Na Górce 174 Październik 2012 Kraków Kurdwanów Podwyższenia Krzyża Świętego.pdf

Nr 4 (174)

Na Górce

14 października 2012

NR 4 (174) 14 października 2012

Suma odpustowa w naszej Paraﬁ i

fot. B.Grabowska

ftBG b

14 października 2012

Na Górce

Nr 4 (174)

Kronika paraﬁ i:

Paraﬁ a Podwyższenia Krzyża Świętego

w Krakowie Kurdwanowie

ul. Witosa 9, 30-612 Kraków, tel.: 6544569, 6544720

lipiec-sierpień-wrzesień

SAKRAMENT CHRZTU ŚW.

W NASZYM KOŚCIELE PRZYJĘLI:

Zoﬁ a Idzik, Błażej Mira, Kamila Okrajek, Milena Turecka, Piotr Borowiec, Jan

Jakieła, Małgorzata Graca, Lena Zabłocka, Aleksander Pełka, Julian Kozioł,

Julia Lulek, Kalina Gierczak, Kacper Jakubski, Jakub Harat, Tomasz Poznański,

Jan Pasieka, Kacper Płaziak, Dorian Kempny, Lena Foltyńska, Emilia Romańska,

Jakub Pyrek, Kamil Lesiak, Kamila Tobiesz, Antoni Kocwa, Adam Kocwa, Franciszek

Wójcik, Martyna Murzyn, Alessio Cavaliere, Lena Nowak, Adam Karasiewicz,

Oliwia Krawczyk, Piotr Węgrzyn, Marcelina Gołdyn, Adam Koterwa, Greta Łukasik,

POGRZEBY KATOLICKIE NASZYCH PARAFIAN:

+Adam Przeginiak, +Anna Miłkowska, +Danuta Lewińska, +Kazimierz

Skrzypczak, +Michalina Romańczyk, +Wacław Jasieniak, +Andrzej Widła,

+Antoni Hamiga, +Maria Plewa, +Emilia Ziaja, +Lidia Satkowska, +Halina

Synowska, +Grażyna Żądlak, +Bogdan Opiela, +Stanisław Łypik, +Zygmunt

Szczurek, +Wanda Śliwa, +Kazimierz Chrząszcz, +Irena Kuryło, +Zoﬁ a

Warzecha, +Jerzy Kozłowski, +Włodzimierz Ścieszka, +Ryszard Tajber,

+Marian Rosół, +Adam Przypis,

SAKRAMENT MAŁŻEŃSTWA:

Joanna Litewka i Dawid Paprota, Barbara Wawrzyniak i Tomasz Kamiński, Dorota

Sowa i Zbigniew Rerutko, Agnieszka Tomeczek i Michał Listwan, Magdalena

Piaskowa i Tomasz Łukasik, Anna Buksik i Przemysław Gurak, Monika Romańska

i Robert Górecki, Beata Bulek i Robert Bruzda, Halina Piwek i Krzysztof Tylek,

Dorota Matura i Jarosław Kozłowski, Elżbieta Grodnicka i Łukasz Piaskowski, Agata

Stolarska i Łukasz Kwapień, Anna Góralska i Łukasz Kalisz, Danuta Majewska i

Mariusz Pawelec, Sylwia Dudek i Krzysztof Zimirski, Izabela Golonka i Mateusz

Góral, Małgorzata Słupczyńska i Krzysztof Matiasik, Aneta Wieczorek i Tomasz

Koniarek, Dominika Gryc i Marcin Siwak, Anna Gawlik i Grzegorz Boczar, Monika

Pieronkiewicz i Mateusz Mazurek, Małgorzata Karoń i Maciej Gajewski.

Porządek nabożeństw

Msze św.

W niedziele i święta (1stycznia - św. BOŻEJ RODZICIELKI, PONIEDZIAŁEK

WIELKANOCNY, 3 maja - NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY KRÓLOWEJ POLSKI,

BOŻE CIAŁO, 15 sierpnia - WNIEBOWZIĘCIE NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY,

1 listopada – WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH, BOŻE NARODZENIE i św. Szczepana):

7.00, 8.30, 10.00, 11.30, 13.00, 14.15, 17.00 i 19.00

(Od 1. października 2007r. w każdą niedzielę odbywa się msza św. o godz. 14.15

dla rodzin z małymi dziećmi z możliwością udzielenia sakramentu chrztu św. )

Msze św. w dniu 6. stycznia w święto Objawienia Pańskiego

jak w każdą niedzielę

2 LUTEGO-OFIAROWANIE PAŃSKIE, ŚRODA POPIELCOWA, DZIEŃ ZADUSZNY;

8 GRUDNIA-NIEPOKALANE POCZĘCIE NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY

6.30, 7.15, 8.00,16.00, 17.00, 18.00,19.00

W dni powszednie: 6.30, 7.00, 18.00

W dni powszednie – w ferie i wakacje: 7.00, 18.00

W pierwsze piątki: 6.30, 7.00, 16.30, 18.00

Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy

- w każdą środę po Mszy św. wieczornej.

Adoracja Najświętszego Sakramentu

- w pierwszy czwartek miesiąca o godz. 18.30

Adoracja Najświętszego Sakramentu w kaplicy

- od poniedziałku do soboty w godz. 7.30 – 21.00

Różaniec za zmarłych

- w trzeci wtorek miesiąca o godz. 17.30

fot. M.Pabis

„ Na Górce ”

- biuletyn Paraﬁ i Podwyższenia Krzyża Świętego

w Krakowie Kurdwanowie

Redagują:

E. Biedrzycka-Wołek, B. Czerwińska,

M. Fortuna-Sudor, B. Grabowska (red.nacz),

ks. P. Kummer, R. Kurdybowicz, S. Lesiewicz,

ks. J. Mrowca, M. Powązka, E. Stadtmüller,

A. Tokarz, D. Waksmundzka.

Z Sakramentu Pokuty korzystać można:

W niedziele i święta – 20 minut przed każdą Mszą św.

W dni powszednie w godz. 6.30 – 7.30 i 18.00 do 18.30

Nabożeństwa Wielkiego Postu w naszym kościele:

Droga Krzyżowa - piątki, godz. 8, 16 - dla dzieci, 17, 19 - dla młodzieży.

Gorzkie Żale - niedziele, godz. 18

Biuletyn „Na Górce” jest redagowany bez hono-

rariów. Kontakt z redakcją: Kraków, ul. Witosa 9,

z dopiskiem: „Na Górce”

e-mail: na.gorce@wp.pl

Kancelaria paraﬁ alna

Od poniedziałku do piątku (z wyjątkiem pierwszego piątku miesiąca)

w godz. 9.00 – 10.00 i 16.00 - 17.30. W soboty w godz. 9.00 – 10.00.

Kancelaria Paraﬁ alna w czasie ferii zimowych i wakacji czynna jest wyłącznie

w poniedziałki i czwartki.

adres strony internetowej naszej paraﬁ i:

http://www.krakow-kurdwanow.paraﬁ a.info.pl

adres e-mail:

kurdwanow_paraﬁ a@poczta.wiara.pl

Księża pracujący w paraﬁ i:

Ks. Jan Mrowca - proboszcz, ks. Jan Dziubek, ks. Krzysztof Główka,

ks. Mirosław Kubek, ks. Rafał Salawa.

Nr 4 (174)

Na Górce

14 października 2012

Drodzy Czytelnicy !

Z satysfakcją przekazujemy kolejny numer naszej gazetki paraﬁ alnej. Przeżywamy wyjątkowy czas;

11 października rozpoczęliśmy Rok Wiary z okazji 50-ej rocznicy rozpczęcia Soboru Watykańskiego

II i 20-tej ukazania się posoborowego Katechizmu Kościoła Katolickiego, 14 października trwa

Dzień Papieski, zaś 16 mijają 34 lat od pamiętnego wyboru Ks. Kard. Karola Wojtyły na Stolicę

Piotrową. Postać bł. Jana Pawła II spina w jedno te wydarzenia.

