Nigdy mnie nie pokochasz - Rozdział II.pdf - Pojedyncze rozdziały - burned-wypalona

NIGDY MNIE NIE

POKOCHASZ

Mercedes Lake

P R O L O G

nna popatrzyła z góry na pi ħ trz Ģ ce si ħ

kwiaty. Wytrwale pi ħ ły si ħ po nagrobku,

białe jak pierwszy Ļ nieg. Okalały cały

nagrobek, przysłaniały Ļ wie Ň o zakopan Ģ

ziemi ħ . Ich zapach unosił si ħ w powietrzu docieraj Ģ c do

jej nozdrzy – dra Ň nił je niemiłosiernie. Przełkn ħ ła Ļ lin ħ ,

mimowolnie zaciskaj Ģ c palce na łody Ň ce ró Ň y, któr Ģ

Ļ ciskała w palcach od samego rana.

Sło ı ce Ļ wieciło wysoko na niebie. Było ju Ň

południe. Wi ħ kszo Ļę przybyłych rozchodziła si ħ do

samochodów w Ň ałobnym, wolnym korowodzie. Anna

stała patrz Ģ c na kamienny nagrobek przygaszonym,

pustym wzrokiem. Krwista ró Ň a tkwiła w jej placach. W

ko ı cu, po kolejnych kilku minutach ciszy, rzuciła j Ģ na

biały stos kwiatów.

Była zgrabn Ģ , szczupł Ģ dziewczyn Ģ , jednak w

czarnej sukience pogrzebowej wydawała si ħ drobniejsza i

całkowicie krucha. Blada cera podkre Ļ lała cienie pod

oczyma, przeci ħ t Ģ brew i czupryn ħ mocno falowanych

włosów, które si ħ gaj Ģ c do połowy pleców opadały

kaskad Ģ na ciemny materiał jedwabistym wodospadem.

W oddali majaczyła sylwetka ko Ļ cioła, a do uszu

dolatywała Ň ałosna pie Ļı dzwonów, przypominaj Ģ ca w tej

chwili gło Ļ ny szloch. Kilkoro Ň ałobników spojrzało z

ukosa na samotn Ģ posta ę Anny, ale Ň aden z obserwatorów

Dla Natashy

Bo miło Ļę powinna by ę najwi ħ kszym z grzechów.

Czasami niewytłumaczalne jest najprostsz Ģ z prawd.

nie podszedł, by zło Ň y ę kondolencje. Wcze Ļ niej unikała

spotkania z uczestnikami pogrzebu, a teraz całkowicie

chciała odci Ģę si ħ od zb ħ dnego towarzystwa.

Zdj ħ cie na kamiennej tablicy było czarno-białe.

Kobieta miała spokojn Ģ min ħ , długie proste włosy, w

naturze kasztanowe, które okalały twarz o delikatnych

rysach ju Ň naznaczonych czasem. W k Ģ cikach ust wida ę

było drobne zmarszczki. Nastolatka przymkn ħ ła powieki,

wdychaj Ģ c powietrze gł ħ boko w płuca.

Katherine Josephine Parker

ur. 15.08.1970r. zm. 30.09.2011r.

Po raz kolejny tego dnia z ust dziewczyny

wyrwało si ħ westchnienie.

Przeczesała włosy palcami. Mimowolnie poczuła

zapach swojego ró Ň anego szamponu, który był tak

podobny do woni p Ģ ków przy nagrobku, Ň e nagle zrobiło

jej si ħ niedobrze.

Odwróciła si ħ , patrz Ģ c w stron ħ czarnej bramy

cmentarza. Grupka jej krewnych rozmawiała, pochylaj Ģ c

si ħ ku sobie. Zmru Ň yła powieki. W Ļ ród nich stała

Bambina Quinn, siostra zmarłej. Obgryzała resztki

paznokci, słuchaj Ģ c dyskusji swojego m ħŇ a George’a i

brata Marcusa. Anna patrzyła na ich spi ħ te, ponure miny.

Od kilku tygodni trwała dyskusja, kto ma zaj Ģę si ħ

siedemnastoletni Ģ córk Ģ Katherine. Jako, Ň e ka Ň de z

rodze ı stwa zmarłej miało własne dzieci i własne firmy,

to przej ħ cie opieki nad nastolatk Ģ było dodatkow Ģ

trudno Ļ ci Ģ . Jakby czuj Ģ c na sobie wzrok Anny, Bambina

uniosła głow ħ tylko po to, by po chwili ponownie j Ģ

spu Ļ ci ę w naturalnym ge Ļ cie wstydu.

