Hamilton Laurell - Anita Blake 00.1 - Ci, którzy szukają przebaczenia.pdf - Ebooki - mat66615

L AURELL K . H AMILTON

C I , KTÓRZYSZUKJĄPRZEBACZENIA

(ORG. THOSE, WHO SEEK FORGIVENES)

Opowiadanie pochodzi ze zbioru Strange Candy

Tłumaczenie: Fallen

Korekta: ALPHA, victoria

Laurell K. Hamilton, Those Who Seek Forgiveness

Strona 1

Akcja opowiadania ma miejsce przed pierwszym tomem.

- Śmierć to bardzo poważna sprawa, pani Fiske. Ludzie, którzy przez nią przeszli, nie

są już tacy sami.

Kobieta pochyliła się naprzód, obejmując twarz dłońmi. Jej smukłe ramiona trzęsły się

cicho przez kilka minut. Podałam jej kolejne pudełko chusteczek. Chwyciła je po omacku i

spojrzała w górę. – Wiem że nie możesz przywrócić go do życia, nie naprawdę.

Otarła dwie łzy, które uciekły i spłynęły w dół jej idealnych kości policzkowych.

Torebka, którą mocno sciskała była z wężowej skóry, przynajmniej za dwieście dolarów. Jej

dodatki – broszka w klapie, wysokie obcasy, kapelusz i rękawiczki – wszystko to było czarne,

tak samo jak torebka. Garsonkę miała szarą. Żaden z tych kolorów jej nie pasował, ale

podkreślały one jasną skórę i puste oczy. Była tym typem kobiety, który sprawiał że czułam

się zbyt niska, zbyt ciemna, i sprawiała że miałam dziwne pragnienie, by schudnąć jeszcze

dziesięć funtów. Jeżeli nie byłaby tak szczerze pogrążona w żalu, to znielubiłabym ją.

- Muszę porozmawiać z Arturem. To mój mąż… to był mój mąż. – Wzięła głęboki

wdech i spróbowała ponownie. – Artur zmarł nagle. Zawał serca. – Załkała delikatnie w

chusteczke. – W jego rodzinie istnieje długa historia chorób serca, ale on zawsze dbał o

siebie. – Skończyła z czkawką. – Chcę się z nim pożegnać, panno Blake.

Uśmiechnęłam się uspokajająco. – Wszyscy pozostawiamy niewypowiedziane słowa,

gdy śmierć przychodzi nagle. Ale wskrzeszanie zmarłych, by to powiedzieć, nie zawsze jest

dobrym pomysłem.

Jej niebieskie oczy patrzyły intensywnie przez ścianę łez. Zamierzałam zniechęcić ją,

tak jak zniechęcałam każdego z moich klientów, ale ona i tak by to zrobiła.W tych oczach

było coś szczególnego, coś co wydawało się poważne.

- Są pewne ograniczenia w tym procesie. – Mój szef nie pozwalał nam pokazywać

ujęć czy zdjęć, ani dawać obrazowych opisów, ale mieliśmy mówić prawdę. Jedno dobre

zdjęcie rozkładających się zombie odesłałoby większość moich klientów z krzykiem.

- Ograniczenia?

- Tak, możemy przywrócić go z powrotem. Przyszłaś do nas bezzwłocznie. To

pomaga. Został pochowany tylko trzy dni temu. Ale jako zombie twój mąż będzie miał

ograniczoną władzę nad swoim ciałem i umysłem. I wraz z kolejnymi dniami, będzie tylko

gorzej, nie lepiej.

Wstała wyprostowana, łzy schły na jej twarzy. – Miałam nadzieję, że możesz go

wskrzesić jako wampira.

Laurell K. Hamilton, Those Who Seek Forgiveness

Strona 2

Moja twarz była ostrożnie bez wyrazu. – Wampiry są nielegalne, pani Fiske.

- Przyjaciel powiedział mi, że.. że możesz to załatwić. – Skończyła w pośpiechu,

analizując wyraz mojej twarz.

Przybrałam mój najlepszy profesjonalny uśmiech. – Nie tworzymy wampirów. A

nawet jeżeliby tak by było, to i tak nie można przemienić zwykłych zwłok w wampira.

- Zwykłych?

Niewielu ludzi, którzy przychodzili do nas miało jakiekolwiek pojęcie jak rzadko

spotykane były wampiry i dlaczego. – Zmarły musiałby zostać ugryziony przez wilkołaka,

wampira albo inna nadnaturalną istotę, kiedy jeszcze był żywy. Bycie pochowanym w

niepoświęconej ziemi pomogłoby. Twój mąż, Artur, nigdy nie został ugryziony przez

wampira za życia, prawda?

- Nie, – w połowie się zaśmiała, – został raz ugryziony przez mojego teriera

Yorkshire.

Uśmiechnęłam się, zachęcając ją do zmiany ducha. – To raczej nie zadziała. Twój mąż

może powrócić jako zombie, albo wcale.

- Biorę to, – powiedziała cicho, cała poważna i bardzo spokojna.

- Ostrzegam cię, że większość rodzin uważa to za zalecane, aby złożyć zombie z

powrotem do grobu tuż po wskrzeszeniu.

- Dlaczego?

Dlaczego? Widziałam szczęśliwe rodziny witające swoich utraconych ukochanych.

Widziałam potem te rodziny zniesmaczone, przerażone, przynoszące rozkładające się zwłoki,

aby złożyć je z powrotem do grobu. Uśmiechający się krewny zredukowany do powłóczącego

nogami przerażenia.

- Co dokładnie chcesz by Artur zrobił, kiedy powstanie?

Spojrzała na dół i wyciągnęła kolejną chusteczkę. – Chcę się z nim pożegnać.

- Tak, pani Fiske, ale czego pani od niego oczekuje?

Milczała przez kilka minut. Zdecydowałam się ją nakierować. – Na przykład, jedna

kobieta przyszła tu pragnąc wskrzesić męża, by mógł on wziąć polisę ubezpieczeniową.

Powiedziałam jej, że większość firm ubezpieczeniowych nie zawiera umów ze zmarłymi. –

Uśmiechnęła się na to. – I tym właśnie będzie Artur jak powróci – chodzącym zmarłym.

Jej uśmiech zbladł, łzy pojawiły się ponownie. – Chcę, aby Artur mi wybaczył. –

Ukryła twarz w dłoniach i trzęsła się. – Miałam romans przez kilka miesięcy. Dowiedział się,

dostał ataku serca i zmarł. – Wydawała się czerpać siłę ze słów i łzy zwolniły. – Rozumiesz,

Laurell K. Hamilton, Those Who Seek Forgiveness

Strona 3

że muszę z nim porozmawiać po raz ostatni. Muszę mu powiedzieć, że go kocham, tylko jego.

Chcę, aby Artur mi wybaczył. Czy może to zrobić to jako… zombie?

- Z tego co wiem umarli są bardzo skłonni do wybaczania żyjącym, jeżeli zmarli z

naturalnych przyczyn. Twój mąż będzie miał wystarczająco funkcjonalny umysł by mówić.

Będzie sobą na początku. Z upływem dni, będzie tracił pamięć. Zacznie się rozkładać,

najpierw umysłowo, potem fizycznie.

-Rozkładać?

- Tak, powoli, bo mimo wszystko, on jest martwy.

Krewni naprawdę nie wierzyli, że świeże zombie nie były żywe. Świadomość na

poziomie intelektualnym, że ktoś, kto się uśmiecha i rozmawia, jest chodzącym zmarłym to

jedno. Emocjonalnie to coś zupełnie innego. Ale zaczynali w to wierzyć wraz z upływem

czasu, gdy on czy ona zaczynali wyglądać jak chodzące trupy.

- Więc to tymczasowe?

- Niezupełnie. – Wstałam zza biurka i usiadłam obok niej. – Powinien pozostać

zombie prawdopodobnie na zawsze. Ale jego stan fizyczny i umysłowy będzie pogarszał się

dopóki nie stanie się niczym więcej niż robotem w rozkładającym się ciele.

- Rozkładającym się ciele. – Wyszeptała.

Dotknęłam jej ręki. – Wiem, że to trudny wybór, ale taka jest rzeczywistość. –

Rozkladające się ciało tak naprawdę nie opisywało białego błysku kości prześwitującego

przez gnijące mięso, ale tylko na takie określenie zezwalał nasz szef.

Chwyciła moją dłoń i uśmiechnęła się. – Dziękuje ci za powiedzenie mi prawdy.

Wciąż pragnę sprowadzić Artura z powrotem. Nawet tylko na chwilę, by powiedzieć mu kilka

słów.

Więc zamierzała to zrobić, tak jak sądziłam. – Więc nie chcesz go na tygodnie, czy

dni, tylko na tyle by porozmawiać.

- Tak sądzę.

- Nie chciałabym pani poganiać, pani Fiske, ale muszę to wiedzieć zanim uzgodnimy

termin spotkania. Rozumie pani, to wymaga większej ilości czasu i energii, by wskrzesić

kogoś i złożyć go potem do grobu, jedno tuż po drugim. – Jeżeli wskrzesi się i złoży go do

grobu wystarczająco szybko, pani Fiske może być w stanie zapamiętać Artura w pozytywny

sposób.

- Och, oczywiście. Jeżeli to możliwe chciałabym porozmawiać z nim przez kilka

godzin.

Laurell K. Hamilton, Those Who Seek Forgiveness

Strona 4

- Więc najlepiej jeżeli zabierzesz go do domu przynajmniej na wieczór. Możemy

zaplanować złożenie go do grobu na jutrzejszą noc. – Naciskałam na szybkie złożenie do

grobu. Nie sądziłam, że pani Fiske mogłaby znieść patrzenie jak jej mąż gnije na jej oczach.

- To brzmi dobrze. – Wzięła głęboki wdech. Ale wiedziałam co zamierzała

powiedzieć. Wyglądała tak odważnie i rezolutnie. – Chcę być przy tym jak sprowadzisz go z

powrotem.

- Pani obecność jest wymagana, pani Fiske. Rozumie pani, zombie nie ma prawdziwej

własnej woli. Pani mąż będzie zdolny myśleć samodzielnie na początku, ale z czasem, zombie

ma trudności z decydowaniem o różnych rzeczach. Osoba, albo osoby, które je wskrzeszają

mają nad nimi kontrolę.

- Pani i ja?

- Tak.

Pobladła jeszcze bardziej, jej uścisk stał się mocniejszy.

- Pani Fiske? – wręczyłam jej szklankę z wodą. – Proszę pić powoli. – Kiedy

wyglądała lepiej zapytałam.

- Jest pani pewna, że jest pani gotowa zrobić to dziś w nocy?

- Czy jest coś, co muszę przynieść?

- Zestaw ubrań pani męża przydałby się. Być może ulubiony przedmiot, kapelusz,

trofeum, by pomóc mu zorientować się kim jest. Resztę ja dostarczę. – Zawahałam się,

ponieważ kolory wróciły jej na twarz, ale musiała być na to przygotowana. – Na cmentarzu

będzie krew.

- Krew. – Jej głos był zdyszanym szeptem.

- Kurczak, przyniosę go. Będzie też pewna maść do rozsmarowania na naszych

twarzach i rękach. Lekko się błyszczy i pachnie odrobinę dziwnie, ale nie nieprzyjemnie. – Jej

następne pytanie będzie takie jak zazwyczaj.

- Co zrobimy z krwią?

Dałam standardową odpowiedź. – Rozpryskamy odrobinę na grobie i część na nas.

Przełknęła bardzo ostrożnie, wyglądając odrobinę szaro.

- Może się pani wycofać teraz, ale nie później. Kiedy wpłaci pani zaliczkę, nie

zostanie ona zwrócona. A kiedy ceremonia się rozpocznie, przerwanie kręgu jest bardzo

niebezpieczne.

Laurell K. Hamilton, Those Who Seek Forgiveness

Strona 5

Hamilton Laurell - Anita Blake 00.1 - Ci, którzy szukają przebaczenia.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: