Strona 1 z 5
Wykaż przydatność prac glebowo-siedliskowych dla doskonalenia gospodarki leśnej.
Zasady ujmowania problemu ochrony przyrody w operacie urządzeniowym
Metody kształtowania ładu przestrzennego w lesie.
Zapas drzewny jako czynnik produkcji.
Urządzeniowe konsekwencje podziału na gospodarstwa.
Istota drzewostanowej metody urządzania lasu.
Co rozumiesz, że produkcja naszego drzewostanu jest większa od d-stanu normalnego.
Zasada pobierania próby z lasu w nowoczesnej metodzie U.L.
Konieczność stratyfikacji lasu.
Wielkoobszarowa inwentaryzacja.
Jakie cechy wpływają na dobrą zdrowotność i stan sanitarny drzewostanów określonego gospodarstwa.
Warunki uzyskania równomierności dochodów w regulacji użytkowania rębnego
Niezbędne informacje do określenia potrzeb hodowlanych drzewostanu
Od czego zależy wielkość bieżącej produkcji zbioru drzewostanów określonego gospodarstwa.
15. Plan urządzania lasu dla lasów prywatnych- co jest a czego nie ma w lasach państwowych.
WYKAŻ PRZYDATNOŚĆ PRAC GLEBOWO-SIEDLISKOWYCH DLA DOSKONALENIA GOSPODARKI LEŚNEJ.
Prace glebowosiedliskowe ( siedliskowe) wykonywane zwykle przed zasadniczymi pracami urządzeniowymi stanowią podstawę do racjonalnego postępowania hodowlanego, a tym samym do prawidłowego zagospodarowania lasu wymagającego m.in. przestrzegania zasady zgodności składu gatunkowego drzewostanu z siedliskiem. Obejmują one:
sklasyfikowanie gleb i siedlisk
skartowania siedlisk i opracowanie mapy glebowosiedliskowej
opracowanie elaboratu siedliskowego na podstawie przeprowadzonych prac terenowych i kameralnych.
Prace glebowosiedliskowe mają na celu ustalenie potencjalnych naturalnych zdolności produkcyjnych siedlisk oraz stanu ich ewentualnej degradacji, co stanowi istotny warunek racjonalnego ustalenia celu produkcji, a także projektowania kierunków przebudowy drzewostanów i przywracania żyzności siedliskom zniekształconym i zdegradowanym.
ZASADY UJMOWANIA PROBLEMU OCHRONY PRZYRODY W OPERACIE URZĄDZENIOWYM
Lasy o specjalnych zadaniach i przeznaczeniu np. parki narodowe , rezerwaty, lasy ochronne i lasy położone blisko miast i osiedli powinny być tak urządzone aby jak najlepiej spełniały funkcje dla których zostały wyodrębnione z lasów gospodarczych. W zakres urządzania lasów rezerwatowych wchodzi inwentaryzacja przyrodniczo leśna a w przypadku obiektów objętych ochroną częściową także opracowanie zasad ich gospodarowania dostosowanych do celów ochronnych. W porównaniu do prac taksacyjnych przeprowadzanych w lasach gospodarczych znacznie większy nacisk kładzie się na inwentaryzację gleboznawczą a zwłaszcza fitosocjologiczną. Celem tych ostatnich opracowań jest nie tylko dokładny opis szaty roślinnej i odzwierciedlenie jej obrazu na mapie ale również przedstawienie konkretnych wskazówek co do racjonalnej ochrony przyrody, głównie w zakresie zabiegów konserwatorskich i rekonstrukcyjnych. W taksacji znacznie większy nacisk kładzie się tylko na rejestrację i opis wszelkich gatunków roślin oraz przedmiotów o szczególnej wartości ( drzewa, krzewy, rośliny zielne, głazy narzutowe, skały, groty, źródła, pomniki historyczne) Dla drzew gatunków rzadkich oraz odznaczających się ciekawym pokrojem lub uznanych za pomniki przyrody należy osobno podać pierśnicę i wysokość oraz zaznaczyć na mapie. Kameralne opracowanie materiałów pomiarowych i opisowych oraz wykonywanie potrzebnych zestawień i map realizowane jest według tych samych zasad i w bardzo podobny sposób co i przy „normalnym” urządzaniu lasu.
METODY KSZTAŁTOWANIA ŁADU PRZESTRZENNEGO W LESIE.
