____________________, dnia ____________________201__ r.
Adres jednostki policji lub straży miejskiej:
_________________________________
Nazwa jednostki
Adres
Kod, miejscowość
Zawiadamiający:
__________________________________
imię i nazwisko
Zawiadomienie
o podejrzeniu popełnienia wykroczenia
(A) Działając w imieniu własnym, niniejszym zawiadamiam o popełnieniu czynu polegającego na umieszczeniu w ekspozycji punktu sprzedaży prasy przy ul. _______________________ w ______________________ nieprzyzwoitych wizerunków w tym także nieprzyzwoitych napisów tj. czynu uzasadniającego podejrzenie popełnienia wykroczenia z art. 141 Kodeksu wykroczeń.
(B) W załączeniu składam fotografie wykonane w dniu ______________________ w wyżej wymienionym miejscu, na których widoczne są treści, których publiczne umieszczanie jest zakazane i podlega sankcji z art. 141 Kodeksu wykroczeń.
(C) Wnoszę o:
1. wszczęcie stosownego postępowania w trybie określonym w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2008 r., Nr 133, poz. 848, ze zm.), a nadto
2. niezwłoczne zabezpieczenie materiału dowodowego w sprawie poprzez wykonanie dokumentacji fotograficznej w miejscu dokonania wykroczenia.
UZASADNIENIE
I.
1. W dniu __________________________ roku, przechodząc ulicą ___________________ ____________________________ w ___________________________ zauważyłem/zauważyłam, że w ekspozycji prasy w znajdującym się tam punkcie sprzedaży zostały umieszczone czasopisma, których okładki zawierają nieprzyzwoite treści. W pierwszej kolejności wizerunki te przedstawiają nagie osoby w obscenicznych pozach. Nie ulega wątpliwości, że wizerunki te są nieobyczajne. W sposób rażący odbiegają bowiem od zasad zachowania powszechnie przyjętych i akceptowanych w miejscach publicznych.
2. Ponadto umieszczone tam czasopisma zawierają nieprzyzwoite napisy, takie jak _________________________________________________________________________________________________________________. Ich treść można odczytać z fotografii wykonanych przeze mnie na miejscu. Napisy te są wulgarne i w powszechnym odbiorze – obraźliwe.
Dowód: __________ fotografii – załącznik nr 1
II.
3. Opisany przeze mnie czyn wypełnia znamiona wykroczenia z art. 141 Kodeksu wykroczeń. Przepis artykułu 141 Kodeksu wykroczeń ma na celu ochronę obyczajności publicznej. Stanowi on, że karze ograniczenia wolności, grzywny do 1.500 złotych albo karze nagany podlega kto w miejscu publicznym umieszcza nieprzyzwoite ogłoszenie, napis lub rysunek.
4. Sprawcą przedmiotowego wykroczenia jest nieznana mi osobiście osoba, od która umieściła opisane powyżej czasopisma we wskazanym miejscu publicznym. Słusznym bowiem jest stwierdzenie, że „sprawcą jest osoba, za pośrednictwem której nieprzyzwoity materiał wizualny lub dźwiękowy dotarł do oczu lub uszu bliżej nieokreślonej liczby osób” por. W. Kotowski, Komentarz, Zakamycze 2004, s. 470. Należy uznać, że sprawcą który dopuścił się przedmiotowego wykroczenia jest sprzedawca w punkcie sprzedaży prasy.
5. Miejsce, którego niniejsze zawiadomienie dotyczy jest miejscem publicznym, w rozumieniu art. 141 Kodeksu wykroczeń. Dostęp do niego ma bowiem każda osoba – bez żadnych ograniczeń. W szczególności stwierdzenie to dotyczy dzieci i młodzieży.
III.
6. Przepis art. 141 Kodeksu wykroczeń stanowi, że wykroczeniem jest w szczególności „umieszczenie nieprzyzwoitego […] napisu lub rysunku […]”. Bez znaczenia zatem jest, czy nieprzyzwoita treść odnosi się jedynie do „rysunku” czy też „napisu” albo też rysunku i napisu równocześnie. Innymi słowy, dla stwierdzenia popełnienia wykroczenia z art. 141 Kodeksu wykroczeń nie jest koniecznym by prezentacja nieprzyzwoitych treści obejmowała jednocześnie rysunek i napis. Wystarczy stwierdzenie choćby jednej z ww. form umieszczenia nieprzyzwoitych treści.
7. Bez znaczenia nadto jest sposób w jaki „umieszczenie” to nastąpi. Inaczej mówiąc, to czy dane zachowanie będzie „umieszczaniem” w rozumieniu art. 141 Kodeksu wykroczeń nie zależy od tego, czy nieprzyzwoita treść została wykonana bezpośrednio przez sprawcę, czy też posłużył się on gotowym już materiałem (tak jak to ma miejsce w niniejszej sprawie).
8. Okładki zawierają szereg wizerunków, których prezentacja narusza obyczajność publiczną, w szczególności, gdy kontakt z takimi zdjęciami mają dzieci. Należy zauważyć, że skoro przepis nakłada sankcję za prezentowane w miejscu publicznym nieprzyzwoitych rysunków, to tym bardziej przepisem tym objęte jest prezentowanie zdjęć, które są dodatkowo przetwarzane w formie komputerowej w trakcie projektowania okładek prasy erotycznej. Podkreśla się, że technika, w jakiej wykonano nieprzyzwoitą treść (materiał wizualny) nie ma znaczenia (tak: Mozgawa, Kodeks wykroczeń, Komentarz, Warszawa 2007, s. 480). Okładki pism są bez wątpienia poddane ingerencji człowieka i komputera, co powoduje, że pierwotne zdjęcie wykonane przez fotografa (które samo w sobie również podlega art. 141 Kodeksu wykroczeń), zostaje przetworzone stając się swego rodzaju rysunkiem wykonanym techniką komputerową. Materiały wykonane w ten sposób są bardziej sugestywne i jednoznaczne, a dla dzieci również bardziej szokujące, niż typowe rysunki, a celem przepisu art. 141 Kodeksu wykroczeń jest obrona obyczajności publicznej, m.in. dla dobra dzieci i w celu uchronienia ich przed obscenicznością. Materiały podlegające penalizacji na podstawie art. 141 Kodeksu wykroczeń mogą być zarówno czymś narysowanym techniką tradycyjną, jak i przetworzonym komputerowo i umieszczonym na okładce pisma prezentowanego w miejscu publicznym. Według B. Kurzępy „rysunek odnosi się do wizerunku czegoś” (Kurzępa B., Kodeks wykroczeń, Komentarz, Warszawa 2008, s. 476). Na okładkach pism pokazanych na zdjęciu znajduje się wiele wizerunków postaci w sytuacjach i pozach obscenicznych i nieprzyzwoitych.
IV.
9. Według doktryny prawa, ustawowe znamię „nieprzyzwoitość” zależy od panujących w społeczeństwie, w danym czasie i miejscu, poglądów na to co jest nieprzyzwoite. Są to w szczególności takie treści, które mają charakter bezwstydny. W literaturze podnosi się, że „nieprzyzwoity to bezwstydny, nieskromny (…), nieobyczajny”; por. B. Kurzępa, Kodeks wykroczeń, Komentarz, Warszawa 2008, s. 476. Należy zgodzić się z twierdzeniem, że treści uwidocznione na załączonych zdjęciach nie są skromne i przyzwoite, szczególnie gdy ich odbiorcami są osoby, które oglądania tego typu treści sobie nie życzą, nie mówiąc już o dzieciach. Dla zakwalifikowania danej treści jako nieprzyzwoitej nie trzeba wykazywać, że treści te mają charakter pornograficzny. Gdyby taki miały, należałoby zastosować art. 202 kodeksu karnego. Ponieważ przepis chroni m.in. dzieci i młodzież, które są narażone na oglądanie obscenicznych (nieprzyzwoitych) materiałów, oceniając daną treść należy kierować się poziomem wrażliwości dzieci i młodzieży. Należy więc zadać pytanie, czy treść uwidocznioną na fotografiach, które załączam można wręczyć na przykład siedmioletniej dziewczynce i uznać, że są to treści przyzwoite. Jeżeli nie, tym samym materiały te należy uznać za objęte przepisem art. 141 Kodeksu wykroczeń, gdyż również dzieci mają dostęp do takich materiałów umieszczonych w miejscu publicznym. Moim zdaniem, żadna z tych okładek nie nadaje się do pokazania dziecku, gdyż wszystkie zawierają nieprzyzwoite treści.
imię, nazwisko i podpis
Załączniki: zdjęcia wymienione w treści zawiadomienia.
TYLKODLANIEGO