Anna nie ŇĢ dała od nikogo lito Ļ ci. Wiedziała, Ň e

je Ļ li nie oni, to zajmie si ħ ni Ģ Cecilia McKenzie.

Przyjaciółka matki ze studiów przyjmowała jej córk ħ

ka Ň dego lata w swoim zabytkowym domu nad jeziorem.

Jednak, od kiedy Anna zacz ħ ła nauk ħ w liceum, ich

wzajemne stosunki prawie zanikły. Teraz, gdy matka

dziewczyny zmarła, musiała ona wprowadzi ę si ħ do

Cecilii z wiadomych przyczyn rodzinnych.

W tej chwili kobieta szła w jej stron ħ z dziwnym,

melancholijnym u Ļ miechem. Zatrzymała si ħ kilka

kroków od Anny. Obydwie spojrzały sobie w oczy, tak

samo przybite i dalekie.

- Jed Ņ my do domu – powiedziała Cecilia.

Anna zdobyła si ħ tylko na słabe kiwni ħ cie głow Ģ .

ROZDZIAŁ PIERWSZY

pozwolenie, by wej Ļę do Ļ rodka. Cecilia, kobieta w

kwiecie wieku z burz Ģ jasnych loków i ze skór Ģ spalon Ģ

sło ı cem, posłała Olgierdowi mro Ņ ne spojrzenie.

- We Ņ baga Ň e i zanie Ļ je do pokoju go Ļ cinnego.

Wybacz mu – posłała Annie przepraszaj Ģ ce spojrzenie –

Zazwyczaj jest bardziej wygadany.

Znikn ħ ła w kuchni. Olgierd, nadal milcz Ģ cy,

zszedł całkowicie na dół.

Był od niej wy Ň szy o co najmniej pi ħę

centymetrów. Z bliska jego t ħ czówki nabrały nowego

odcienia, podobnego bardziej do zastygłej soczewicy.

Pami ħ tała go doskonale. Nie dziwiła si ħ jednak, Ň e

on nie poznał jej. Gdy ostatnio si ħ widzieli, w jej brwi nie

widniał kawałek metalu, a włosy były w barwie dojrzałej

marchewki. Poza tym, wtedy była o wiele młodsza i

przechodziła etap poczwarki, którego nienawidziła a Ň do

momentu,

a oczy diabła.

To była pierwsza my Ļ l, jaka naszła Ann ħ po

przest Ģ pieniu progu jednorodzinnego domu,

poło Ň onego tu Ň obok wspaniałej, otwartej

przestrzeni Montany.

Gdy tylko stan ħ ła w progu, zaskoczyła j Ģ para

bursztynowych, magnetycznych oczu podobnych do

gor Ģ cego, płynnego złota. Patrzyły na ni Ģ dziko, niemal Ň e

obsesyjnie. Anna zamarła, trzymaj Ģ c w r ħ ku jedn Ģ z

walizek.

Chłopak zaciskał w dłoni komórk ħ . Jedn Ģ nog ħ

miał na podłodze przedpokoju, a drug Ģ wci ĢŇ trzymał na

pierwszym stopniu drewnianych schodów. Nie powitał

jej. Milczał, jakby czekał, a Ň intruz wykona pierwszy

ruch.

gdy

zmieniła

si ħ

ładn Ģ ,

zgrabn Ģ

siedemnastolatk ħ .

- Liczyłam na wspominki z dawnych czasów –

mrukn ħ ła niezbyt przyja Ņ nie – Chyba jednak łudziłam si ħ

na pró Ň no.

- Powinienem zanie Ļę to na gór ħ – zignorował jej

nieco sarkastyczne słowa i wzi Ģ ł w dłonie walizki – Nie

zgub si ħ .

- ĺ wietnie – rzuciła cicho, gdy chłopak znikn Ģ ł na

pi ħ trze – Wr ħ cz wspaniale.

Poprawiła torb ħ na ramieniu. Rozejrzała si ħ

dookoła.

Dziewczyna zlustrowała wysokiego,

wysportowanego nastolatka z ciemnymi, krótko

strzy Ň onymi włosami i skór Ģ w lekkim, Ļ niadym odcieniu

podejrzliwym spojrzeniem.

- Olgierd – Cecilia przywołała syna do porz Ģ dku;

wygl Ģ dał jakby nagle obudził si ħ z długiego snu – Gdzie

twoje maniery? Nie udawaj zaskoczonego. Przecie Ň

mówiłam ci, Ň e przyjad ħ z go Ļ ciem.

Chłopak ponownie spojrzał na Ann ħ . Ta stała

spokojnie w progu, jakby czekała na zaproszenie, a raczej

Dom był utrzymany w charakterze starych

pałaców. Podłoga wyło Ň ona płytkami l Ļ niła jak

powierzchnia dobrze wypolerowanego lustra, a z sufitu

zwieszał si ħ kryształowy Ň yrandol przypominaj Ģ cy kwiat

ulepiony z sopli lodu.

W dzieci ı stwie, podczas letnich wizyt, lubiła

wyobra Ň a ę sobie, Ň e cały ten domy jest zamkiem, a ona

odgrywa ksi ħŇ niczk ħ w złotej klatce. Nieraz biegała po

tych korytarzach z plastikow Ģ koron Ģ na głowie.

Oczywi Ļ cie, zawsze przy jej boku towarzyszył jej

Olgierd.

Byli najlepszymi przyjaciółmi w czasach, gdy

najpi ħ kniejsz Ģ rzecz Ģ na Ļ wiecie były trzy gałki lodów w

ró Ň nych smakach.

Cecilia wyjrzała z salonu z u Ļ miechem na twarzy.

Ju Ň nie przypominała przygaszonej kobiety z pogrzebu. O

dziwo dla samej siebie, Anna nie była ani troch ħ zła z

tego powodu.

- Masz ochot ħ na co Ļ do jedzenia? A mo Ň e co Ļ do

popicia?

- Nie, dzi ħ ki. Rozpakuj ħ si ħ , a potem mo Ň e pójd ħ

spa ę . Jestem zm ħ czona po podró Ň y.

- Rozumiem – kobieta wygl Ģ dała na nieco

rozczarowan Ģ , ale starała si ħ nie da ę nic po sobie pozna ę

– Pokój na pi ħ trze, tu Ň przy schodach. Masz ju Ň Ļ wie Ň o

po Ļ cielone łó Ň ko. Gosposia wysprz Ģ tała tak Ň e łazienk ħ .

- Dzi ħ kuj ħ – Anna zabrała swoj Ģ podr ħ czn Ģ torb ħ i

podreptała na gór ħ .

Nie miała poj ħ cia, gdzie podział si ħ Olgierd, ale

Ň eby tylko na niego nie wpa Ļę , od razu skryła si ħ w

pokoju go Ļ cinnym. Z r ħ k Ģ nadal tkwi Ģ c Ģ na klamce

rozejrzała si ħ dookoła.

Wszystko utrzymane było w jasnych tonacjach,

odcieniach bieli i be Ň u. Łó Ň ko zajmowało połow ħ Ļ ciany

przy drzwiach. Miało wbudowany baldachim, z którego

na kraw ħ dzie łó Ň ka spływała delikatna, półprzezroczysta

tkanina.

Po prawej mie Ļ ciło si ħ du Ň e okno wychodz Ģ ce na

ogród. Wspaniały, rozległy i si ħ gaj Ģ cy a Ň do dwudziestu

metrów na domem.

Anna rozpakowała podr ħ czn Ģ torb ħ , w której

mie Ļ ciła głównie kilka ulubionych ksi ĢŇ ek oraz płyty CD

z muzyk Ģ klasyczn Ģ oraz rockow Ģ . Na dnie znalazła si ħ

drewniana ramka z czarno-białym zdj ħ ciem.

Dziewczyna popatrzyła na fotografi ħ , gdzie razem

z matk Ģ stoi przed du Ň ym, odnowionym budynkiem. Jej

pierwszy dzie ı liceum.

Odło Ň yła torb ħ stawiaj Ģ c j Ģ na podłodze, tu Ň obok

stolika nocnego. Usiadła na po Ļ cieli i odgarn ħ ła kr ħ cone

włosy z policzka. Miały odcie ı czystej, l Ļ ni Ģ cej miedzi.

W dodatku do zielonych oczu wygl Ģ dały jak płon Ģ ce

spr ħŇ ynki.

Dopiero po chwili zauwa Ň yła swoje walizki na

drugiej stronie pokoju, tu Ň przy drzwiach do garderoby.

Uniosła brew w sarkastycznym ge Ļ cie. Pomy Ļ lała, Ň e

mimo widocznej niech ħ ci Olgierd zdołał donie Ļę baga Ň e

do pokoju bez wi ħ kszych komplikacji.

Postanowiła rozejrze ę si ħ po pi ħ trze. Chciała by ę

obeznana z domem, skoro miała tam zamieszka ę na

dłu Ň szy czas.

Podniosła si ħ i przeszła do drzwi. Zlustrowała

korytarz uwa Ň nym spojrzeniem, a dopiero potem wyszła,

zamykaj Ģ c za sob Ģ pokój.

Pierwszym pomieszczeniem, na które natrafiła,

była mała, nowoczesna kuchnia usadowiona po prawej

stronie korytarza. Weszła do Ļ rodka przez elegancki łuk i

obejrzała wszystko uwa Ň nie.

Po lewej stały obok siebie blaty, kuchenka oraz

niewielka lodówka. Zajrzała do niej. Znalazła tam napoje

gazowane w puszkach i kilka owoców.

Po lewej stała wi ħ ksza lodówka, w której

umieszczone ró Ň ne produkty spo Ň ywcze wraz z kilkoma

butelkami wody Ņ ródlanej.

Po Ļ rodku pomieszczenia wbudowano szerok Ģ

wysp ħ , nad któr Ģ paliła si ħ lampa daj Ģ ca białe, naturalne

Ļ wiatło. Po jednej stronie zabudowy zobaczyła dwa

krzesełka barowe.

Wyszła z kuchni i poszukała łazienki.

Nowoczesny prysznic zamontowano w prawym rogu

pokoju, w samym k Ģ cie.

Po lewej wbudowano w Ļ cian ħ szafk ħ z lustrami

wmontowanymi

buteleczk ħ

syropu

kaszel,

pudełko

Vicodinu

opakowanie aspiryny.

Obmyła twarz pod zimn Ģ wod Ģ , tym samym

ochładzaj Ģ c policzki. Wytarła skór ħ i wróciła do swojego

pokoju. Wszystko została w najlepszym porz Ģ dku.

Otworzyła szaf ħ , by rozpakowa ę i powiesi ę

rzeczy, ale w Ļ rodku zastała du Ň y pokrowiec z

przyczepion Ģ kartk Ģ . Poznała po kształcie, co było w

Ļ rodku.

Mały prezent na powitanie.

Cecilia

Anna otworzyła pokrowiec. Widok nowej,

drewnianej gitary akustycznej w barwie ciemnego

orzecha sprawił, Ň e mimowolnie wci Ģ gn ħ ła powietrze

gł ħ boko do płuc.

Zabrała ze sob Ģ instrument i zeszła na dół.

Słyszała odgłosy w kuchni, wi ħ c szybko przemkn ħ ła

korytarzem na zewn Ģ trz. St Ģ paj Ģ c ostro Ň nie po Ļ cie Ň ce,

uszła kilka metrów i otworzyła furtk ħ do ogrodu.

Niemal cała jego długo Ļę tkwiła w cieniu

rezydencji. Krzewy ró Ň porastały równo przyci ħ t Ģ traw ħ .

Wi ħ kszo Ļę ju Ň posiadała du Ň e, kolorowe p Ģ czki. W Ļ ród

ro Ļ lin zauwa Ň yła star Ģ , drewnian Ģ ławk ħ , niemal Ň e

niewidzialn Ģ dla kogo Ļ , kto nie znał tego terenu.

Usiadła, upewniaj Ģ c si ħ , nie ma nikogo w pobli Ň u.

Nastroiła struny, przypominaj Ģ c sobie podstawowe

d Ņ wi ħ ki. Nie grała ju Ň od kilku tygodni, z których

wi ħ kszo Ļę sp ħ dziła w szpitalu, tu Ň po wypadku.

drzwiczki.

W Ļ rodku

znalazła

Nigdy mnie nie pokochasz - Rozdział II.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: