Religie świata.odt

Religie Świata

Obecnie na świecie istnieje ponad 4000 różnych religii. Około 14% całej populacji nie przyznaje się do żadnej wiary.

DEFINICJA RELIGII:

Religia - [łac. 1) relegere - "na nowo odczytać", 2) reeligere - "ponownie wybrać", 3) religare - "wiązać], forma świadomości społecznej obejmująca zespół wierzeń dotyczących genezy, struktury i celu istnienia człowieka, ludzkości i świata (doktryna religijna), związanych z nimi zachowań (kult religijny) oraz form organizowania (instytucje religijne). Religia jest zjawiskiem społeczno-kulturowym, którego kształt jest uzależniony od stopnia rozwoju gospodarczego, społecznego i cywilizacyjnego danej grupy społecznej, co powoduje różnorodność jej przejawów i form. Do najbardziej dyskutowanych zagadnień religioznawstwa należą kwestie charakteru, genery religii i prawidłowości jej rozwoju. W religiach wykształconych na Bliskim Wschodzie oraz w europejskim kręgu cywilizacyjnym do systemu wierzeń religijnych należą takie elementy, jak wiara w istoty nadprzyrodzone ( Bóg) w nieśmiertelną duszę, w jej pośmiertną egzystencję i odpowiedzialność ( eschatologia). Natomiast w innych kręgach kulturowych (zwłaszcza w południowo-wschodzniej Azji) wykształciły się religię "bez boga", sprowadzające się do swoistych kodeksów moralnych.

Źródła: Powszechna Encyklopedia PWN ( 4 tomowa, wydanie trzecie)

I Do religii największych pod względem liczby wyznawców należą :

1. Chrześcijaństwo – 33.7%   

Chrześcijaństwo jest jedną z głównych religii monoteistycznych wyznawanych na całym świecie. Jest to największa religia pod względem wyznawców, którzy stanowią 1/3 całej populacji. Najliczniej reprezentowanie grupy znajdują się w Europie, Amerykach, Australii i Afryce. Chrześcijaństwo skupia w sobie wiele odłamów, które powstały przez lata, opierający się jednak na jednej nauce Jezusa Chrystusa. Większość wyznań podziela dogmat trynitarny (Bóg występuje w trzech osobach) oraz świętość Marii jako Matki Boskiej. Świętą księgą chrześcijaństwa jest Biblia, składająca się z Nowego i Starego Testamentu. Chrześcijaństwo powstało na początku naszej ery na Bliskim Wschodzie, a wywodzi się prosto z judaizmu. Właśnie ta religia początkowo kształtowała postawy chrześcijańskie, z niej też wywodził się Jezus Chrystus.
 

•       Chrześcijaństwo opiera się na naukach Jezusa Chrystusa, które głosił za życia, jego męczeńskiej śmierci i zmartwychwstania oraz wydarzenia, które nastąpiły bezpośrednio po tym fakcie. Pierwsi chrześcijanie byli uczniami (apostołami) Chrystusa, nazywanymi gminą judeochrześcijańską. Zachowywali oni wszystkie obrządki żydowskie oraz wierzyli, iż Jezus Chrystus jest Synem Bożym oraz Zbawicielem, który odkupił świat.

A. Katolicy

Słowo Katolicyzm pochodzi od greckiego oraz łacińskiego "catholicismus" oznaczającego uniwersalność lub powszechność. Oznacza to zarówno doktrynę religijną, moralną i społeczną kościoła katolickiego. Termin ten został wprowadzony dla określenia chrześcijaństwa na zachodzie po schizmie z Kościołem wschodnim w 1054 roku, który przyjął nazwę Kościoła prawosławnego. w I połowie XVII wieku nastąpiła reformacja, po której powstał kościół protestancki.

Religia katolicka przyjmuje wszystkie dogmaty wiary chrześcijańskie, jednak uważa, iż jest to jedyna słuszna religia, która prowadzi do zbawienia. Członkowie wyznają wiarę w jednego Boga w trzech osobach oraz otaczają czcią Marię - Matkę Syna Bożego. Święto księgą katolicyzmu jest Biblia, a wyznawcy kierują się według zasad moralnych spisanych w Dekalogu.

Głównym zwierzchnikiem kościoła katolickiego jest papież, następca Świętego Piotra apostoła.

