Pewnego dnia do karczmy w Tyńcu pod Krakowem przyjeżdża księżna mazowiecka Anna Danuta. Zatrzymuje się tam razem z całym swoim dworem. Jedna z jej dwórek, młodziutka Danusia Jurandówna, śpiewa wszystkim tam zgromadzonym. Gdy schodzi z ławy, potyka się i wtedy ratuje ją przed upadkiem rycerz Zbyszko z Bogdańca. Jest młody, ma osiemnaście lat i jest zachwycony młodą dziewczyną do tego stopnia, że ślubuje jej wierność. Dowiaduje się także, że jej matka zginęła z rąk krzyżaków i dlatego przysięga zdobyć dla niej trzy krzyżackie czuby.
Opuszcza karczmę i całkiem nierozważnie atakuje poselstwo zakonne pod Krakowem. Na skutek tego zostaje pojmany i skazany na śmierć. Tuż przed niechybnym ścięciem ratuje go Danusia zarzucając mu na głowę biały welon i obiecując poślubienie. Ojciec Danusi, Jurand ze Spychowa prowadzi walkę z Krzyżakami. Jest przeciwny związkowi młodych, toteż miłość Danusi i Zbyszka czeka rozłąka. Jednak później, po namowach księżnej, ulega i młodzi się pobierają. Zaraz po ślubie ojciec wzywa swoją córkę i Danusia opuszcza męża. Po dłuższym czasie okazuje się, że dziewczyna została porwana, a samo porwanie było elementem spisku Krzyżaków wymierzonemu przeciw panu ze Spychowa.
Cała nikczemność Krzyżaków wychodzi na jaw, gdy okaleczony Jurand powraca. Zbyszka zaprzysięga, że odnajdzie porwaną Danusię. Znajduje ją, ale bardzo daleko, bo na Żmudzi. Niestety, na skutek okrucieństwa oprawców, dziewczyna jest w bardzo złej kondycji psychicznej. Nie rozpoznaje nawet ukochanego, a w czasie podróży, tuż przed rodzinnym Spychowem, umiera. Młody rycerz długo opłakuje zmarłą ukochaną, ale ostatecznie, na koniec, spełnia złożoną obietnicę i zdobywa prawdziwe krzyżackie czuby, które był jej obiecał w karczmie w Tyńcu.
grzracz