Przez podkulturę, czy subkulturę rozumieć należy jak mówi E. Bielecki (Determinanty funkcjonowania podkultur przestępczych a proces resocjalizacji, Bydgoszcz 1980, s.14) – autonomiczny układ norm, wartości i wzorców, zachowań oraz ról społecznych wytworzonych przez społeczność jakiejś grupy.
Wyróżnia się następujące rodzaje subkultur młodzieżowych: kinderpunk, goci, technomuł, hiphopowcy, emo, skaterzy, rastamani, hippisi, matalowcy, depesze, rockersi, rude boy, teddy boys, mods, punk, skini, bikiniarze, dresiarze, raversi, bitnicy, graficiarze, grunge, depeszowcy, harleyowcy, gitowcy, pomarańczowa alternatywa, Hari Kriszna, poppersi, sataniści, szalikowcy, jumole, killersi, faszyści, chuligani.
Współczesne subkultury charakteryzują się następującymi cechami:- swoisty system wartości i założenia ideologiczne- odrębne przedmioty i wzory osobowe, będące obiektem kultu i czci- specyficzne formy działalności, tak pozytywne (walka o pokój, ochrona środowiska, odbudowa autentycznych więzimiędzyludzkich, pogodzenie indywidualnego rozwoju z interesami grupy), jak i negatywne (w tym: ucieczki z domu, zamachy bombowe, różne formy manifestacji buntu i negacji rzeczywistości kulturowo-społecznej, narkotyki, alkohol, zachowania agresywne).- specyficzny sposób przekazu informacji i komunikowania- odmienna ekspresja emocjonalna, w tym: muzyczna, taneczna, literacka, plastyczna, wspierana wydawaniem tajnych gazetek przez niektóre subkultury- odmienny wygląd zewnętrzny, sposób ubierania się, udziwnione fryzury, makijaż lub też golenie głowy.Podsumowując, każda subkultura to pewien styl życia, a czy może ona być niebezpieczna, wszystko zależy od jednostki, jej podatności na wpływy, od rodzaju subkultury, z którą człowiek się wiąże.
Przyczyny przynależności do subkultur młodzieżowych:
- konflikt pokoleń
- trudności z akceptacją swej odmienności zachowania
- poszukiwanie nowych przyjaciół
- manifestacja swej niezależności wobec dorosłych
- zawód miłosny
- porażka życiowa
- nieprawidłowy klimat w rodzinie
- trudne warunki bytowe
- wpływ silnych jednostek subkultury na młodzież
- kryzys autorytetów moralnych
- utrudniony dostęp do dóbr kultury
- przenoszenie zwyczajów ludzi dorosłych na struktury młodzieżowe
Graficiarze- mają rodowód amerykański. W latach 60 -tych młodzi mieszkańcy Nowego Yorku umieszczali nielegalnie swoje napisy, kolorowe szablony na ścianach metra.
W latach późniejszych anarchiści niemieccy i włoscy studenci traktowali już swoje napisy na murach przede wszystkim jako komunikaty o treści politycznej. Działalność polskich graficiarzy należy rozpatrywać w kontekście rozwoju rozmaitych subkultur młodzieżowych w latach 80-tych. Początkiem były wizerunki wesołych krasnali malowanych w różnych miejscach Warszawy. W 1985 roku pojawiły się pierwsze szablony m. między innymi autorstwa Tomasza Sikorskiego i Andrzeja Rosołka. Swoje dzieła zaczęli też eksponować ludzie ze środowiska warszawskich deskorolców i anarchiści. Szczyt działalności polskich graficiarzy przypada na lata 1989-90.
Hipisi-HIPISI – połowa lat 60-tych XX wieku w USA.
- oznaki kryzysu kultury amerykańskiej,
- młodzi ludzie krytykowali prymat państwa nad jednostką, „wyścig szczurów”, status materialny jako jedyne kryterium wartości człowieka oraz tradycyjne instytucje społeczne (np. rodzinę),
- protesty przeciwko wojnie w Wietnamie,
- zamieszki na uniwersytetach i rozruchy na tle rasowym,
- w San Francisco w 1967r na Pierwszym Światowym Połączeniu Człowieka, Timothy Leary ogłosił śmierć dotychczasowych bogów USA – pracy i pieniądza oraz początek ery miłości i nowej religii wykorzystującej wątki buddyzmu i LSD.
Najważniejsze cechy ruchu hipisowskiego:
a) pacyfistyczny charakter, sprzeciw wobec dyskryminacji, przemocy i agresji,
podkreślenie znaczenia osobistej wolności.
Rodzina miała zostać zastąpiona przez komuny:
- w których nie liczyła się ani płeć ani wiek,
- występowały nieskrępowane związki (również erotyczne),
- obecny był mit życia w drodze („Toczący się kamień mchem nie obrasta.”... The Rolling Stones).
Charakterystyczne cechy:
- długie włosy,
- barwne, luźne koszule,
- rozszerzane u dołu spodnie (dzwony),
- chusty i opaski na głowach,
- barwne koraliki i ozdoby.
** STRÓJ miał wyrażać więź z naturą oraz odzwierciedlał elementy nawiązujące do kultury Indian (ludzi wolnych a jednak prześladowanych)
c) eksperymentowanie z narkotykami (marihuana, haszysz, LSD) – miały być środkiem służącym wyzwoleniu się od reguł starego świata, pomocą w poszerzeniu świadomości i realizacji hipisowskich ideałów:
- braterstwa,
- równości,
- głębokich opartych na przyjaźni stosunków z ludźmi.
d) fascynacja kulturą, filozofią i religiami Wschodu: Buddyzmem, Krysznaityzmem, praktykami medytacyjnymi, treningami wrażliwości,
e) proekologiczne nastawienie:
- najbardziej zdeterminowani wyprowadzali się z miast by żyć zgodnie z naturą,
- wegetarianizm,
- próby uprawy ziemi.
f) docenienie roli twórczości w życiu człowieka:
- każdy ma pierwiastek artystyczny,
- pojawiają się nowe kultury młodzieżowe (ROCK: The Doors, Jefferson, Airplane, Jimi Hendrix, Janis Joplin),
- alternatywny nurt poezji (inspirowany Ginsbergiem), filmu i edukacji.
W Polsce ruch hipisowski pojawił się w większych miastach pod koniec lat 60-tych. W latach 70-tych dotarł do mniejszych miast. Głównie stało się to za sprawą muzyki rockowej i indywidualnych kontaktów.
Założenia polskiego ruchu hipisowskiego (wg J.Pyrzowskiego – ps. Prorok):
- sprzeciw wobec aparatowi państwowemu, postępowi technicznemu i tradycyjnym instytucjom społecznym (np. rodzinie),
- życie chwilą „tu i teraz”,
- unikanie stabilizacji, brak dążenia do lepszego statusu społecznego,
- preferowanie „wolnych” (niezalegalizowanych) związków damsko-męskich,
- traktowanie przedmiotów należących do członków grupy za wspólne,
- unikanie powoływania do wojska,
- bierne przyjmowanie krytyki.
W Polsce tylko nieliczna elita ruchu składała się z osób, które w praktyce starały się realizować hipisowską ideologię (np. zakładając komuny lub próbując życia na łonie bieszczadzkiej natury); znaczna większość miała dosyć mgliste wyobrażenia na temat ideologii ruchu.
„Hipisopodobni” – posiadali zewnętrzne atrybuty, fryzura, ubiór, symbole, muzyka.
Inni traktowali grupę instrumentalnie a chodziło im głównie o narkotyki, przestępczość lub przygody (polski kompot lat 70-tych).
Pierwsze komuny na styl amerykańskich powstały m.in. w Warszawie, Ożarowie i Podkowie Leśnej.. a zloty w Kazimierzu, Wrocławiu, Mielnie i Dusznikach Zdroju.
METALOWCY
Subkultura powstała na początku lat 70 XX wieku w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Zgromadzona wokół muzyki heavymetalowej. W Polsce pojawiła się na początku lat 80-tych. Był to kolejny sposób na walkę młodzieży z codzienną szarością komuny. Podstawą tej subkultury jest wyrażanie się przez ubiór, głośną muzykę i różnego rodzaju zloty. W Polsce organizowane są coroczne zloty ,,Metalomaniaków”.
Zainteresowanie okultyzmem i czarną magią powoduje utożsamianie z satanistami. Metalowcy często posądzani są o czczenie szatana, odwracanie krzyża i zjadanie kotów.
Na wizerunek metalowca składają się długie włosy, skórzane kurtki, glany, ćwiekowane pasy. Subkultura metalowców nie opiera się na żadnej spójnej ideologii.
Grunge to styl muzyczny, który pojawił się w połowie lat osiemdziesiątych i swoim brzmieniem nawiązywał do rocka lat sześćdziesiątych jednak ma bardziej agresywny charakter. Kolebką światowego grunge jest amerykańskie Seatlle, które w tym czasie przeżywało kryzys gospodarczy, a grające tam wtedy zespoły nie miały szans przebicia się na rynku ogólnokrajowym. Wywarło to jednak pozytywny wpływ na ich muzykę, ponieważ nie musieli się oni przejmować ocenami ludzi z firm fonograficznych i grali tak jak czuli. Kiedy dostrzeżono tą ich odrębność grunge szybko stał się popularnym gatunkiem muzycznym na całym świecie.
Grunge’owcy to ludzie wyobcowani, którzy w dość ostry i zdecydowany sposób negujący otaczającą ich rzeczywistość. Są naładowani frustracją i nienawiścią do świata i samego siebie, często ten stan doprowadza ich do samookaleczeń, uzależnienia od narkotyków i samobójstw. Starają się być niewidoczni i nie absorbować swoją obecnością ludzi w koło siebie.
Styl grunge’owca wyraża się w niedbalstwie i nieprzesadnym umiłowaniu czystości. Chodzą przeważnie w starych przetartych dżinsach, za dużej flanelowej koszuli, koniecznie w kratę bądź rozciągniętym swetrze, martensach albo starych trampkach. Brudne i posklejane włosy opadające na twarz, mnóstwo kolczyków w uszach to ich znak rozpoznawczy. Mężczyźni często noszą kilkunastodniowy zarost. Nieodzowne są koszulki z ulubionym zespołem, naszywki na plecakach, rzemienie na szyi i nadgarstkach. Najpopularniejsze kolory to czarny, czerwony i fioletowy. A ikoną mody grunge jest Kurt Cobain lider zespoły Nirvana.
Scena grunge jest bardzo bogata, a jej świetność przypada na początek lat dziewięćdziesiątych. Najważniejszymi zespołami tego gatunku są Soundgarden, Pearl Jam, Alice In Chains, Melvis i Nirvana, której piosenka Smells Like Teen Spirit jest swoistym hymnem grunge’ owców.
Skejci- są to członkowie subkultura młodzieżowej, która powstała w Polsce pod koniec lat 80 – tych. Głównie można ich rozpoznać po stylu ubierania: za duże, najczęściej w rozmiarach XXXXL, szerokie spodnie, z opuszczonym krokiem i trzymające się dzięki paskowi, szeroki T- Shirt, oraz szeroka bluza najczęściej kapturem. Skejci są pozytywnie nastawienie do życia, nie szkodliwi. Słuchają hip hopu. Mają negatywny stosunek wobec policji. Posługują się dość specyficznym językiem, np. elo, na powitanie.
Dresiarze - są zjawiskiem czysto polskim, ich pojawienie się przypisywane jest przemianom społeczno-ekonomicznym lat dziewięćdziesiątych. Jest to subkultura pozbawiona jakiejkolwiek ideologii. Celem nadrzędnym dresiarza są pieniądze. Najlepiej zdobyte szybko i bez wysiłku, dlatego też dokonują kradzieży i napadów rabunkowych. Zdobyte w ten sposób środki przeznaczają na zabawę, alkohol i papierosy. Nie szanują nikogo, nie szanują żadnych zasad a do tego są bardzo wulgarni, ich wrogiem jest każdy człowiek wyglądający inaczej niż oni.
Cechą charakterystyczną dresiarza jest oczywiście jego ubiór. Jest to markowa odzież sportowa przyozdobiona często grubym łańcuchem zawieszanym na szyi i nadgarstku. Do tego białe adidasy, a latem klapki. Włosy koniecznie krótko ostrzyżone, czasami tlenione i na żelowane. Ich ulubioną marką samochodów jest BMW koniecznie w czarnym kolorze z przyciemnionymi szybami, z którego wydobywa się głośna muzyka z podkręconymi basami. W początkowej fazie ulubioną muzyką dresiarzy było disco-polo, z czasem swoje fascynacje muzyczne zwrócili muzyce techno i house. Często są żołnierzami mafii, których głównym zadaniem jest ściąganie haraczy i egzekwowanie długów. Jedną z wielu rozrywek jakim się oddają są walki psów, przeważnie rasy pitbul
Pamiętaj, że skóra, fura i komóra to podstawa!
Prawdziwy dresiarz nie wie co to strach, nie wie co to słabość. Prawdziwy dresiarz nie wie nic.
Idąc ulicą musisz się wozić (bujaj się tak, jakbyś nosił arbuzy pod pachami).
Pal, pij, ćpaj! To ziomalskie!
Twoi ziomale też muszą palić, pić i ćpać.
Jeżeli nie wiesz, co powiedzieć – powiedz „kurwa”.
Śmiej się ze wszystkiego, co powiedzą twoi „ziomale”. Zwłaszcza jeśli powiedzą „kurwa”.
Po co ci mózg, masz przecież dres.
( to co powyżej można wtrącić ale nie trzeba)
Emo to skrót od anglojęzycznego emotiona, co ma określać osoby bardzo wrażliwe, często nieśmiałe i podchodzące do życia niezwykle emocjonalnie. Emo jest najmłodsza subkulturą istnieje od początku XXI w.
Do emo należy młodzież od 12 do 20 lat. Jest to subkultura wiążąca się z gotykiem i punkiem. Najcz...
coliberek44