Dora, która była Hermannem Nigdy nie chodziła pod prysznic z pozostałymi zawodniczkami. Koleżanki mylały, że po prostu jest wyjštkowo niemiała. Prawda na jaw wyszła dopiero póniej. Dora była tak naprawdę Hermannem. - Gdy przeczytałam, że Dora nie była kobietš, mylałam, że umrę ze miechu. Nie mogłam w to uwierzyć mówi 88-letnia dzi Gretel Bergmann. Dowiedziała się o tym w 1968. Ponad 30 lat po tym jak poznała Dorę Ratjen. Stało się to przed igrzyskami olimpijskimi w 1936 roku, podczas zgrupowania lekkoatletycznej reprezentacji Niemiec. Cztery lata starsza Bergmann włanie zdobyła mistrzostwo Wielkiej Brytanii w skoku wzwyż, a podczas przygotowań do igrzysk pobiła rekord Niemiec. Była jednak Żydówkš i miesišc przed rozpoczęciem turnieju, została wykluczona z reprezentacji. Jej miejsce zajęła Dora. Dwa lata temu na ekrany niemieckich kin wszedł film "Berlin 36", który w doć luny sposób oparty jest na tej historii. Według tej produkcji, nazici od samego poczštku wiedzieli, że Dora jest mężczyznš, robili jednak wszystko, by to ukryć. W rzeczywistoci było inaczej, tak przynajmniej wynika z dokumentów, do których dotarł "Der Spiegel". W filmie pojawia się jeszcze jedna niecisłoć. Otóż jeszcze przed igrzyskami, Gretel dowiaduje się, że Dora nie jest kobietš. Najwyraniej scenarzysta uznał, że dzięki temu historia będzie jeszcze bardziej dramatyczna. To chłopiec! Nie...! Jednak dziewczynka! Dora od pierwszych chwil życia była traktowana jak dziewczynka. Na wiat przyszła jesieniš 1918 roku w małej wiosce pod Bremš. Do dzi istniejš policyjne akta, a w nich zeznania jej ojca, Heinricha. - W chwili narodzin nie byłem przy żonie, czekałem w kuchni. Gdy dziecko się urodziło, położna zawołała: "Heini, to chłopiec!". Dopiero po kilku minutach zmieniła zdanie - "to jednak dziewczynka". Popatrzylimy z żonš na siebie, w końcu jednak postanowilimy uwierzyć położnej relacjonował ojciec. Kilka dni po urodzinach dziecko zostało ochrzczone jako córeczka, Dora. I tak już zostało. Nietrudno się domyleć, że dzieciństwo było dla Dory trudnym okresem. Czasem wštpliwoci, wstydu i cichych tajemnic. Gdy skończyła 10 lat, zaczęła podejrzewać, że nie jest dziewczynkš. Robiła wszystko, by ukryć ten fakt przed wiatem. - Rodzice wychowywali mnie jak córkę. Niewiele z tego rozumiałam, pamiętam tylko, że nie rozmawialimy na ten temat zeznała w policyjnym owiadczeniu. Gdy miała 17 lat, nogi goliła codziennie, martwiła się, że nie rosnš jej piersi. Na basen nie chodziła wcale, nie angażowała się w życie towarzyskie. Na każdym kroku obawiała się wstydliwej dekonspiracji. Od poczštku dobrze czuła się natomiast na boisku i bieżni. Gdy miała 15 lat już była bardzo dobrym skoczkiem, w 1934 wygrała mistrzostwa Dolnej Saksonii. Po takich wynikach została włšczona do szerokiej kadry zawodniczek przygotowujšcych się do startu w igrzyskach. W Berlinie Niemcy mieli pobić wszystkich, tak w ramach udowadniania przewagi rasy aryjskiej nad wszystkimi pozostałymi. Czystoć rasowa w kadrze Włanie wtedy Dora spotyka Gretel Bergmann. Od poczštku wiadomo, że nie wszystkie zawodniczki znajdš się w kadrze na igrzyska, ale z punktu widzenia sportowego, Gretel może czuć się pewna wyjazdu. Jej sprawš interesuje się międzynarodowa opinia publiczna, obecnoć Żydówki w kadrze ma udowodnić, że nazistowskie Niemcy nie majš zamiaru przeladować przedstawicieli tej nacji. Z reprezentacji zostaje odstrzelona dopiero na miesišc przed igrzyskami. Oficjalnie z powodu kontuzji. Z listu, który otrzymała wynika natomiast, że do Berlina nie pojedzie ze względu na słabe wyniki. Rekord Niemiec ustalony przez niš kilka tygodni wczeniej został wymazany z ksišg. Była Bergmann, nie ma Bergmann. Na igrzyska pojechała więc Dora, a w Berlinie zajęła czwarte miejsce. Szczyt formy przyszedł dwa lata póniej, gdy podczas lekkoatletycznych mistrzostw Europy z wynikiem 1,67 m ustanowiła rekord Niemiec. Był to jej ostatni start. Były to jedne z ostatnich dni Dory, która wkrótce zamieniła się w Hermanna. We wrzeniu 1938 roku konduktor pocišgu relacji Wiedeń Kolonia, zawiadomił policję. Uznał, że pocišgiem podróżuje mężczyzna, który z nieznanego powodu podszywa się za kobietę. W trakcie przesłuchania, obdarta ze swoich tajemnic Dora przyznaje, że rzeczywicie nie jest kobietš. "Badana osoba powinna być uznawana za mężczyznę" - pisze w raporcie badajšcy jš lekarz. Stwierdza jednak również pewne zaburzenia w budowie narzšdów płciowych. To one, 20 lat wczeniej wprowadziły w błšd położnš, a potem były przyczynš całej lawiny niespodziewanych zdarzeń. - Bardzo dobrze się dogadywałymy. Żadna z nas nie przypuszczała, że nie jest prawdziwš kobietš wspominała inna koleżanka z reprezentacji, Elfried Kaun, która w Berlinie zdobyła "bršz". Witaj po drugiej stronie Po dekonspiracji Hermann odetchnšł z ulgš, wreszcie mógł przestać udawać kobietę. Po wojnie przejšł od rodziców rodzinny bar, który był przyozdobiony pucharami i medalami zdobytymi przez Dorę. Już nigdy nie chciał mówić o swoim poprzednim wcieleniu, to należało do innego wiata. - Lata spędzone w roli dziewczyny były najnudniejsze w całym moim życiu miał kiedy rzucić. Bergmann przeżyła II wojnę wiatowš, bo jeszcze w 1937 wraz z rodzinš wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych, gdzie kontynuowała sportowš karierę. W 1942 roku otrzymała amerykańskie obywatelstwo. Ratjen nie była jedynš olimpijkš, której płeć była kwestiš zagadkowš. W latach trzydziestych najszybszš kobietš na wiecie była Polka, Stanisława Walasiewicz (znana także jako Stella Walsh). Na igrzyskach w 1932 roku zdobyła "złoto" w biegu na 100 metrów, cztery lata póniej w Berlinie stanęła na najniższym stopniu podium. Pod koniec kariery powróciła do Stanów Zjednoczonych (mieszkała tam jako dziecko). Wyszła nawet za mšż. Dyskusja nad płciš lekkoatletki wybuchła dopiero po jej mierci. Walasiewicz zginęła podczas strzelaniny w sklepie, trafiona zabłškanš kulš. W trakcie sekcji zwłok odkryto u niej nie w pełni rozwinięte żeńskie i męskie narzšdy płciowe, badania genetyczne wykazały natomiast obecnoć chromosomu Y. Mimo sensacyjnych doniesień, medale i rekordy pobite przez Walasiewicz nigdy nie zostały anulowane. Złamana kariera Polki Hermafrodytš była również Edinanci Silva. Urodzona z żeńskimi i męskimi organami płciowymi, gdy była nastolatkš przeszła operację, dzięki której mogła żyć jak kobieta. Brazylijska judoczka jest jedynym sportowcem z tego kraju, który wystartował w czterech igrzyskach olimpijskich z rzędu. Podczas zawodów w Sydney w 2000 roku pokonała Australijkę, Natalię Jenkins. Ta odegrała się podczas konferencji prasowej, gdy poruszyła kwestię płci przeciwniczki, mówišc o niej jak o mężczynie. Podobne zarzuty spotkały wietnš polskš biegaczkę, Ewę Kłobukowskš. Z tokijskich igrzysk w 1964 roku wróciła z dwoma medalami ("złoto" w sztafecie 4x100 metrów i "bršz" w biegu na 100 metrów). Dwa lata póniej triumfowała podczas mistrzostw Europy w Budapeszcie, by kilka miesięcy póniej, w wieku 21 lat całkowicie zakończyć karierę. Polka padła ofiarš nowego systemu weryfikacji płci, nie zdała bowiem testu na konfigurację chromosomów. Federacje NRD i ZSRR natychmiast złożyły w tej sprawie donos do IAAF. Gdy polscy działacze nie stanęli w obronie swojej zawodniczki, ta została zawieszona, a jej wyniki anulowane. Dopiero póniej okazało się, że badanie układu chromosomów nie może dać całkowitej pewnoci, a pani Ewa została po prostu niesłusznie skrzywdzona. Dwa lata temu została odznaczona Orderem Odrodzenia Polski. Cały wiat zaglšda do majtek Przed igrzyskami w Londynie na tapecie jest Caster Semenya. Pod lupę trafiła trzy lata temu, bo "na oko" wyglšda na faceta, a do tego, w cišgu raptem kilku miesięcy, czas na 800 metrów poprawiła o 8 sekund. Badania, testy i przepychanki prawne sprawiły, że reprezentantka RPA straciła blisko rok. Wyniki testów potwierdzajšcych płeć nigdy nie zostały podane do wiadomoć publicznej, jednak według australijskiego wydania "Daily Telegraph" w organizmie biegaczki, oprócz żeńskich narzšdów, znajdujš się także niezstšpione jšdra, co skutkuje trzykrotnie wyższym poziomem testosteronu niż u przeciętnej kobiety. Do majtek, za porednictwem mediów, zaglšdali jej kibice na całym wiecie. W lecie 2010 roku IAAF odwiesiła zawodniczkę, wprowadzajšc przy okazji poprawki do sposobu badania płci. Semenya wróciła na bieżnię wciekła i żšdna kolejnych zwycięstw. W pierwszym starcie po powrocie zdobyła złoty medal podczas mityngu lekkoatletycznego w Finlandii. - Cały wiat zajmował się moimi najbardziej intymnymi sprawami. To były trudne dni, chciałam dać sobie spokój ze sportem. Bóg uczynił mnie takš jakš jestem i nie mogę tego zmienić mówi zawodniczka, która teraz ma nowe cele. W Londynie chce sięgnšć po "złoto", a niejako przy okazji pobić rekord na 800 metrów, który czeka na to już 29 lat. Przypadek Semanyii powinien nauczyć dystansu do podobnych przypadków. Jak pokazuje życie, wiat zazwyczaj nie jest czarno-biały, a kwestia płci nie pozostaje wyjštkiem. Matthew Flash ródło: http://sport.onet.pl/igrzyska/wiadomosci,353/dora-ktora-byla-hermannem,44461.html
transfuzja