Ks. Abp Józef Michalik opowiada, że spytał kiedyś bł. Jana Pawła II: czy jest teraz potrzebny nowy

sobór w Kościele ? Na to - opowiada Ks. Abp - Ojciec św. jakby podniósł się z fotela i energicznie

powiedział; „ Sobór Watykański jest tak głębokim źródłem, a my zaczerpnęliśmy z niego ledwo

niewielką część ”.

Warto czytać dokumenty Soboru Watykańskiego II i osobiście przekonać się co bł. Jan Paweł II miał

na myśli. Dokumenty nie są łatwą lekturą, ale trzeba cierpliwie wejść w słownictwo teologiczne,

i żmudne początki przynoszą wiele satysfakcji i bogactwa duchowego. Zachęcam. Bedziemy starali się w obecnym roku dusz-

pasterskim przybliżać treść dokumentów soborowych i Katechizmu Kościoła Katolickiego.

Ks. Jan Mrowca, proboszcz

Fragmenty Listu apostolskiego Benedykta

XVI „Porta ﬁ dei” ogłaszającego Rok Wiary

źródłem, z którego wypływa cała jego moc».

Jednocześnie pragniemy, żeby świadectwo

życia ludzi wierzących było coraz bardziej

wiarygodne. Zwłaszcza w tym Roku każdy

wierzący powinien na nowo odkryć treść

wiary, którą wyznaje, celebruje, przeżywa

i przemadla, i zastanowić się nad samym

aktem wiary.

(…) Apostoł Paweł umożliwia wejście w tę

rzeczywistość, kiedy pisze: «Sercem przyję-

ta wiara prowadzi do sprawiedliwości, a

wyznawanie jej ustami — do zbawienia»

(Rz 10, 10). Serce wskazuje, że pierwszym

aktem, przez który dochodzi się do wiary,

jest dar Boga i działanie łaski, która prze-

mienia osobę aż do głębi jej serca.

(…) «Wyznawanie ustami» wskazuje z

kolei, że konsekwencją wiary jest dawanie

świadectwa i zaangażowanie. Chrześcija-

nin nigdy nie może uważać, że wiara jest

sprawą prywatną. Wiara jest decyzją o

tym, że jest się z Panem, żyje się z Nim. To

«bycie z Nim» prowadzi do zrozumienia

powodów, dla których się wierzy. (…) Jak

stwierdza Katechizm Kościoła Katolickiego:

«‚Wierzę’ — to wiara Kościoła wyznawana

osobiście przez każdego wierzącego, przede

wszystkim w chwili chrztu. ‚Wierzymy’ — to

wiara Kościoła wyznawana przez biskupów

zgromadzonych na soborze lub, bardziej

ogólnie, przez zgromadzenie liturgiczne

wierzących. ‚Wierzę’ — mówi także Kościół,

nasza Matka, który przez swoją wiarę

odpowiada Bogu i który uczy nas mówić:

‚Wierzę’, ‚Wierzymy’».

(…) Cenną i niezbędną pomocą w systema-

XVI „Porta ﬁ dei” ogłaszającego Rok Wiary

(…) Od początku mojej posługi Następcy

Piotra przypominałem o potrzebie odna-

lezienia drogi wiary, aby coraz wyraźniej

ukazywać radość i odnowiony entuzjazm,

które rodzi spotkanie z Chrystusem.

(…)Nie możemy zgodzić się na to, aby sól

utraciła smak, a światło było umieszczo-

ne pod korcem (por. Mt 5, 13-16). Także

współczesny człowiek może na nowo odczuć

potrzebę, by — jak Samarytanka — pójść

do studni i słuchać Jezusa, który zachęca

do wiary w Niego i czerpania z Jego źró-

dła, tryskającego wodą żywą (por. J 4, 14).

Musimy na nowo z chęcią karmić się Sło-

wem Bożym, wiernie przekazywanym przez

Kościół, i Chlebem życia, danymi jako

wsparcie tym, którzy są Jego uczniami (por.

J 6, 51). Nauczanie Jezusa w rzeczywistości

nadal rozbrzmiewa w naszych dniach z tą

samą mocą: «Zabiegajcie nie o ten pokarm,

który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie

wieczne» (J 6, 27). My również, jak ci, któ-

rzy Go słuchali, zadajemy to samo pytanie:

«Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali

dzieła Boga?» (J 6, 28). Znamy odpowiedź

Jezusa: «Na tym polega dzieło Boga, abyście

wierzyli w Tego, którego On posłał» (J 6,

29). Wiara w Jezusa Chrystusa jest więc

drogą do osiągnięcia zbawienia w sposób

ostateczny.

W świetle tego wszystkiego postanowiłem

ogłosić Rok Wiary. Rozpocznie się on 11

października 2012 r., w pięćdziesiątą rocz-

nicę otwarcia Soboru Watykańskiego II, a

zakończy się w uroczystość naszego Pana

Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata, 24

listopada 2013 r. 11 października 2012 r.

upłynie także dwadzieścia lat od opubliko-

wania Katechizmu Kościoła Katolickiego,

tekstu promulgowanego przez mojego po-

przednika, błogosławionego papieża Jana

Pawła II, aby ukazać wszystkim wiernym

siłę i piękno wiary. (…) Odnowa Kościoła

dokonuje się także przez świadectwo, jakie

dają życiem wierzący: chrześcijanie są

faktycznie powołani, aby przez samo swoje

istnienie w świecie ukazywali blask Słowa

prawdy, jakie pozostawił nam Pan Jezus.

(…)

W tej perspektywie Rok Wiary jest zachętą

do autentycznego i nowego nawrócenia się

do Pana, jedynego Zbawiciela świata. (…)

Tak więc tylko gdy się wierzy, wiara rośnie

i się umacnia; nie ma innej możliwości,

by zyskać pewność co do własnego życia,

jak tylko coraz bardziej powierzając siebie

w ręce tej miłości, która zdaje się coraz

większa, ponieważ swoje źródło ma w Bogu.

Pragniemy, aby ten Rok rozbudził w każdym

wierzącym aspirację do wyznawania wiary

w pełni i z odnowionym przekonaniem,

z ufnością i nadzieją. Będzie to też dobra

okazja, by z większym zaangażowaniem

celebrować wiarę w liturgii, a zwłaszcza w

Eucharystii, która «jest szczytem, do którego

zmierza działalność Kościoła, i zarazem jest

14 października 2012

Na Górce

Nr 4 (174)

tycznym poznawaniu treści wiary jest dla

wszystkich Katechizm Kościoła Katolic-

kiego. Jest on jednym z najważniejszych

owoców Soboru Watykańskiego II. W

Konstytucji apostolskiej Fidei depositum,

która nieprzypadkowo została podpisana w

trzydziestą rocznicę otwarcia Soboru Waty-

kańskiego II, papież Jan Paweł II napisał:

«Katechizm przyczyni się w znacznym stop-

niu do odnowy całego życia Kościoła (...)».

Właśnie w tej perspektywie Rok Wiary powi-

nien być wyrazem wspólnego zobowiązania

do odkrycia na nowo i zgłębiania podstawo-

wych treści wiary, których systematyczna i

organiczna synteza znajduje się w Katechi-

zmie Kościoła Katolickiego. (…)

Bardziej niż w przeszłości wiara staje w ob-

liczu szeregu pytań, wynikających ze zmiany

mentalności, która zwłaszcza w obecnych

czasach zawęża zakres tego, co racjonalnie

pewne, do osiągnięć naukowych i technolo-

gicznych. Jednakże Kościół nigdy nie bał się

dowodzić, że nie może być konﬂ iktu między

wiarą a prawdziwą nauką, ponieważ obie,

choć różnymi drogami, dążą do prawdy.

(…) W tym okresie będziemy nieustannie

kierować wzrok ku Jezusowi Chrystusowi,

«który nam w wierze przewodzi i ją wydo-

skonala» (Hbr 12, 2) (…).

Rok Wiary będzie również dobrą okazją

do wzmożonego składania świadectwa

miłosierdzia. Św. Paweł przypomina: «Tak

więc trwają wiara, nadzieja, miłość — te

trzy: [jednak] największa z nich jest miłość»

(1 Kor 13, 13). Apostoł Jakub użył słów

jeszcze mocniejszych, które zawsze pobu-

dzały chrześcijan: «Jaki z tego pożytek,

bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał,

że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków?

Czy [sama] wiara zdoła go zbawić? (…)

Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona

z uczynkami, martwa jest sama w sobie.»

(Jk 2, 14-18).

Wiara bez miłości nie przynosi owocu,

a miłość bez wiary byłaby uczuciem nie-

ustannie zagrożonym przez zwątpienie.

Wiara i miłość potrzebują siebie nawzajem,

jedna pozwala bowiem drugiej się urzeczy-

wistniać. (…)

Będąc już u kresu życia, apostoł Paweł prosi

swego ucznia Tymoteusza, by «zabiegał o

wiarę» (por. 2 Tm 2, 22) z taką samą sta-

łością, jak kiedy był młodym człowiekiem

(por. 2 Tm 3, 15). Czujemy, że ta zachęta

skierowana jest do każdego z nas, aby nikt

nie był leniwy w wierze. (…)

Ten czas łaski zawierzmy Mace Bożej, na-

zwanej «błogosławioną», ponieważ «uwie-

rzyła» (Łk 1, 45).

W Rzymie, u św. Piotra, 11 października 2011

r., w siódmym roku mojego pontyﬁ katu

BENEDICTUS PP XVI

W dniu 14 października 2012 obchodzimy kolejny Dzień Papieski , któ-

rego hasłem jest „Jan Paweł II – Papież Rodziny”. Tydzień wcześniej odczytano

w kościołach list biskupów, w którym zwrócono uwagę, że reﬂ eksja nad rodziną

jest najważniejszą sprawą w kontekście przemian ekonomiczno-ideowych we

współczesnym świecie. Biskupi wyrażają niepokój z powodu ataków na rodzinę i

prób przedeﬁ niowania pojęcia rodziny. Jak zaznaczają, tegoroczny Dzień Papie-

ski, który będzie obchodzony 14 października, to okazja, by słuchać słów Ojca

Świętego, modlić się o świętość polskich małżeństw i rodzin, o otwartość na dar

życia, o mądrość dla ustawodawców, odwagę dla samorządów, oraz aby wzmocnić

rodzinę jako podstawową komórkę życia społecznego.

otrzymał osiem lat temu, 29 maja 2004 r. w

konkatedrze św. Jakuba w Olsztynie, w diece-

zji warmińskiej z rąk arcybiskupa Edmunda

Piszcza. Ksiądz Rafał, zapytany o zaintere-

sowania, odpowiada: - Inte-

resuję się tym, co wynika z

mojej pracy duszpasterskiej,

a mianowicie teologią moral-

ną. Ponadto lubię poznawać

ciekawe miejsca, jeździć na

rowerze . Kapłan mówi, że

kiedyś czynnie uprawiał

sport, ale teraz już na to nie

ma czasu.

Gdy pytam ks. Rafała, czy

znał wcześniej Kurdwanów, wspomina: - Pa-

miętam, jeszcze w latach 90. słyszałem, że jest

takie osiedle w Krakowie. Raz nawet byłem

na którejś z tych ulic . Kapłan dodaje, że nasza

paraﬁ a wywarła na nim pozytywne wrażenie.

Jest duża, ale dobrze zorganizowana.

W paraﬁ i pw. Podwyższenia Krzyża Świętego

ks. Rafał zajmie się m.in. posługiwaniem

wspólnotom Domowego Kościoła i Scholii.

Ponadto będzie prowadził przygotowania

młodzieży gimnazjalnej do sakramentu bierz-

mowania. Dzieląc się swymi przemyśleniami

na temat pracy duszpasterskiej, nowy wika-

riusz przyznaje: - Największą radość daje mi

spotkanie z Chrystusem w Eucharystii, a naj-

trudniejsze w dzisiejszych czasach są relacje

międzyludzkie. Ludzie często zamykają się w

swoich mieszkaniach na Boga i na człowieka.

Za każdym razem, gdy przedstawiam nowego,

przybyłego na Kurdwanów kapłana, kieruję

do niego również pytanie, co chciałby za

pośrednictwem biuletynu przekazać czytel-

nikom „Na Górce”. Tak było i tym razem.

Oto przesłanie ks. Rafała: - Przed nami Rok

Wiary, chciałbym zachęcić wszystkich para-

ﬁ an, by w tym czasie mocniej przylgnęli do

Chrystusa, by otworzyli się na działanie Boga

w ich życiu, poprzez sakramenty Kościoła,

lekturę Pisma św. I życie zgodne z Ewangelią.

Krewny Błogosławionej!

Jak poinformował proboszcz, ks. Jan Mrow-

ca, metropolita krakowski kard. Stanisław

Dziwisz skierował jednego

z naszych wikariuszy, ks.

Mariusza Gorazda do pra-

cy duszpasterskiej w sank-

tuarium bł. Jana Pawła II

w Krakowie. Na miejsce

ks. Mariusza (któremu

serdecznie dziękujemy za

13 miesięcy pracy) został

mianowany ks. Rafał Sa-

lawa, który od paździer-

nika br. posługuje w naszej paraﬁ i. Co warte

podkreślenia, nowoprzybyły kapłan pochodzi

z rodziny Błogosławionej z Sieprawia. - Błogo-

sławiona Aniela Salawa była siostrą mojego

pradziadka – przyznaje ks. Rafał.

Nowy wikariusz przybył na Kurdwanów

z paraﬁ i pw. Bogurodzicy Dziewicy Matki

Kościoła w Olsztynie. Święcenia kapłańskie

fot. Ks. Rafał Salawa, z arch. kapłana

Maria Fortuna- Sudor

Nr 4 (174)

Na Górce

14 października 2012

Świętych obcowanie

Bartłomiej Longo – Apostoł Różańca

paciorkami, służący do wychwalania 99

imion Allacha. Hinduizm ma różaniec

zwany rudraksza (oko Rudry); służy do

modlitwy zwanej dżapa, czyli powtarza-

nia świętych imion lub sylab (mantra).

Podobnie pomaga w odmawianiu mantr

buddyjska kala licząca 108 paciorków. Do-

dajmy do tego sikhów, dżinistów i religie

Chin, wszędzie tam używa się sznurów

modlitewnych. W kręgu chrześcijańskim

różańców używa się w katolicyzmie, pra-

wosławiu i kościołach orientalnych, z tym

że nabożeństwo różańcowe występuje tyl-

ko u katolików, wschodnie chrześcijaństwo

używa różańców (rosyjskie czotki , greckie

komboskion ) do odmawiania Modlitwy

Jezusowej („Panie Jezu Chryste Synu

Boży, zmiłuj się nade mną grzesznym”).

Skoro „pół świata” używa różańców, to

po pierwsze nie lekceważmy tej praktyki

pobożnościowej, zaufajmy intuicji ludzi

różnych ras i języków, a po drugie nie

dajmy sobie wmówić, że to jakiś nienowo-

czesny, katolicki przesąd.

Wielokrotne powtarzanie modlitw (we-

zwań, imion Boga), długie, monotonne

czemuś służy, ale czemu? Są różne deﬁ ni-

cje modlitwy, dla potrzeb tych rozważań

użyjmy następującej: modlitwa jest wej-

ściem w głąb samego siebie (swojego serca)

i spotkanie tam Boga. Państwo, którzy

macie doświadczenie w modlitwie, wiecie

zapewne, ile potrzeba czasu, by uspokoić

swoje serce i umysł, ja dopiero po 10 mi-

nutach modlitwy zaczynam się naprawdę

(trochę bardziej) modlić. Wcześniej w

głowie jest chaos, roztargnienie, gonitwa

obrazów i myśli. Bóg przemawia do nas

potężnym głosem, ale właśnie w ciszy wła-

snego serca najlepiej Go usłyszeć. Temu

ma właśnie służyć Modlitwa Różańcowa,

Modlitwa Jezusowa, bądź inne Koronki.

