużytecznych elementów społeczeństwa.

W stosunku do tych ludzi, którzy byli w stanie wydostać się z wszystkich powyższych oddziaływań, stosuje się fizyczną likwidację. Na przykład, niekontrolowani lub nie potrzebni liderzy i politycy, nie do zaakceptowania pisarze i poeci, niepokorni działacze społeczni i uczeni niszczeni są za pomocą szerokiego zakresu działań – od zwykłego terroru i morderstw na zlecenie, do tradycyjnych w kulturze pojedynków i walk. Z drugiej strony, potencjał całego społeczeństwa jest okresowo gaszony przez konflikty wojenne, w których giną jego najlepsi przedstawiciele. Przy tym można wyodrębnić dwa rodzaje konfliktów:
- konflikty wewnątrz koncepcji kierowania, kiedy między centrami zarządzania nie ma rozbieżności z powodu planu koncepcji życia;
- Konflikty między koncepcjami kierowania, kiedy przy każdym centrum zarządzania jest inny punkt widzenia na przyszłość i jest on nie do przyjęcia przez inny plan koncepcji życia.

Różnicę między nimi najlepiej zobrazować przykładami historycznymi. Tak wiele wojen w Europie nazywają
“zatargami wewnętrznymi”. W rzeczywistości, był to po prostu ubój niewygodnych: wybierali oni silnych, czyli nosicieli najlepszej genetyki, trenowali ich a potem prowadzili do boju. Ucieczka z pola walki była uważana za znak tchórzostwa i słabości, dlatego woleli się wspólnie porąbać. W ten sposób utylizowano potencjał społeczeństwa, ponieważ na tyłach nie zawsze pozostawali najlepsi przedstawiciele rodu ludzkiego: pod względem duchowym jak również fizycznym. W sumie – potencjał narodu zostaje “ogolony” i w momencie historycznym, kiedy otwarła się możliwość realizowania innej koncepcji życia, po prostu nie było tych, którzy byli do tego zdolni.

W związku z tym proces ukrytego niewolnictwa w społeczeństwie płynie nadal w tym samym korycie, kierunku. Inna sprawa to, że kiedy wojna się toczy między koncepcjami zarządzania – nie toczy się ona “na życie, a na śmierć”, dlatego, że jej celem jest zniszczenie nosicieli innej koncepcji życia. Europejscy generałowie byli bardzo zdziwieni i niezadowoleni manewrami wojennymi Suworowa, ale Suworow nie mógł zachowywać się inaczej – miał inną Koncepcję. To samo dotyczy Wielkiej Wojny Ojczyźnianej.

Podsumowując to, co zostało powiedziane wcześniej. Uświadomienie opisanego powyżej algorytmu zabezpieczenia pełnego zatrudnienie człowieka w systemie ukrytego niewolnictwa, pozwala wydostać się z pod jego wpływu i teraz są ku temu obiektywne przesłanki, a mianowicie: działanie Prawa Czasu, kiedy niemożliwy monopol na wiedzę i wszystko co tajne staje się jawne, w tym również cele globalnych zarządców, wskutek czego organizatorzy globalizacji na mocy biblijnego projektu zniewolenia ludzkości, stracili kontrolę nad wieloma procesami w społeczeństwie, w którym pojawiła się alternatywna koncepcja zarządzania. Przy tym nie wzywamy do bezczynnego próżnowania, które także wiedzie do degradacji. Ale umacniamy się w przekonaniu, że produkcja i podział tej produkcji w społeczeństwie powinien być zorientowany na zadowolenie demograficznie uwarunkowanych potrzeb większości ludzi a nie egoistycznych pragnień wąskich klanów “elity”.

W naszym wieku mamy wyjątkową okazję zrozumienia tego co się dzieje w życiu cywilizacji na Ziemi i zajęcia się opanowaniem potencjału tego rozwoju. Ludzkość może zrezygnować z psychologii przetrwania i wybrać drogę realizacji celów określonych nam z góry. Jeżeli ludzie zignorują tą możliwość, to potencjał ludzkości następnym razem może być utylizowany w wyniku katastrofy biosfery lub w globalnym konflikcie wojennym, do którego prowodyrzy biblijnego Zachodu gorliwie się przygotowują. Od przemyślenia znaczenia celów swojego życia przez każdego człowieka i budowania ich według priorytetów zależy jak potoczy się jego życie i jaką drogą podąży cała ludzkość:
- albo drogą przetrwania w walce z biosferą Ziemi;
- albo drogą zapewnienia demograficznych uwarunkowanych potrzeb każdego człowieka, z późniejszym opanowaniem potencjału rozwoju dla osiągnięcia celów, dla których istnieje ludzkość na planecie Ziemia.

Człowiek biegnie przez życie nie żałując nóg.
Dom – praca, dom – praca, uciekają terminy.
Dni wolne – odpoczynek, urlop, jak postój.
Starość, emerytura, zadyszka, a ty gdzieś tu uciekłeś?
Może wybrałeś na początku nie tę drogę?
O siódmej rano pójdziemy, kierownik, czy wszyscy tak żyją?
Ktoś widzi słońce, gwiazdy, dlaczego nie ty?
Kierownictwo, produkcja – nie do piękna.
Nie ma kiedy westchnąć swobodnie, każdy dzień jest walką
Pensja za bochenek. Mówisz: “Los”.
Może być, jeżeli pokornie to przyjmiesz.
Dusza przepełniona sennością, odchodzi w zapomnienie.
W pianie mydlanej seriali tęczy szukać,
Wierzyć – w starości rozpocząć i spokojnie czekać.
Czekać, kiedy wzmocnią się nóżki twoich dzieci.
Po wydeptanej dróżce nimi uciec teraz.
W tym celu się urodziłeś? Po to żyłeś?
Na szczęście czekałeś, marzyłeś, uczyłeś się, wierzyłeś i kochałeś?
Jeśli nie, wtedy przybądź, uwolnij swój bieg.
I zacznij swoją drogę od początku – nowy człowiek.
Oksana Belkina

Studio
Prawo Czasu