OPIS TECHNOLOGICZNY PROJEKTOWANEJ
OCZYSZCZALNI ŚCIEKÓW
Przedstawiony poniżej proces technologiczny zapewnia na drodze mechanicznego, a następnie biologicznego oczyszczania usunięcie ze ścieków zanieczyszczeń organicznych oraz związków biogennych tj. azotu i fosforu.
Ścieki do oczyszczalni dopływają kolektorami, przez obiekty oczyszczalni ścieków przepływają grawitacyjnie.
Do oddzielenia ze ścieków większych zanieczyszczeń stałych powyżej 5 mm - instaluje się kraty mechaniczne schodkowe oraz jako awaryjne kraty płaskie z ręcznym usuwaniem skratek. Układ kanałów i zastawek odcinających przed i za kratami umożliwia wyłączanie z pracy dowolnej kraty bez wpływu na pracę całej oczyszczalni. Zatrzymane skratki zrzucane z krat, transportowane są podajnikiem ślimakowym do kontenera na skratki.
Ścieki po wstępnym oczyszczeniu na kratach kierowane są do piaskownika o przepływie poziomym przedmuchiwanago. Sedymentujący na dno piasek zgarniany jest przy pomocy zgarniacza mechanicznego do leja wykonanego w części czołowej piaskownika. Po ich napełnieniu usuwany jest okresowo do odwadniania mechanicznego lub grawitacyjnego. W piaskowniku zainstalowany jest ruszt napowietrzający średniopęcherzykowego napowietrzania, celem którego jest przedmuchiwanie przepływających ścieków sprężonym powietrzem. Zgarniacz mechaniczny piasku wyposażony jest w zgarniak części pływających - które zrzucane są do koryta części pływających (na końcu piaskownika) do węzła przeróbki osadów lub na składowisko.
Pozbawione zawiesin mineralnych ścieki odpływają z piaskownika do osadnika wstępnego.
W osadniku wstępnym następuje ostatni etap mechanicznego oczyszczania tj. sedymentacja wstępna. Do usuwania osiadających stałych zanieczyszczeń (osadów wstępnych) przeznaczony jest zgarniacz mechaniczny. Osad usuwany jest do węzła przeróbki osadów. Oczyszczone mechanicznie ścieki przepływają do komory defosfatacji. Osad z osadników wtórnych zostaje przetłoczony na początek cyklu biologicznego oczyszczania, natomiast osad nadmierny odpływa do węzła przeróbki osadów.
Komora defosfatacji do której doprowadzane są ścieki i recyrkulowany osad (poprzez komorę predenitryfikacji) wyposażona jest w mieszadło zapewniające pełne wymieszanie zawartości komory.
Mechanizm usuwania fosforu polega na wykorzystaniu szczególnej zdolności mikroorganizmów tlenowych do przetrwania w warunkach beztlenowych. Mikroorganizmy te , żyjąc normalnie w warunkach tlenowych energię potrzebną uzyskują z utleniania związków organicznych. Wprowadzone w warunki beztlenowe starają się przetrwać przez uwolnienie fosforu który w postaci łańcucha polifosforanowego gromadzony jest w protoplazmie komórki. Organizmy te wprowadzone ponownie w warunki tlenowe nie tylko mineralizują substancje organiczne, ale także pobierają fosfor i przekształcają go w polifosforany . Ilości pochłanianego w warunkach aerobowych fosforu przekraczają przy tym często znacząco ilości fosforu " oddawanego" w warunkach anaerobowych. Szczególnie duże zdolności do opisanego kumulowania fosforu w postaci polifosforanów mają bakterie Acinobacter - mogą zawierać nawet do 25 % polifosforanów w przeliczeniu na suchą masę komórkową .
Kolejnym etapem biologicznego oczyszczania jest redukcja związków azotu w komorach osadu czynnego (symultanicznych). Wstępna faza denitryfikacji jest obecnie preferowanym sposobem biologicznego usuwania azotu, umożliwia bowiem wykorzystanie wewnętrznego źródła węgla z łatwo przyswajalnych substancji organicznych po wstępnym, mechanicznym oczyszczeniu ścieków. Doprowadzona z komory defosfatacji mieszanina ścieków i osadu, oraz ścieki recyrkulowane ze strefy nitryfikacji przetrzymywane są w warunkach niedotlenienia. W tych warunkach następuje redukcja związków azotu (azotanów ) do wolnego azotu. Następnie ścieki przeprowadzają do strefy aerobowej, gdzie ścieki poddane zostaną napowietrzaniu i następuje ostateczna redukcja związków organicznych (węgla) i nitryfikacja związków azotu.
Ścieki z komór osadu czynnego odpływają do osadników wtórnych. Wyposażenie osadników stanową zgarniacze mechaniczne osadu z korytem części pływających i przelewem regulowanym. W nich następuje końcowe sklarowanie ścieków, a sedymentujący na dno i zgarniany do leja osadowego osad czynny w sposób ciągły odprowadzany jest do przepompowni osadu.
W przypadku niedostatecznego usuwania fosforu na drodze biologicznej stosuje się chemiczne strącanie fosforu za pomocą chlorowanego siarczanu żelazowego tzw. PIX.
wojtekklimczak1