WYŻSZA SZKOŁA OFICERSKA
WOJSK LĄDOWYCH im. gen. Tadeusza Kościuszki
INSTYTUT DOWODZENIA
ZAKŁAD TEORII I PRAKTYKI STRZELAŃ
ZATWIERDZAM
KIEROWNIK ZTiPS
ppłk dr Kazimierz KĘDZIA
do przeprowadzenia zajęć z TiPS
ze słuchaczami SO stanowiska szczególne w dniu 05.07.2005 r.
TEMAT 2: ZASADY STRZELANIA Z BRONI STRZELECKIEJ
OPRACOWAŁ:
mjr Krzysztof JAMROZIAK
WROCŁAW
2005 r.
TEMAT 2: Zasady strzelania z broni strzeleckiej
CELE :
· zapoznać słuchaczy z podziałem celów i ich charakterystyką;
· nauczyć sposobu przygotowania danych początkowych do strzelania;
· zapoznać z pojęciem strzału bezwzględnego i nauczyć praktycznie go wykorzystywać;
· nauczyć zasad stosowanych w doborze celownika i punktu celowania;
· nauczyć zasad stosowanych podczas poprawiania skuteczności ognia.
ZAGADNIENIA :
Część wstępna - 10 min.
1. Rodzaje celów i ich charakterystyka. - 10 min.
2. Przygotowanie danych początkowych do strzelania. - 10 min.
3. Strzelanie w zasięgu strzału bezwzględnego. - 10 min.
4. Określanie poprawek w kierunku i donośności. - 15 min.
5. Zasady i sposoby poprawiania skuteczności ognia. - 20 min.
Część końcowa - 5 min.
CZAS : 2 godz. lekcyjne.
MIEJSCE : Sala wykładowa.
FORMA : Wykład.
METODA : Wykład.
LITERATURA :
1. Instrukcja 7,62 mm karabinki AKM (AKMŁ), AKMS(N), AK, kbkg wz.1960/72. Opis i użytkowanie. Zasady i sposoby strzelania, MON, Warszawa 1988 – 13096.
2. Instrukcja 9 mm pistolet wz. 1983(P-83). Opis i użytkowanie. MON, Warszawa 1985 - 12845
3. Instrukcja 9 mm pistolet maszynowy wz. 1984P(pm-84P). Opis i użytkowanie. Sztab. Gen. Warszawa 1998
4. Kędzia i inni, Metodyka przygotowania i prowadzenia zajęć ze szkolenia ogniowego. Poradnik metodyczny, WSOWLąd., Wrocław 2004
5. Metodyka szkolenia ogniowego pododdziałów piechoty. MON, Warszawa 1990
6. Trószyński J., Wiśniewski K.,. „Zasady strzelania z broni strzeleckiej i pokładowej transporterów opancerzonych i bojowych wozów piechoty. WSOWZ im. T.K. W-w 1984.
7. Teoria strzału. MON. Inspektorat Szkolenia. W-wa 1970.
ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWE :
· rzutnik z ekranem;
· foliogramy;
WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO-METODYCZNE
· Zajęcia prowadzić metodą kompleksową przestrzegając kolejności ustalonych zagadnień szkoleniowych.
· W czasie zajęć zadawać pytania kontrolne utrwalające przerobiony materiał.
PRZEBIEG ZAJĘĆ
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA – 10’
· przyjęcie meldunku;
· odnotowanie ewidencji w dzienniku lekcyjnym;
· podanie tematu i celu zajęć oraz zagadnień szkoleniowych i literatury;
· przystąpienie do realizacji części głównej zajęć.
2. CZĘŚĆ GŁÓWNA – 65’
Zasady strzelania z broni strzeleckiej określają sposób dobierania nastawy celownika, szczerbika i punktu celowania w zależności od odległości strzelania, charakteru celu ( ukazujący się, ruchomy )
i warunków strzelania (pogoda bezwietrzna, mróz), które powodowałyby, że średni tor pocisku przeszedłby przez środek celu oraz jak należy prowadzić ogień, aby cel został rażony w jak najkrótszym czasie przy zużyciu jak najmniejszej ilości amunicji (sposób strzelania, rodzaj ognia).
Zagadnienie 1. Rodzaje celów i ich charakterystyka
Celem nazywamy każdy obiekt niszczony lub obezwładniony na polu walki. W warunkach pokojowych cele przedstawiane są przy pomocy figur bojowych, a ich kształt i wymiary odpowiadają kształtom i wymiarom celów rzeczywistych.