Systemizacja lasu ma na celu:
kształtowanie wewnętrznej struktury lasu, aby najlepiej przystosować drzewostany do warunków siedliskowych,
wytworzenie budowy przestrzennej lasu, aby zabezpieczyć drzewostany przed czynnikami zewnętrznymi (przyrodniczymi).
Kształtowanie struktury wewnętrznej lasu ma na celu zapewnienie najlepszych warunków produkcji drewna, a przez to maksymalne wykorzystanie czynników produkcji.
Wyodrębnienie kategorii siedlisk leśnych i określenie dla nich składu gatunkowego (gospodarczy typ drzewostanu - kompromis między warunkami ekologicznymi a potrzebami gospodarczymi).
Kształtowanie struktury wewnętrznej odbywa się także przez odpowiednie zabiegi hodowlane (prowadnie leśno- hodowlane, sposoby zagospodarowania, rębnie).
model przestrzennej budowy lasu
Utworzenie odpowiedniego rozmieszczenia przestrzennego drzewostanów, ma zapewnić:
-trwałość lasu (trwałość produkcji),
-swobodny dostęp w celu wykonania zabiegów hodowlanych i gospodarczych w każdym drzewostanie (bez narażania sąsiedztwa na straty),
-ład administracyjny i organizacyjny.
W modelu budowy przestrzennej lasu uwzględnia się istnienie współzależności między sąsiadującymi drzewostanami. Zabiegi wykonane w jednym wyłączeniu wpływają na stan wyłączeń sąsiednich (tym bardziej im gwałtowniej zmieniane są warunki ekologiczne).
Metoda izolacji
Zabiegi w celu wytworzenia ścian ochronnych w każdym drzewostanie. Konieczne jest ich rozdzielenie pasem niezalesionym.
Metoda spełnia wszystkie zadania stawiane budowie przestrzennej lasu, ale powoduje straty produkcyjne (duży udział powierzchni niezalesionej).
Metoda kierunku cięć
Współzależności sąsiadujących drzewostanów dotyczą m.in. zatrzymywania części opadów, światła słonecznego, wiatrów.
W metodzie kierunku cięć dąży się do wykorzystania dodatnich wpływów sąsiedztwa drzewostanów i wyeliminowania wpływów ujemnych.
Model przestrzennej budowy lasu wykorzystuje fakt, że oddziaływanie czynników meteorologicznych ma określony lub częsty kierunek względem stron świata.
Dążenie do uszeregowania drzewostanów, aby każdy drzewostan był cały czas zasłonięty od strony najbardziej niezabezpieczonej przez drzewostan nieco młodszy. (Zmniejsza to niebezpieczeństwo destrukcji drzewostanów po usunięciu ich sąsiedztwa po wykonaniu cięć rębnych).
Uporządkowanie drzewostanów powstaje dzięki stosowaniu kierunku cięć przeciwnie do kierunku działania czynnika najbardziej niebezpiecznego (w danych warunkach).
Przestrzenne uszeregowanie drzewostanów, przy którym niebezpieczeństwo ich odsłaniania będzie minimalne, a będą istnieć korzyści wynikające z powiązania z drzewostanami sąsiednimi, nazywane jest uszeregowaniem prawidłowym (normalnym).
ZAPAS DRZEWNY JAKO CZYNNIK PRODUKCJI.
Jeżeli drzewostan potraktujemy jako sumę pewnej liczby drzew a bieżący przyrost miąższości drzew jako przyrost miąższości drzewostanu to suma miąższości drzew na których przyrost ten się odłożył jest zapasem produkcyjnym drzewostanu. Ważną cechą zapasu jest to że jego część wydziela się w ciągu całego okresu produkcyjnego i jest pobierana w ramach cięć pielęgnacyjnych ( czyszczenia, trzebieże). Drzewa wypadające w czasie produkcji nazywamy drzewostanem podrzędnym a pozostające zaś stanowią drzewostan główny. Jeżeli drzewostan podrzędny jest pozyskiwany to pobierane użytki nazywany przedrębnymi. Pozyskanie drzewostanu głównego daje użytki rębne. Pobieranie użytków przedrębnych służy pielęgnacji zapasu produkcyjnego. Wielkość użytków przedrębnych może być różna i zależy od takich czynników jak : gatunek drzewa, siedlisko i sposób ( intensywność pielęgnowania) drzewostanów.
Miąższość drzewostanu głównego i suma miąższości drzew wypadających do danego wieku to sumaryczna produkcja drzewostanu.
Najważniejsze cechy gospodarstwa leśnego ze względu na zapas produkcyjny:
utrzymywanie dużych zapasów produkcyjnych.
łączenie się plonu (bieżącego przyrostu miąższości) z zapasem produkcyjnym, stąd regulowanie pobierania użytków drzewnych jest skomplikowane i wymaga specjalnych metod,
trudność określenia dojrzałości rębnej drzewostanów - stwarza trudności w organizacji gospodarstwa leśnego,
wypadanie drzew w drzewostanie w ciągu całego procesu produkcji,
przyrost miąższości drzew jest stymulowany przez cięcia.
Zwiększony przyrost miąższości drzew powodowany przez cięcia w okresie trzebieży późnych zwany jest przyrostem z prześwietlenia
Zapas – największy jesienią , spada po wykonaniu cięć zrębowych i pielęgnacyjnych , najmniejszy wiosną
URZĄDZENIOWE KONSEKWENCJE PODZIAŁU NA GOSPODARSTWA.
ISTOTA DRZEWOSTANOWEJ METODY URZĄDZANIA LASU.
CO ROZUMIESZ, ŻE PRODUKCJA NASZEGO DRZEWOSTANU JEST WIĘKSZA OD D-STANU NORMALNEGO.
ZASADA POBIERANIA PRÓBY Z LASU W NOWOCZESNEJ METODZIE U.L.
Rozmieszczenie i pomiar powierzchni próbnych
Punkty wyznaczające rozmieszczenie powierzchni próbnych w jednostce inwentaryzacyjnej mogą być rozmieszczone:
losowo (prosto),
systematycznie (prosto).
Możliwe jest złożone pobranie próby (w blokach, w warstwach, wielostopniowe).
Gęstość (więźba) powierzchni próbnych może być
stała w całym inwentaryzowanym obiekcie
(nadleśnictwo, obręb, gospodarstwo, klasa wieku) = jednakowa w każdej podstawowej jednostce inwentaryzacyjnej,
zmienna (różna w kolejnych podstawowych jednostkach inwentaryzacyjnych).
Jeżeli powierzchnie próbne są rozmieszczone systematycznie to
postać więźby może być:
kwadratowa,
prostokątna,
trójkątna (równoboczna, rzadko stosowana, niekiedy w górach).
Liczba powierzchni próbnych mierzonych w jednostce inwentaryzacyjnej zależy od oczekiwanej dokładności, (oszacowanej) zmienności mierzonej cechy, przyjętego poziomu istotności:
KONIECZNOŚĆ STRATYFIKACJI LASU.
warstwowanie (stratyfikacja)
tworzenie grup możliwie podobnych drzewostanów (np. na podstawie wyników taksacji, obserwacji zdjęć lotniczych)
podstawowa jednostka inwentaryzacyjna = grupa podobnych drzewostanów
zbiorcza jednostka inwentaryzacyjna = cały obręb, klasa wieku, podklasa wieku, gospodarstwa itp. (należy tak tworzyć warstwy, aby po połączeniu tworzyły przewidziane wcześniej jednostki zbiorcze)
obliczenia - podobnie jak przy dzieleniu na drzewostany
WIELKOOBSZAROWA INWENTARYZACJA.
JAKIE CECHY WPŁYWAJĄ NA DOBRĄ ZDROWOTNOŚĆ I STAN SANITARNY DRZEWOSTANÓW OKREŚLONEGO GOSPODARSTWA.
Aby zachować dobry stan sanitarny i zdrowotność drzewostanów należy przestrzegać:
odpowiedniego kierunku cięć
nawrotu i układu cięć
Odpowiedniej szerokości zrębów,
Właściwego czasu usunięcia drzewostanów negatywnych i chorych
Odpowiedniego terminu wykonania zabiegów pielęgnacyjnych
Doboru składu gatunkowego drzewostanów
Zasad właściwej gospodarki łowieckiej
Wykonać meliorację na terenach gdzie są siedliska zdegradowane.
Utrzymywanie dobrego stanu sanitarnego ma bardzo duże znaczenie dla gospodarki leśnej, gdyż nieprzestrzeganie zasad prawidłowego postępowania zgodnego z zasadami hodowli i ochrony lasu może prowadzić do zmniejszenia zdolności produkcyjnych lasu, obniżyć wartość surowca drzewnego, a nawet spowodować wyginięcie całych obszarów lasu.
Ważną sprawą jest sporządzenie planu ochrony lasu który powinien w części opisowej :
Lokalizację drużyn ratowniczych i straży pożarnych
Zagrożenie pożarowe lasu
Palność roślinności dna lasu w ciągu roku
Występowanie pędraczysk
Występowanie szkodników owadzich pierwotnych i wtórnych
Prawdopodobieństwo występowania trwałych i masowych uszkodzeń ze strony czynników przyrody nieożywionej i ożywionej oraz emisji przemysłowych
Szkody powodowane przez zwierzynę w uprawach młodnikach i drągowinach
WARUNKI UZYSKANIA RÓWNOMIERNOŚCI DOCHODÓW W REGULACJI UŻYTKOWANIA RĘBNEGO
NIEZBĘDNE INFORMACJE DO OKREŚLENIA POTRZEB HODOWLANYCH DRZEWOSTANU.
Typ siedliskowy lasu
Gospodarczy typ drzewostanu
Wiek
Decyzje zawarte w planie cięć użytkowania rębnego dotyczące czasowego i przestrzennego rozmieszczenia powierzchni drzewostanów podlegających użytkowaniu i odnowieniu.
OD CZEGO ZALEŻY WIELKOŚĆ BIEŻĄCEJ PRODUKCJI ZBIORU DRZEWOSTANÓW OKREŚLONEGO GOSPODARSTWA.
PLAN URZĄDZANIA LASU DLA LASÓW PRYWATNYCH- CO JEST A CZEGO NIE MA W LASACH PAŃSTWOWYCH.
Podstawową jednostką terytorialną dla której opracowuje się operat urządzania lasu jest obszar leśny jednej wsi, miasta lub innego obiektu stanowiącego jednostkę ewidencyjną, bez względu na mogące tam występować różne formy własności: np. wspólnoty gruntowe, mienie gminy, własność indywidualną właścicieli. Operat ten w porównaniu z planem techniczno- gospodarczym sporządzonym dla lasów państwowych (nadleśnictw) ma uproszczony charakter i obejmuje:
Opis ogólny zawierający ogólną charakterystykę lasu i zasady zagospodarowania w zakresie użytkowania , kontroli i ochrony
Opis taksacyjny siedlisk i drzewostanów wraz z zestawieniami
Rejestr działek leśnych właścicieli
Mapę gospodarczą wraz z jej odbitkami.
Stan posiadania powierzchni leśnej ustalany jest na podstawie tzw. operatu ewidencji gruntów (rejestr gruntów). Taksację siedlisk i drzewostanów przeprowadza się podobnie jak w państwowym gospodarstwie leśnym, z tym że do określenia zapasu w większym zakresie stosuje się metody szacunkowe. W porównaniu z lasami państwowymi przyjmuje się niższy wiek rębności np. sosna 80 lat świerk 50-100 lat dąb, jesion 100 lat.
Do ustalenia użytków rębnych podobnie jak i dla lasów państwowych wykorzystuje się metodę według dojrzałości drzewostanów ( na podstawie ostatniej i dwóch ostatnich klas wieku) oraz według stanu drzewostanów. Etat użytków przedrębnych obejmujący czyszczenia i trzebieże, wynika z aktualnego stanu drzewostanów i jest sumą zaprojektowanych użytków dla każdego z drzewostanów. Natomiast przy stosowaniu przerębowego sposobu zagospodarowania wielkość użytkowania ustala się szacunkowo w wysokości 1-2% w wyjątkowych wypadkach około 3% ogólnego zapasu w zależności od jego wysokości. Stosujemy te same rębnie jak i w LP.
Istotną rolę w operacie urządzania tych lasów odgrywa rejestr działek leśnych według ich właścicieli. Przedstawia on aktualny stan posiadania każdego z właścicieli z podziałem na powierzchnię leśną zalesioną i niezalesioną oraz przeznaczoną do zalesienia. Sporządzany on jest według aktualnej mapy ewidencji gruntów. Działki-łącznie z ich numeracją zaznacza się na mapie gospodarczej oraz wykazuje się je także w opisie taksacyjnym (numery). Dla lasu mającego wielu właścicieli projektuje się wspólną sieć dróg, szlaków zrywkowych , ten sam kierunek cięć a przy tym tak projektować użytkowanie i odnowienie na jednych działkach aby nie kolidowało ono z postulatami ochrony działek sąsiednich. Operaty te opracowuje się na okres 10 lat.
rotheden