Katolicyzm wprowadza sakramenty, które pomagają dotrzeć do wieczności ( chrzest, bierzmowanie, Eucharystia, pokuta, namaszczenie chorych, kapłaństwo i małżeństwo) Sakramenty te mają symbolizować niewidoczną łaskę Boża.
 

B. Protestanci

Protestantyzm powstał w wyniku ruchów reformatorskich w Kościele rzymskokatolickim w XVI wieku. Głównymi inicjatorami byli Martin Luther i Jan Kalwin. Nazwa pochodzi od protestu przedłożonego przez luteranów w 1529 roku podczas sejmu w Spirze przeciw uchwale zabraniającej przechodzenia na luteranizm. Protestantyzm skupia w sobie wiele wyznań, a można go podzielić na dwie grupy:
 

Ewangelicyzm: Kalwinizm, Luteranizm, Metodyzm, Husytyzm, Waldensi
 

Ewangelikalizm: Kościoły Chrystusowe, Adwentyzm, Baptyzm, Kwakrzy, Mennonici, Pentakostalizm (zielonoświątkowcy), Prezbiterianizm, Salwacjonizm. Scjentyści.

Protestantyzm odrzuca wszystkie postanowienia Kościoła rzymskokatolickiego i prawosławnego. W jego obrębie wyróżnia się dwa nurty zasadnicze:
- fundamentalistów, którzy traktują Biblię dosłownie
- liberałów, którzy odczytują Biblię w sposób symboliczny.

Protestantyzm odrzuca kult Matki Boskiej, nie oddając jej czci, a jedynie zostawiając szczególne miejsce w religii. Dodatkowo w przeciwieństwie do katolicyzmu i prawosławia uznają tylko dwa sakramenty: chrzest oraz Eucharystię. Ten ostatni interpretują raczej jako wspomnienie ostatniej wieczerzy, niż przemienione ciało i krew Jezusa Chrystusa.

C. Prawosławni

Prawosławie, inaczej nazywane wschodnio-bizantyjskim chrześcijaństwem, jest dosłownym tłumaczeniem z języka grackiego słowa ortodoksja, czyli prawowierność. Religia ta powstała po pierwszym rozłamie w kościele chrześcijańskim w roku 1054, w wyniku tzw. schizmy wschodniej. Wtedy też nastąpiło wykluczenie przez papieża Leona IX patriarchę Konstantynopola, Michała Cerulariusza, poprzez nie przyjęcie przez kościół wschodni dogmatów katolickich, ustanowionych na soborze powszechnym w Nicei. Różnice między kościoła dotyczyły przede wszystkim:
- pochodzenia Ducha Św. od Ojca i Syna (filioque)
- pierwszeństwa apostoła Piotra w stosunku do innych apostołów
- prymatu papieża jako namiestnika Chrystusa i widzialnej głowy Kościoła, a później także jego nieomylności
- czyśćca
- niepokalanego poczęcia Najświętszej Marii Panny
- ogłoszonego w 1950 dogmatu o wniebowzięciu Najświętszej Marii Panny.

Rozłam, który nastąpił po schizmie oznaczała koniec kościoła uniwersalnego. Pomimo, iż próbowano ponownie zjednoczyć oba kościoły (mi.in na soborze w Lyonie w 1274 r. lub we Florencji w 1439 r.), nigdy się to nie udało. Prawosławie tak samo jak Kościół katolicki opiera swoje dogmaty i wiarę na Świętej księdze, czyli Biblii. Dodatkowo w tej religii rozważane są Księgi symboliczne, które powstały już po rozłamie w Kościele chrześcijańskim. Dotyczą one przede wszystkim tajemnicy Trójcy świętej, Jezusa, jako Boga i człowieka, sakramentu chrztu świętego, odkupienia ludzkości od grzechu pierworodnego, tajemnicy życia pozaziemskiego oraz wyznaczają, iż wiary nie można doskonalić, liczba i treść dogmatów nie mogą być rozszerzane.

W przeciwieństwie do Kościoła katolickiego, Kościół prawosławny dzieli wiarę, na taką, w którą trzeba koniecznie wierzyć, warto wierzyć oraz można wierzyć. Prawosławie wyróżnia życie boskie, demoniczne i ludzkie. Ludzie oscylując między anielską duchowością a materialnością natury, przebywają w energii boskiej.