Charakterystyki celów dokonujemy według:
· ilości figur:
- cel pojedynczy - jest to cel przedstawiany przez jedną figurę;
- cel grupowy - składa się z kilku figur”
· wielkości / stosunku rozmiarów celów do rozmiarów rozrzutu naturalnego pocisków /:
- cel mały - jeżeli jego wymiary są mniejsze od rdzenia rozrzutu;
- cel duży - jeżeli jego wymiary w jakimkolwiek kierunku są większe od rdzenia rozrzutu;
- cel szeroki - jeżeli szerokość celu jest większa od pasa rdzeniowego rozrzutu wszerz;
- cel wąski - jeżeli szerokość celu jest mniejsza od pasa rdzeniowego rozrzutu wszerz;
- cel głęboki - jeżeli głębokość celu jest większa od pasa rdzeniowego rozrzutu w głąb;
- cel płytki - jeżeli głębokość celu jest mniejsza od pasa rdzeniowego rozrzutu w głąb.
PASEM RDZENIOWYM – nazywa się pas środkowy rozrzutu zawierający w sobie 70% trafień rozmieszczonych symetrycznie wzdłuż osi rozrzutu.
Prostokąt powstały w wyniku przecięcia się dwóch pasów rdzeniowych i skupiający lepszą połowę / 50% / wszystkich trafień nazywa się RDZENIEM ROZRZUTU.
Do wyjaśnienia w/w pojęć wykorzystać folię (załącznik nr 1.)
· możliwości obserwowania:
- cel obserwowany – jest widoczny ze stanowiska ogniowego broni lub punktu obserwacyjnego. Jego położenie, charakter i rozmiary mogą być określone z dostateczną dokładnością do strzelania.
- cel nieobserwowany - jest niewidoczny ale znane jest jego rozmieszczenie w terenie.
· według stopnia możliwości rażenia:
- cel odkryty – jeżeli brak jest jakichkolwiek zasłon zabezpieczających cel przed bezpośrednim rażeniem pociskami (odłamkami).
- cel zakryty - jeżeli cel jest umieszczony za ukryciem, którego pociski (odłamki) nie przebiją.
- cel zamaskowany – jeżeli cel jest umieszczony za zasłoną lub maską, którą przebijają pociski (odłamki).
· według rodzaju celu :
- nieruchome (stałe) – nie zmieniają swojego położenia w czasie i przestrzeni,
- ukazujące się - nie zmieniają swojego położenia, a ukazują się na pewien czas,
- ruchome – zmieniają swoje położenie w czasie i przestrzeni.
· według charakteru:
- naziemne;
- nawodne;
- powietrzne,
· według ważności:
- ważne – zdolne do niszczenia w danej chwili naszych środków ogniowych;
- mniej ważne – nie zagrażające w danej chwili naszym środkom ogniowym
Zagadnienie 2. Przygotowanie danych początkowych do strzelania
Czynniki wpływające na przygotowanie danych początkowych do strzelania:
Ø charakterystyka celu;
Ø ocena odległości do celu;
Ø warunki meteorologiczne, balistyczne, topograficzne;
Ø strzał bezwzględny;
Ø znajomość właściwości bojowych różnych wzorów broni i amunicji;
Ø wybór momentu otwarcia ognia.
Dane początkowe do strzelania obejmują:
Ø nastawę celownika i szczerbika;
Ø wybór punktu celowania
Nastawę celownika, szczerbika i punkt celowania ustala się tak, aby w czasie strzelania średni tor pocisku przechodził przez środek celu.
- nastawę celownika dobiera się na podstawie odległości rzeczywistej do celu, zaokrąglonej do setek metrów;
- jeżeli nastawa celownika odpowiada rzeczywistej odległości po celu, to punktem celowania jest środek celu;
- przy strzelaniu do celu, który znajduje się w zasięgu strzału bezwzględnego, punktem celowania jest środek podstawy celu;
- przy strzelaniu do celów małych punktem celowania jest środek podstawy celu;
- przy strzelaniu do celów dużych punktem celowania jest środek celu;
- podczas strzelania do celów ruchomych punkt celowania przenosi się zgodnie z ruchem celu;
- strzelając do celu ruchomego sposobem prowadzenia celu, punktem celowania jest środek celu.
- strzelając sposobem wyczekiwania na cel, należy wybrać punkt celowania na drodze ruchu celu.
Zagadnienie 3. Strzelanie w zasięgu strzału bezwzględnego
Strzał, w którym wierzchołek toru lotu pocisku nie przewyższa wysokości celu na całej odległości celowania, nazywa się strzałem bezwzględnym, a otrzymana przy tym największą odległość nazywamy odległością strzału bezwzględnego.
...
polhawk