HAŁAS

1.     WSTĘP

Dźwięki są nieodłączną częścią naszego codziennego życia. Spełniają ważna rolę w porozumiewaniu się, mogą być przyjemnością. Za hałas uważamy dźwięk o dowolnym charakterze akustycznym, niepożądany w danych warunkach i dla danej osoby. Hałas jest to niepożądane, nieprzyjemne, dokuczliwe, uciążliwe lub szkodliwe drgania ośrodka sprężystego, oddziałujące za pośrednictwem powietrza na narząd słuchu i inne zmysły oraz elementy organizmu człowieka.

Hałas możemy podzielić ze względu na:

·         na charakter oddziaływania:

-          hałas nie wywołujący trwałych skutków w organizmie,

-          hałas szkodliwy.

·         na przebieg  czasowy:

-          ustalony – poziom dźwięku A zmienia się w czasie o wartość nie większą niż 5dB,

-          nieustalony – poziom dźwięku zmienia się w czasie o wartość większą niż 5dB,

-          impulsowy – trwający krócej niż 1 sek.

·         na zakres częstotliwości:

-          h. infradźwiękowy – do 16 Hz ,

-          h.  słyszalny 16 – 16000  Hz ,

-          h. ultradźwiękowy 10 – 100 kHz.

2.     WPŁYW HAŁASU NA ORGANIZM CZŁOWIEKA:

Szkodliwy wpływ hałasu na narząd słuchu powodują następujące jego cechy i okoliczności:

-          równoważny poziom dźwięku A lub poziom dźwięku A przekraczający 80 dB,

-          długi czas działania hałasu,

-          ciągła ekspozycja na hałas,

-          hałas impulsowy,

-          widmo hałasu z przewagą składowych o częstotliwościach średnich i wysokich,

-          cechy osobnicze.

Skutki wpływu hałasu na narząd słuchu to:

-          uszkodzenie struktur anatomicznych narządu słuchu powodujące spadek sprawności słuchu aż do głuchoty całkowitej, zaistniałe na skutek ekspozycji na hałas o poziomach szczytowych pow. 130 –140 dB

-          upośledzenie sprawności słuchu bez widocznych uszkodzeń  elementów anatomicznych narządu zaistniałe w wyniku długotrwałego narażenia na hałas o równoważnym poziom dźwięku A przekraczającym 80 dB

Pozasłuchowe skutki oddziaływania hałasu:

-          oddziaływanie bodźców słuchowych na ośrodkowy układ nerwowy, a za jego pośrednictwem na układ gruczołów wydzielania wewnętrznego. Konsekwencją czego stają się zaburzenia w funkcji wielu narządów wewnętrznych.

-          przy poziomie ciśnienia akustycznego powyżej 110-120 dB występować mogą silne zaburzenia funkcji fizjologicznych  organizmu (np.: zaburzenia wzroku, równowagi i dotyku).

-          wpływ hałasu na zrozumienie mowy oraz dźwiękowych sygnałów  bezpieczeństwa.

Kryteria  ochrony słuchu w środowisku pracy:

-          maksymalny poziom dźwięku A (maksymalna wartość skuteczna poziomu dźwięku A, występująca w czasie obserwacji),

-          szczytowy poziom dźwięku C (maksymalna wartość chwilowa poziomu dźwięku C, występująca w czasie obserwacji),

-          równoważny poziom dźwięku A.

Hałas w środowisku pracy jest charakteryzowany przez:

-              poziom ekspozycji na hałas odniesiony do 8-godzinnego dnia pracy i odpowiadającą mu ekspozycję dzienną lub poziom ekspozycji na hałas odniesiony do tygodnia pracy i odpowiadającą mu ekspozycję tygodniową (wyjątkowo w przypadku hałasu oddziałującego na organizm człowieka w sposób nierównomierny w poszczególnych dniach tygodnia) max 85dB,

-              maksymalny poziom dźwięku A – max 115dB,

-              szczytowy poziom dźwięku C - max 135dB.

Źródła hałasu:

-              mechaniczne ( np. hałas wywołany przez maszyny i urządzenia o napędzie mechanicznym elektrycznym, pneumatycznym),

-              aerodynamiczne i hydrodynamiczne ( np. ruch gazów i cieczy w rurociągach, wentylatorach itp.),

-              technologiczne ( np. hałas wywołany zmianą spójności materiału jak : kruszenie, łamanie itp).

3.     ZASADY POMIARU I APARATURA

              Celem ćwiczenia jest pomiar hałasu na dowolnym stanowisku pracy w ciągu 8 godzin roboczych oraz wyznaczenie maksymalnych wartości przy wskazaniu miernika do poziomu dźwięku A i C, ukazanie charakterystyki oktanowej Lh i Ls (z materiałami tłumiącymi L1-deska drewniana, L2- płyta pilśniowa) i odniesienie się z uzyskanymi wynikami pomiarów do obowiązujących przepisów i norm.

Poziom dźwięku A i C był mierzony za pomocą miernika poziomu dźwięku P-01. W celu zidentyfikowania najlepiej tłumiącego materiału oraz wykonaniu charakterystyki oktawowej posłużył zarówno miernik poziomu hałasu jak również oscylator Tesla o zakresie częstotliwości 10Hz-10kHz, na którym ustawiano częstotliwości oktawowe: 63, 125, 250, 500, 1000, 2000, 4000, 8000, 16000Hz.

4.     WYNIKI OBLICZEŃ

A.     Wyznaczenie poziomu ekspozycji LEX8h, maksymalnego poziomu dźwięku A- LAmax oraz szczytowego poziomu dźwięku C- LCmax

LAmax=73dB

LCmax=89dB

Te=8h (czas ekspozycji)

T0=8h (czas zmiany)

Wyznaczanie poziomu równoważnego LAeq

LAeq=10×log1Te×i=1n(ti×100,1×LAi)

LAeq=68 dB

Wyznaczanie poziomu ekspozycji LEX8h

LEX8h=LAeq+10×logTeTo

LEX8h=68 dB

B.     Dobór materiałów tłumiących: