· Herbert Spencer (1820-1903), Edward Burrnett Tylor (1832-1917), Lewis Henry Morgan (1818-1881), John Jakob Bachofen (1815-1887), Adolf Bastian (1826-1905), John Ferguson McLennan (1827-1881), John Lubbock (1834-1913), William Robertson Smith (1846-1894), James George Frazer (1854-1941), Edvard Alexander Wastermarck (1862-1939);
· ewolucjoniści byli pozytywistami – jedność świata i wiedzy o nim, metoda pozytywna;
· ludzki świat podlega przyrodniczym prawom, nie zaś przypadkom;
· szczególną wagę przykładali do wykrywania zależności genetycznych, mniemając, że wyjaśnić zjawisko to przede wszystkim wskazać jego genezę;
· mimo nieustannych zmian w świecie są pewne cechy trwałe – niezmienna w pewnych granicach ludzka natura;
· tym co wymaga wyjaśnienie nie jest sam fakt ewolucji, ile to, że w dziejach zdarzają się sporadyczne okresy bezruchu i zastoju, zmiana jest wszechobecna;
· zmiana w jakiejkolwiek dziedzinie społecznej pociąga za sobą zmiany we wszystkich innych stając się zmianą globalną;
· zmiana jest zmianą ukierunkowaną i tożsamą z postępem, nie wykluczali możliwości czasowych regresów;
· wszystkie społeczeństwa podlegają tym samych prawom ewolucji i rozwijają się w tym samym kierunku, ale tempo nie jest równomierne;
· zmiana społeczna nie ma w normalnych warunkach charakteru gwałtowanego i wyższe szczeble ewolucji oddziela zwykle od niższych wiele szczebli pośrednich;
· zmiana zachodzi głównie na skutek wewnętrznych potrzeb danego społeczeństwa;
· metoda porównawcza – obserwacja pewnych zjawisk współczesnych pozwala formułować wnioski odnośnie do zjawisk, które zaszły gdzie indziej dawno temu.
· wyróżnił trzy rodzaje ewolucji: nieorganiczną, organiczną i ponadorganiczną (społeczną);
· człowiek powoli stawał się zwierzęciem społecznym, był to jednak proces przyrodniczy, przez nikogo nie zaplanowany;
· głównym czynnikiem powstania społeczeństw był przyrost ludności;
· instytucje społeczne są tym, dzięki czemu dokonuje się przystosowanie niespołecznego z natury człowieka do – równie naturalnego – współdziałania z innymi ludźmi, które staje się niezbędne w miarę tego, jak ziemia się zaludnia;
· żadnej z nich nie można traktować jako czegoś co zostało wymyślone i świadomie wprowadzone w życie, zrozumienie i wyjaśnienie ich działania jest niemożliwe bez uwzględnienia ich genezy i przemian jakim uległy, wszystkie są ze sobą powiązane, tworząc jeden system, którego funkcjonowanie zależy od funkcjonowanie wszystkich podsystemów, każda z nich pełni określone i sobie właściwe funkcje;
· podobieństwa między organizmami biologicznymi a społecznymi:
– cechuje je wzrost masy;
– w czasie dokonuje się różnicowanie części i kompilowanie budowy wewnętrznej;
– w jednych i drugich ma miejsce zróżnicowanie funkcji;
– poszczególne części są od siebie zależne.
· różnice:
– organizmy społeczne nie mają określonego kształtu, określonej formy zewnętrznej;
– są całościami nieciągłymi, rozproszonymi przestrzennie;
– różnicowanie funkcji jest ograniczone, gdyż nie wykształca się w nich i nie może wykształcić żaden organ, w którym skupiałaby się świadomość.
– dzielił społeczeństwa na militarne i industrialne.
· Edward Tylor, autor Cywilizacji pierwotnej;
· pierwszym krokiem badacza kultury powinno być rozłożenie jej na części i zakwalifikowanie tych elementów do odpowiednich grup;
· badał ewolucję poszczególnych elementów kultury;
· Lewis Morgan, autor Społeczeństwa pierwotnego;
· wprowadził do teorii ewolucji społecznej problematykę rozwoju techniki i gospodarki jako jednej ze zmiennych podstawowych;powiązał sprawę genezy organizacji politycznej ze sprawą rozwoju własności prywatnej;
· podjął próbę ustalenia korelacji między przemianami różnych rodzajów instytucji;
· podzielił rozwój cywilizacji na:
– dzikość (podokres pierwszy – zbieranie owoców i orzechów, drugi – łapanie ryb i ogień, trzeci – łuk i strzała)
– barbarzyństwo (podokres pierwszy – wyroby z gliny, drugi – oswojenie zwierząt, budownictwo z kamienia, trzeci – narzędzia żelazne)
– cywilizacja (alfabet fonetyczny i pismo).
· taka orientacja w socjologii która za punkt wyjścia bierze psychiczne cechy jednostki, czyni z nich zmienne, po czym stara się zinterpretować zjawiska społeczne jako ich przejawy lub zjawiska pochodne;
· Lester Frank Ward (1841-1913), Benjamin Kidd (1858-1916), Alfred Fouilée (1838-1912), Piotr Ławrow (1823-1900), Nikołaj Michajłowski (1842-1904), Zygmunt Balicki (1858-1916), Edward Abramowski (1868-1918);
· wyjaśnienie procesów społecznych jest możliwe tylko wtedy gdy poznamy trwałą naturę jednostek – ich skłonności, motywy, reakcje, instynkty;
· sprowadzanie faktów humanistycznych do faktów psychicznych nie oznaczało uznania ich za jakościowo odmienne od faktów badanych przez nauki przyrodnicze;
· nie był koniecznie antyewolucjonizmem;
· trzymał się zasad nominalizmu, indywidualizmu metodologicznego;
· zakładał istnienie cech psychicznych wcześniejszych od wszelkiej interakcji społecznej.
ela199117