Porzućmy jednak te rozważania religio-

znawczo – psychologiczne, bo Różaniec to

coś więcej niż tylko uspokajająca mantra.

To źródło potężnej Łaski i Nadprzyro-

dzonej Pomocy przekraczające racjonalne

wytłumaczenie, o czym zaświadczył nie

jeden święty, o czym niejednokrotnie

przekonać mógł się każdy z nas lub z na-

szych bliskich. Jak Różaniec może zmienić

człowieka, choćby uwikłanego w najgorsze

związki i otoczenie, pokaże nam przykład

jednego z największych propagatorów

Nabożeństwa do Matki Bożej Różańcowej

w naszych czasach.

Błogosławiony Bartolo (Bartłomiej) Lon-

go, pochodzący ze stosunkowo zamożnej

rodziny, urodził się w 1841 roku na połu-

dniu Włoch. Właściwie nie Włoch, bo takie

państwo jeszcze wtedy nie istniało, a w

Królestwie Obojga Sycylii. Na kongresie

wiedeńskim, który miał przywrócić stary

porządek w Europie – po zamęcie rewo-

lucji francuskiej i wojen napoleońskich –

ustalono między innymi, że kraje Europy

wracają do starych feudalnych form życia

społecznego, władza monarsza jest święta

i nienaruszalna. Zapanował nowy (stary)

ład polityczny i społeczny, którego pilno-

wać miały absolutne monarchie: Prusy,

Rosja, Austria (Święte Przymierze). Italia

była podzielona na kilka państewek, ale

dominującą rolę w ich polityce odgrywało

Cesarstwo Austrii (podobnie jak u nas

przed zaborami).

Tendencje narodowowyzwoleńcze, sprze-

ciwiające się absolutyzmowi, rewolucyjne

i liberalne narastały jednak podskórnie,

stąd bardzo liczne tajne stowarzysze-

nia istniejące w tym okresie. XIX wiek

to okres największego rozkwitu ruchu

masońskiego. Bunt przeciwko staremu

„Na modlitwie nie bądźcie gadatliwi jak

poganie. Oni myślą, że przez wzgląd na

swe wielomówstwo będą wysłuchani”

Mt 6,7

Odmawianie Różańca (z wielkiej litery

jako modlitwa) to wielokrotne powtarza-

nie tych samych modlitw, jedna Tajemnica

to 76 modlitw odmawianych przez 25 mi-

nut. Czyż to nie jest „wielomówstwo” ? Czy

Różaniec to kolejny „katolicki zabobon” ?

Zanim przejdę do przedstawienia sylwetki

naszego świętego spróbuję przedstawić

kilka moich reﬂ eksji dotyczących modli-

twy i Różańca w szczególności. Proszę

o wyrozumiałość, bo trudny to temat,

pobożniejsi i mądrzejsi ode mnie zrobiliby

to lepiej, mimo to spróbuję.

Na wstępie warto zauważyć, że wielokrot-

ne odmawianie tej samej modlitwy, przy

pomocy różańca (z małej litery) czyli sznu-

ra modlitewnego z nanizanymi koralikami

lub węzełkami, występuje niemal w każdej

wielkiej religii świata. Musi być więc jakiś

sens takiej modlitwy, niewątpliwie wyczu-

wali to wyznawcy różnych religii, wiedzie-

li, że taka praktyka modlitewna przybliża

ich do Boga, jakkolwiek by Go sobie nie

wyobrażali. W islamie istnieje subha (lub

tasbih , tyzbeh ) – sznur modlitewny z 33

Błogosławiony Bartolo Longo i hrabina Marianna de Fusco (źródło: wikipedia)

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: