Percepcja podprogowa.docx

(93 KB) Pobierz

Percepcja podprogowa

Z Wikipedii

Percepcja podprogowa (subliminalna) - rejestrowania informacji bez świadomości ich spostrzegania.

Dotyczy bodźców wzrokowych lub słuchowych, które trwają zbyt krótko, by mogły zostać świadomie zarejestrowane (w przypadku percepcji wzrokowej oznacza to bodźce trwające krócej niż 0,04 sekundy) albo są zamaskowane innymi bodźcami.

Bodźce podprogowe mają wpływać na przetwarzanie innych bodźców. Podobnie niektórzy uczeni uważają, że bodźce odbierane podczas snu są przetwarzane w podobny sposób. Niekiedy uważa się, że takie słabe bodźce nie powodując świadomej refleksji, czynią nas bezbronnymi, gdyż nie możemy się obronić przed zawartą w przekazie sugestią. W efekcie sugestia ta mogłaby być traktowana jako własna myśl lub zalążek pomysłu bądź pragnienia, podobnie jak w przypadku sugestii hipnotycznej.

Reklama podprogowa (subliminalna) (zwana inaczej sugestią podprogową lub przekazem podprogowym) - teoretycznie polega np. na włączaniu do filmu pojedynczych klatek z reklamą lub wgrywania ukrytego przesłania do piosenek.

Koronnym dowodem na skuteczność jej działania miał być eksperyment przeprowadzony w 1957 r. przez Jamesa Vicary'ego w USA. Podmienił on pojedyncze klatki filmu wyświetlanego w kinie dla zmotoryzowanych w Fort Dix na reklamy - napisy "pij colę" i "jedz popcorn" - i twierdził, że w ten sposób skłonił widzów do kupowania tych produktów. Liczne eksperymenty dowiodły potem, że badania te były sfabrykowane, co zresztą przyznał sam Vicary[potrzebne źródło]. Mimo to reklama podprogowa została zakazana w wielu krajach. Polska ratyfikowała konwencję o Telewizji Transgranicznej[1], która zakazuje perswazji poza świadomością widza, dlatego techniki reklamowe oddziałujące na podświadomość (chodzi tu głównie o reklamę telewizyjną i kinową) są zakazane.

W latach 80. zarzucano stosowanie przekazu podprogowego niektórym zespołom rockowym, które w ten sposób miały propagować satanizm lub nakłaniać do samobójstwa (słynna sprawa płyty "Stained Class" zespołu Judas Priest). Miały one rzekomo umieszczać w piosenkach komunikaty, które były słyszalne dopiero wtedy, gdy utwór był odtwarzany "od tyłu".

Zdaniem części badaczy przekaz podprogowy to jedynie mit - argumentują, że nie można ulec propagandzie, jeśli nie widzi się elementu propagandy. Jednak eksperymenty wykazały, że bodźce podprogowe wpływają na procesy poznawcze, choć wpływ ten utrzymuje się zaledwie przez ułamki sekundy[2]. Rejestrowane mogą być proste informacje, takie jak stan emocjonalny[3].

Zobacz też [edytuj]

· reklama metapodprogowa

Linki zewnętrzne [edytuj]

· artykuł Notatnik w podświadomości ("Wprost", 30 listopada 2003)

· artykuł Subliminal advertising may work after all (ang.) ("New Scientist", 28 kwietnia 2006)

· Techniki manipulacji w tekstach reklamowych

· Jeff Milner's Backmasking Site

Przypisy

1. ↑ Ustawa z 9 lipca 1990 r. o ratyfikacji Europejskiej Konwencji o Telewizji Ponadgranicznej (Dz. U. z 1995 r. Nr 32, poz. 160) i ustawa z 29 czerwca 2000 r. o ratyfikacji Protokołu Poprawek do ww. Konwencji (Dz. U. z 2000 r. Nr 70, poz. 817)

2. ↑ patrz "Science" 1996

3. ↑ patrz "Personality and Social Psychology Bulletin" 2005

Kryptoreklama

[edytuj]

Z Wikipedii

(Przekierowano z Reklama ukryta)

Skocz do: nawigacji, szukaj

Kryptoreklama - ukryta działalność reklamowa wiążąca się z uzyskaniem przez dziennikarza bądź redakcję korzyści majątkowej lub osobistej od osoby bądź przedsiębiorstwa dążących do zamieszczenia przekazu reklamy sprawiającego wrażenie obiektywnej, redakcyjnej informacji. Polega to na służącym celom reklamowym lub promocyjnym przedstawieniu w słowach lub obrazach towaru, usługi, nazwy firmy, działalności przedsiębiorców, prezentujących w sposób wprowadzający w błąd odbiorców przekazu, co do jej charakteru, celu i przeznaczenia. Przykłady kryptoreklamy:

· Eksponowanie bannerów reklamowych w przekazie telewizyjnym, podczas transmisji z wydarzeń sportowych, kulturalnych i innych

· Prezentowanie wyrobów konkretnej firmy w programach z uwidocznieniem ich etykiety, cech, rozpoznawalnego opakowania

· Wymienianie nazwy konkretnej firmy lub produktu w przekazie przy jednoczesnym pomijaniu firmy konkurencyjnej i jej produktów w tymże

· Eksponowanie logo firmy w przekazie wizualnym

· Materiały promocyjne emitowane jako reportaże w magazynach informacyjnych

Zobacz też [edytuj]

· Product placement

Linki zewnętrzne [edytuj]

· Przepisy prawne na temat reklamy ukrytej wraz z komentarzem

Reklama wprowadzająca w błąd to rodzaj reklamy, który wywołuje mylne wrażenie, co do pochodzenia towaru, wartości czy ilości. Powoduje, że powstałe na jej podstawie wyobrażenia nie są zgodne ze stanem rzeczywistym.

Formy reklamy wprowadzającej w błąd:

· Reklama kłamliwa (fałszywa) - informacje w niej zawarte są fałszywe pod względem materialnym (co do cech danego produktu), oceniane na podstawie obiektywnej weryfikacji

· Reklama oszukańcza - umożliwia wieloznaczne rozumienie zawartych w niej treści. Nie podaje fałszywych informacji, przedstawia jednak produkt w sposób tendencyjny, maksymalnie korzystny dla reklamowanego produktu.

· Reklama niepełna - wprowadza w błąd poprzez pominięcie w reklamie istotnych informacji dla adresata, na przykład nie podaje pojemności dostępnego opakowania

· Reklama naśladownicza - naśladuje ona reklamę innego przedsiębiorstwa, podobne materiały, naklejki, ulotki o takim samym kształcie, kolorystyce. Dzięki temu reklama oryginalna jest przez odbiorcę przypisywana naśladowcy.

· Reklama oczywista - wskazuje na cechę produktu, która jest właściwa dla wszystkich produktów danego rodzaju.

· Reklama przesadna - produkt zachwalany jest za pomocą zwrotów takich jak: „najlepszy”, „najtańszy”, „najzdrowszy”, „jedyny”.

· Reklama naruszająca cudze oznaczenia handlowe - w celu wprowadzenia w błąd klientów, reklamujący wykorzystuje dobre imię innego przedsiębiorstwa lub jego produktów. Odbywa się to poprzez wykorzystywanie znaków firmowych lub innych oznaczeń indywidualizujących

Bibliografia [edytuj]

· Wojciech Budzyński: Reklama techniki skutecznej perswazji. Warszawa: Wydawnictwo POLTEXT, 1999. ISBN 83-86890-62-2.

Reklama uciążliwa, polega na ingerowaniu w sferę prywatności potencjalnych odbiorców w miejscach publicznych przez nagabywanie, przesyłanie niezamówionych towarów, nadużywanie technicznych środków przekazu. W celu ochrony konsumenta powstała ustawa o zwalczaniu nieuczciwej reklamy (art. 16 ust. 1 pkt 5), w której reklama uciążliwa jest określona jako niedopuszczalna.

Reklama internetowa to forma reklamy, używająca jako medium Internetu i strony WWW (World Wide Web). Służy do przesłania informacji marketingowej i pozyskania klientów. Przykłady reklamy internetowej to między innymi strony rezultatów wyszukiwarki, baner czy marketing oparty o pocztę elektroniczną.

Aby reklamy mogły się pojawiać na stronach internetowych potrzebne jest odpowiednie narzędzie – adserwer. Jest to system informatyczny, który umożliwia emisję i zarządzanie internetowymi kampaniami reklamowymi, a także raportowanie i analizę wyników kampanii.

Podstawową zaletą reklamy internetowej jest jej zasięg nieograniczony czasem i warunkami geograficznymi.

Początkowo reklama w Internecie przyjmowała formę tzw. mailingu, czyli wysyłania reklam za pomocą poczty elektronicznej. W 1993 roku nastąpiła rewolucja – powstała przeglądarka internetowa Mosaic, która potrafiła wyświetlać grafikę i ramki. Od tej pory reklamodawcy mogli dotrzeć do większej liczby potencjalnych odbiorców, a sama reklama mogła przyjąć formę graficzną. Druga połowa lat 90. XX wieku, to bardzo dynamiczny rozwój Internetu i technologii z nim związanych, w tym także reklamy. Jedną z popularniejszych form jaką przyjmuje reklama internetowa są banery. Oprócz nich, według badań Gemiusa najbardziej znaną formą reklamy internetowej jest mailing reklamowy. Za reklamę można uznać również ogłoszenia internetowe lub aukcje internetowe.