Tak samo jak katolicyzm, prawosławie posiada siedem sakramentów ( chrzest, bierzmowanie, eucharystię, pokutę, kapłaństwo, małżeństwo i namaszczenie olejami św.) Ostatni w przeciwieństwie do tego z wiary katolickiej, nie oznacza ostatniego namaszczenia. Dodatkowo różnicę stanowi bierzmowanie, które połączone jest z chrztem oraz eucharystia, do której mogą przystąpić wszyscy po przyjęciu wcześniej wymienionych sakramentów. Ostatnią różnicą jest fakt, iż podczas eucharystii wykorzystuje się kwaśny chleb, a komunia podawana jest w dwojakiej postaci.

Kościół prawosławny nie uznaje zwierzchnictwa biskupa Rzymu, w hierarchii kościelne występują jedynie biskupstwo, kapłaństwo, diakonat. Dodatkowo zarówno kapłani, jak u diakoni nie są zmuszeni do celibatu. Jedynie mnisi muszą, żyć w czystości i to przeważnie z tego grona wybierani są biskupi.

Prawosławie uznaje obrządek liturgii za istotę przekazu wiary. Najważniejszym obrządkiem jest obrządek bizantyjski. Występuje kilka różnych liturgii, odprawianych w zależności od danego dnia
- Liturgia Jana Złotoustego
- Liturgia Św. Bazylego Wielkiego
- Liturgia Uprzednio Poświęconych Darów (Liturgia papieża Grzegorza Wielkiego)
- Liturgia Św. Jakuba
- Liturgia Św. Marka

Bardzo ważnym elementem w Kościele prawosławnym są ikony. Uważana są, jako wizualny przekaz objawienia Jezusa Chrystusa. Dlatego też istnieją określone kanony, które trzymają w ryzach twórcach. Ważne jest by ikonograf był członkiem Kościoła, a akt twórczy poprzedzony spowiedzią i Eucharystią.

2. Islam - 19.2%  

Islam, inaczej zwany mahometanizm, jest jedną z największych religii monoteistycznych na świecie. Pod względem liczebności zajmuje ona drugie miejsce, zaraz po chrześcijaństwie. Nazwa islam pochodzi od arabskiego rdzenia "salama", które oznacza pogodzenie się z wolą Bożą. Wyznanie to posiada korzenie w islamie pierwotnym wyznawanym przez ludy koczownicze Arabii środkowej. Założycielem islamu jest Muhammad (polskie tłumaczenie Mahomet), wysłannik Allaha, jedynego Boga. Miał on być ostatnim prawdziwym prorokiem (po Adamie, Abrahamie (arab. Ibrahim), Mojżeszu (arab. Musa) i Jezusie (arab. Isa), który doznał objawienia w jaskini w okolicach Mekki. W ramach tego wyznania znajduje się wiele odłamów, jednak zachowują jedność, szczególnie w sprawie prawa. Islam, tak samo jak chrześcijaństwo, miał wpływ na kulturę i sztukę, m.in. powstanie ogrodów islamu.

Doktryna

Główne założenia islamu zapisane są w ostatniej objawionej księdze - Koranie. Religia ta nie posiada dogmatów oraz tajemnic wiary. Podstawą tej religii jest wiara w jedynego Boga Allaha, zaufanie do Koranu oraz tradycji. Bóg jest wszechwiedzący oraz źródłem wszelkiej wiedzy i sprawiedliwości. Człowiek został stworzony przez Boga i przez to staje się jego sługą. Tak samo jak w chrześcijaństwie, każdy obdarzony jest wolną wolą i tylko od jego uczynków zależy czy będzie zbawiony czy wiecznie potępiony. Aby zostać wyznawcą islamu należy jedynie szczerze wygłosić formułę (szahadę): "Nie ma Boga prócz Allaha, a Mahomet jest jego prorokiem". Słowa te też towarzyszom nowo narodzonemu dziecku muzułmańskiemu oraz przy pogrzebie. Należy także przyjąć na siebie obowiązki wynikające z Koranu, tradycji i prawa.

W islamie jest 5 filarów wiary:
1. Wiara w Allaha
2. Wiara w Jego anioły
3. Wiara w Jego księgi
4. Wiara w Jego proroków
5. Wiara w Dzień Sądu.
 

Największą zbrodnią w islamie jest zrezygnowanie z wiary.

Każdy muzułmanin ma pięć obowiązków, które musi spełniać:
1. Wyznanie wiary (szahada)
2. Modlitwa (salat), odprawiana zawsze w kierunku Mekki
3. Jałmużna (zakat), jest to zawsze określona część pensji (najczęściej 2,5%)
4. Post (saum), w ciągu dziewiątego miesiąca roku muzułmańskiego (ramadanu) wyznawcy muszą powstrzymać się od jedzenia i picia (nie dotyczy kobiet w ciąży lub karmiących, małych dzieci, osób ciężko chorych oraz odbywających długą i wyczerpującą podróż), a także palenia tytoniu i uprawiania seksu od wschodu do zachodu słońca.
5. Pielgrzymka do Ka'by - Mekki (hadżdż), każdy wyznawca musi ją odbyć chociaż raz w życiu, jeżeli sytuacja materialna na to pozwala.

W islamie nie ma grupy duchownych, modlitwy prowadzi członek społeczności muzułmańskiej Imam, który posiada dużą wiedzę na temat islamu. Istnieje wiele kategorii na określenie osób, biegłych w zasadach islamu:
- aamij - znawca podstawowych zasad islamu
- idżtihad - na podstawie tekstów religijnych wyjaśnia bieżące problemy społeczności (np. kultowe, polityczne, obyczajowe)
- tafsir - interpretator Koranu
- al-alim al-mutabahhir - znawca tradycji, Koranu i Sunny
- al-mudżtahid al-mutlak - najbardziej ceniona kategoria, biegły w syntezie różnych tekstów, w tworzeniu konkluzji i norm prawnych
- al-mudżtahid al-mutlak al-muntasib - jak wyżej, działa w określonej "szkole interpretacyjnej"
- al-mudżtahid fil-madh'hab - biegły w wyjaśnianiu kwestii prawnych, działa w określonej "szkole interpretacyjnej".

3. Hinduizm - 13.6%    

Hinduizm jest nazwą zbiorczą dla religii wyznawanych głównie na Półwyspie Indyjskim. Jest to zarówno ogół religii zrzeszonych pod jedną nazwą, jak także systemów filozoficznych, takich jak: sankhaja, joga czy wedanta. Hinduizm należy do religii monoteistycznych, tzw. wyznawana jest wiara w jednego Boga. Wyznawcy wierzą w reinkarnację, w prawo akcji i reakcji - karma oraz dążą do wyzwolenia, nazywanego moksza. Dodatkowo wiara nakazuje szacunek do Ksiąg świętych, zwanych Wedami.

Celem każdego wyznawcy jest uwolnienie się od kołowrotu wcieleń. Można wyróżnić trzy cele życia, czyli ścieżki do osiągnięcia szczęścia:
- dążenie do osiągnięcia doskonałości moralnej (dharma - postawa, to, co stałe), "Manusmriti" - "Traktat o zacności"
- uczciwe dążenie do osiągnięcia majątku, władzy i innych pożytecznych rzeczy (artha - korzyść, zysk), "Arthasastra" - "Traktat o dobrobycie" Kautiljia
- dążenie do osiągnięcia rozkoszy zmysłowej (kama - miłość, przyjemność erotyczna). Zasady kamy wyjaśnia - Kamasutra, "Kamasutra"- "Traktat o miłowaniu" Watsjajana Mallanaga.
 

Dodatkowo istnieją cztery ścieżki zbawienia:
- Dżńana joga - ścieżka wiedzy - poznania
- Karma-joga - ścieżka bezinteresownej pracy i działania
- Bhakti-joga - ścieżka miłości i oddania
- Radża-joga - ścieżka skupienia - kontemplacji.

W Hinduizmie istnieje wiara w bóstwa, a dodatkowo istnieje podział na bóstwa męskie - dewy oraz żeńskie - dewi. Wśród nich najważniejsza jest tzw. Trimurti: Brahma, Wisznu i Śiwa. Brahma, często utożsamiany z brodatym starcem siedzącym na lotusie, z czterema głowami i ramionami, jest konstruktorem świata. Ponieważ jednak jego siła pochodzi od Winszu, nie sprawuje on pieczy na wszechświatami. Ta rola należy do drugiej z triady - Winszu. Przedstawiany jest jako młody mężczyzna o ciemnoniebieskiej skórze i czterech rękach, w których trzyma maczugę, konchę, koło i lotos, lub w pozycji leżącej, na ciele węża Śeszy, unoszącego się na wodach oceanu. W opowieściach indyjskich jest mowa o 10 awatarach, za pomocą których pokonuje On złe moce i utrzymuje porządek świata:
- jako Matsja (Ryba), uratował przed potopem siódmego Manu, przodka obecnej ludzkości,
- jako Żółw (Kurma), podparł kosmiczną górę Mandarę służącą do ubijania pierwotnego oceanu i wydobywania zeń ambrozji,
- jako Waraha (Dzik) wydobył Ziemię z głębin oceanu i zwyciężył demona Hiranjakszę,
- jako Narasinha (Człowiek-Lew) zabił demona Hiranjakaśipu, brata Hiranjakszy, który dręczył ludzi, by zemścić się za jego śmierć,
- jako Waman (Karzeł) zmienił się w olbrzyma, który zajął sobą cały wszechświat, usuwając panoszącego się demona Bali,
- jako Paraśurama (Rama z toporem) zabił najpierw króla Kartawirję za kradzież cudownej krowy, która stanowiła własność pustelnika Dżamadagniego, a potem królewskich potomków za zamordowanie samego pustelnika,
- jako Ramaćandra (Rama Wspaniały), znany z Ramajany, uwolnił świat od demona Rawany, który porwał jego żonę, Sitę,
- jako Bóg Kriszna, stanął po stronie Pandawów w wielkiej wojnie przeciwko Kaurawom, opisanej w Mahabharacie, a w rozmowie z Ardżuną przed bitwą na polach Kurukszetra objawił drogę jogi prowadzącą do wyzwolenia (Bhagawadgita),
- wcielił się w Buddę, który głosił herezję, by zwieść ludzi głupich i doprowadzić ich do ostatecznej klęski (ortodoksyjny hinduizm postrzega Buddę jako uosobienie cech negatywnych),
- u kresu tej epoki świata pojawi się jako Kalkin, który zwycięży złe moce i wprowadzi szczęście i pokój.
Ostatni z trójki najważniejszych bóstw to Śiwa. Doprowadza on do końca każdy okres nazywany kalpą, doprowadzając do zagłady świata. Przedstawiany jest jako mężczyzna z trzema oczami, dodatkowe służy do patrzenia wgłąb duszy.

Hinduizm odnosi się także do hierarchii społecznej. Istnieje wyraźny podział na kasty:
- Bramini - kapłani (filozofowie, uczeni)
- Kszatrijowie - dowódcy wojskowi, politycy, urzędnicy
- Wajsjowie - kupcy, rolnicy, rzemieślnicy
- Śudra (siudrowie) - robotnicy, służba, pracownicy niewykwalifikowani.
Dodatkowo kasty mogą dzielić się na podkasty oraz istnieją tzw. bezkastowi, którzy nie należą do społeczeństwa.

Hinduizm posiada bardzo dużo świąt, mi.in. "święto świateł" (diwali), święto narodzin Kryszny, święto Wisznu-Dżagannathy (Pana świata), święto Siakti. To ostatnie związane jest z zabiegami magicznymi, polega na pozyskiwaniu żeńskiej energii. Podczas ceremonii używane są środki odurzające oraz dochodzi do ceremonii orgiastycznych.

4. Buddyzm - 5.7%

Buddyzm to jedna z wielkich religii uniwersalistycznych, a zarazem jedna z najstarszych. Obecnie uważana jest także jako system filozoficzno-etyczny, a nawet jako psychologia. Założycielem i twórcą podstawowych zasad był żyjący w V wieku p.n.e., syn władcy jednego z państw w Indii - Siddhartha Gautama.

Siddhartha Gautama pochodził z rodu Śakjów. Zgodnie z legendą, narodziny Buddy związane były z różnymi znakami. Matce przyśnił się biały słoń, niosący w trąbie kwiat lotosu, który wszedł do jej łona. Kiedy zasięgnął rady mędrca ojciec dowiedział się, iż jego syn zostanie władcą świata lub duchowym przywódcą.
Kiedy dorósł zaczął poszukiwać swojej życiowej drogi. W tym czasie nauczył się medytacji, przewodził grupą ascetów, wsłuchiwał się w głosy innych. Jednak to nie dało mu pełnej satysfakcji. Zaczął medytować pod drzewem Bodhi i postanowił, iż będzie tam tak długo, aż rozwiąże zagadkę cierpienia. Podczas 49 dni nawiedzał go duch Mara - szatan, poznawał swoje wcielenia, a także zrozumiał cierpienia świata i co należy zrobić, aby nad nim zapanować. Tak powstały Cztery Szlachetne Prawdy, Siddhartha Gautama doznał stan pełnego oświecenia i od tego momentu nazywano go Buddą - przebudzonym.
Przy drzewie został jeszcze 7 tygodni, medytując, co ma z tą wiedzą zrobić. Wtedy też zstąpił na niego Brahma i kazał mu udać się do ludzi, aby ich nauczyć. Budda spędził resztę swojego życia na wędrówce po Indiach.

Buddyzm opiera się na na Czterech Szlachetnych Prawdach oraz na przedstawionej przez Buddę Ośmiorakiej Ścieżce.

Pierwsza Szlachetna Prawda o Cierpieniu
"Narodziny są dukkhą, starzenie się jest dukkha, śmierć jest dukkha; rozpacz, lament, ból i napięcie są dukkha; powiązanie z niechcianym jest dukkhą; rozłąka z upragnionym jest dukkha; nie osiągnięcie pożądanego jest dukkha. Pokrótce, pięć znikających zespołów jest dukkha."
Słowo "dukkha" tłumaczone jest jako cierpienie, nie tylko w sensie dosłownym, lecz także jako brak pełnej satysfakcji w życiu. Pięć znikających zespołów, zwanych także skupiskami, tworzą naszą egzystencję. Oznacza to, iż całe nasze życie jest cierpieniem. Powodem tego jest brak trwałości na ziemi, wszystko ulega przemijaniu.

Druga Szlachetna Prawda o Przyczynie Cierpienia
"Pragnienie, które tworzy dalsze stawanie się - któremu towarzyszy namiętność i zachwyt, znajdujące rozkosz to tu, to tam - pragnienie zmysłowej przyjemności, pragnienie stawania się, pragnienie niszczenia się."

Przyczyną cierpienia jest żądza, która ciska człowiekiem - pożądanie, pragnienie czy chciwość. Właśnie te uczucia są przyczyną ciągłego odradzania się.

Trzecia Szlachetna Prawda o Ustaniu Ciepienia
"[To] całkowite zaniknięcie i ustanie, wyrzeczenie się, zaniechanie, wyzwolenie, puszczenie pragnienia." Aby wyeliminować cierpienie należy pozbyć się wszystkich pragnień i osiągnąć stan spokoju doskonałego, zwanego Nirwaną.

Czwarta Szlachetna Prawda o Ścieżce Prowadzącej do Ustania Cierpienia
"Dokładnie ta Szlachetna Ośmioaspektowa Ścieżka - właściwy pogląd, właściwe postanowienie, właściwa mowa, właściwe działanie, właściwy żywot, właściwe dążenie, właściwe skupienie, właściwa medytacja."
W Czwartej Szlachetnej Prawdzie Budda mówi w jaki sposób można dojść do stanu wolności od cierpienia.

Ośmioraka ścieżka
- słuszny pogląd (właściwy pogląd)
- słuszne postanowienie (właściwe myślenie)
- słuszne słowo (właściwa mowa)
- słuszny czyn (właściwe postępowanie)
- słuszny żywot (właściwe życie)
- słuszne dążenie (właściwe dążenie)
- słuszne skupienie (właściwe rozważanie)
- słuszna medytacja (właściwe skupienie)
 

Pięć buddyjskich przykazań to:
1. Zobowiązuję się przestrzegać nakazu, nie niszczyć żywych istot.
2. Zobowiązuję się przestrzegać nakazu, nie brać tego co nie dane.
3. Zobowiązuję się przestrzegać nakazu, powstrzymywać się od złego seksualnego prowadzenia się.
4. Zobowiązuję się przestrzegać nakazu, powstrzymywać się od niewłaściwej mowy.
5. Zobowiązuję się przestrzegać nakazu, powstrzymywać się przed spożywaniem napojów odurzających i narkotyków, które prowadzą do nieuważności.

Cztery Szlachetne Prawdy są podstawą nauk buddyjskich, a Szlachetna Ośmioraka Ścieżka częścią praktyczną, która mówi o dyscyplinie.
 

Buddyzm jest religią autosoteriolegiczną, czyli wskazuje drogę do samowyzwolenia, nie pokazując w Boga. Dlatego w kategoriach religioznawstwa Zachodu opisywany jest jako doktryna ateistyczna.
Głównym założeniem jest, iż u podstawy wszystkiego istnienia tkwi pustka, zwana śunjata. Związane jest to z pustką własnej natury zjawisk, które same nie mogą istnieć. Pojawiają się, trwają jakiś czas i znikają, nie mają niezależnego bytu.

Buddyzm zakłada, iż wszyscy ludzie uwikłani są poprzez swoje namiętności i cierpienia w świat złudzeń, nazywany Maja. Z tego powodu nie mogą dojść do prawdy. Każda pozytywna rzecz obarczona jest negatywami, np narodziny - śmiercią, miłość - jej brakiem,
Buddyści wierzą, że karma oznaczająca prawo przyczyny i skutku, przenosi energię z jednego ciała do drugiego. Strumień świadomości, niosący w sobie karmiczne nasiona z poprzednich żywotów manifestuje się w kolejnym ciele, którego kształt i miejsce odrodzenia zależne jest od tychże nasion karmicznych. Gdy znika niewiedza (wiara w osobowe "ja"), znikają także karmiczne przyczyny odradzania się.

5. Inne - 9.8%

Babizm, Bahaizm, Chondogyo, Dżinizm, Jazydyzm, Kaodaizm, Konfucjanizm, Mandeizm, Manicheizm, Mazdaizm, Mitraizm, Mozaizm, Neopogaństwo, Religie fikcyjne, religie pierwotne, Shinto, Sikhizm, Taoizm, Zoroastryzm, Zurwaizm.

•       6. Ateizm - 18%

Ateizm zatem jest określeniem postawy negującej religię i istnienie boga lub bóstw, zaprzeczającym wierze w boga lub bogów. Czasem ateizm wiąże się z negowaniem wiary we wszelkiego rodzaju świat i zjawiska nadprzyrodzone. Taki pogląd to już bardziej racjonalizm.

Występowanie religii na świecie:

III. RÓŻNICE WYSTĘPUJĄCE W POSZCZEGÓLNYCH RELIGIACH.

Największe opisane religie powstały w różnych okresach historii, bowiem buddyzm, judaizm i hinduizm pojawiły się przed narodzinami Chrystusa, natomiast chrześcijaństwo i islam to religie naszej ery, która została zapoczątkowana właśnie narodzinami Jezusa Chrystusa. Autorami tych wierzeń byli konkretni ludzie, którzy żyli w różnych krajach, na różnych kontynentach (jedynie hinduizm nie wyszczególnia konkretnego założyciela, gdyż był to odłam istniejącej już wcześniej, innej religii).
Wyznawcy poszczególnych religii modlą się i żyją zgodnie z własnymi, odrębnymi przepisami zawartymi w świętych księgach, których treść przekazywana jest wiernym przez różne osoby duchowne. Duże liczby wyznawców opanowały dziś zupełnie inne zakątki świata, budując różnorakie miejsca kultu (świątynie).
Przepisy i nakazy religijne większości wyznań nakazują swym członkom szerzenie wiary, nawet orężnie (tzn. wojnę z niewiernymi, czyli wyznawcami innych religii). Jedynie chrześcijaństwo zabrania takich praktyk, a co więcej nakazuje chrześcijanom miłość swych nieprzyjaciół (miłość bliźniego).

IV.PODOBIEŃSTWA WYMIENIONYCH WYZNAŃ.

Wszystkie opisane wyznania mają charakter monoteistyczny, czyli głoszą wiarę w jednego Boga, który niekiedy występuje pod kilkoma postaciami lub wcieleniami. Cześć Bogu oddawana jest w przepięknych miejscach kultu (świątynie), gdzie odprawia się uroczyste obrzędy i nabożeństwa. Każde wyznanie (z wyjątkiem buddyzmu, gdyż tutaj jest wiele takich miejsc) posiada główne miejsce (miasto) kultu, a judaizm i chrześcijaństwo za takie właśnie miasto uważają Jerozolimę.
Prawdy wiary i przepisy życia wiernych zapisane są w tzw. świętych księgach, których wyjaśnianiem zajmują się specjalnie do tego celu wyznaczone osoby. Przewodnicy religijni oraz osoby duchowne zanoszą też w imieniu wierzących modły do ich bogów. Każde wyznanie zrzesza miliony wiernych, żyjących w wybranych krajach świata.

...