scenariusz akademi Dzien babci.doc

Scenariusz inscenizacji "Różne babcie bywają"

Występują tu dzieci w różnym wieku. Chłopiec wygłaszający referat okolicznościowy jest największy. Musi być utrzymany nastrój całkowitej swobody. Rozpoczynamy inscenizację zabawą. Dzieci trzymają się za ręce i kręcą się w dużym kole coraz prędzej. W pewnym momencie zatrzymują się i zostają na swoich przypadkowych miejscach. Najbliższa widowni dziewczynka zaczyna.

Dziewczynka I (wyjaśniająco do widowni):
Zebraliśmy się tutaj,
bo to babci święto.

Dziewczynka II:
Niechaj babcie dzisiaj wiedzą,
że mają wnuczęta.
Wnuczęta kochające.

Dziecko I (podskakując, żartobliwie):
I miłe ogromnie!

Dziecko II (nagle spostrzega na widowni swoją babcię, pokazuje ją palcem z radością):
Babcia moja tam siedzi!
(woła do babci, machając ręką)
Uśmiechnij się do mnie!

Dziecko III (wygląda przez ramię Dziecka II):
O, moja także przyszła!
Siedzi w trzecim rzędzie.
(woła do babci)
Babciu, proszę uważać,
coś dla babci będzie!

Chłopiec największy (staje na baczność, poprawia ubranie, zagląda do trzymanej kartki, chrząka i uroczyście mówi):
Jak doświadczenie uczy,
mamę naszej mamy
my - wnuczęta - zwykle
babcią nazywamy.

Dziecko IV (głośnym szeptem podpowiada):
A jak nazywamy
mamusię tatusia?

Chłopiec największy (ze zniecierpliwieniem, też głośnym szeptem):
Cicho! Po co przeszkadzasz?
Wiem, że też babusia!
(znowu uroczyście)
Chcemy dziś uczcić
swych rodziców mamy,
więc część oficjalną
właśnie zaczynamy.
Ponieważ na to święto
mamy wolną lekcję,
niech mi państwo pozwolą
wygłosić prelekcję.
Babcie, jak wszyscy wiemy,
to bywają różne:
są na przykład domowe
i babcie "podróżne".
(wyjaśniająco)
Babcia, co mieszka razem
i babcia, co wpada.

Dziecko V (niegrzecznie, półgłosem, przerywa):
Zupełnie nie rozumiem,
po co on to gada?
Pewnie - bywają różne!
Moja to mi śpiewa.

Dzieci dołączają kolejno, przechwalają się, zapominając o referacie.

Chłopiec mały:
A moja to mnie uczy,
jak odróżniać drzewa!
Chłopiec większy:
Moja pokrzyczy czasem,
przyznaję, niestety,
ale wprost fenomenalne
robi mi omlety!

Dziewczynka mniejsza:
Moja pachnie bajkami.
Zawsze, gdy deszcz pada,
siedzimy sobie razem,
ona opowiada...

Dziewczynka większa:
Moja - jak biały królik -
taka jest siwiutka.
Ja się nią opiekuję,
jest bardzo słabiutka... Dziecko VI:
Moja ciężko pracuje,
gotuje i sprząta.
Pierwsza wstaje raniutko,
cały dzień się krząta.

Chłopiec większy II:
Moja babcia jest jeszcze
prawie całkiem młoda.
Chodzimy na wycieczki
czy deszcz, czy pogoda.
I pływamy z nią razem,
ja się chwalę babką!
Bo z nas wszystkich ma ciągle
najlepszy czas żabką!

Dziecko VII:
Jeżeli mam gorączkę,
to mi chłodzi głowę.
A ciepły szalik wiąże
w mroźne dni zimowe.

Dziecko VIII:
Moja z nami zostaje
przez calutkie lato.
Fajnie wtedy jest w domu -
jakoś tak - bogato!

Chłopiec największy:
Tak mnie przekrzykujecie,
że milczę rad-nierad.
Może mi pozwolicie
dokończyć referat?
(dzieci milkną)
Babcie są rozmaite,
jak tu powiedziano,
lecz właściwie czują
zupełnie tak samo.
To samo je cieszy,
to samo raduje: nasz pocałunek, uśmiech
i słówko - dziękuję!
Teraz razem wołajmy:
Niech nam żyją babcie!

Wszystkie dzieci (rzucają na widownię kwiaty):
A to są kwiatki dla was:
łapcie, łapcie, łapcie!

Uczeń:
Wszystkim babciom,
wszystkim dziadkom
zdrowia, pomyślności,
uśmiechów na co dzień
i dużo radości.

Wszyscy:
Sto lat!

Dzieci składają babciom i dziadkom życzenia oraz wręczają przygotowane prezenty.

Piosenka (na melodię: "Szła dzieweczka do laseczka")

1.Niech nam żyją wszystkie babcie

i dziadkowie też,

i dziadkowie też,

i dziadkowie też,

bo bez nich jest świat markotny,

o czym dobrze wiesz,

o czym dobrze wiesz,

o czym dobrze wiesz.

            Ref. Dlatego szanujmy, kochajmy ich

                    i z serca życzenia składajmy, by

                    w radości i zdrowiu płynął im czas

                    i byli podporą w smutku dla nas.

2.Niech też wiedzą, że wnuczęta

bardzo wdzięczne są,

bardzo wdzięczne są,

bardzo wdzięczne są,

i w podzięce tę piosenkę

babciom, dziadkom ślą,

babciom, dziadkom ślą,

babciom, dziadkom ślą.

            Ref. Dlatego szanujmy, kochajmy ich

                    i z serca życzenia składajmy, by

                    w radości i zdrowiu płynął im czas

                    i byli podporą w smutku dla nas.